«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η πρόταση δυσπιστίας προς την κυβέρνηση είναι κρίσιμη κοινοβουλευτική διαδικασία. Δεν πρέπει, λοιπόν, να υπαγορεύεται από τακτικισμούς, ευκαιριακούς και εσωκομματικούς τακτικισμούς, ούτε να αντιμετωπίζεται με βαρύγδουπες κοινοτοπίες και χιλιοειπωμένες συνθηματολογίες.

Είναι ορατές οι πολλές σκοπιμότητες που υπάρχουν στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ. Δεν θα χάσω το χρόνο μου αναλύοντάς τες.

Θα ψηφίσω υπέρ της πρόταση δυσπιστίας που καταθέτει το ΠΑΣΟΚ, γιατί δεν συμφωνώ με την κυβερνητική πολιτική. Αλλά, ταυτοχρόνως, θα ήθελα να πω στους συναδέλφους του ΠΑΣΟΚ, ότι τα υπερβολικά και ηχηρά επιχειρήματα, με τα οποία κάνουν αυτή την άσκηση τακτικής, δεν δίνουν απάντηση στα σοβαρά προβλήματα ιδεολογικής απροσδιοριστίας, πολιτικής μετατόπισης και κομματικής μετάλλαξης, που έχει μπροστά του το ΠΑΣΟΚ.

Με την ψήφο μου θέλω να αποδοκιμάσω την κυβερνητική πολιτική της ΝΔ, γιατί μεγαλώνει το αίσθημα αδικίας κι ανασφάλειας στην ελληνική κοινωνία, γιατί δεν μειώνει το έλλειμμα διαφάνειας στην αντιμετώπιση της διαπλοκής και της διαφθοράς και τέλος, γιατί ως εξουσία, συνοδεύεται από τα γνωστά ενοχλητικά κι επιζήμια χαρακτηριστικά του πλειοψηφικού κομματισμού και κυβερνητικού αυταρχισμού.

Καταψηφίζοντας την κυβέρνηση της ΝΔ θα ήθελα να πω στους συναδέλφους της κυβερνητικής πλειοψηφίας ότι δεν πείθουν τα επιχειρήματα που επιμένουν να χρησιμοποιούν την αντίπαλη διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ως άλλοθι. Με επικοινωνιακές εντυπώσεις και κομματικές συνθηματολογίες δεν κρύβεται η σοβαρή πολιτική κρίση και η διάχυτη κοινωνική αμφισβήτηση, που διαψεύδουν την εξωραϊσμένη από την κυβέρνηση πραγματικότητα. Ούτε, επίσης, η ιδεολογική και πολιτική σκλήρυνση, μπορεί να ανοίξει, επί Καραμανλή του νεώτερου, την κερκόπορτα των αντιδραστικών αναχρονισμών, που έκλεισε ερμητικά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Εμείς θα αξιοποιήσουμε την πρόταση μομφής για να καταδείξουμε ότι σήμερα υπάρχει σταθερό πολιτικό πρόβλημα, ευρύ κοινωνικό πρόβλημα και χρόνιο θεσμικό πρόβλημα, στη χώρα.

Η ώρα της πρότασης δυσπιστίας είναι η ώρα της αλήθειας για το πώς η μεταπολιτευτική μας Δημοκρατία χόρτασε και λαχάνιασε, για το πώς κουράστηκε και ξεστράτισε το πολιτικό σύστημα της χώρας, έτσι ώστε διαρκώς να μεγαλώνει η απόσταση από τη ζωή του πολίτη, από την καθημερινότητα της κοινωνίας και την πραγματικότητα των προβλημάτων.

Όλοι διαπιστώνουν ότι το λεγόμενο «κόμμα της απόρριψης» συγκεντρώνει εντυπωσιακά ποσοστά, που διαρκώς αυξάνουν. Αφήστε τις στιγμιαίες σφυγμομετρήσεις και κοιτάξτε τη δυναμική των ποιοτικών στοιχείων, για να δείτε ότι παραμένει εντυπωσιακά μικρός ο δείκτης ικανοποίησης κι εμπιστοσύνης των πολιτών από τη λειτουργία των κυβερνητικών, κρατικών και πολιτικών θεσμών.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Αρνούμαστε την κυβερνητική πολιτική της ΝΔ κι είμαστε δύσπιστοι για τις εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ.

Η κυβερνητική θητεία και των δύο κομμάτων, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, είναι το κριτήριο και το μέτρο της δικής μας στάσης. Όλοι οι πολίτες, όποια κομματική επιλογή κι αν κάνουν, διαπιστώνουν ότι τα δύο μεγάλα κόμματα θυμίζουν το περπάτημα του κάβουρα. Αλλιώς περπατάνε όταν βρεθούν στην κυβέρνηση κι αλλιώτικα στην αντιπολίτευση.

Αλήθεια, τι σημαίνει ότι θα κερδίσει ξανά τις εκλογές η ΝΔ; Ότι θα εξακολουθήσει να σέρνεται η σημερινή κατάσταση, με τις πολλαπλές αναδιπλώσεις και τις διάχυτες αρνητικές συνέπειες, που προκαλούν δυσφορία ακόμη και στους οπαδούς της ΝΔ;

Ή τι σημαίνει ότι θα ξανάρθει το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία; Ότι θα επανεγκατασταθούν οι γνώριμοι και προκλητικοί κύκλοι εξουσίας, που δεν τους μπορούν πια ούτε οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ;

Αυτά τα κυβερνητικά μοντέλα έχουν αποτύχει κι αυτό φαίνεται εναργέστερα στη νεολαία. Οι νέοι του 2007 βλέπουν να αλλάζουν όλα γύρω μας κι εντός μας, ως κοινωνίας και χώρας, αλλά, ταυτοχρόνως, βλέπουν να παραμένει αναλλοίωτο το πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης, που μετέτρεψε την πολυκομματική αντιπολίτευση σε δικομματική δημοκρατία, που περιφέρει αυτάρεσκα τον εαυτό της κι ανακυκλώνει τα υπόλοιπά της.

Με την πρόταση δυσπιστίας ενεργοποιείται ανακλαστικά το σύνδρομο της πόλωσης. Η επιθυμητή για τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ πόλωση δεν θα πρέπει να οδηγήσει στον παραπέρα περιορισμό δράσης των προοδευτικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, ούτε να παγιώσει την  περιχαράκωση του δημοσίου χώρου της πολιτικής στους φράχτες του δικομματισμού.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Η πρόταση δυσπιστίας προς την κυβέρνηση είναι πρόκληση για όλους να αναστοχαστούμε δραστικά. Η ΝΔ θα έπρεπε να καταλάβει ότι δεν μπορεί να καυχιέται γιʼ αυτά που πράττει και για τον τρόπο που κυβερνά. Ο πραγματισμός τον οποίο επικαλείται είναι ένας γνώριμος νεοφιλελευθερισμός και συντηρητισμός. Το ΠΑΣΟΚ θα έπρεπε, επίσης, από θέσεις αντιπολίτευσης να αναστοχαστεί το ιδεολογικό, προγραμματικό και κομματικό του πρόσωπο. Δεν μπορεί διαρκώς να νοσταλγεί το κυβερνητικό του παρελθόν, με τους γνωστούς και δημαγωγικούς λαϊκισμούς.

Δεν θα πάψω να υποστηρίζω της ανάγκη αναζωογόνησης του πολιτικού συστήματος, αναδιάρθρωσης των συσχετισμών, ανανέωσης του δημόσιου βίου.

Αλλά προς αυτήν την κατεύθυνση δεν γίνονται τομές.

Η Ελλάδα δεν είναι τιμάριο του δικομματισμού, ούτε έρμαιο των κομματικών παρατάξεων, των λαϊκισμών, των παραγοντισμών και των εκάστοτε αρχηγισμών.

Υπάρχει ο ευρύς κοινωνικός, πολιτικός και πνευματικός χώρος, όπου ζωντανές δυνάμεις ζητούν το καινούργιο, το δημιουργικό, τις νέες ιδέες, τις συλλογικές κατακτήσεις.

Η Ελλάδα δεν είναι ο μικρόκοσμος  του δικομματισμού. Δεν είναι το τέλμα της διαφθοράς, ούτε το άντρο της διαπλοκής. Η Ελλάδα δεν είναι η σαπουνόπερα των τηλεοράσεων και η επικράτεια της ασημαντότητας.

Γιατί, λοιπόν, αυτά διαιωνίζονται;

Δυστυχώς, ούτε η αναθεώρηση του 2001, ούτε η αναθεώρηση της αναθεώρησης του 2007, δηλαδή ούτε η κυβερνητική πλειοψηφία του ΠΑΣΟΚ, ούτε η κυβερνητική πλειοψηφία της ΝΔ, θέλησαν με συνταγματικές ρήτρες να προωθήσουν τις διαρθρωτικές αλλαγές που άλλαζαν τη διαδικασία αναθεώρησης, την απόλυτη μονοκομματική πλειοψηφία, τον δυσαναλογικό εκλογικό νόμο της δικομματικής πριμοδότησης, το πρωθυπουργοκεντρικό μοντέλο διακυβέρνησης. Τις διαρθρωτικές αλλαγές που θα όριζαν το χωρισμό κράτους - εκκλησίας, την προστασία των συλλογικών αγαθών, του περιβάλλοντος, της παιδείας και των άλλων τομέων κοινωνικής ευθύνης της Πολιτείας.

Οι συζητήσεις για το άρθρο 16 και το άρθρο 24,για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και τα Δάση, ως αγαθά ζωής για την Ελληνική Δημοκρατία, έδειξε ότι ακόμη και σε στιγμές πολιτικής αποτελμάτωσης, το παράπονο, η διαμαρτυρία, η οργή του πολίτη, ιδίως των νέων, δεν μένουν άδειες από πολιτική δυναμική και ουσία, δεν μένουν ακίνητες συμβολικές χειρονομίες.

Και με την ευκαιρία θα ήθελα να ρωτήσω τον κ. Γιώργο Παπανδρέου. Ανεξάρτητα από την πρόταση δυσπιστίας στις προγραμματικές του θέσεις επιμένει σε όσα έχει διακηρύξει για την αλλαγή του αρ, 16 και αυτά υποστηρίζει ως κυβερνητικό του πρόγραμμα;

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Με αφορμή την πρόταση δυσπιστίας προς την κυβέρνησή σας θα σας πω απερίφραστα ότι και στις μέρες σας, το πολιτικό σύστημα ακινητεί και παραλύει, καθώς και γύρω υπάρχουν σφιχτές η θηλιά της διαπλοκής - διάβρωσης - διαφθοράς, η θηλιά των μηχανισμών εξουσίας των μέσων επικοινωνίας. Είναι μικρός ο βαθμός των επιδόσεών σας και μεγάλη η ευθύνη σας.

Θα κλείσω με μια τελευταία παρατήρηση που αφορά το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ με την πρόταση μομφής που κατέθεσε, μέμφεται την κυβερνητική πολιτική. Ταυτόχρονα όμως - είτε το ομολογεί είτε όχι - μέμφεται και τη ως τώρα δική του πολιτική και στάση ως αντιπολίτευση. Διότι η δική του ανοχή προς την πολιτική αυτή της επέτρεψε να ξεπεράσει κάθε όριο. Για παράδειγμα το αρ. 16 - δεν είναι το μόνο - αλλά είναι το πιο χαρακτηριστικό. Εάν το ΠΑΣΟΚ από την αρχή είχε τη στάση που όφειλε να έχει απέναντι στην κυβερνητική πρωτοβουλία για συνταγματική αναθεώρηση τότε - όπως έγινε στο αρ. 24 - η κυβέρνηση θα αντιμετώπιζε μεγάλα προβλήματα ακόμη και στο εσωτερικό της. Όμως η ανοχή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ έδωσε τη δυνατότητα στη ΝΔ να ξεδιπλώσει ολόκληρη την επιθετικότητά της.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι του ΠΑΣΟΚ, εάν η σημερινή σας  τακτική  είναι συνειδητή στροφή στην πολιτική σας, τότε το πολιτικό σκηνικό της χώρας, οι συσχετισμοί και η διάταξη των πολιτικών δυνάμεων θα αλλάξουν. Εάν όμως εξαντληθεί αυτή η κίνηση στα όρια της συσπείρωσης και του τακτικισμού τότε θα είναι χωρίς κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα.  

Ο ΣΥΝ θα ψηφίσει την πρόταση δυσπιστίας και θα παραμείνει υπερασπιζόμενος με συνέπεια τις θέσεις του στην αναθεωρητική διαδικασία.

Όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Σηκώστε λίγο το βλέμμα από την επίπεδη πολιτική συγκυρία, θορυβώδη και κατασκονισμένη πολιτική συγκυρία.

Κοιτάξτε κάτω από την πρόταση μομφής και πίσω από το κυβερνητικό κάδρο».