Θα συζητηθεί η με αριθμό 4995/1-3-2007 ερώτηση του Βουλευτή του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς κ. Αθανασίου Λεβέντη προς τον Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης σχετικά με την διεκδίκηση από το κράτος δεδουλευμένων των εργαζομένων στο Θριάσιο Νοσοκομείο Ελευσίνας.

Το λόγο έχει ο Υφυπουργός Υγείας κ. Γιαννόπουλος.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Χαίρομαι γιατί ο εκλεκτός φίλος και συνάδελφος κ. Λεβέντης έκανε αυτήν την ερώτηση, γιατί αποκαλύπτεται όλο το μεγαλείο της δημόσιας διοίκησης στο χώρο του Υπουργείου και του εμπλεκομένου ελεγκτικού αρμοδίου τμήματος.

Πραγματικά κύριε Λεβέντη είναι πρωτοφανές να βλέπει κανείς ότι σʼ αυτήν την περίπτωση όλοι έχουν δίκιο και οι εργαζόμενοι και το διοικητικό συμβούλιο του νοσοκομείου και το ελεγκτικό και το τμήμα. Αλλά τα θύματα σε όλη αυτήν την ιστορία είναι οι εργαζόμενοι που δικαίως βέβαια το ελεγκτικό μετά από δύο αλλεπάλληλες αποφάσεις του δεκάτου τμήματος όσον αφορά το θέμα της θεώρησης των ενταλμάτων αυτών, λέει ότι πρέπει να επιστραφούν τα χρήματα, τα δεδουλευμένα σε μια περίοδο από το 1996. Δηλαδή γυρίζουμε έντεκα χρόνια πίσω. Οι εργαζόμενοι έχουν πάρει τα χρήματα και δικαίως τα πήραν. Εργάστηκαν την υπερωριακή εργασία και τα νυκτερινά. Είναι ένα ποσόν της τάξεως των δώδεκα εκατομμυρίων δραχμών που είναι απαιτητά εκ μέρους του Ελεγκτικού Συνεδρίου διότι δεν ικανοποιήθηκε το νομικό πλαίσιο της προεγκρίσεως από το διοικητικό συμβούλιο και της αποφάσεως από τους Υπουργούς.

Πράγματι, σʼ αυτήν την περίπτωση θα πρέπει, κύριε συνάδελφε να γνωρίζετε, ότι οι εργαζόμενοι έχουν δίκιο. Πιστεύουμε ότι θα αποκαταστήσουμε άμεσα αυτήν την εκκρεμότητα με νομοθετική ρύθμιση η οποία δεν πρόκειται να βλάψει τα οικονομικά δεδομένα και του νοσοκομείου και του Υπουργείου, διότι έτσι θα καλυφθεί και το έλλειμμα, το άνοιγμα της ταμειακής διαχείρισης που είναι από το 1997 και σε κάθε χρονιά μεταφέρεται.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη-Ψαρούδα): Ο κ. Λεβέντης έχει το λόγο.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ: Κύριε Υπουργέ, όταν άκουσα αυτήν την πρωτοφανή περίπτωση δεν πίστευαν τα αυτιά μου. Είπα, είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα; ʽΕχουμε τους εργαζόμενους που ξεκίνησαν να στηρίξουν κυριολεκτικά με την ψυχή τους με τον ιδρώτα και το αίμα τους ένα νοσοκομείο που άνοιξε τις πύλες του για να παράσχει τις υπηρεσίες που τόσο έχει ανάγκη η περιοχή. Δεν ζήτησαν οι εργαζόμενοι να υπάρχουν όλες οι διϋπουργικές αποφάσεις ή οτιδήποτε άλλο. Τους είπαν ότι πρέπει να εργαστούν και έτρεξαν να δουλέψουν υπερωρία Κυριακές και σχόλες χωρίς να ρωτήσουν αν χρειάζονται άλλες προϋποθέσεις.

Τι θα έπρεπε να απαιτήσουν; Να πληρωθούν. Και όντως πληρώθηκαν. Και έρχεται τώρα το Ελεγκτικό Συνέδριο και λέει «κύριοι τι κάνατε; Πληρωθήκατε χωρίς να το δικαιούσθε». Μα, προσφέρθηκαν υπηρεσίες. Αυτό όμως έχει πέσει μέσα στα πλοκάμια της γραφειοκρατίας. Αυτά είναι πράγματα απαράδεκτα, κύριε Υπουργέ, και είναι ντροπή να ζητάμε να τρέχουν οι πραίτορες του κυρίου Πολύδωρα και οι ράμπο του κυρίου Αλογοσκούφη και να κυνηγάνε τους εργαζόμενους και να τους ζητάνε πίσω τα χρήματα που είναι κατάθεση ψυχής. Και ξέρετε ότι οι μισθοί τους είναι γλίσχροι και είναι ασήμαντες οι αποζημιώσεις που δίνονται για τις υπερωρίες και τα νυκτερινά. Μάλιστα οι γυναίκες δεν πρέπει να δουλεύουν σε νυκτερινή εργασία. Αυτό είναι αίτημα από τον 19ο αιώνα. Και όμως, οι νοσηλεύτριες αυτές είναι εκεί όλη την νύχτα για να προσφέρουν υπηρεσίες, όπως είναι και οι γιατροί και οι γιατρίνες και το άλλο προσωπικό.

Το να ζητήσουμε τώρα από αυτούς τους ανθρώπους να δώσουν πίσω τα χρήματα για τα οποία εργάστηκαν και τα δικαιούνται πέρα για πέρα, δεν είναι σωστό. Το Υπουργείο εδώ βρίσκεται εν αδίκω το οποίο δεν ρύθμισε το θέμα. Βέβαια, το θέμα είναι από το 1996 αλλά δεν έπρεπε να έχει χρονίσει και να έχει φτάσει εδώ.

Θα πω και κάτι άλλο, κύριε Υπουργέ. Από την 1η Μαρτίου που έχουν υποβάλλει τη γραπτή ερώτηση, δεν έχουν πάρει απάντηση, γιʼ αυτό και έρχεται ως επίκαιρη ερώτηση.

Νομίζω ότι εδώ θα πρέπει να υπάρξει μια μεγαλύτερη ευαισθησία από το Υπουργείο. Ξέρω τη δική σας προσωπική ευαισθησία, αλλά και οι γραφειοκρατικές υπηρεσίες, έτσι όπως λειτουργούν τουλάχιστον, δεν θα πρέπει να αφήνουν αυτά τα πράγματα να χρονίζουν και να κακοφορμίζουν.

Επίσης, πρέπει να ρυθμιστεί οριστικά και τελεσίδικα όχι μόνο γιʼ αυτούς τους εργαζόμενους, αλλά και για όλους τους άλλους εργαζόμενους, ώστε να μην αντιμετωπίσουμε παρόμοια θλιβερά φαινόμενα στο μέλλον.

Ευχαριστώ πολύ.

ΠΡΟΕΔΡΟΣ (Άννα Μπενάκη - Ψαρούδα): Ο κύριος Υφυπουργός έχει το λόγο.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ (Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης): Κύριε συνάδελφε, η εκκρεμότητα που υπήρξε όσον αφορά την έγκαιρη απάντηση μέσω του κοινοβουλευτικού ελέγχου έδωσε και τη δυνατότητα να δημοσιοποιηθεί ευρύτερα αυτό το γεγονός που και εγώ ομολογώ πως δεν το γνώριζα.

Μάλιστα, είμαι υποχρεωμένος μετά από τόσα χρόνια να πω ένα ευχαριστώ προς όλους αυτούς –κάποιοι απʼ αυτούς ενδεχομένως θα έχουν συνταξιοδοτηθεί ή θα έχουν αποσπαστεί- για τις προσπάθειες που κατέβαλαν τότε, το δεύτερο εξάμηνο του 1996, που λειτούργησε το Θριάσιο Νοσοκομείο.

Θα σας πω, όμως, το εξής. Καμιά φορά υπάρχουν πολλά γεγονότα στη δημόσια ζωή μας που είναι απίστευτα, αλλά αληθινά, όπως αυτό, που ενώ δεν είχε γίνει η όλη διαδικασία –όπως προέβλεπε ο νόμος- έρχονται τώρα οι εργαζόμενοι να επιστρέψουν χρήματα που δικαίως είχαν εισπραχθεί τότε για την υπερωριακή και νυχτερινή εργασία που είχαν καταβάλει.

Άρα, λοιπόν, η πολιτεία οφείλει σήμερα μετά από τόσα χρόνια –όπως ξέρετε έχουν περάσει από τότε έντεκα χρόνια- να αποκαταστήσει αυτό το έλλειμμα της γραφειοκρατικής ανεπάρκειας που υπάρχει. Στο προσεχές νομοσχέδιο θα υπάρξει νομοθετική ρύθμιση που θα καλύψει αυτό το κενό προς ικανοποίηση όλων, ώστε παράλληλα να ολοκληρωθεί μια διαδικασία.

Θέλω, επίσης, να πω- αυτό δηλαδή που σχολίασα στην πρωτολογία μου- να τελειώσει το ταμειακό έλλειμμα που υπάρχει και μεταφέρεται. Προς Θεού, αν είναι δυνατόν να ταλαιπωρούμε εργαζομένους με τέτοια απόφαση! Ναι, μεν είναι δικαία η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου, αλλά στηρίζεται ακριβώς στην πλάνη των υπηρεσιών που είχαν τότε την επιμέλεια της όλης αυτής υποθέσεως.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ: Ελπίζω να μην τους κυνηγάνε ως τότε, κύριε Υφυπουργέ.