05/12/2023
Κυρίες και Κύριοι
Αγαπητοί Φίλοι
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω τιμώντας την 91χρονη ιστορία του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου. Μια ιστορία γεμάτη πλούσια συμβολή στην ενίσχυση των ελληνοαμερικανικών εμπορικών σχέσεων. Χαίρομαι που απευθύνομαι σε ανθρώπους που δραστηριοποιούνται οικονομικά στην Ελλάδα και τις ΗΠΑ, με τους οποίους μοιράζομαι κοινές εμπειρίες.
Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας κλήθηκαν να κυβερνήσουν την Ελλάδα το 2015, οι ελληνικές εξαγωγές προς τις ΗΠΑ ήταν περιορισμένες σε περίπου 1,4 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Τρία χρόνια αργότερα, στα τέλη του 2018, όταν η χώρα μας έβγαινε από τον φαύλο κύκλο των προγραμμάτων λιτότητας με τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμα στην εξουσία, οι εξαγωγές μας προς τις ΗΠΑ αυξήθηκαν στα 1,6 δισ. δολάρια. Και πέρυσι, το 2022, αυξήθηκαν στα 2,34 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.
Σύμφωνα με τη βάση δεδομένων COMTRADE των Ηνωμένων Εθνών για το διεθνές εμπόριο, οι κινητήριες δυνάμεις αυτών των εξαγωγών είναι τα ορυκτά καύσιμα, τα έλαια, τα προϊόντα απόσταξης, τα παρασκευάσματα διατροφής λαχανικών, φρούτων, καρπών με κέλυφος, ο ηλεκτρονικός και ηλεκτρικός εξοπλισμός, το αλουμίνιο, το αλάτι, το θείο, η πέτρα, ο γύψος, ο ασβέστης και το τσιμέντο.
Σύμφωνα με την ίδια πηγή, οι εξαγωγές των ΗΠΑ προς την Ελλάδα ανήλθαν σε 2,17 δισεκατομμύρια δολάρια το 2022 με τα ορυκτά καύσιμα, τα έλαια και τα προϊόντα απόσταξης να ενισχύουν την ανάπτυξη, έναντι 1,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2019.
Από το 2011-2022, οι ΗΠΑ ήταν η 8η μεγαλύτερη πηγή άμεσων ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα. Το 2021 οι αμερικανικές ΑΞΕ στην Ελλάδα έφτασαν τα 303 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ.
Αυτά τα στοιχεία φαίνονται καλά. Καταδεικνύουν ανάπτυξη των εμπορικών σχέσεων Ελλάδας-ΗΠΑ με θετικές προοπτικές περαιτέρω αύξησης στο άμεσο μέλλον. Όμως, άλλα στοιχεία είναι πιο ανησυχητικά, διότι απεικονίζουν ανισορροπίες και κυρίως στρατηγικές διαφορές στην αντιμετώπιση δημοσιονομικών κρίσεων στις δύο χώρες, που, στην περίπτωση της Ελλάδας, έχουν οδηγήσει σε μεγάλο βάρος στις πλάτες της πλειοψηφίας των συμπολιτών μας.
Ας μιλήσουμε ξανά με αριθμούς:
1) Οι ΗΠΑ τόλμησαν να πάνε σε μέσα πρωτογενή ελλείμματα -4,6% το 2010-2014 και -1,5% το 2015-2019 (περίπου στα ίδια επίπεδα με την Ιαπωνία και τη Βρετανία) για να φέρουν ανάπτυξη. Αλλά στην Ελλάδα, όπου μετά από μια πτώση 25% του ΑΕΠ το 2010-2014, η χώρα αγωνιζόταν να επιστρέψει στην ανάπτυξη, να αρχίσει να ξεπερνά το ισοζύγιο, η τρόικα ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ επέβαλε μέσο πρωτογενές πλεόνασμα 2,7% το 2015-2019 λόγω της μεγάλης αποτυχίας του 2010-2014.
Στη χώρα μας βιώσαμε ένα μεγάλο πείραμα εσωτερικής υποτίμησης πρωτοφανές στην ιστορία και όλο το βάρος μιας χώρας σε χρεοκοπία έπεσε στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα μετά τις πρωτοφανείς παραχωρήσεις του προηγούμενου κυβερνητικού συνασπισμού μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ.
Για παράδειγμα, όταν η τρόικα πίεσε για πλεονάσματα μεταξύ 2010-2014, η χώρα βυθιζόταν με ελλείμματα -4,2% το 10-14 και μια άνευ προηγουμένου μέση ετήσια μείωση των επενδύσεων κατά 14,2% (ΗΠΑ 4%+).
2) Οι ΗΠΑ το 2010-2014 έφεραν μέση ετήσια αύξηση των πραγματικών μισθών κατά 0,5%, περίπου όσο και η Ευρωζώνη (0,3%). Η Ελλάδα υπέστη απώλειες -4,6% ετησίως, κάθε χρόνο, έως ότου οι πολίτες εξαντλήθηκαν, έως ότου η ζήτηση βυθίστηκε.
3) Κατά την εν λόγω περίοδο από το 2010 έως το 2014, οι ΗΠΑ έφεραν δημόσιες επενδύσεις κατά μέσο όρο 3,6% ετησίως (πάνω από την ευρωζώνη), ενώ η Ελλάδα έφερε 3,2% για να στηρίξει τις 14 μονάδες που χάναμε συνολικά στις επενδύσεις και τους μισθούς που έπεφταν κατακόρυφα.
Όλα αυτά τα στοιχεία του ΑΕΠ εξομαλύνθηκαν υπό την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (2009-2011) και στους συνασπισμούς ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (2011-2015) οι κυβερνήσεις ήταν απλά κακοί μαθητές μιας μεγάλης δημοσιονομικής προσαρμογής που κατέστρεψε τα θεμέλια της χώρας και απλά δεν λειτούργησε.
Οι στόχοι δεν επιτεύχθηκαν ποτέ στην κατηφόρα του 2010-2014 και όταν ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ, έθεσε ως στόχο να βγάλει επιτέλους τη χώρα από αυτό το καθοδικό σπιράλ. Και πέτυχε με πρωτοφανή ρύθμιση χρέους, θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, γεμάτα δημόσια ταμεία και αυξημένο κατώτατο μισθό.
Η ελληνική κυβέρνηση φαίνεται να μην έχει μάθει τίποτα από αυτό που συνέβη στη χώρα. Με τις συνταγές που ζήσαμε στους σκοτεινούς καιρούς, επιβάλλει εθελοντικά λιτότητα τουλάχιστον μέχρι το 2026.
Η κυβέρνηση δεν έμαθε τίποτα από αυτό που συνέβη στη χώρα. Με τις συνταγές που ζήσαμε στους σκοτεινούς καιρούς, επιβάλλει εθελοντικά λιτότητα τουλάχιστον μέχρι το 2026.
— Stefanos Kasselakis - Στέφανος Κασσελάκης (@skasselakis) December 5, 2023
Μια ανάπτυξη τύπου Κ με τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (RRF) να πηγαίνουν σε λίγους και… pic.twitter.com/BQZlD8XY8P
Μια ανάπτυξη τύπου Κ με τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (RRF) να πηγαίνουν σε λίγους και να φέρνουν αδύναμη ανάπτυξη εις βάρος των πολλών, οι οποίοι θα βιώσουν τη δημοσιονομική σύσφιξη που ήδη φέρνει τους φόρους στο ΑΕΠ σε ρεκόρ 25ετίας χωρίς προοπτική μείωσης. Η Ελλάδα συμφώνησε στη δεύτερη μεγαλύτερη δημοσιονομική πειθαρχία στην ΕΕ με πρωτογενή πλεονάσματα που καλύπτουν το 7,5% του ΑΕΠ την 5ετία 2021-2026. Κράτη όπως η Γερμανία και η Ολλανδία και η ισχυρή Γαλλία δεσμεύτηκαν να χαλαρώσουν τους στόχους για να ανακάμψουν από την κρίση του κόστους ζωής. Η Γαλλία με χρέος 111% του ΑΕΠ παίρνει ένα πολύ καλύτερο πακέτο δημοσιονομικών στόχων (2023: -3,2%, 2024: -2,5%, 2025: -1,6%) από την Ισπανία (2023: -1,5%, 2024: -0,4%, 2025: -0,1%) που βρίσκεται στα ίδια επίπεδα χρέους. Η Μελόνι – φίλη και πολιτική συνοδοιπόρος του Μητσοτάκη – έχει υποχωρήσει από όσα είχε ανακοινώσει πριν από τις εκλογές και θέτει στόχους λιτότητας με τελικό πρωτογενές πλεόνασμα 2% το 2026.
Δεν θα ενημερωθούμε ποτέ για τα αιτήματα της χώρας σχετικά με τη μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας και, προσέξτε, είμαστε η χώρα με το υψηλότερο χρέος και την ασθενέστερη ανάπτυξη στην Ευρώπη (14η την τριετία 2019-2022 σε πραγματικό ΑΕΠ).
Είμαστε η χώρα που χρειάζεται περισσότερο τη χαλάρωση του Συμφώνου Σταθερότητας, αλλά η κυβέρνησή μας δεν διαπραγματεύεται και δεν διεκδικεί τα δικαιώματά της. Η πρόταση του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM) για τη μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας ήταν πολύ ευνοϊκή από την πλευρά του χρέους (100%), αλλά με ετήσιο στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος το 1/20 του υπόλοιπου 100% του χρέους. Η πρόταση του Ευρωπαϊκού Δημοσιονομικού Συμβουλίου για μείωση του χρέους κατά 10% (357 δισ. ευρώ) σε διάστημα 15 ετών, δηλαδή 2,38 δισ. ευρώ ετησίως (1-1,5% ΑΕΠ), δεν χρησιμοποιήθηκε ως διαπραγματευτικό χαρτί.
Αν σας πω για το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών – τις εξαγωγές και τις εισαγωγές μας στο εμπόριο και τις υπηρεσίες (τουρισμός κυρίως) – σίγουρα θα πείτε ότι η Ελλάδα σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκεται σε εντελώς διαφορετικούς όρους ανταγωνισμού. Αλλά θα κάνατε λάθος. Ο μέσος όρος της περιόδου 2015-2019 για την Ελλάδα ήταν -2,1% ενώ στις ΗΠΑ ήταν -2,3%. Το 2022, η διαφορά μας από το 0,2% του ΑΕΠ την τετραετία 2015-2019, πήγε στις 7 μονάδες, όταν η Ελλάδα κατέγραψε το μοναδικό ρεκόρ -10,6% του ΑΕΠ (και οι ΗΠΑ -3,8%).
Πρόκειται για ένα μοναδικό παραγωγικό έλλειμμα πυξίδας στην Ευρώπη, σε μια χώρα που έφτασε το εμπορικό έλλειμμα του 20% με ρεκόρ 20ετίας. Κάποιοι θα πουν ότι οφείλεται στην εξάρτηση της χώρας από τα καύσιμα. Θα έκαναν πάλι λάθος. Το εμπορικό ισοζύγιο εκτός καυσίμων έφτασε σε έλλειμμα -13,5% το 2022, ποσοστό ρεκόρ από το 2008. Τι συνέβη μετά το 2008 όταν είχαμε παρόμοια ελλείμματα; Η Ελλάδα έχασε την εμπιστοσύνη των αγορών και των εταίρων της και πέρασε τα καταστροφικά μνημόνια της λιτότητας.
Η Ελλάδα του κ. Μητσοτάκη εισάγει ό,τι καταναλώνει και δεν παράγει. Όλα τα χρήματα της δημοσιονομικής χαλάρωσης της πανδημίας ρίχτηκαν σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο. Και το αποτέλεσμα μπορεί να φανεί στις εκτιμήσεις της Κομισιόν, που προβλέπει ότι το 2025 στην Ελλάδα θα πάμε με -7% ή -6% ή -5,8%, όταν η Ευρώπη θα κινηθεί με πλεονάσματα άνω του 2%.
Η Ελλάδα εξακολουθεί να υποφέρει και απέχει πολύ από τη σύγκλιση με την ΕΕ. Υπό την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η χώρα έκανε πολλά βήματα πίσω. Λέμε «σύγκλιση παντού» με όλες τις κρίσιμες προσωπικότητες στην Ευρώπη που θα τονώσει την εργατική τάξη και τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Σύγκλιση παντού με την Ευρώπη μεσοπρόθεσμα.
Η Ελλάδα υστερεί:
Στα μεγέθη της ανάπτυξης
1) Επενδύσεις: Η Ελλάδα είναι τελευταία στην ΕΕ όσον αφορά την αναλογία επενδύσεων προς ΑΕΠ με 13,7%, με απόκλιση 8,8% του ΑΕΠ από την ΕΕ και 8,7% από την Ευρωζώνη. Ετήσιο επενδυτικό κενό: 18 δισ. ευρώ! Η Ελλάδα είναι τελευταία στην ΕΕ σε ιδιωτικές επενδύσεις με 7,42% του ΑΕΠ όταν ο μέσος όρος της ΕΕ είναι 13,67%, με απόκλιση 6,25% του ΑΕΠ (13 δισ.). Το 3,4 % είναι η απόκλιση από τον μέσο όρο της Ένωσης όσον αφορά τις επενδύσεις των νοικοκυριών, τρίτο από το κατώτατο επίπεδο μεταξύ των 27.
2) Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών: Απόκλιση 6% του ΑΕΠ από την Ευρωζώνη και 7,2% του ΑΕΠ από την ΕΕ (15 δισ. πίσω).
3) Μισθοί και ημερομίσθια: Η Ελλάδα έχει απόκλιση 10,2% του ΑΕΠ (20 δισ. ευρώ) σε μισθούς και ημερομίσθια από τον μέσο όρο της ΕΕ. Με το εισόδημά μας αγοράζουμε το 68% του όγκου των ίδιων αντικειμένων σε σύγκριση με τον μέσο Ευρωπαίο. Το 2022 στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε όρους αγοραστικής δύναμης (ΜΑΔ), η Ελλάδα βρίσκεται στο 68% του μέσου όρου της ΕΕ, 24η από τις 27 στην ΕΕ, με απόκλιση:
32% από τον μέσο όρο της ΕΕ και 193% από την Ιρλανδία (1η στην Ευρωζώνη).
Σαν να μην έφτανε αυτό, η χώρα μας είναι τρίτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση σε ποσοστά εργασιακού εκφοβισμού, του λεγόμενου mobbing, που βλάπτει την προσωπικότητα, την αξιοπρέπεια ή τη σωματική ή ψυχική ακεραιότητα των εργαζομένων, θέτει σε κίνδυνο την εργασία τους ή διαταράσσει το εργασιακό κλίμα.
4) Στα στοιχεία της Γενικής Κυβέρνησης:
Δαπάνες Υγείας: Αρνητική απόκλιση 1,5% του ΑΕΠ της Ελλάδας από την Ευρωζώνη (6,7% έναντι 8,2%). Απαιτούνται επιπλέον 3 δισεκατομμύρια ευρώ για τη σύγκλιση.
Δαπάνες για την εκπαίδευση: Αρνητική απόκλιση της Ελλάδας κατά 0,7% του ΑΕΠ από την ΕΕ (4,1% έναντι 4,7%). Απαιτούνται 1,25 δισεκατομμύρια ευρώ για τη σύγκλιση.
Δαπάνες οικογένειας και παιδιών: Αρνητική απόκλιση της Ελλάδας κατά 0,8% του ΑΕΠ από την ΕΕ (1,1% έναντι 1,9%). Απαιτούνται 1,66 δισεκατομμύρια ευρώ για τη σύγκλιση.
Δαπάνες για ασθένεια και αναπηρία: Αρνητική απόκλιση της Ελλάδας κατά 1,3% του ΑΕΠ από την ΕΕ (1,6% έναντι 2,9%). Απαιτούνται 2,7 δισεκατομμύρια ευρώ για τη σύγκλιση.
Η Ελλάδα βρίσκεται στον πάτο της ΕΕ στη στεγαστική πολιτική, καθώς διαθέτει πολύ λιγότερο από το 1% του ΑΕΠ για το σκοπό αυτό, ενώ η Αυστρία, η Δανία, η Γερμανία διαθέτουν το 2% του ΑΕΠ τους, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Ιρλανδία το 1%.
Η Ελλάδα είναι μία από τις λίγες χώρες της ΕΕ που δεν διαθέτει καν κοινωνική κατοικία.
5) Διαθέσιμο εισόδημα: 2,1% του ΑΕΠ διαφορά στο καθαρό διαθέσιμο εισόδημα σε σύγκριση με τον μέσο όρο της ΕΕ.
6) Προσαυξήσεις: 1,5% του ΑΕΠ περισσότερο ΦΠΑ από τον μέσο όρο της ΕΕ και 1,7% περισσότερο από την Ευρωζώνη.
7) Φόροι κεφαλαίου: 0,2% του ΑΕΠ λιγότερο από ό,τι στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, λιγότερο από τρεις φορές το βάρος.
Γιατί έκανα τόσες πολλές συγκρίσεις μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ;
Για να καταδείξω στη γλώσσα των αριθμών τις καταστροφικές εθνικές και κοινωνικές συνέπειες των σκληρών, περιοριστικών πολιτικών λιτότητας που εφάρμοσαν οι συντηρητικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα και την Ευρώπη, σε αντίθεση με τις επεκτατικές δημοσιονομικές πολιτικές που είδαμε να εφαρμόζονται από την κυβέρνηση Μπάιντεν, ως συνταγή για διέξοδο από την κρίση με αναπτυξιακές προοπτικές.
Κάποιοι κακοπροαίρετοι σκοπίμως «παρερμηνεύουν» ή και διαστρεβλώνουν τις αναφορές μου στο Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ για να ισχυριστούν ότι στόχος μου είναι να μετατρέψω τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία σε κεντρώο ή ακόμα και κεντροδεξιό κόμμα.
Γνωρίζω πολύ καλά ποιο κόμμα υπηρετώ ως Πρόεδρος.
Όταν λέω ότι το μοντέλο του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ ως μαζικό, μεγάλο, πλουραλιστικό κόμμα μπορεί να μας βοηθήσει, δεν εννοώ σε καμία περίπτωση ότι αυτό πρέπει να γίνει εις βάρος της ιδεολογικής κληρονομιάς και ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ.
Αντίθετα, ένα κόμμα της κυβερνώσας Αριστεράς, στο οποίο δυνάμεις από την προοδευτική, μεταρρυθμιστική αριστερά συμμετέχουν ενεργά μαζί με δυνάμεις του προοδευτικού κέντρου, πρέπει να διασφαλίζει οργανωτικά αυτό το εύρος συμμετοχής και να ανοίγει χώρο για όλες αυτές τις δυνάμεις να συνεργαστούν και να παράγουν μια προγραμματική σύνθεση προοδευτικής διακυβέρνησης για τη χώρα μας. Ένα πρόγραμμα που θα ευθυγραμμίζεται με τις οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες της εποχής μας και θα δίνει απαντήσεις στα μεγάλα σύγχρονα ερωτήματα, από την Τεχνητή Νοημοσύνη και το μέλλον της εργασίας μέχρι την πράσινη μετάβαση και τις νέες, μεγάλες γεωπολιτικές προκλήσεις.
Σε αυτή τη σύνθετη αποστολή που έχουμε μπροστά μας ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, εξετάζουμε επίσης πολύ σημαντικές προοδευτικές πολιτικές που έγιναν νομοσχέδια από τους Δημοκρατικούς, υπό την πίεση της Προοδευτικής Συμμαχίας στην Κοινοβουλευτική τους Ομάδα:
− Ο νόμος περί διαγραφής φοιτητικών δανείων. Αν και το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε το νομοσχέδιο, βρέθηκε τρόπος να καλυφθούν σχεδόν 50 δισεκατομμύρια δολάρια σε δάνεια.
− Το πακέτο άμεσων κρατικών επιδοτήσεων (Stimulus checks) προς τις πιο ευάλωτες οικογένειες για την αντιμετώπιση των οικονομικών επιπτώσεων της πανδημίας.
− Προηγουμένως, υπό την κυβέρνηση Ομπάμα, 11 δισεκατομμύρια δολάρια προορίζονταν για την υποστήριξη κέντρων υγείας, κυρίως στις πιο οικονομικά ευάλωτες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών, στο πλαίσιο του νόμου για την προσιτή περίθαλψη (Affordable Care Act).
− Την αύξηση του κατώτατου ημερομισθίου στα 15 δολάρια την ώρα, την οποία ακόμη και η Amazon αναγκάστηκε να αποδεχτεί.
− Την τρέχουσα συζήτηση για τη διασφάλιση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, σε μια εποχή που στις ΗΠΑ –κυρίως χάρη στις μεγάλες επιτυχίες των συνδικάτων στην αύξηση των μισθών στην αυτοκινητοβιομηχανία– η εμπιστοσύνη του κοινού στα συνδικάτα βρίσκεται σε επίπεδα ρεκόρ.
Αυτά είναι μόνο μερικά παραδείγματα «καλών πρακτικών» προοδευτικής πολιτικής που κινούν τόσο την οικονομία όσο και την κοινωνία μπροστά.
Διότι για εμάς δεν μπορεί να υπάρξει σταθερή, βιώσιμη και μακροπρόθεσμη ανάπτυξη εάν δεν συμβαδίζει με την κοινωνική πρόοδο.
Τι θέλουμε να κάνουμε προς αυτή την κατεύθυνση;
− Να οικοδομήσουμε μια υγιή αγορά εργασίας, με μισθούς και δικαιώματα που θα επιτρέπουν αξιοπρεπή διαβίωση και δεν θα διώχνουν τους νέους Έλληνες στο εξωτερικό.
− Να δημιουργηθεί ένα απλό, σαφές, σταθερό φορολογικό πλαίσιο. Ένας φορολογικός κώδικας που θα διαρκέσει μια δεκαετία και δεν θα αλλάζει κάθε τρίμηνο όπως τώρα. Με προοδευτικό συντελεστή φορολογίας εταιρειών. Και χωρίς προκαταβολή του φόρου εισοδήματος των επιχειρηματιών.
− Ανακατανομή πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (RRF) στις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων δεν έχει πρόσβαση σε τραπεζικό δανεισμό και πολλές από τις οποίες ασφυκτιούν από χρέη. Χωρίς μικρές επιχειρήσεις 5 έως 15 εργαζομένων, οι οποίες παράγουν προστιθέμενη αξία από τον παραγωγικό τομέα και από τη μεταποίηση έως τις υπηρεσίες, δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει σταθερότητα.
− Υλοποίηση μιας δίκαιης και συμπεριληπτικής πράσινης μετάβασης που δεν θα αφήσει πίσω της χιλιάδες αβοήθητους άνεργους πολίτες.
− Σχεδιασμός ενός μεγάλου προγράμματος για το τεράστιο πρόβλημα της στέγασης. Για την ανεξάρτητη διαβίωση και χειραφέτηση των νέων, ώστε να βελτιωθούν σταδιακά και οι δημογραφικοί δείκτες.
− Έμφαση στην επαρκή χρηματοδότηση, την ποιότητα και την εξωστρέφεια της εκπαίδευσης και της επιστημονικής έρευνας.
− Προσέλκυση άμεσων ξένων επενδύσεων που θα δημιουργήσουν προστιθέμενη αξία για την εθνική οικονομία και δεν θα περιορίζονται στην εισαγωγή προϊόντων.
− Αποκατάσταση του κράτους δικαίου και διασφάλιση της λειτουργίας του κράτους με διαφάνεια, δίνοντας έμφαση στην πραγματική ψηφιοποίηση των υπηρεσιών του και όχι στη δημιουργία πρόσθετης ψηφιακής γραφειοκρατίας.
− Να ακολουθήσει μια ενεργή πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική αξιοποιώντας την κρίσιμη γεωπολιτική θέση της χώρας, χτίζοντας γέφυρες με την Ανατολή και τη Δύση για την προσέλκυση διμερών και πολυμερών αμοιβαία επωφελών συνεργασιών στα Βαλκάνια και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Αυτή είναι η βασική φιλοσοφία πάνω στην οποία θα δομήσουμε τη νέα στρατηγική και το πρόγραμμα του κόμματός μας για την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας μας. Και σε αυτή την πορεία, αναζητούμε συμμάχους και συντρόφους ανάμεσα στα πιο λαμπρά μυαλά της Ελλάδας. Σε όσους καλλιεργούν πρωτοποριακές ιδέες για το κοινό καλό. Σε όσους θέλουν να δουν τη χώρα τους να προχωρά μπροστά, να αλλάζει προς το καλύτερο. Αυτοί οι άνθρωποι και αυτά τα μυαλά, όπου κι αν ζουν σήμερα σε όλο τον κόσμο, είναι το μέλλον και ο εκρηκτικός καταλύτης για τη μετατροπή της Ελλάδας σε μια χώρα που αξίζει να ζεις, να εκπαιδεύεσαι, να εργάζεσαι, να επιχειρείς, να καινοτομείς, να μεγαλώνεις τα παιδιά σου.
Στέκομαι μπροστά σας, δεσμευόμενος ότι για αυτή την Ελλάδα, για αυτό το ελληνικό όνειρο αγωνίζομαι και θα συνεχίσω να αγωνίζομαι.
Αγαπητοί φίλοι, κυρίες και κύριοι,
Θα ολοκληρώσω την ομιλία μου με μια μικρή αναφορά στις δικές μου εμπειρίες από την ελληνική διασπορά στις ΗΠΑ.
Όταν αποφάσισα να θέσω υποψηφιότητα για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, δέχτηκα κριτική από πολλούς, ακριβώς επειδή προέρχομαι από την ελληνική διασπορά στις ΗΠΑ, χωρίς προηγούμενη πολιτική εμπειρία, χωρίς καν να μιλάω άψογα ελληνικά. Κρίθηκα για την καταγωγή μου, την επαγγελματική μου σταδιοδρομία και τις προθέσεις μου, από ανθρώπους που δεν γνωρίζουν σχεδόν τίποτα για την ελληνική διασπορά. Άνθρωποι που τσουβαλιάζουν όλους τους ομογενείς Έλληνες και ιδιαίτερα τους ομογενείς από τις ΗΠΑ ως οπισθοδρομικούς και ακραία συντηρητικούς.
Γνωρίζω και γνωρίζετε ότι αυτό δεν ισχύει. Η αγάπη των ομογενών για την πατρίδα δεν είναι ούτε συντηρητισμός ούτε οπισθοδρόμηση. Κρύβει μέσα του αυτή την άσβεστη ανάγκη για επανασύνδεση και, πάνω απ` όλα, το άσβεστο ενδιαφέρον και την αγωνία για ένα μέλλον ευημερίας για αυτή τη χώρα, ακόμα κι αν ζουν χιλιάδες μίλια μακριά της.
Γνωρίζω αυτή τη διασπορά από τότε που ήμουν 14 ετών. Και με αυτή τη διασπορά, επιθυμώ να είμαι συνεχώς σε επικοινωνία, με πυξίδα το κοινό καλό των Ελλήνων, όπου κι αν επέλεξαν ή αναγκάστηκαν να ζήσουν.
Χρειαζόμαστε τη φωνή της Διασποράς ως μοχλό πίεσης για την επιστροφή –επιτέλους- των κλεμμένων Γλυπτών του Παρθενώνα στο σπίτι τους.
— Stefanos Kasselakis - Στέφανος Κασσελάκης (@skasselakis) December 5, 2023
Χρειαζόμαστε τη φωνή της Διασποράς για να πιέσουμε την Τουρκία να σταματήσει να αμφισβητεί τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Και χρειαζόμαστε αυτή η… pic.twitter.com/gDbY1NJf40
Είστε η φωνή μας στις ΗΠΑ και ταυτόχρονα η γέφυρα μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ. Και έχετε πολύ σημαντικό ρόλο να διαδραματίσετε στην ενίσχυση της διμερούς συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών και ιδιαίτερα στην αποφασιστική ενίσχυση της εξωστρέφειας της Ελλάδας προς τις ΗΠΑ, π.χ. ελληνικές αγροδιατροφικές εξαγωγές, εμπόριο, τουριστική αγορά, έρευνα και τεχνολογία, ναυτιλία, πολιτιστικές ανταλλαγές και άλλους τομείς.
Για να αναφερθούμε στην επικαιρότητα: Χρειαζόμαστε τη φωνή της διασποράς ως μοχλό πίεσης για την επιστροφή – επιτέλους! - των κλεμμένων Γλυπτών του Παρθενώνα στο σπίτι τους. Χρειαζόμαστε τη φωνή της διασποράς για να πιέσουμε την Τουρκία να σταματήσει να αμφισβητεί την κυριαρχία και τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Και χρειαζόμαστε αυτή η φωνή της διασποράς να εκφραστεί μέσω της επιστολικής ψήφου στις ευρωεκλογές του προσεχούς Ιουνίου.
Σε ό,τι με αφορά, έχοντας ζήσει και στις δύο χώρες, είμαι αποφασισμένος να υποστηρίξω αυτή τη φωνή.
Και να πετύχουμε ακόμα περισσότερα, μαζί, για την Ελλάδα.
Σας ευχαριστώ.
Φωτογραφία: ΚΩΣΤΑΣ ΤΖΟΥΜΑΣ / EUROKINISSI
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ
