Ανακοίνωση του Τομέα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία

Ήταν 36 χρονών. Το όνομά του, Αντώνης Καρυώτης. Τον δολοφόνησαν. Ήταν ένας νέος άνθρωπος, ανάπηρος, ο οποίος έπεσε θύμα της αγριότητας, της αναλγησίας και του μισαναπηρισμού.

Προκαλούν ναυτία οι άθλιες δηλώσεις του Υπ. Ναυτιλίας, Μιλ. Βαρβιτσιώ​τη: «υπάρχουν και αυτοί που θρηνούν για αυτούς που πήγαν να κάνουν την δουλειά τους και βρίσκονται κατηγορούμενοι για δολοφονία», που εξισώνουν το θύμα με τους θύτες, συγκαλύπτουν το έγκλημα, νομιμοποιούν και ενθαρρύνουν τη βαρβαρότητα.

Όπως τότε, που δολοφόνησαν τον Ζακ Κωστόπουλο κραυγάζοντας ότι ήταν «κλεφτρόνι» και «πούστης». Όπως τότε, που δολοφόνησαν τον Νίκο Σαμπάνη, ένας «γύφτος» λιγότερος, με τους αστυνομικούς που πήραν μέρος στην αποτρόπαιη δολοφονία να δέχονται τη συμπαράσταση της επίσημης Πολιτείας. Όπως τότε, με τη δολοφονία του 16χρονου Κώστα Φραγκούλη, «γύφτος» κι αυτός για... 20 ευρώ. Όπως τότε, με τη μικρή Όλγα, που έχασε τη ζωή της σε πύλη εργοστασίου. Όπως τότε, με την άγρια δολοφονία του Παύλου Φύσσα, αλλά και του Λουκμάν από τους νεοναζί. Όπως τότε, που ο Βασίλης Δημάκης βρισκόταν μεταξύ ζωής και θανάτου και κάποιοι, όχι άδολα, αναζητούσαν ερείσματα στον ποινικό κώδικα για να δικαιολογήσουν ένα έγκλημα, που το βλέπαμε να έρχεται.

Όπως πριν λίγες μέρες, όταν ο ανάπηρος Γιώργος Φλώρος κάνοντας βόλτα με τα σκυλιά του, παρασύρθηκε και έχασε τη ζωή του από αυτοκίνητο, καθώς πριν ακόμα ταφεί, κάποιοι σχολίαζαν ότι τα αμαξίδια αποτελούν «παράτυπα μέσα μετακίνησης».

Όπως κάθε φορά που η αγριότητα του φασισμού, ξεπερνά τις λέξεις και τη φαντασία μας. Όπως κάθε φορά, που ένα σημαντικό τμήμα της κοινωνίας σιωπά, αδιαφορεί και κλείνει τα μάτια του στο σκοταδισμό και το έγκλημα. Όπως τότε στην Πύλο με το πιο τρομακτικό έγκλημα μέσα στη θάλασσα.

Πρόσφυγες, αδύναμοι, ανάπηροι, ρομά, ΛΟΑΤΚΙ+ άνθρωποι, φτωχοί, γυναίκες θύματα της πατριαρχικής κυριαρχίας, φυλακισμένοι. Ένας ατελείωτος κατάλογος, που μας θυμίζει ότι το «φίδι» του φασισμού κυκλοφορεί και σκοτώνει.

Να το ξαναπούμε για άλλη μια φορά. Ο φασισμός δεν νικιέται με σιωπή και αδράνεια. Η αγριότητα δεν αντιμετωπίζεται με ευχολόγια. Απέναντί της, χρειάζεται ένα πλατύ, πολύμορφο και πολύχρωμο μέτωπο ανθρωπιάς και δικαιοσύνης. Με τις πανανθρώπινες και ουμανιστικές ιδέες στο προσκήνιο, με τους ανθρώπους στο δρόμο και ενεργούς...