Η Σία Αναγνωστοπούλου βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών «Νέο σύστημα επιλογής διοικήσεων φορέων του δημοσίου τομέα, ενίσχυση της αποτελεσματικότητάς τους και λοιπές διατάξεις»

Αναλυτικά η ομιλία

Θέλω να ξεκινήσω με ένα πράγμα, γιατί σήμερα εδώ ακούσαμε πολλά και διάφορα και κατά τη γνώμη μου επικίνδυνα. Είπε ο Πρωθυπουργός από αυτό το Βήμα ότι εδώ δεν είναι αίθουσα ανάπτυξης έκθεσης ιδεών για να λέει ο καθένας ό,τι θέλει. Τον σιγοντάρισε δε σε αυτό και ο Πρόεδρος της Βουλής.

Και αναρωτιέμαι: Στην Ολομέλεια ο καθένας και η καθεμία από εμάς, πολύ περισσότερο οι πολιτικοί αρχηγοί, οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι, αλλά και ο οποιοσδήποτε ή η οποιαδήποτε Βουλευτής, δεν έχουμε το δικαίωμα να μιλάμε για όσα θεωρούμε σημαντικά; Και δεν κρινόμαστε από αυτούς και από αυτές που μας έχουν ψηφίσει, αλλά και στα πρακτικά που μένουν για την ιστορία του τόπου, για το τι λέμε; Από πότε στην Ολομέλεια δεχόμαστε υποδείξεις από τον Πρωθυπουργό και συνηγορεί σε αυτήν την κατεύθυνση ο Πρόεδρος της Βουλής; Μου φαίνεται άκρως επικίνδυνο και άκρως προσβλητικό. Εδώ στην Ολομέλεια όταν μάλιστα τρέχουν και γεγονότα πάρα πολύ σημαντικά, δεν μπορεί οι αρχηγοί των κομμάτων, οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι ακόμα και εμείς οι βουλευτές να μην μιλήσουμε και να πούμε τη γνώμη μας, την άποψή μας. Είναι σαν να μην τοποθετούμαστε. Μας ακούν οι πολίτες.

Αυτή τη στιγμή στη Λωρίδα της Γάζας διαπράττονται εγκλήματα πολέμου. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε γι’ αυτά; Τώρα, σε πραγματικό χρόνο, διαπράττονται και δεν θα μιλήσουμε γι’ αυτά; Δεν θα πούμε έστω το στοιχειώδες, ότι, από πού κι ως πού η χώρα μας κάνει αποχή από το ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για την ανθρωπιστική εκεχειρία; Από πού και ως πού η Ελλάδα χρεώνεται αυτό που αποφάσισε η Κυβέρνηση; Και εμείς οι υπόλοιποι που εκπροσωπούμε ένα μικρό ή μεγάλο κομμάτι των πολιτών του ελληνικού λαού δεν έχουμε δικαίωμα να τοποθετηθούμε και να πούμε τη γνώμη μας στην Ολομέλεια; Και ας μην ακούμε πράγματα δεν υπάρχουν ούτε καν στη διπλωματική γλώσσα, όχι στην πολιτική και την ανθρώπινη ούτε καν στη διπλωματική. Δημιουργική αποχή δεν υπάρχει πουθενά στη διπλωματική γλώσσα.

Άρα, λοιπόν, ας σταματήσει αυτή η επικίνδυνη ατραπός και ας σταματήσει και αυτό το υπονομευτικό της ίδιας της δημοκρατίας. Έγιναν εκλογές, τόσο πήρατε εσείς, τόσο πήραμε εμείς. Άρα, το θέμα των υποκλοπών τελείωσε. Άρα, το ένα τελείωσε, το άλλο τελείωσε και δεν θα μιλάτε. Θα μιλάμε για ό,τι θέλουμε και για όσα που εμείς θεωρούμε ότι μας έστειλε ο ελληνικός λαός εδώ.

Ας πάμε τώρα στο νομοσχέδιο. Η Νέα Δημοκρατία έχει έναν εκπληκτικό τρόπο να δίνει άλλο περιεχόμενο στις λέξεις και εντελώς διαφορετικό νόημα. Η ουσία, όμως και ο πυρήνας της πολιτικής της και στην πρώτη θητεία της και σε αυτή τη δεύτερη είναι μία και μοναδική: ο απόλυτος έλεγχος της δημόσιας διοίκησης για υλοποίηση συγκεκριμένης πολιτικής. Στην προηγούμενη φάση η αριστεία έγινε η σημαία αυτής της Κυβέρνησης. Αριστεία τι σήμαινε για τη δημόσια διοίκηση; Βάζουμε αυτούς που θέλουμε να επιτελέσουν με τον πιο άριστο τρόπο, τον πιο αποτελεσματικό, αυτά που εξυπηρετούν το επιτελικό κράτος.

Ποιο είναι το κορυφαίο παράδειγμα μιας τέτοιας αποτελεσματικής αριστείας, όπως την εννοεί η Κυβέρνηση; Ο κ. Κοντολέων, όπου έφτασε εδώ η ίδια η Κυβέρνηση να αλλάξει το νόμο και τα κριτήρια για να μπορέσει να νομιμοποιήσει την επιλογή ενός ανθρώπου, ο οποίος δεν πληρούσε κανένα κριτήριο γι’ αυτήν τη θέση. Άρα, λοιπόν, η λέξη αριστεία στη γλώσσα της Νέας Δημοκρατίας και στον πυρήνα της πολιτικής της -δεν αναφέρω όλα τα άλλα παραδείγματα- είναι «είμαι άριστος για να επιτελέσω αυτό που θέλει η Κυβέρνηση».

Ποιος είναι ο πυρήνας σε αυτό το νομοσχέδιο; Ότι εδώ η δημόσια διοίκηση δεν υφίσταται για να είναι υπηρέτης του λαού και για να γίνει μοχλός ανάπτυξης, μοχλός υπεράσπισης - προώθησης του κοινωνικού κράτους, αλλά πρέπει να γίνει μοχλός αποτελεσματικής -όπως την εννοεί η Νέα Δημοκρατία- απορρόφησης κονδυλίων και διοχέτευσης του χρήματος.

Και αυτό κάνει. Αλλά ακόμα και σε αυτό, όπως έκανε και με τον Κοντολέοντα, μικραίνει πάρα πολύ τα κριτήρια μην τυχόν και της ξεφύγει κάτι. Γιατί δεν μπορώ να καταλάβω ότι στις Επιτροπές είναι μετακλητοί, είναι άνθρωποι του Μαξίμου, δηλαδή ασφυκτικός έλεγχος. Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί το διδακτορικό δεν είναι μέσα στα προσόντα, δεν μοριοδοτείται με τον τρόπο που θα πρέπει να μοριοδοτηθεί. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η προφορική συνέντευξη -το καταλαβαίνουμε φυσικά, για να μην περάσει στη ζούλα κανένας που δεν θέλουμε- μοριοδοτείται παραπάνω από ότι όλα τα άλλα κριτήρια.

Είναι πασιφανές ότι η Νέα Δημοκρατία αποφασίζει πραγματικά να στραγγαλίσει τη διοίκηση, σε μια στιγμή που αυτή η χώρα έχει ανάγκη από περισσότερη δημόσια διοίκηση. Πρέπει να προσληφθούν υπάλληλοι. Σε όποιο δημόσιο τομέα και να πάτε, σε όποιο νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου, σε οποιονδήποτε θα δείτε ένα πράγμα: ότι λείπει προσωπικό. Για να εξυπηρετήσει τι; Για να εξυπηρετήσει τον λαό, επειδή αυτό πρέπει να κάνει η δημόσια διοίκηση.

Άρα, απέχουμε πάρα πολύ το ένα πνεύμα από το άλλο. Αυτό το νομοσχέδιο φέρνετε. Θα το ονομάσετε και αξιοκρατικό και αποτελεσματικό και αντικειμενικό και όλα αυτά! Αλλά, δεν κρύβεται ένα πράγμα: Πρόκειται για το βαθύ χέρι του επιτελικού κράτους, με αυτά τα αποτελέσματα που έχουμε δει μέχρι σήμερα.

.