Ξεκινώντας από τα γεγονότα και την πραγματική υπόσταση και αλληλουχία τους, αναφορικά με το Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας, ο πρώην υφυπουργός Εξωτερικών και βουλευτής Α΄Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Γιάννης Αμανατίδης, ξεκαθάρισε, σήμερα, στην Ολομέλεια της Βουλής ότι «δεν υπήρξε καμία βιασύνη και δεν υπάρχει καμία συνωμοσιολογία».
«Η διαστρέβλωση και η υποκρισία δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα» τόνισε.
«Ο νόμος τον Σεπτέμβριο του 2018, για το αν έπρεπε να υπάρξει ή όχι το Ίδρυμα αυτό, ψηφίστηκε απ’ όλα τα κόμματα, όπως αναφέρθηκε, πλην του ΚΚΕ που ψήφισε παρών και της Χρυσής Αυγής. Άρα, λοιπόν, η σύμβαση, εγκρίθηκε τότε».
Εντούτοις, όπως σημείωσε, «επειδή υπήρξαν παρατηρήσεις από τη μεριά μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, συντάχθηκε επιστολή του τότε υπουργού Παιδείας στην αντίστοιχη ομόλογό του στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και οι παρατηρήσεις έγιναν δεκτές».
Οι νομοθετικές διαδικασίες, όμως, οι οποίες έπρεπε να γίνουν λόγω των αλλαγών, όπως εξήγησε ο βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης, από τη μεριά της Γερμανίας, καθώς από τη μεριά της Ελλάδας είχαν τελειώσει στις 11 Οκτωβρίου το θέμα καθυστέρησε μέχρι τον Μάιο του 2019.
«Οι καθυστερήσεις λόγω των εκλογών, δημοτικών και περιφερειακών, πήγαν την ημερομηνία στις 4 Ιουλίου. Καμία συσχέτιση με εκλογές, καμία με βιασύνη. Ίσα-ίσα, υπήρξε καθυστέρηση» υποστήριξε, ο Γιάννης Αμανατίδης.
Μιλώντας στη συνέχεια, για τα υπόλοιπα άρθρα του νομοσχεδίου του υπουργείου Παιδείας για την τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση, θύμισε τα πεπραγμένα της προηγούμενης κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, η οποία επανάφερε 2.500 εκπαιδευτικούς-που είχαν τεθεί σε διαθεσιμότητα- στα ΕΠΑΛ, στα οποία οι ειδικότητες έφθασαν τις 32, με το πρόγραμμα: «Κάνοντας μια νέα αρχή στα ΕΠΑΛ».
Στον αντίποδα, όπως σημείωσε, η κυβέρνηση στοχεύει στην εμπορευματοποίηση της τεχνικής και επαγγελματικής κατάρτισης ενώ περιορίζει δραστικά το δικαίωμα στη δημόσια Παιδεία και προβαίνει σε παγκόσμιες ατυχείς πρωτοτυπίες, όπως η αλλαγή του εξεταστικού συστήματος εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, εν μέσω διδακτικού έτους, πανδημίας και μιας σειράς άστοχων ενεργειών.
«Ποια ισότητα μπορεί να υπάρξει για μαθητές, οι οποίοι στα σπίτια τους δεν έχουν ρεύμα;» ρώτησε.
«Ποια ισότητα μπορεί να υπάρξει για μαθητές, οι οποίοι δεν έχουν ηλεκτρονικό εξοπλισμό και θα τον πάρουν, αν τον πάρουν, σε κανέναν δύο-τρεις μήνες τελειώνοντας και η δεύτερη χρονιά;
Ποια ισότητα μπορούν να έχουν οι μαθητές, των οποίων οι γονείς δεν πηγαίνουν στη δουλειά ή είναι σε αναστολή ή δεν ξέρουν αν είναι άρρωστοι ή όχι; Για ποια ισότητα μιλάμε; Ποιες πολιτικές έχουν εφαρμοστεί για να σταματήσει αυτή η ανισότητα σε ειδικούς πληθυσμούς, οι οποίοι υπάρχουν αυτήν τη στιγμή και οι οποίοι ουσιαστικά είναι αποκλεισμένοι από την εκπαίδευση;»
«Στο υπουργείο Παιδείας υπάρχει μια ανεμελιά διαρκείας» σχολίασε, δηκτικά.
«Και γιατί το λέω αυτό;» ρώτησε για να δώσει ο ίδιος την απάντηση πως «στις δυο παγκόσμιες πρωτοτυπίες: τον αριθμό μαθητών ανά τμήμα και τα υπηρεσιακά συμβούλια προστέθηκε σήμερα  και τρίτη παγκόσμια εκπαιδευτική πρωτοτυπία: Η αλλαγή του εξεταστικού συστήματος  κατά την διάρκεια του διδακτικού έτους». «Αυτό δεν έχει ξαναγίνει με καμία κυβέρνηση» τόνισε. «Μεταβατική διάταξη, μεταβατικός χρόνος πάντα υπήρχε» διαμήνυσε.

Κύριε Πρόεδρε, θέλω να ξεκινήσω με ορισμένα θέματα τα οποία τέθηκαν  στην αρχή της συνεδρίασης και που αφορούν το Ελληνογερμανικό Ίδρυμα Νεολαίας.Κοιτάξτε, για να είμαστε σοβαροί, όπως είπα και στην τοποθέτησή μου στην Επιτροπή, που συζητήσαμε το σχέδιο νόμου, θα πρέπει να ξέρουμε ότι η διαστρέβλωση και η υποκρισία δεν μπορούν να κρύψουν την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι η εξής: ότι δεν υπάρχει καμία συνωμοσιολογία. Ο νόμος, τον Σεπτέμβριο του 2018, καθόρισε για το αν έπρεπε να υπάρξει ή όχι το Ίδρυμα και αυτό ψηφίστηκε απ’ όλα τα κόμματα, όπως αναφέρθηκε, πλην του ΚΚΕ που ψήφισε «ΠΑΡΩΝ» και της Χρυσής Αυγής.

Άρα, λοιπόν, η σύμβαση, η οποία είχε και τους στόχους, εγκρίθηκε τότε. Ωστόσο, επειδή υπήρξαν παρατηρήσεις από τη μεριά μόνο του ΣΥΡΙΖΑ -εκτός αν ο κ. Κεγκερόγλου θεωρεί ότι τώρα το ΚΙΝΑΛ δεν είναι η συνέχεια της Δημοκρατικής Συμπαράταξης- οι οποίες για να γίνουν δεκτές, έγινε επιστολή του Υπουργού Παιδείας τότε στην αντίστοιχη ομόλογό του στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και με όλες τις παρατηρήσεις, οι οποίες έγιναν δεκτές, εντάχθηκαν στην συμφωνία, η οποία έρχεται προς κύρωση και η οποία μονογράφηκε παρουσία των δύο Προέδρων της Δημοκρατίας, της Ελληνικής και της Γερμανικής, στις 11 Οκτωβρίου από τον Γενικό Γραμματέα της Νέας Γενιάς. Δεν είναι κάποιος, που «δεν ξέρουμε ποιος δεν υπέγραψε». Αυτά να τα αφήσουν, γιατί τα γνωρίζουν. Ούτε ήταν η υπηρεσιακή κυβέρνηση.
Οι νομοθετικές διαδικασίες, όμως, οι οποίες έπρεπε να υπάρξουν λόγω των αλλαγών από τη μεριά της Γερμανίας –από τη μεριά της Ελλάδας είχε τελειώσει στις 11 Οκτωβρίου θέμα- πήγαν όλη τη διαδικασία πίσω και γύρω στον Μάιο έπρεπε να υπογραφεί. Οι καθυστερήσεις λόγω των εκλογών, δημοτικών και περιφερειακών, πήγαν την ημερομηνία στις 4 Ιουλίου. Καμία συσχέτιση με εκλογές, καμία με βιασύνη. Ίσα-ίσα, υπήρξε καθυστέρηση. Με αυτά κλείνω το θέμα. Τα υπόλοιπα τα είπε και ο Κοινοβουλευτικός μας Εκπρόσωπος.
Κύριε Πρόεδρε, η Κυβέρνησή μας είχε θέσει, εξαρχής, σαν στόχο τη συνεχή βελτίωση της δημόσιας επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης. Τι κάναμε πρώτα απ’ όλα; Επαναφέραμε τους δυόμισι χιλιάδες καθηγητές που ήταν σε διαθεσιμότητα από τα ΕΠΑΛ και τους οποίους είχε διώξει η μνημονιακή συγκυβέρνηση.
Επαναλειτουργήσαμε τους τομείς και τις ειδικότητες που είχαν καταργηθεί. Πήραμε όλα εκείνα τα μέτρα τα οποία χρειάζονταν για την αναβάθμισή τους. Ενδεικτικά, τα ΕΠΑΛ με τον ν. 4376/2016  του ΣΥΡΙΖΑ είχαν τριάντα πέντε ειδικότητες σε σχέση με τον νόμο του 2006 που έδινε δεκαοκτώ ειδικότητες στα ΕΠΑΛ και του 2013 που έδινε είκοσι δύο. Βάλαμε τον θεσμό «Μια Νέα Αρχή στα ΕΠΑΛ», που εφαρμόστηκε πρώτη φορά τη σχολική χρονιά 2017-2018. Βάλαμε τον θεσμό του μεταλυκειακού έτους στις τάξεις μαθητείας.
Η Κυβέρνηση, αντί να επενδύσει πάνω σε αυτά, ουσιαστικά απαξίωσε το πρόγραμμα «Μια Νέα Αρχή στα ΕΠΑΛ», υποβάθμισε τον θεσμό της μαθητείας, με μείωση θέσεων και μείωση μαθητευόμενων, αύξηση γραφειοκρατίας κ.λπ., ακύρωσε όλες τις ετήσιες εκδηλώσεις για την προβολή των ΕΠΑΛ. Παρουσιάζει ακόμα και σήμερα αδυναμία πραγματοποίησης εξετάσεων πιστοποίησης αποφοίτων των ΕΠΑΛ, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν από τον ΕΟΠΠΕΠ το 2018 και το 2019 τον Φλεβάρη, αλλά όχι τον Φλεβάρη του 2020. Μόλις στις 3 Δεκεμβρίου ανακοινώθηκε ότι θα πάνε για τον Φλεβάρη του 2021. Μείωσε τις εκπαιδευτικές προοπτικές των αποφοίτων ΕΠΑΛ, καταργώντας τα διεθνή προγράμματα. Καθυστερεί την εκπόνηση νέων προγραμμάτων σπουδών. Δεν υπάρχει καμία δημόσια ενημέρωση για την εξέλιξη σε σχέση με τη φάση που βρίσκονται οι διεθνείς διαγωνισμοί.
Γιατί το κάνει αυτό η Νέα Δημοκρατία;
Κύριε Πρόεδρε, πιστεύω ότι η Νέα Δημοκρατία αυτό το κάνει βάσει σχεδίου και σχεδιασμού. Ποιου σχεδιασμού; Ο τελικός στόχος για την επαγγελματική εκπαίδευση είναι η εμπορευματοποίησή της, είναι η πλήρης υπαγωγή της παρεχόμενης επαγγελματικής εκπαίδευσης σε επιδιώξεις της αγοράς και των επιχειρήσεων σε τοπικό επίπεδο.
Μπορεί κανείς να μου εξηγήσει, γιατί μόνο οι ανάγκες της οικονομίας σε τοπικό επίπεδο είναι αυτοί που καθορίζουν τον επαγγελματικό προσανατολισμό των νέων; Δεν υπάρχουν τεχνολογικές εξελίξεις; Δεν υπάρχουν εξελίξεις της επιστήμης; Και τελικά, δεν υπάρχει ο συνολικός, ο παραγωγικός-αναπτυξιακός προγραμματισμός της χώρας;
Η κυρία Υπουργός μίλησε για επιλογή που έχουν τα παιδιά. Για να δούμε λίγο την επιλογή που δίνουν στα παιδιά. Στα πρότυπα ΕΠΑΛ, τα οποία αυτήν τη στιγμή νομοθετεί, οι μαθητές πώς μπαίνουν; Μπαίνουν με επιλογή ή με βαθμολογία; Το είπε η κυρία Υπουργός. Θα μπαίνουν με βαθμολογία από το γυμνάσιο και ουσιαστικά αποκλείονται από τομείς και ειδικότητες της επιλογής τους οι μαθητές. Η επιλογή, δηλαδή, του επαγγελματικού προσανατολισμού εδώ είναι αποτέλεσμα βαθμών και όχι επιλογών. Να, λοιπόν, πώς εννοεί τις επιλογές.
Ταυτόχρονα με τις άλλες διακρίσεις που υπάρχουν θα προωθείται η διάκριση τομέων και ειδικοτήτων και τελικά επαγγελμάτων σε καλά και δεύτερα ανάλογα με το αν υφίστανται σε πρότυπα ΕΠΑΛ.
Τι λέμε εμείς, όπως λέγαμε και για τα λύκεια; Πειραματικά και άριστα επαγγελματικά λύκεια να είναι όλα, με την αναβάθμισή τους.
Κύριε Πρόεδρε, άκουσα και κάποια πράγματα τα οποία χρήζουν μεγάλης συζήτησης, αλλά θα τα πω πολύ συνοπτικά. Άκουσα τα στερεότυπα «μα, δεν είναι όλα τα παιδιά για πανεπιστήμια», «είναι ώριμοι στα δεκαέξι να ψηφίζουν, αλλά όχι για να δουλεύουν;» Ειδικά το δεύτερο επιχείρημα μου θύμισε παλιά, πριν από σαράντα χρόνια, όταν ήθελαν να δικαιολογήσουν την κοινωνική ανισότητα, υπήρχαν κάποιοι οι οποίοι έλεγαν το εξής απλό: Μα, όλα τα δάκτυλά μας δεν είναι ίσα, άρα γιατί στην κοινωνία να είμαστε όλοι ίσοι; Νομίζω ότι δεν χρήζουν περαιτέρω σχολιασμού.
 Ωστόσο, συνολικά θα πρέπει να πω ότι έχουμε όντως διαφορετική στρατηγική και όραμα. Το δικό μας όραμα είναι ένα ενιαίο λύκειο θεωρίας και πράξης. Η δωδεκάχρονη, που είπε ο κ. Φίλης, υποχρεωτική και δημόσια εκπαίδευση δωρεάν για όλους τους μαθητές, προσθέτοντας και τα δύο έτη του νηπιαγωγείου, η δεκατετράχρονη λοιπόν δημόσια, δωρεάν παιδεία.
Πού έχουμε διαφορετική στρατηγική και όραμα; Υπάρχουν δύο προσεγγίσεις, κύριε Πρόεδρε, η οικονομική, εγώ θα έλεγα η οικονομίστικη και η ανθρωποκεντρική προσέγγιση. Ο ένας δρόμος επικεντρώνεται στον άνθρωπο και μέσα από αυτόν προσδοκούμε τη βελτίωση της κοινωνίας και της οικονομίας. Ο άλλος επικεντρώνεται άμεσα στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, την οποία οφείλει να υποστηρίζει η επαγγελματική εκπαίδευση. Ποιες είναι, δηλαδή, οι συνολικές διαφοροποιήσεις;
Τα δανείζομαι, κύριε Πρόεδρε, και στηρίζομαι πάρα πολύ στις σκέψεις ενός πολύ καλού και πρώην σχολικού συμβούλου, του κ. Κονταξή.
 Για την προσέγγιση των μαθητών, σύμφωνα με αυτά που βάζετε εσείς, η πρόοδος του κάθε μαθητή και η συμπεριφορά αποτελούν ατομική υπόθεση του μαθητή. Το σχολείο μετά την υποχρεωτική εκπαίδευση δεν μπορεί να αλλάξει την εκπαιδευτική πορεία των μαθητών ή τον χαρακτήρα τους. Πρακτικά το σχολείο παραιτείται ή ελαχιστοποιεί την προσπάθεια περιορισμού της επίδρασης των κοινωνικών ανισοτήτων της εκπαίδευσης. Σύμφωνα με τη θεώρηση τη δική μας, τα αίτια των επιδόσεων και της στάσης του κάθε μαθητή είναι κυρίως κοινωνικά. Κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης έχει την ευθύνη να περιορίσει τις επιδράσεις των κοινωνικών ανισοτήτων.
Και επειδή μιλήσαμε για ισότητα και σε αυτήν την Αίθουσα, ποια ισότητα μπορεί να υπάρξει για μαθητές, οι οποίοι στα σπίτια τους δεν έχουν ρεύμα; Ποια ισότητα μπορεί να υπάρξει για μαθητές, οι οποίοι δεν έχουν ηλεκτρονικό εξοπλισμό και θα τον πάρουν, αν τον πάρουν, σε κανέναν δύο-τρεις μήνες τελειώνοντας και η δεύτερη χρονιά; Ποια ισότητα μπορούν να έχουν οι μαθητές, των οποίων οι γονείς δεν πηγαίνουν στη δουλειά ή είναι σε αναστολή ή δεν ξέρουν αν είναι άρρωστοι ή όχι; Για ποια ισότητα μιλάμε; Ποιες πολιτικές έχουν εφαρμοστεί για να σταματήσει αυτή η ανισότητα σε ειδικούς πληθυσμούς, οι οποίοι υπάρχουν αυτήν τη στιγμή και οι οποίοι ουσιαστικά είναι αποκλεισμένοι από την εκπαίδευση;
Στη σύνδεση με την αγορά της εργασίας η προσέγγιση που κάνετε είναι ότι η αγορά ξέρει ποιες είναι οι ανάγκες για ανθρώπινο δυναμικό, άρα η εκπαίδευση πρέπει να προσαρμοστεί στις ανάγκες αυτές, γιατί οι μαθητές σε αυτήν την αγορά εργασίας θα κληθούν να δουλέψουν. Σύμφωνα με τη δική μας προσέγγιση, την ανθρωποκεντρική, η εργασία δεν είναι μόνο αγορά με προσφορά και ζήτηση, αλλά περιλαμβάνει επίσης συνθήκες εργασίας, δικαιώματα, υποχρεώσεις, οργάνωση. Η αγορά ξέρει ίσως τις βραχυπρόθεσμες ανάγκες. Το σχολείο οφείλει να προετοιμάσει τους μελλοντικούς εργαζόμενους και πολίτες, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στις αλλαγές για ολόκληρη τη ζωή τους με τρόπο συμβατό με την εθνική και περιφερειακή αναπτυξιακή στρατηγική.
Θα μπορούσα να πω πολλά, αλλά ο χρόνος με αναγκάζει να σταματησω και να κλείσω με δύο-τρία θέματα, κύριε Πρόεδρε, τα οποία θεωρώ σημαντικά. Στην Επιτροπή μίλησα για την κυρία Υπουργό και είπα ότι έχω επιφύλαξη σε σχέση με το αν θα μας δώσει απαντήσεις.
Επί μήνες ρωτάμε την κυρία Υπουργό και κωφεύει εσκεμμένα αποφεύγοντας να δώσει απαντήσεις. Πρώτον, θα μας δώσει τη σύμβαση της CISCO; Δεύτερον, τι θα κάνει για τον αριθμό μαθητών ανά τμήμα που εν μέσω πανδημίας τον αύξησε;  Γιατί δεν δίνει μια οδηγία στις διευθύνσεις μαζί με τους δήμους να βρούνε κατάλληλους χώρους όπου υπάρχουν και να σπάσουν τα τμήματα; Τι θα κάνει με την ιχνηλάτηση των εκπαιδευτικών σε σχέση με τον covid; Γιατί κωφεύει στο αντιδημοκρατικό τελείως φαινόμενο και ποιοι Βουλευτές από όλα τα πολιτικά κόμματα μπορούν να δικαιολογήσουν ότι υπάρχει αιρετός με εκλογικό σώμα που ψήφισε το 7%. Θέλω να πω ότι στο Υπουργείο Παιδείας υπάρχει μία ανεμελιά διαρκείας. Και γιατί το λέω αυτό; Είπα για δυο παγκόσμιες πρωτοτυπίες: τον αριθμό μαθητών ανά τμήμα και τα υπηρεσιακά συμβούλια. Σήμερα προστίθεται και τρίτη παγκόσμια εκπαιδευτική πρωτοτυπία: Πώς αλλάζεις εξεταστικό σύστημα διαρκούσης της σχολικής χρονιάς για τον Ιούνιο; Γιατί δεν υπάρχει μεταβατική περίοδος; Πώς αιφνιδιάζεις μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς, τους πάντες; Αυτό δεν έχει ξαναγίνει με καμία κυβέρνηση, κύριε Πρόεδρε. Μεταβατική διάταξη, μεταβατικός χρόνος πάντα υπήρχε.
Με τα λόγια αυτά σας ευχαριστώ για την ανοχή σας