ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΒΟΥΛΗΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κυρία Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τιμούμε σήμερα την επέτειο για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, αλλά δεν νομίζω ότι οι συνθήκες επιτρέπουν καμία αυταρέσκεια. Και τούτο, γιατί ζούμε σε μια εποχή που στο όνομα της ασφάλειας μας ζητούν να περιορίσουμε την ελευθερία. Αλλά όπως έχει λεχθεί, όσοι ζητούν αυτό, όσοι αντιπαραθέτουν την ασφάλεια στην ελευθερία, τελικά οδηγούν σε μια κοινωνία που δεν έχει ούτε ασφάλεια, ούτε ελευθερία, διότι δεν μπορεί να υπάρξει ελευθερία, δεν μπορεί να υπάρξει ασφάλεια σε ένα καθεστώς ανελευθερίας, σε ένα καθεστώς περιορισμού των δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Η δήθεν αντιμετώπιση της τρομοκρατίας με περιορισμό των δικαιωμάτων είναι δώρο προς την τρομοκρατία και όχι η αντιμετώπισή της. Όμως, η επέτειος αυτή μας φέρνει στη σκέψη και ένα δεύτερο γεγονός, μια δεύτερη διαπίστωση. Όλα αυτά τα χρόνια η Δημοκρατία στη χώρα μας δεν απόκτησε το κοινωνικό περιεχόμενο που θα έπρεπε να έχει. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για μια κοινωνική δημοκρατία ή για μια οικονομική δημοκρατία. Η φτώχια -και όχι μόνο η εισοδηματική- η κοινωνική ανασφάλεια, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η ανεργία, η μαζική, ιδιαίτερα των νέων, το πιστοποιούν. Όχι μόνο δεν έχει αποκτήσει στη χώρα μας η Δημοκρατία το κοινωνικό περιεχόμενο που θα έπρεπε να έχει, αλλά νέες μορφές δικτατορίας βασισμένες στην οικονομική δύναμη και επιβολή έχουν αναδειχθεί μπροστά μας και όχι λίγες φορές. Ακόμη και στην Αίθουσα αυτή η παντοδυναμία των αγορών προβάλλεται ως επιχείρημα ή ως άλλοθι για τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων ή του εισοδήματος των εργαζομένων.

Τέλος, νομίζω ότι είναι σημαδιακό που σήμερα τιμούμε ταυτόχρονα όσους αγωνίστηκαν για τη Δημοκρατία, αλλά και όσους θυσιάζονται στον αγώνα για την αντιμετώπιση της καταστροφής των δασών. Και αυτή η ιδιαιτερότητα της συγκυρίας νομίζω δεν είναι τυχαία, αλλά μας επισημαίνει το διευρυμένο περιεχόμενο που αποκτάει η Δημοκρατία στην εποχή μας, τη διασύνδεσή της με τα δημόσια αγαθά και την υπεράσπισή τους -και πριν από όλα με το περιβάλλον, με τη δημόσια παιδεία, την υγεία, την κοινωνική ασφάλιση. Η εμπορευματοποίηση των δημοσίων αγαθών αναπόφευκτα οδηγεί στην υπονόμευση της Δημοκρατίας, στην εμπορευματοποίηση της ίδιας της Δημοκρατίας. Και ακριβώς γιʼ αυτό νομίζουμε ότι η καλύτερη τιμή προς όσους αγωνίστηκαν τότε κατά της δικτατορίας είναι η συνέχιση εκείνου του αγώνα σήμερα με αυτό το τριπλό τουλάχιστον περιεχόμενο: για τα πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες, για τα κοινωνικά δικαιώματα, για το περιβάλλον, τα δημόσια αγαθά, τα δάση, τις παραλίες. Και αυτός ακριβώς ο αγώνας, η ανάπτυξή του, μπορεί να είναι σήμερα η καλύτερη εγγύηση για τη διατήρηση και διεύρυνση της Δημοκρατίας.

Ευχαριστώ.