Στην επίκαιρη ερώτηση του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκου Αλαβάνου, σχετικά με τη «θητεία του Πρωθυπουργού ως Υπουργού Πολιτισμού», απάντησε ο Πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής.

Στην παρέμβασή του ο Αλέκος Αλαβάνος είπε:

«Να μεταφέρω κι εγώ τις ευχές των βουλευτών του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς για να λήξει αίσια η περιπέτεια της κας Γιαννάκου, να γυρίσει στην οικογένεια και στο παιδί της και να ακόμη να έχει δυνάμεις για να ξαναπαρουσιαστεί στην πολιτική ζωή.

Σε σχέση με την ερώτηση.

Κύριε Πρωθυπουργέ, αν δεν κάνετε αυτοκριτική μʼ αυτήν την ερώτηση, σʼ αυτό το θέμα, πότε θα κάνετε; Είδαμε τον ίδιο τόνο και το ίδιο ύφος. Δήθεν για μια σειρά μέτρα που  έχει πάρει η Ν.Δ., τη στιγμή που στα περισσότερα θέματα υπήρχαν μέτρα και τίποτα δεν εφαρμόζεται. Φτάσαμε στην κατάσταση σήμερα, το Υπουργείο Πολιτισμού αντί να είναι εστία αξιών, να είναι εστία μόλυνσης.

Σας είχε ζητήσει η πλειοψηφία της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής να παρουσιαστείτε και να μιλήσετε για τη  θητεία σας στο Υπουργείο Πολιτισμού. Δεν το δεχτήκατε. Εμείς ως Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς είπαμε θα επιμείνουμε, έστω και μέσα από μια ερώτηση Επίκαιρη προς τον Πρωθυπουργό. Θέλω να πω όμως ότι δίνεται ένα παράδειγμα παραβίασης του Συντάγματος. Διότι επικαλείστε το ότι δεν ασκήσατε στην πράξη το ρόλο σας ως Υπουργός Πολιτισμού, όμως το άρθρο 83 του Συντάγματος προβλέπει ότι κάθε Υπουργός ασκεί τις αρμοδιότητες που ορίζει ο νόμος. Δεν υπάρχει καμιά δυνατότητα πρωθυπουργικής ή υπουργικής απόφασης να  μεταφέρει αρμοδιότητες και να μη δίνει λόγο γιʼ αυτές. Και το άρθρο 85 του Συντάγματος προβλέπει ότι τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου καθώς και οι υπουργοί είναι συλλογικώς υπεύθυνοι για τη γενική πολιτική της Κυβέρνησης και καθένας απʼ αυτούς, κι εσείς ανάμεσά τους, ως Υπουργός, για δύο ολόκληρα χρόνια, για τις πράξεις ή παραλείψεις της αρμοδιότητάς του, σύμφωνα με τις διατάξεις των νόμων και όχι σύμφωνα με τις δικές σας αποφάσεις. Το ερώτημά μου είναι αυτό το παράδειγμα δίνετε στα στελέχη των κρατικών υπηρεσιών; Να λένε ότι εγώ ήμουν ανεύθυνος, ανεύθυνος υπουργός, ανεύθυνος Πρωθυπουργός, ανεύθυνη Κυβέρνηση; Όταν πηγαίνει κάποιος να παραπονεθεί στην Πολεοδομία, ο διευθυντής να λέει δεν ήμουν εγώ υπεύθυνος, βρες εκείνον που του έδωσα τις αρμοδιότητες; Όταν πηγαίνει στο Διευθυντή της Εφορείας, θα του λέει δεν ήμουν εγώ υπεύθυνος, βρες εκείνον που του έδωσα τις αρμοδιότητες; Αυτό το παράδειγμα δίνετε ενάντια στο Σύνταγμα. Είναι ένα παράδειγμα λυπηρό. Ένα παράδειγμα αποφυγής της ευθύνης.

Περιμέναμε να πείτε κάτι γι΄ αυτά τα δύο χρόνια που ήσασταν στο χώρο του Υπουργείου Πολιτισμού και τα οποία ήταν η βάση για την εξέλιξη όλης αυτής της περιπέτειας που είδαμε.

Δεύτερον, υπάρχει μία κριτική σʼ αυτή σας τη στάση, η οποία προέρχεται από σας. Όταν  παραδίδατε το Υπουργείο Πολιτισμού, το 2006, μετά από δύο χρόνια, κάνατε μία ομιλία τριών σελίδων με στοιχεία, αριθμούς, Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης, αρχαιότητες κλπ, ήσασταν λαλίστατος σ ʽ αυτόν τον απολογισμό. Σήμερα, που είναι τα δύσκολα, προσπαθείτε να δραπετεύσετε.

Θα έλεγα όμως ότι η μεγαλύτερη ειρωνεία, η μεγαλύτερη κριτική στη σημερινή κατάσταση είναι αυτά που εσείς ό ίδιος είχατε πει κατά την παράδοση του Υπουργείο Πολιτισμού.   Είχατε πει «οραματίζομαι μια Ελλάδα, όπου ο Πολιτισμός και η Παιδεία είναι κτήμα για όλους τους πολίτες. Αγωνίζομαι για την εμπέδωση ενός νέου πολιτικού πολιτισμού. Για μένα δεν αρκούν οι επικλήσεις στον πλούτο της ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς μας. Θεωρώ αδήριτη ανάγκη τη μετουσίωση της κληρονομιάς αυτής σε έργα, νοοτροπίες και πρακτικές που συνιστούν ουσιαστική συμβολή στην ανάπτυξη και την ποιότητα ζωής της σύγχρονης Ελλάδας .»

Τα είδαμε. Τα έργα και τις νοοτροπίες και τις πρακτικές, με τους εκβιασμούς, με τα αλληλοκαρφώματα, με τις πιέσεις, με τις απόπειρες αυτοκτονίας, με τους μυστικούς λογαριασμούς, με τις εκκαθαρίσεις λογαριασμών, με τα τραπέζια τζόγου εκατομμυρίων, με τις συναλλαγές επιχειρηματιών, στελεχών κυβερνητικών και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Τα ξέρει αυτά όλη η Ελλάδα. Πώς εσείς μʼ αυτό τον τρόπο, παραθέτοντας μία σειρά πραγμάτων που κάνατε ή δήθεν κάνατε και καταλήγοντας στον εκλογικό νόμο και στις προτάσεις σας στο ΠΑΣΟΚ νομίσατε ότι θα τʼ αποφύγετε.

Επαναλαμβάνω επομένως το ερώτημα που δεν απαντήσατε. Τι έχετε να πείτε ως Υπουργός Πολιτισμού, επί μία διετία, για το γεγονός ότι αυτός ο χώρος έγινε μια εστία μεγάλης κρίσης στη χώρα μας.

Το δεύτερο, πιο συγκεκριμένο. Τι έχετε να πείτε για τον κομματικό εναγκαλισμό, ο οποίος έχει πνίξει όλη την Ελλάδα, των στελεχών της Ν.Δ., τα οποία χωρίς να έχουν, τα περισσότερα, στοιχειώδη αξιοκρατικά προσόντα, δημιουργούν διασυνδέσεις και μηχανισμούς επιρροής και όλες αυτές τις χρηματοδοτήσεις που είδαμε από τα προγράμματα του Υπουργείου Πολιτισμού, με την υπογραφή του Γενικού  Γραμματέα Πολιτισμού που είχατε εσείς διορίσει με δύο τρόπους, και ως Υπουργός Πολιτισμού και ως Πρωθυπουργός. Μέχρι πού θα φθάσουν; Τι μέτρα θα πάρετε άμεσα. Πώς θα δώσετε το παράδειγμα; Πώς θα καθησυχάστε την κοινή γνώμη;

Τρίτον. Είχατε εμφανιστεί με το σύνθημα ενάντια στην διαπλοκή. Ήταν ένα από τα κεντρικά σας συνθήματα. Ποιο είναι το αποτέλεσμα. Το αποτέλεσμα είναι να βλέπουμε ζωντανά στις οθόνες της τηλεόρασης, με ποιο τρόπο γίνονται οι συναλλαγές. Με ποιο τρόπο μπαίνουν στο χώρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, μεγαλοεφοπλιστές, με ποιο τρόπο γίνονται οι ανταγωνισμοί και οι διαιρέσεις και με ποιο τρόπο όλα αυτά αγγίζουν το μέγαρο Μαξίμου. Και πώς στελέχη του Μεγάρου Μαξίμου ήταν ενεργά σʼ αυτές τις διεργασίες. Σε μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένας πέπλος σιωπής. Τα τελευταία πιόνια της σκακιέρας είναι αυτά που θα πληρώσουν. Που έχουν ευθύνη αλλά συγχρόνως είναι και θύματα και όλοι οι υπεύθυνοι να βγαίνουν λάδι επικαλούμενοι δήθεν ότι η δικαιοσύνη θα απαντήσει.

Σʼ όλα αυτά πρέπει να απαντήσετε κύριε Πρωθυπουργέ. Θέλω να καταλήξω στο εξής. Προσέξτε, μην τριτώσει το κακόν. Ήδη γίνατε δύο φορές, εσείς προσωπικά, θύμα των πολιτικών σας.  Την πρώτη φορά με τις υποκλοπές, όπου φθάσαμε στην Ελλάδα να υποκλέπτονται τα τηλεφωνήματα  του Πρωθυπουργού και να μην έχει γίνει τίποτα. Και η Ericson και η Vodafon να ζουν και να βασιλεύουν και οι ξένες υπηρεσίες να συνεχίζουν μας θεωρούν πεδίο δράσης των παρακρατικών τους ενεργειών. Δεύτερο το θέμα του Υπουργείου Πολιτισμού. Όλη η χώρα συζητάει, λέγονται πράγματα, ακούγονται νέα πληροφορίες κι έχουμε έναν Πρωθυπουργό, ο οποίος αντί με τόλμη να σταθεί απέναντι στο πρόβλημα και να είναι αυτοκριτικός , ουσιαστικά βρίσκει προσχήματα για να μην τοποθετηθεί.»