Σημεία συνέντευξης τ. προέδρου της Βουλής, Νίκου Βούτση στον ρ/σ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ 90,1 και τους δημοσιογράφους Στέλλα Γκαντώνα και Θανάση Φουσκίδη 

·Η τεράστια μαζικότητα, που ελπίζουμε να είναι ακόμα μεγαλύτερη την προσεχή Κυριακή με την παρουσία και χιλιάδων από τα παλαιότερα μέλη, μας δίνει ένα ηχηρό πολιτικό σήμα και μας γεμίζει υποχρεώσεις ως κόμμα, ως ηγεσία του κόμματος και κατά μόνας ως μέλη, που καλούμαστε να επιλέξουμε τον νέο πρόεδρο. Το σήμα είναι σαφές: Η Αριστερά και η ευρύτερη προοδευτική παράταξη πρέπει να συνεχίσει και να δυναμώσει την παρουσία της μέσα στην κοινωνία και τη Βουλή, γιατί είναι αδήριτη ανάγκη να υπάρξει ισχυρός αντίπαλος στην καταστροφική κυβέρνηση Μητσοτάκη. Πρέπει να υπάρξει μαζική συμμετοχή στην απεργία της Πέμπτης αλλά και στις κινητοποιήσεις του «αντιφασιστικού Σεπτέμβρη», να μην περάσουν χωρίς κόστος οι πρόσφατες εγκληματικές πολιτικές της κυβέρνησης αλλά και οι ουρές για χημειοθεραπείες στα νοσοκομεία. Να αποκαλυφθεί και να καταγγελθεί η πολιτική που οδηγεί στην απίστευτη ακρίβεια για να υπάρξει ανάχωμα ζωής και όχι μόνο επιβίωσης για τους πολίτες.

·Δεν συμμετέχω, ενόψει της πολύ σημαντικής επιλογής για τον πρόεδρο του κόμματος, στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα στα όρια της φιλολογίας περί διάσπασης του κόμματος. Όχι μόνο γιατί μπορεί να λειτουργήσει ως «αυτοεκπληρούμενη προφητεία» αλλά και γιατί προφανώς λειτουργεί ήδη διχαστικά ανάμεσα στα μέλη μας.

·Προφανώς είμαι αντίθετος με τη λογική της αναζήτησης του «μάγου» ή του «Σωτήρα» και «Μεσσία» που «θα νικήσει τον Μητσοτάκη». Ο ρόλος της ηγετικής προσωπικότητας μέσα στη συλλογική προσπάθεια ώστε η Παράταξή μας να γίνει πάλι μια ζωντανή ελπίδα για την εναλλακτική διακυβέρνηση, είναι σημαντικός και δεν μπορεί να εξαντλείται στην νεότητα και τα επικοινωνιακά χαρίσματα.

·Η Έφη Αχτσιόγλου έχει δώσει δείγμα γραφής και πιστεύω ότι πρέπει να υποστηριχθεί γιατί όπως εγκαίρως έχω πει έχει την εμπειρία, την κοινωνική αποδοχή και είναι ενωτική πρόταση.

·Δεν απαξιώνω, αλλά σέβομαι το 45% των συντρόφων και φίλων που επέλεξαν τον σ. Κασσελάκη. Είναι πολιτικό το ζήτημα της ουσιαστικής διαφωνίας με αυτό που, όχι μόνο εγώ, χαρακτηρίζουμε ως επιλογή μεταπολιτικής που δεν θα βοηθήσει την Αριστερά και που διεθνώς υπονομεύει τη Δημοκρατία, με πολλούς και διάφορους τρόπους τα τελευταία χρόνια.

·Το διακινούμενο δηλητήριο περί «υπονόμευσης και δήθεν εξαναγκασμού σε παραίτηση» του σ. Τσίπρα από την νεότερη γενιά των στελεχών κατά τη διάρκεια της εκλογικής μάχης και με την πλειοψηφία των παλαιότερων στελεχών που διαχρονικά μας ονομάζουν οι δημοσιολογούντες ως «βαρίδια» αποτελεί διχαστικό κήρυγμα, που θα πρέπει δημόσια να απαντηθεί από όλους όσοι αισθάνονται την ευθύνη για την πορεία του κόμματος. Το αφήγημα αυτό θέλει να χρεώσει απόψεις στον σ. Τσίπρα, που δεν έχουν καμία σχέση με την ειλικρινή και αναλυτική δημόσια παρέμβαση του ιδίου ενόψει της προσωπικής του επιλογής για δρομολόγηση της διαδοχής του ως προέδρου.

.