Εάν θέλαμε να χαρακτηρίσουμε τις εκατό πρώτες ημέρες που συνήθως είναι οι δυνατές, οι ρωμαλέες ημέρες μιας κυβέρνησης, το μόνο που έχουμε να περιμένουμε από τη ΝΔ είναι οι ακρίδες για να έχουμε τις δέκα πληγές του Φαραώ! Και αν θέλαμε να δούμε από την αρχή της διακυβέρνησης μέχρι σήμερα, το μόνο για το οποίο θα θυμόμαστε τη Νέα Δημοκρατία είναι για τις καταστροφές κάθε τύπου, χιόνια, πλημμύρες, πυρκαγιές, υποκλοπές και τα εργασιακά

Ομιλία του Συμεών Κεδίκογλου στο σχέδιο νόμου “Για την ενίσχυση της εργασίας - Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/1152 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 2​0ής Ιουνίου 2019 - Απλοποίηση ψηφιακών διαδικασιών και ενίσχυση της Κάρτας Εργασίας - Αναβάθμιση της επιχειρησιακής λειτουργίας του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης και της Επιθεώρησης Εργασίας”

Κυρίες και κύριοι βουλευτές,

Το σημερινό νομοσχέδιο το οποίο συζητάμε, εάν τελικά ψηφιστεί, μας γυρνάει πολλά χρόνια πίσω. Θα τολμούσα που πολλές δεκαετίες πίσω. Και είναι κρίμα γιατί προηγήθηκαν τόσοι αγώνες, τέτοιο ρωμαλέο εργατικό κίνημα, απεργίες, θυσίες ακόμη και με αίμα –και δεν είναι λαϊκισμός- για να φτάσουμε σήμερα σε ένα επίπεδο να θεωρούμε ότι όσο περνάει ο καιρός ζούμε και καλύτερα.

Αντ’ αυτού, σήμερα στην Ελλάδα του 2023 είμαστε εδώ για να συζητήσουμε για δεκατριάωρο, να συζητάμε για πενθήμερο, να συζητάμε αν μπορούμε να κολυμπάμε δουλεύοντας, να συζητάμε μια σειρά από πράγματα τα οποία ήταν αυτονόητες κατακτήσεις, αλλά δυστυχώς δεν είναι γι’ αυτή την Κυβέρνηση. Και ήταν μόνο δύο-τρία νομοσχέδια στη σειρά για να πάρουν ένα κύμα όπως έναν πύργο στην άμμο όλες αυτές οι κατακτήσεις. Είναι ίσως αυτό που έλεγε Τσόρτσιλ: «Χρειάζεσαι χρόνια για να χτίσεις κάτι, αρκεί όμως μια άσχημη στιγμή, μια καταστροφή και σε μια στιγμή όλα αυτά είναι παρελθόν».

Είναι το δεύτερο ουσιαστικά νομοσχέδιο το οποίο νομοθετείτε, σημαντικό εννοώ, μετά από αυτό με τους απόδημους. Κλείνετε γραμμάτια γιατί είναι προφανές ότι με αυτό το νομοσχέδιο δεν είναι κερδισμένοι όλοι. Βεβαίως, υπάρχουν αυτοί οι οποίοι είναι στο κλάδο οι εργοδότες της σίτισης, του κέτερινγκ, των μεταφορών οι οποίοι είναι κερδισμένοι, αλλά δεν είναι για όλους. Και μην προσπαθήσετε εδώ να μας πείτε και να μας πείσετε ότι είναι για το καλό μας.

Ακούω και τους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και πίστευα ότι μέχρι τώρα το έλεγαν αυτό από έναν κομματικό, έστω κακώς εννοούμενο πατριωτισμό. Εδώ, όμως, διαπιστώνω ότι πραγματικά πιστεύετε ότι είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Ε, λοιπόν, εδώ είναι θέμα και πολιτικό βαθιά και φιλοσοφικό. Τι έχει στο επίκεντρο; Εμείς στο επίκεντρο έχουμε τον άνθρωπο. Αν εσείς έχετε το κέρδος, είναι επιλογή σας, αλλά είναι κάτι άλλο. Ο ελεύθερος χρόνος ήταν το βασικό επίδικο του εικοστού πρώτου αιώνα. Λέγαμε, δηλαδή, ότι με την τεχνητή νοημοσύνη, με τις μηχανές, με όλα αυτά η πολυτέλεια του ελεύθερου χρόνου ήταν αυτό που θα έπρεπε να δούμε. Βεβαίως, δεν κατακτήσαμε ούτε καν το θέμα του να μπορούμε να ζούμε άνετα, αλλά τουλάχιστον ελεύθερος χρόνος.

Θυμάμαι στην ψυχιατρική σαν φοιτητής ιατρικής μας έλεγαν ότι η ευτυχία εξαρτάται από τρία πράγματα: Το πώς τα πας στο επάγγελμά σου, το πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου και πώς τα πας στην προσωπική σου ζωή. Έρχεστε και παρεμβαίνετε στους δύο αυτούς τομείς και πιστεύετε ότι είναι για το καλό μας, ότι είναι φιλεργατικό; Εσείς, δηλαδή, τα παιδιά σας μεθαύριο θα θέλατε να πάνε σε τέτοιες συνθήκες; Δέστε λίγο τη μεγάλη εικόνα, πέρα από τα νομοσχέδια τα σημερινά, πέρα από τις κυβερνήσεις που έρχονται και παρέρχονται. Τα τελευταία χρόνια πάμε προς τη σωστή κατεύθυνση;

Άκουσα το πρωί τον Υπουργό τη μισή ώρα της ομιλίας του να μιλάει για το αν ήταν πετυχημένη απεργία ή όχι και από αυτό να είναι το συμπέρασμα αν το νομοσχέδιο είναι φιλεργατικό ή αντεργατικό. Προφανώς, αυτά τα πράγματα ούτε στο ένα δέκατο δεν θα περνούσαν πριν μερικά χρόνια. Δείτε, όμως, ποια κοινωνία έχουμε. Έχουμε μια κοινωνία που πέρασε από μνημόνια, που πέρασε από πανδημίες, που πέρασε από ό,τι πέρασε και είναι, ναι, φοβισμένη κοινωνία. Είναι μια κοινωνία που οφείλουμε εμείς σαν Αξιωματική Αντιπολίτευση να της δώσουμε και ελπίδα ξανά και μια εναλλακτική πρόταση. Άρα, δεν είναι κριτήριο αυτό για να πείτε αν ένα νομοσχέδιο είναι καλό ή κακό.

Έρχεστε, λοιπόν, εδώ όταν νομίζαμε ότι είχαμε δει τον πάτο με το νομοσχέδιο του κ. Χατζηδάκη κι όμως δεν είχαμε δει τελικά τα πάντα. Έρχεστε με τον ίδιο τρόπο πάντα, με μια οδηγία ευρωπαϊκή, που είναι κι ένα τυράκι στην αρχή -στον κ. Χατζηδάκη έχω την εντύπωση ήταν ότι έδινε και τις γονικές άδειες ας πούμε στους πατεράδες- και λέτε για έγκαιρη ενημέρωση για παράδειγμα του εργαζόμενου για τη σύμβαση -καλώς- κι από κει και κάτω το χάος.

Και έχουμε και τον ευφημισμό –είναι ξέρετε αυτό το σχήμα του λόγου που λέγαμε παλιά ο Εύξεινος Πόντος, αντί να λέμε Άξεινος Πόντος- όσο πιο βαρύγδουπος είναι ένας τίτλος -ενίσχυση και απλοποίηση, κάπως έτσι είναι ο τίτλος του νομοσχεδίου- να είστε καχύποπτοι. Όσο ακούτε τέτοιους τίτλους, από κάτω κρύβονται πολλά.

Σε μια εποχή που βγαίνει έρευνα και λέει ότι οι Έλληνες είναι από τους πιο βαριά εργαζόμενους με σαράντα μία ώρες την εβδομάδα -εμείς, οι Βαλκάνιοι και οι Πολωνοί- και οι Κάτω Χώρες, οι Νορβηγοί είναι στο τριαναταπεντάωρο, η Γερμανία συζητάει τέσσερις μέρες με μισθό πενθημέρου. Εμείς μένουμε εκεί γιατί μας φταίει ο κακός μας ο καιρός; Δεν είμαστε άξιοι ή γιατί είναι πολιτικές οι επιλογές; Όταν, λοιπόν, θες να ξορκίσεις κάτι βάζεις έναν ωραίο τίτλο κι έχουμε δημιουργήσει μια κοινωνία χαμηλών προσδοκιών. Έτσι είναι τα πράγματα, δεν μπορούν να αλλάξουν. Ε, λοιπόν, μπορούν να αλλάξουν!

Ακούω και τα παραδείγματα. Άκουσα τον Υπουργό και λέει; Μα, δεν έχετε ακούσει ότι υπάρχει μαύρη εργασία, για παράδειγμα έφερε το κέτερινγκ αν δεν κάνω λάθος, τι γίνεται σήμερα, ένας άνθρωπος μπορεί να θέλει να δουλέψει παραπάνω. Μα, ναι, θέλει να δουλέψει παραπάνω γιατί δεν βγαίνει. Κι αν πάτε και σε χώρες της Υποσαχάριας Αφρικής είναι χειρότερα. Εμείς, όμως, την ανταγωνιστικότητα δεν θα μπορέσει να την κατακτήσουμε συγκρινόμενοι με το Μπαγκλαντές και με την Κίνα, διότι ό,τι και να κάνουμε δεν μπορούμε να τους φτάσουμε.

Εμείς πρέπει να περάσουμε μέσα από την παιδεία, μέσα από την κατάρτιση. Άρα, λοιπόν, λέμε ότι είναι ζούγκλα τα πράγματα κι εμείς τη νομιμοποιούμε. Όχι. Οφείλουμε να την αλλάξουμε, όχι να πούμε ότι αυτό που είναι η κατάσταση σήμερα, εμείς ερχόμαστε και το κάνουμε νόμιμο.

Και βεβαίως, για να έρθω τώρα το νομοσχέδιο αυτό καθαυτό, εκτός από τις παραγράφους οι οποίες είναι μέσα από την οδηγία που ακούστηκε από έγκριτους εδώ στην επιτροπή καθηγητές ότι δεν είναι καν σωστά μεταφρασμένη όπως είναι οι οδηγίες. Έχετε ένα θέμα με τη μετάφραση -να το δείτε αυτό- σε πολλά Υπουργεία. Θυμάμαι το Υπουργείο Εξωτερικών με τη NOVARTIS. Τώρα είναι και σ’ εσάς.

Έρχεστε, λοιπόν, και φέρνετε το θέμα με τη μαθητεία που κάποτε ήταν δύο μήνες. Έξι μήνες τώρα –εντάξει- αλλά χωρίς αποζημίωση, χωρίς ταμείο ανεργίας και χωρίς ουσιαστικά αιτιολόγηση όπως είναι στην Ευρώπη. Και μην μου πείτε για δικλείδες ασφαλείας, με ένα ΣΕΠΕ κατηργημένο. Ποιες δικλείδες ασφαλείας αυτή τη στιγμή έχουμε όταν ξέρει ο άλλος ότι αύριο θα είναι ο ισχυρός και απέναντι θα είναι ο αδύνατος. Ανοίγετε τους δρόμους. Αυτό είναι το ουσιαστικό. Θυμάστε πριν μερικά χρόνια που λέγαμε για τα μαγαζιά που θα ανοίγουν Κυριακές. Κι εγώ ακόμα καμιά φορά έλεγα εντάξει ίσως να διευκολύνουμε τους εργαζόμενους να πάνε να ψωνίσουν. Σήμερα δεν κάνει σε κανέναν εντύπωση αν θα είναι ανοιχτά ή θα δουλεύουμε Σάββατα ή Κυριακές. Άρα, λοιπόν, βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα. Ερχόμαστε, λοιπόν, και ανακυκλώνουμε τους ίδιους και τους ίδιους εργαζομένους, θα φτάνει το εξάμηνο, θα έρχεται εργοδότης θα λέει δεν μου κάνεις, πάω για τον επόμενο.

Πάμε για το δεκατριάωρο. Βαρέα και ανθυγιεινά το προβλέψατε αν υπάρχει μέσα;

Ακούσατε και από την καθηγήτριά μου που την είχα στην Ιατρική Σχολή, την κυρία Λινού, το τι σημαίνει αυτό για κάποια επαγγέλματα. Για παράδειγμα, σε ένα ακτινοδιαγνωστικό η ακτινοβολία. Αυτά τα πράγματα είναι δοσοεξαρτώμενα, και υπάρχουν μελέτες για λευχαιμίες, για καρκίνους. Εγώ ήμουν εργαζόμενος στο ΕΣΥ στο Τμήμα Επαγγελματικών Δερματοπαθειών. Αυτά είναι ποσοτικά όταν έρχεται σε επαφή με χημικές ουσίες ο άλλος. Και μην μου πείτε ότι το πρωί θα είναι στο εργαστήριο και το βράδυ θα είναι κηπουρός! Τα ίδια πράγματα θα κάνει.

Να μην μιλήσουμε τώρα για τους Ιατρούς Εργασίας γιατί θα επεκταθώ πολύ. Είπατε κάποια πράγματα, αλλά ξέρετε ότι ουσιαστικά πέφτει η ποιότητα παρεχόμενων υπηρεσιών στους εργαζόμενους. Αυτό είναι σίγουρο. Το τι θα κάνετε και αν η ειδικότητα δεν σας αρέσει και πρέπει να καταργηθεί, να το δείτε, αλλά δεν είναι προς τη σωστή κατεύθυνση αντιμετώπισης.

Τέλος, πάμε στις συμβάσεις κατά παραγγελία ή μηδενικών ωρών ή εγώ θα έλεγα μηδενικής ζωής. Τι σημαίνει αυτό ουσιαστικά; Έρχεται ο άλλος και σου λέει εικοσιτέσσερις πριν ή ακόμα και δύο ώρες πριν: το πρόγραμμα του χρόνου είναι μη προβλέψιμο και, σου λέει, έλα να δουλέψεις, για παράδειγμα. Τι προγραμματισμό, τι προσωπική ζωή να έχεις και πώς να κοιτάξεις το μέλλον σου; Άρα, σε αντίθεση με το πνεύμα της ευρωπαϊκής Οδηγίας έρχεστε και το κάνετε αυτό. Και νομίζω ότι όποιοι το πάνε στα ευρωπαϊκά δικαστήρια αυτό το πράγμα θα καταπέσει.

Και επιτρέψτε μου να διαβάσω ακριβώς από μέσα το προοίμιο της ευρωπαϊκής Οδηγίας 2019/1152 στο χωριό 47: «Για τη θέσπιση συμβάσεων κατά παραγγελία. Η παρούσα Οδηγία καθορίζει τις ελάχιστες απαιτήσεις, αφήνοντας έτσι άθικτο το προνόμιο των κρατών-μελών να θεσπίζουν και να διατηρούν πιο ευνοϊκές διατάξεις. Τα δικαιώματα που έχουν αποκτηθεί, με βάση το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, θα πρέπει να εξακολουθήσουν να ισχύουν, εκτός αν εισάγονται ευνοϊκότερες». Αν το πάτε για το καλύτερο, σου λέει, να το κάνουμε, αλλά δεν χαλάμε κάτι το οποίο είναι ήδη ευνοϊκό. Συνεχίζει: «Η εφαρμογή της παρούσας Οδηγίας δεν μπορεί να χρησιμεύει για τη μείωση των υφιστάμενων δικαιωμάτων που καθορίζουν τον συγκεκριμένο τομέα, όπως ισχύει στην εθνική ή ενωσιακή νομοθεσία, ούτε να συνιστά βάσιμη δικαιολογία για την υποβάθμιση του γενικού επιπέδου προστασίας…» -και τα λοιπά- «…ειδικότερα δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως βάση για την καθιέρωση συμβάσεων μηδενικών ωρών εργασίας ή άλλων παρόμοιων συμβάσεων εργασίας».

Να πω τώρα για το ξεπάγωμα των τριετιών; Αυτό είναι μια κοροϊδία και μισή! Αφορά όσους αφορά από το 2027. Και δεν φτάνει μόνο αυτό! Έρχεται η Κυβέρνηση και λέει μπορεί αν η ανεργία είναι πάνω από 10% να καταργηθεί ή με μια Υπουργική Απόφαση, λες και φταίει ο εργαζόμενος αν είναι πάνω από το 10%. Ουσιαστικά τι είναι αυτό το πράγμα; Είναι μια υπεραξία στον εργοδότη η τριετία.

Λοιπόν, κλείνοντας θα πω το εξής. Εάν θέλαμε να χαρακτηρίσουμε τις εκατό πρώτες ημέρες που συνήθως είναι οι δυνατές, οι ρωμαλέες ημέρες μιας κυβέρνησης, το μόνο που έχουμε να περιμένουμε από εσάς είναι οι ακρίδες για να έχουμε τις δέκα πληγές του Φαραώ! Και αν θέλαμε να δούμε από την αρχή της διακυβέρνησης μέχρι σήμερα, το μόνο για το οποίο θα θυμόμαστε τη Νέα Δημοκρατία είναι για τις καταστροφές κάθε τύπου, χιόνια, πλημμύρες, καταστροφές, πυρκαγιές, υποκλοπές, και τα εργασιακά. Αν για αυτό είστε περήφανοι, εμείς πάντως δεν μπορούμε να το ψηφίσουμε.

Σας ευχαριστώ πολύ.