Ομιλία της βουλευτή Επικρατείας και Αναπλ. Τομεάρχη Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στην συζήτηση του σ/ν του Υπ. Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας: «Αναμόρφωση του προγράμματος «Στέγαση και Εργασία για τους αστέγους» και άλλες ρυθμίσεις για τη βελτίωση των υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας -Σύσταση οριζόντιων υποστηρικτικών υπηρεσιών του Υπουργείου Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας και άλλες διατάξεις»

Καλησπέρα,

Επιτρέψτε μου να μοιραστώ μαζί σας ένα προσωπικό μου βίωμα που ομολογώ ότι δεν με τιμά.

Πριν χρόνια ήμουν στην οδό Σταδίου στη βιτρίνα του βιβλιοπωλείου ΙΑΝΟΣ.

Ήταν δίπλα μου ένας άστεγος συμπολίτης μας στον οποίο επειδή μιλούσα στο τηλέφωνο, δεν έδωσα σημασία. Τότε εκείνος με πλησίασε και μου είπε κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ: «Επειδή εσείς κάνετε ότι δε με βλέπετε, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχω». Ένας αόρατος άνθρωπος. Ο άνθρωπος δεν ήταν αόρατος. Το βλέμμα μου τον κατέστησε αόρατο.

Αυτό κάνει σήμερα η κυβέρνηση με το παρόν νομοσχέδιο. Κάνει ότι δεν βλέπει τον άστεγο κι έτσι πιστεύει ότι δεν υπάρχει.

Μέχρι τώρα οι ανέστιοι και οι πάσχοντες αντιμετωπίζονται ως βέλη στην φαρέτρα του κ. Γκρίνμπεργκ – αλήθεια, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει επανειλημμένα ρωτήσει: πώς και από ποιον πληρώνεται αυτός; Γιατί δε μας λέτε; Τον πληρώνει ο Πρωθυπουργός από την τσέπη του ή τον πληρώνουμε εμείς από τη δική μας;

Θυμόμαστε όλοι τον κ. Μητσοτάκη με άστεγο στο βίντεο. Τίποτα πιο ποταπό, τίποτα πιο βδελυρό από το να εισπράττετε επικοινωνιακά ανταλλάγματα και οφέλη από έναν άνθρωπο που έχει πέσει στην ανάγκη σας και αναγκάζεται να γίνει εργαλείο της πολιτικής σας εγωπάθειας.

Χρειάζονται λεφτά, τέρμα τα ψέματα, σας το είπε και η εισηγήτριά μας, η Κατερίνα Νοτοπούλου. Χρειάζονται τα διπλάσια απ’ όσα δίνετε εσείς.

Σας άφησε προίκα ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ. Με τη θηλιά των μνημονίων, σας άφησε προίκα.

Κι εσείς τι κάνατε και τι κάνετε 5 χρόνια μετά;

Μοιράζετε τα πακέτα στους δικούς σας.

Αφήνετε ανεξέλεγκτο κάθε καρτέλ, κάθε ολιγοπώλιο, κάθε νταβατζή της οικονομίας-ημέτερο, να κάνει παιχνίδι στις πλάτες των αδύναμων.

Δεν υπάρχει όμιλος που δεν έχει ζήσει Ελντοράντο με σας. Και δεν υπάρχει νοικοκυριό που δεν έχει ζήσει να του τελειώνουν τα χρήματα στις 17 του μήνα.

Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Ξέρετε τι σημαίνει 13 ολόκληρες μέρες κάθε μήνα να μην έχει η οικογένεια να φάει; Να μην έχει να πάρει γάλα για το παιδί της; Να πληρώσει λογαριασμούς, να μη τρέμει ότι θα μείνει στο σκοτάδι, να μετακινηθεί στη δουλειά του.

Mπορούσατε έστω να συνεχίσετε τον άθλο της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα να ξαναστήσει στα πόδια του το Κοινωνικό κράτος στη χώρα μας, στα χρόνια της ασφυκτικής μνημονιακής πολιτικής. Να το πιάσετε από κει.

Ακόμα και σήμερα, το μόνο εργαλείο για την αντιμετώπιση της αστεγίας είναι το πρόγραμμα που ξεκίνησε επί ΣΥΡΙΖΑ, στο οποίο μόνο μικροαλλαγές κάνετε.

Δεν έχετε καν καταγράψει τον αριθμό των άστεγων. Έχετε υποστελεχωμένη κάθε δομή κοινωνικής πρόνοιας, φωνάζουν, καταγγέλλουν οι φορείς των εργαζομένων ότι όλα λειτουργούν στο όριο.

Γι’ αυτό και οι καθυστερήσεις στις αναδοχές και τις υιοθεσίες των παιδιών και η αγωνία των υποψηφίων αναδόχων και θετών γονέων που λαχταράνε να πάρουν ένα παιδί στην αγκαλιά τους.

Γι’ αυτό τα μισά voucher των βρεφονηπιακών που είναι στα χαρτιά και δεν ανταποκρίνονται σε αντίστοιχες θέσεις.

Και δεν πιάνουμε καν τις νέες ανάγκες κρατικής παρέμβασης στο χώρο της παιδικής προστασίας που προκύπτουν από την αυξημένη βία μεταξύ ανηλίκων, αλλά και εναντίον τους. Σε μια κοινωνία που αποκτηνώνει η ανεργία, η αστεγία, η φτώχεια, η απελπισία, ο μεγάλος δέρνει τον μικρό και ο μικρός τον μικρότερο.

Βάζετε το ζήτημα της στεγαστικής κρίσης. Αλίμονο, έχουμε στεγαστική επισφάλεια εδώ και χρόνια, είναι το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα της χώρας.

Και ποιος προκαλεί και οξύνει αυτή την επισφάλεια;

Δεν είναι τα κοράκια των servicers που έχετε αλλάξει τη νομοθεσία για να είναι ακόμα πιο αδίστακτα;

Δεν είναι η ασυδοσία της αγοράς της του Airbnb και της Γκόλντεν Βίζα;

Δεν είναι τα καρτέλ που απομυζούν τα νοικοκυριά;

Δεν είναι οι μισθοί-φιλοδωρήματα των νέων σε μια αγορά εργασίας που κάνουν ό,τι θέλουν οι εργοδότες;

Εσείς δεν καμαρώνετε για τις επενδύσεις που φέρνετε και τελικά είναι επενδύσεις στο real estate κατοικίας και διαχείρισης δανείων;

Αυτές ακριβώς δηλαδή που έφεραν την απελπιστική κατάσταση στην αγορά κατοικίας. Υπάρχουν γιατροί, εκπαιδευτικοί, δικηγόροι που παν να εργαστούν σε περιοχή μακριά από το σπίτι τους και κοιμούνται στο αυτοκίνητο.

Έρχεστε τώρα να βάλετε ένα χαρτόνι σαν ανάχωμα στην πλημμύρα που προκαλεί η πολιτική σας. Μια που λέμε για πλημμύρα με τους ξεσπιτωμένους της Θεσσαλίας ξέρετε τι γίνεται; Γιατί εμείς ξέρουμε και ξέρουμε και τι υποσχεθήκατε.

Δεν περιμένουμε κοινωνική πολιτική από μια κυβέρνηση από εσάς. Εσείς εξακολουθείτε να προσπερνάτε τον άστεγο και να πιστεύετε ότι επειδή παριστάνετε ότι δεν τον βλέπετε, ο άνθρωπος δεν υπάρχει.

Εμείς διεκδικούμε την ορατότητα αυτού του ανθρώπου. Τη συμπερίληψη. Την αξιοπρέπεια. Γιατί μια κοινωνία όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη, πρέπει να αντικρύζει ένα πρόσωπο: Το δικό της ανθρώπινο πρόσωπο.

Ξέρετε τι μας χωρίζει; Άβυσσος. Εσείς μιλάτε για φιλανθρωπία, εμείς μιλάμε για αλληλεγγύη. Ευτυχώς για μας.