Ομιλία στην κοινή εκδήλωση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και Γερμανών Πρασίνων που συνδιοργανώθηκε από τον Δημ. Παπαδημούλη και τον ευρωβουλευτή των Πρασίνων, Rasmus Andresen

Χρειαζόμαστε ένα νέο προοδευτικό σχέδιο για την Ευρώπη. Με επιτάχυνση και εμβάθυνση της πολιτικής ενοποίησης, όπως υποσχέθηκε η Ευρώπη πριν 10-15 χρόνια και τα άφησε στη μέση

Το Ταμείο Ανάκαμψης είναι σημαντικό, θετικό βήμα. Πρέπει να πετύχει και να εξετάσουμε την ενίσχυσή του και γιατί όχι, και τη μονιμοποίησή του

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και ο Γερμανοί Πράσινοι που είναι το μεγάλο κόμμα της πολιτικής ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, είναι σήμερα το μεγαλύτερο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Και οικοδομεί ευρύτερες συμμαχίες γύρω από κοινούς στόχους.

Σε μια κρίσιμη και ενδιαφέρουσα συγκυρία, με το κόμμα των Πρασίνων στη Γερμανία να αναδεικνύεται σε ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων ενόψει των γερμανικών εκλογών τον Σεπτέμβριο 2021, ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Δημήτρης Παπαδημούλης και ο ευρωβουλευτής και εκπρόσωπος των Πρασίνων για τον Προϋπολογισμό της ΕΕ, Rasmus Andresen, διοργάνωσαν κοινή διαδικτυακή εκδήλωση με τίτλο «Πώς θα επιτύχουμε μια κοινωνική και δίκαιη Ευρώπη; Μια ελληνο-γερμανική οπτική».

Το webinar πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 10 Μαΐου και εκτός από τους δυο ευρωβουλευτές, ως ομιλητές συμμετείχαν η βουλευτής και τομεάρχης Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, η συντονίστρια του Κύκλου Οικονομικής και Κοινωνικής Ανάλυσης του Ινστιτούτου Εναλλακτικών Πολιτικών ΕΝΑ Ευγενία Φωτονιάτα και η οικονομολόγος Friederike Spiecker.

Οι ομιλητές, παρουσίασαν διαγράμματα και συγκριτικά οικονομικά και στατιστικά στοιχεία της τελευταίας δεκαετίας, ενώ κυριάρχησαν οι τοποθετήσεις προβληματισμού γύρω από το μέλλον της ΕΕ στη διάρκεια αλλά και μετά την πανδημική κρίση, με επίκεντρο το αναπτυξιακό αποτύπωμα του Ταμείου Ανάκαμψης, τα εργασιακά, τις κοινωνικές ανισότητες, καθώς και την αναστολή του Συμφώνου Σταθερότητας που είναι σημαντική για την επανεκκίνηση της οικονομίας, αλλά σε καμία περίπτωση δεν την διασφαλίζει.

«Από τις ομιλίες προέκυψαν ισχυρές συγκλίσεις. Το βασικό που ενώνει πολλούς στο Ευρωκοινοβούλιο, Αριστερά, Πράσινους, Σοσιαλιστές αλλά και από ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις, είναι ότι η κρίση μας δίδαξε ότι η ΕΕ δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς εμβάθυνση της πολιτικής ενοποίησης, με ισχυρή κοινωνική και κλιματική ατζέντα», δήλωσε ο Δημήτρης Παπαδημούλης.

«Είμαι βέβαιος ότι με τον συνάδελφο Ράσμους Άντρεσεν θα επαναλάβουμε την πρωτοβουλία αυτή, που αξίζει να συνεχιστεί και με άλλους Ευρωβουλευτές από ευρύ πολιτικό φάσμα, με τους οποίους σκεφτόμαστε με ένα τρόπο παράλληλο».

Ο Δημήτρης Παπαδημούλης, εισηγητής και συντονιστής της συζήτησης, στις τοποθετήσεις του είπε μεταξύ άλλων τα εξής:

«Σκεφτήκαμε με τον Ράσμους Άντρεσεν να οργανώσουμε αυτή την ανοικτή εκδήλωση διαλόγου σε μια εξαιρετικά επίκαιρη συγκυρία. Εκπροσωπούμε δυο κόμματα που ανήκουν σε διαφορετικές πολιτικές οικογένειες. Ο Ράσμους ανήκει στην ομάδα των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο και στους Γερμανούς Πράσινους και εγώ στην ομάδα της Αριστεράς και είμαι επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Έχουμε όμως διαπιστώσει, δουλεύοντας μαζί στην Επιτροπή προϋπολογισμών (BUDG) και στην Προοδευτική Συμμαχία (Progressive Caucus) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ότι έχουμε και πάρα πολλές πολιτικές συγγένειες.

Η συζήτηση μας σήμερα, έρχεται σε μια στιγμή που η ΕΕ επιχειρεί μια αλλαγή υποδείγματος στην αντιμετώπιση της κρίσης – έχουμε το Ταμείο Ανάκαμψης, μια πολύ διαφορετική αντιμετώπιση από εκείνην που είχε η ΕΕ απέναντι στην κρίση χρέους την προηγούμενη δεκαετία: άγρια λιτότητα, μνημόνια και μια τιμωρητική πολιτική, που εμείς στην Ελλάδα τη ζήσαμε πάρα πολύ έντονα.

Άρα, μας ενδιαφέρει πώς θα πετύχουμε μια πιο δίκαιη και κοινωνική Ευρώπη, όπως λέμε και στον τίτλο. Πώς θα δούμε ένα νέο κεφάλαιο στις ελληνογερμανικές σχέσεις εντός της ΕΕ. Και αυτή η συζήτηση έχει ακόμη μεγαλύτερη αξία γιατί μια “Πράσινη”, η Αναλένα Μπέρμποκ, χτυπάει σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις - και της το ευχόμαστε, την πόρτα της γερμανικής καγκελαρίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως και ο Γερμανοί Πράσινοι που είναι το μεγάλο κόμμα της πολιτικής ομάδας των Πρασινων στο Ευρωκοινοβούλιο, παρά την ήττα του στις εκλογές, παραμένει μεγάλο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, το μεγαλύτερο κόμμα.
Και όλα αυτά τα χρόνια στο Ευρωκοινοβούλιο, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προσπαθεί να οικοδομήσει γύρω από κοινούς στόχους, συμμαχίες και με τους Σοσιαλιστές και με τους Πράσινους, ή και ακόμη ευρύτερες, ειδικά όταν πρόκειται για θέματα περιβάλλοντος ή σεβασμού του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Mε τον Ράσμους, δουλεύουμε δυο χρόνια ως Συντονιστές των ομάδων μας στην Επιτροπή Προϋπολογισμών (BUDG). Και έχουμε διαπιστώσει ότι στο 80-90% των θεμάτων που αντιμετωπίσαμε ως Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, συμπέσαμε στην προσπάθειά μας. Νομίζω λοιπόν, ότι συζητήσεις σαν τη σημερινή, μπορούν να δώσουν και μια προοπτική για ευρύτερες δυνατές συνεργασίες και συμμαχίες.

Χρειαζόμαστε ένα νέο προοδευτικό σχέδιο για την Ευρώπη. Με επιτάχυνση και εμβάθυνση της πολιτικής ενοποίησης - πράγματα που υποσχέθηκε η Ευρώπη να κάνει πριν 10-15 χρόνια και τα άφησε στη μέση. Το Ταμείο Ανάκαμψης, που είναι ένα σημαντικό θετικό βήμα, πρέπει να πετύχει. Και κατά τη γνώμη μου, πρέπει να εξετάσουμε και την ενίσχυσή του και γιατί όχι, και τη μονιμοποίησή του. Πριν λίγες ώρες, δόθηκε στη δημοσιότητα, μια διακήρυξη του Spinelli group του Ευρωκοινοβουλίου, που την υπογράφουν ευρωβουλευτές από 5 πολιτικές ομάδες, 14 πρώην Πρωθυπουργοί και 4 πρώην Πρόεδροι του Ευρωκοινοβουλίου μεταξύ πολλών άλλων, που ζητά, αυτό το ομοσπονδιακό σχέδιο ανάκαμψης να γίνει μόνιμο. Και να έχουμε έναν ενισχυμένο κοινοτικό προϋπολογισμό, για να αντιμετωπίσουμε τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, την ψηφιακή μετάβαση – με τρόπο που να είναι δίκαιος και συμπεριληπτικός.

Χρειαζόμαστε επίσης ριζικές αλλαγές, ρεαλιστικές και διορατικές, στο Σύμφωνο Σταθερότητας, όσο διαρκεί η αναστολή του. Έτσι ώστε να μην εμποδιστεί η ανάκαμψη και να μη ζήσουμε ξανά ένα νέο γύρο τιμωρητικής και αδιέξοδης λιτότητας ή μια νέα κρίση χρέους – σημειώνω ότι το δημόσιο χρέος στην Ευρωζώνη έχει αγγίξει, αν δεν έχει ξεπεράσει, τα επίπεδα εκείνου του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Και επειδή πριν λίγες ώρες ξεκίνησε και η Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης, πιστεύω ότι πρέπει να συζητήσουμε για την ανάγκη η ΕΕ να αποκτήσει, με δημοκρατικό τρόπο και διαφάνεια, ισχυρότερες εξουσίες.

Ιδιαίτερα στα θέματα της Υγείας, όπου η πανδημία, έδειξε ότι χρειαζόμαστε μια κοινή ευρωπαϊκή πολιτική Υγείας. Ή στα θέματα φορολόγησης των ψηφιακών γιγάντων – ένα θέμα που είναι άδικο και αδιανόητο οι GAFAM (Google, Amazon, Facebook, Microsoft) να μην πληρώνουν φόρους. Μόνο αν ενισχύσουμε τους ίδιους πόρους με τη φορολόγηση των ψηφιακών γιγάντων ή μεγάλων βιομηχανιών που ρυπαίνουν, μπορούμε να αποκτήσουμε ίδιους πόρους για να χρηματοδοτήσουμε το σχέδιο Ανάκαμψης.

Και χρειάζεται επίσης να δούμε και με ένα διαφορετικό μάτι, αποφεύγοντας λάθη του παρελθόντος, τις σχέσεις Γερμανίας – Ελλάδας. Γιατί το προηγούμενο υπόδειγμα ήταν οδυνηρό όχι μόνο για τον ελληνικό λαό, ήταν τραύμα και για την ίδια την Ευρώπη. Ετοιμάζουμε μάλιστα με τον Rasmus Andresen και ένα κοινό άρθρο για αυτά τα θέματα.
Μαζί, όπως και με άλλους ευρωβουλευτές, είμαστε σε αυτούς που εδώ και μήνες υποστηρίζουμε την άποψη ότι κάτι πρέπει να γίνει με τα εμβόλια και τις πατέντες τους, που πρέπει να αρθεί η προστασία τους προσωρινά, ώστε να αντιμετωπιστούν ως δημόσιο αγαθό.

Δυστυχώς δεν είναι αυτή η κυρίαρχη άποψη στην ΕΕ.

Και πρέπει να σκεφτούμε, όσοι θέλουμε μια δικαιότερη και κοινωνική Ευρώπη, πώς θα αντιμετωπίσουμε την επικίνδυνη αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων. Οι κοινωνικές ανισότητες μέσα στην Ευρώπη ήταν ήδη μεγάλες και η πανδημία τις μεγέθυνε επικίνδυνα. Η νεοφιλελεύθερη θεωρία του trickle down έχει αποτύχει εδώ και 30-40 χρόνια. Η θεωρία δηλαδή, ότι αν κερδίζουν και γίνονται οι πλούσιοι πλουσιότεροι, κάποια στιγμή θα διαχυθεί και στα μεσαία οικονομικά στρώματα και τους κοινωνικά αποκλεισμένους αυτός ο πλούτος. Αυτό έχει διαψευσθεί.

Σήμερα, βλέπουμε τον Τζο Μπάιντεν, ο οποίος δεν είναι και κανένας πολιτικός ριζοσπάστης – στην κεντρώα πτέρυγα των Δημοκρατών ανήκει, να βγαίνει από αριστερά στην ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από πιο τολμηρές κεϋνσιανές θέσεις και στα θέματα του ωρομισθίου, και στα θέματα των δημοσίων επενδύσεων και της αναζωογόνησης της οικονομίας ή και με την τελευταία του πρόταση για την άρση των πατεντών των εμβολίων».