Η φετινή επέτειος του ολοκαυτώματος της Αγχιάλου είναι διαφορετική. Η σημερινή επέτειος βρίσκει την Ν. Αγχίαλο χωρίς εορτασμούς και εκδηλώσεις μνήμης να μετράει τις πληγές της μετά τη μάχη με τις φλόγες και τις δυνατές εκρήξεις που προκάλεσαν μεγάλες ζημιές σε κατοικίες, καλλιέργειες και επιχειρήσεις.

Η όμορφη, ασφαλής, οργανωμένη και καλά ρυμοτομημένη Αγχίαλος βρέθηκε στο επίκεντρο της προσοχής για τους λάθος λόγους αφήνοντας όλους με την απορία πώς μια φωτιά που έκαιγε για δύο ημέρες δρόμους, θάμνους και άδενδρους λόγους έφτασε να απειλεί έναν οικισμό που ρεαλιστικά δεν μπορούσε να κινδυνεύσει από την πυρκαγιά, όπως επίσης και για ποιο λόγο σήμερα μοιάζει με εμπόλεμη ζώνη έχοντας δεχθεί ισχυρό πλήγμα στην καρδιά της εθνικής μας άμυνας.

Οι κάτοικοι της Ν. Αγχιάλου επέστρεψαν στα σπίτια τους, στον τόπο όπου οι πρόγονοί τους έφτιαξαν μια νέα πατρίδα μετά το το Ολοκαύτωμα της Αγχιάλου από τους Βούλγαρους στις 30 Ιουλίου του 1906. Όπως όλοι οι προσφυγικοί οικισμοί που δημιουργήθηκαν στην Ελλάδα, έτσι και η Ν. Αγχίαλος είναι σύμβολο δύναμης και αντοχής του Ελληνισμού που εκδιώχθηκε από τις πατρογονικές του εστίες, ρίζωσε ξανά και ανασύνθεσε την ταυτότητά του διατηρώντας την ιστορική τους συνέχεια και μνήμη.

Είναι ώρα πράξεων και απαντήσεων. Πρέπει να γίνει άμεσα και με σοβαρότητα καταγραφή των ζημιών και να αποζημιωθούν επαρκώς πολίτες, επαγγελματίες, αγρότες και κτηνοτρόφοι που υπέστησαν καταστροφές. Επιπλέον, θα πρέπει να δοθούν υπεύθυνα απαντήσεις προκειμένου να αποκατασταθεί το αίσθημα ασφάλειας που έχει κλονισθεί στην περιοχή μετά τα τελευταία γεγονότα.

Η φετινή επέτειος μας επανασυνδέει με το νήμα της ιστορίας και μας φέρνει αντιμέτωπους με την ευθύνη.