ΟΜΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΒΟΥΛΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΠΡΟΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΔΙΕΞΑΓΩΓΗ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ψηφισμένο νομοσχέδιο «Διοικητική και Οργανωτική Μεταρρύθμιση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης και λοιπές ασφαλιστικές διατάξεις».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε και χαίρομαι που μιλώ αμέσως μετά τον κ. Αγοραστό, ο οποίος μας έθεσε στα πρόθυρα της εξουσίας. Δεν είμαστε ακόμα, κύριε συνάδελφε, στα πρόθυρα της εξουσίας!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΓΟΡΑΣΤΟΣ: Δεν είπα αυτό, αλλά…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Σας αρέσει, όμως, να τα ακούτε, κύριε Δραγασάκη!

ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Έχουμε και εμείς τα σχέδιά μας!

Επίσης, τον ευχαριστώ που πρόσεξε τις προτάσεις του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Όμως, θα πρέπει να τις είδε μέσω κάποιου δημοσιογράφου που διαβάζουμε μαζί…

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΓΟΡΑΣΤΟΣ: Μέσα από το site σας…

ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Θα αναφερθώ μετά σʼ αυτό, κύριε συνάδελφε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ήθελα να πω ότι αυτές οι πολυήμερες τελικά συζητήσεις δεν ήταν χαμένος κόπος ούτε για μας, αλλά ούτε και για τους πολίτες, διότι πιστεύουμε ότι, μέσα από αυτές τις συζητήσεις,  κατανοήθηκαν καλύτερα τα προβλήματα του συστήματός μας, ενώ έγινε πιο φανερό ότι αυτό το νομοσχέδιο δεν αντιμετωπίζει και δεν επιλύει, αλλά δημιουργεί προβλήματα.

Και ακριβώς γιʼ αυτό, ακόμα και αν απορριφθεί σήμερα η πρόταση για δημοψήφισμα, θα παραμείνει μέσα στη Βουλή, θα παραμείνει μια ανοιχτή πρόταση στην κοινωνία, όχι μόνο για τη συλλογή υπογραφών, αλλά και μέσα από τη συλλογή υπογραφών ως μία ανοιχτή διαδικασία και για την απόρριψη στην πράξη αυτού του νόμου, αλλά και για την ανάπτυξη ενός διαλόγου για τα πραγματικά προβλήματα της κοινωνικής ασφάλισης.

Εμείς ευελπιστούμε ότι αυτός ο διάλογος μπορεί να καταλήξει μέσα από τα ίδια τα συνδικάτα, μέσα από τα ίδια τα κινήματα, σε μία ολοκληρωμένη πρόταση, η οποία να αποτελέσει τη βάση και νομοθετικών πρωτοβουλιών. Αυτό είναι το σχέδιό μας για την επόμενη περίοδο και ελπίζουμε ότι η εκ των πραγμάτων κοινή στάση που υπήρξε εδώ ανάμεσα σε όλες τις δυνάμεις της Αντιπολίτευσης θα εκφραστεί στο επόμενο στάδιο, δηλαδή ακριβώς στο στάδιο της συνέχισης του αγώνα, των κινητοποιήσεων για το δημοψήφισμα, αλλά και για μια εναλλακτική πολιτική για την κοινωνική ασφάλιση.

Αναφέρθηκαν πολλά επιχειρήματα εδώ από τους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας, όχι μόνο ενάντια στην πρόταση για δημοψήφισμα γιʼ αυτό το ψηφισμένο νομοσχέδιο, αλλά και ενάντια γενικώς στα δημοψηφίσματα. Νομίζω ότι αυτό πρέπει να προβληματίσει γενικώς την κοινωνία, αλλά και όλους όσους μας ακούνε.

Η Νέα Δημοκρατία δείχνει ένα δισταγμό, μία φοβία σε τρόπους έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας, όπως είναι τα δημοψηφίσματα, αλλά και άλλες μορφές κινητοποιήσεων, γεγονός που δημιουργεί ερωτηματικά, αλλά και ανησυχίες για το μέλλον. Διότι, δυστυχώς, ζούμε ένα κοινωνικό πρόβλημα μεγάλων διαστάσεων που σήμερα το συζητούμε από τη σκοπιά της κοινωνικής ασφάλισης, αλλά αύριο θα το συζητάμε και από τη σκοπιά των εργασιακών δικαιωμάτων, της ανεργίας και του αγροτικού εισοδήματος. Δηλαδή, δεν πρόκειται να τελειώσουμε γρήγορα μʼ αυτά τα προβλήματα. Αντίθετα, υπάρχει περίπτωση να οξυνθούν.

Αν, λοιπόν, η Νέα Δημοκρατία εμφανίζει ένα τέτοιο έλλειμμα δημοκρατικών αντανακλαστικών, υπάρχει κίνδυνος αυτό το γεγονός να ενισχύσει αυταρχικές τάσεις, τις οποίες όλοι θεωρούμε επικίνδυνες.

Επομένως και για ενημέρωση, εγώ απλά θα θυμίσω ότι σε όλες τις χώρες -της Ευρώπης, τουλάχιστον- τα δημοψηφίσματα είναι μία συνήθης μορφή με την οποία εκφράζονται οι κοινωνίες. Για παράδειγμα, στη Σουηδία ο χαρακτήρας του ασφαλιστικού συστήματος –διότι στη Σουηδία έχουν ένα σύστημα που χρηματοδοτείται από τους φόρους- αποφασίστηκε με δημοψήφισμα το 1957.

Δηλαδή, οι Σουηδοί ψήφισαν με δημοψήφισμα και αποφάσισαν ότι θέλουν ένα ασφαλιστικό σύστημα που θα στηρίζεται στη φορολογία.

Τι λέτε, λοιπόν, εδώ ότι δεν καταλαβαίνετε τι νόημα έχει το δημοψήφισμα για ένα τόσο σοβαρό θέμα, όπως είναι η κοινωνική ασφάλιση;

Σας επισημαίνω ότι στην Αυστρία απέρριψαν την πυρηνική ενέργεια ως μορφή παραγωγής ενέργειας με δημοψήφισμα.

Επίσης, σας επισημαίνω ότι στην Ιρλανδία –για να μη μιλήσω για την Ελβετία- έγιναν είκοσι επτά δημοψηφίσματα μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πρόσφατα, στο κρατίδιο του Αμβούργου της Γερμανίας έγινε δημοψήφισμα και ετέθη το ερώτημα τού αν οι Γερμανοί θέλουν να ιδιωτικοποιηθούν τα δημόσια νοσοκομεία ή να παραμείνουν δημόσια και ψήφισαν να παραμείνουν δημόσια.

Σε μια γειτονική πόλη πάλι της Γερμανίας –νομίζω ότι λέγεται Σαρλάνδη- έγινε δημοψήφισμα για το αν θέλουν να δεχτούν μονάδα παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από την καύση λιθάνθρακα, πρόταση που απορρίφθηκε. Αυτή η πρόταση για εγκατάσταση μονάδας λιθάνθρακα είναι αυτή που έρχεται και περιφέρεται τώρα στην Ελλάδα για να εγκατασταθεί εδώ.

Επομένως, γιατί είστε τόσο αρνητικοί στα δημοψηφίσματα; Γιατί φοβάστε την έκφραση της θέλησης του λαού;

Επίσης, η Κυβέρνηση υποστήριξε ότι η Αντιπολίτευση απορρίπτει μεν το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, αλλά και ότι δεν έχει εναλλακτικές προτάσεις. Είναι, όμως, έτσι;

Η μέθοδος τού να μη βλέπει κανείς τις προτάσεις στο μέλλον, δείχνει δογματισμό και παρωπίδες. Δείχνει άρνηση διαλόγου.

Εμείς προτείναμε εναλλακτικές προτάσεις. Εμείς κατʼ αρχήν προτείναμε συγκεκριμένη εναλλακτική πολιτική για τις ενοποιήσεις των ταμείων, την οποία δεν κατάλαβε ο κ. Αγοραστός. Προτείναμε μία εναλλακτική μέθοδο. Και αυτό δεν είναι τεχνοκρατικό θέμα. Εμείς προτείναμε να προηγηθούν οι αναλογιστικές μελέτες, ώστε να ξέρουμε αν τα ταμεία που θα ενοποιηθούν έχουν πλεόνασμα ή έλλειμμα.

Δεύτερον, προτείναμε, εφόσον υπάρχει έλλειμμα, να καλυφθεί πριν την ενοποίηση, ώστε να μη γίνει αυτό που έγινε στον Ο.Α.Ε.Ε, όπου πρώτα έγινε η ενοποίηση, μετά διαπιστώθηκε το έλλειμμα και τώρα κάθε τόσο τίθεται το θέμα να κοπούν οι συντάξεις των επαγγελματιών, επειδή το Ταμείο τους έχει έλλειμμα. Αυτά θέλετε να κάνετε παντού;

Πρέπει, λοιπόν, να καλυφθεί το έλλειμμα πριν την ενοποίηση και μετά στη βάση αυτή και μέσα από διάλογο να εξασφαλιστεί η ενοποίηση στον καλύτερο δυνατό κοινό παρονομαστή.

Εμείς λέμε ότι σʼ αυτή τη βάση μπορεί να υπάρξει συναίνεση των εργαζομένων, γιατί οι εργαζόμενοι δεν είναι παράλογοι.

Επίσης, εμείς ως ΣΥ.ΡΙΖ.Α. προτείναμε μία συνολική εναλλακτική πολιτική για τη χρηματοδότηση του συστήματος. Όμως, θέλω να πιστεύω ότι και άλλες δυνάμεις της Αντιπολίτευσης θα δεχθούν τουλάχιστον ως βάση συζήτησης τις προτάσεις που συνοπτικά θα αναφέρω.

Πρώτη πρόταση: Προτείναμε να τεθεί σε πρώτη γραμμή και να αντιμετωπιστεί κατά προτεραιότητα το τεράστιο, κατά κοινή ομολογία, πρόβλημα της αδήλωτης εργασίας και της εισφοροδιαφυγής που στερεί από το σύστημα τεράστιους πόρους. Ας πούμε καθαρά και ας συνομολογήσουμε ότι δεν υπάρχει ασφάλιση, εάν δεν υπάρχουν εισφορές. Εάν δεν υπάρχουν εισφορές σε μία ιδιωτική εταιρεία ασφάλισης αυτοκινήτων, η εταιρεία θα κλείσει. Εάν υπάρχει κοινωνική ασφάλιση, όπως έχουμε εδώ και δεν υπάρχουν εισφορές, θα δημιουργούνται ελλείμματα. Και είναι ντροπή να έρχονται εδώ διάφοροι Υπουργοί Οικονομικών και να μιλάνε για τα ελλείμματα της κοινωνικής ασφάλισης, ενοχοποιώντας τους ασφαλισμένους και τις συντάξεις, όταν φταίει η πολιτική τους, η οποία ανέχεται και ενθαρρύνει την εισφοροδιαφυγή.  

Μας είπε εδώ η κυρία Πετραλιά προχθές ότι η εισφοροδιαφυγή ετησίως ανέρχεται στα 6 δισεκατομμύρια ευρώ. Τι σημαίνει αυτό; Τα επόμενα δέκα χρόνια θα δημιουργηθεί νέο έλλειμμα στα ταμεία 60 δισεκατομμυρίων ευρώ μόνο από την εισφοροδιαφυγή, αν δεν αντιμετωπιστεί.

Μας είπε ο κ. Αλογοσκούφης ότι έδωσε 100 δισεκατομμύρια ευρώ τα τελευταία δέκα χρόνια ο προϋπολογισμός στα ταμεία. Δεν τα έδωσε στα ταμεία. Τους εργοδότες χρηματοδοτεί ο προϋπολογισμός για να μην πληρώνουν ένσημα.

Γιατί δεν την συζητάτε αυτή την πρόταση; Είναι μη ρεαλιστική; Είναι αφηρημένη; Είναι γενικευμένη; Είναι γενική πρόταση; Είναι εντελώς συγκεκριμένη. Να συζητήσουμε το πώς ενδεχομένως, αλλά εσείς αρνείστε. Και αρνείστε διότι δε θέλετε να θίξετε κατά βάθος την εργασιακή ζούγκλα, το εργασιακό καθεστώς, τις ευέλικτες μορφές εργασίας οι οποίες αποτελούν βασικό παράγοντα αύξησης της φοροδιαφυγής. Και διότι δε θέλετε να θίξετε πελατειακές σχέσεις που διαμορφώνονται μέσω της φοροδιαφυγής και των χαριστικών ρυθμίσεων. Αυτό είναι το μυστικό που κρύβεται πίσω από την αδράνεια και την απροθυμία της Νέας Δημοκρατίας και των προηγούμενων κυβερνήσεων στο θέμα αυτό.

Δεύτερη πρόταση: Προτείναμε τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης προς εκείνα τα εισοδήματα που δεν πληρώνουν φόρους, σύμφωνα με τη φοροδοτική τους ικανότητα, όπως το Σύνταγμα απαιτεί. Και αυτή η διεύρυνση των φορολογικών εσόδων να γίνει βασική πηγή χρηματοδότησης της κοινωνικής ασφάλισης.

Προτείναμε και το προτείνουμε και τώρα να επανεξεταστούν όλες οι φοροαπαλλαγές που έχουν θεσπιστεί στη χώρα μας αρχίζοντας από τους εαυτούς μας, τους Βουλευτές, μέχρι τους εφοπλιστές, την Εκκλησία, τους βιομήχανους, τους τραπεζίτες. Γιατί αρνείστε αυτήν την πρόταση; Και κόβετε τις μικροπαροχές προς τις μητέρες, τους ανέργους, και όσους δυστυχούν σʼ αυτή την κοινωνία. Το αρνείστε γιατί δε θέλετε να συγκρουστείτε με συμφέροντα που σας στηρίζουν. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Τρίτη πρόταση: Σας προτείναμε, το έχουμε πει επανειλημμένα, το εξηγούμε: Έχει το κράτος δημόσιες επιχειρήσεις κερδοφόρες. Είναι σκόπιμη η προπαγάνδα ότι όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις είναι ζημιογόνες και προβληματικές. Και έχει δει ο κόσμος ότι όποτε έγινε ιδιωτικοποίηση δημόσιας επιχείρησης έτρεχαν, όπως τρέχουν τώρα στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Υπάρχει ανταγωνισμός, η Eurobank, η Εθνική, η Πειραιώς, ποιος θα αρπάξει φθηνές μετοχές του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Η Κυβέρνηση και η ΔΕΚΑ, η επιχείρηση του δημοσίου και γενικά η Κυβέρνηση δεν πάει να αγοράσει μετοχές.

Τι λέμε λοιπόν εμείς; Μέρος της προσοδοφόρας δημόσιας περιουσίας να δεσμευτεί με νόμο υπέρ της κοινωνικής ασφάλειας. Ούτε το Κ.Κ.Ε., μέχρι πρότινος, είχε καταλάβει τι λέμε και μιλούσε για τζόγο κ.λπ. Εμείς λέμε πολύ απλά, έχουν κέρδη κάποιες επιχειρήσεις που ανήκουν στο δημόσιο. Αυτά τα κέρδη να μην πηγαίνουν σε ιδιώτες μετόχους μέσω ιδιωτικοποίησης. Να σταματήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις λέμε και ένα μέρος αυτών των εσόδων να πηγαίνει υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης. Γιατί το αρνείστε αυτό; Διότι ενδεχομένως έχετε αναλάβει προεκλογικά δεσμεύσεις ότι θα δώσετε στον τάδε την τάδε επιχείρηση, θα δώσετε στον άλλον την τάδε ακίνητη περιουσία του δημοσίου. Δεν γίνεται, όμως, έτσι κοινωνική πολιτική. Αυτή είναι μια πολιτική υπέρ επιλεγμένων συμφερόντων. Δεν υπηρετεί το κοινωνικό σύνολο η πολιτική σας, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, της Νέας Δημοκρατίας.

Τέταρτον: Προτείναμε και προτείνουμε να ανοίξει ένας ευρύτερος διάλογος. Και το προτείνουμε αυτό γενικά και σε άλλα κόμματα και σε άλλες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις και στη βάση των παραπάνω προτάσεων αλλά και στη βάση και άλλων προτάσεων που μπορούμε να ανιχνεύσουμε από την παγκόσμια εμπειρία. Παραδείγματος χάρη, πολλοί ρωτούν: δε μπορούσαν και δε μπορούν τα ταμεία να έχουν μια δική τους τράπεζα, όπου να διαχειρίζονται τα ίδια και τα αποθεματικά τους και να κάνουν και κάποιες τραπεζικές λειτουργίες απλές, δε μιλάμε να κάνουν δομημένα ομόλογα και όλα αυτά τα επικίνδυνα πράγματα.

Η πρόταση αυτή γνωρίζω ότι είχε τεθεί επί κυβερνήσεων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Από στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είχε τεθεί ως δυνατότητα. Γιατί δεν προχώρησε; Γιατί αντέδρασαν οι τραπεζίτες. Υπάρχει αυτή η πρόταση όπως και άλλες προτάσεις στη λογική ότι τα ταμεία θα μπορούσαν να παίξουν και έναν οικονομικό ρόλο και θα μπορούσαν να συζητηθούν με όρους, προϋποθέσεις, να δούμε τι μπορεί να γίνει.

Άλλο ερώτημα. Εξανεμίσατε εσείς κύριοι της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και άλλες κυβερνήσεις του παρελθόντος τα αποθεματικά των ταμείων. Και τη δεκαετία του ʼ70 και τη δεκαετία του ʼ80 τα αποθεματικά των ταμείων πήγαιναν στην τράπεζα της Ελλάδας με επιτόκιο χαμηλότερο από τον πληθωρισμό. Αυτό σημαίνει απαξίωση των αποθεματικών ταμείων. Δεν πρέπει να συζητήσουμε πώς θα αποκατασταθούν τα αποθεματικά των ταμείων; Οι προτάσεις που κάναμε οδηγούν προς αυτόν το στόχο, αλλά αυτό πρέπει να τεθεί συγκεκριμένα. Δεν υπάρχει εδώ ό,τι χάθηκε, χάθηκε, ο γέγονε, γέγονε.

Επομένως, υπάρχουν όχι απλώς προτάσεις, αλλά μια εναλλακτική στρατηγική που εμείς θεωρούμε ότι μπορεί και πρέπει να γίνει άξονας ενός ευρύτατου κοινωνικού και πολιτικού διαλόγου, να γίνει στόχος πάλης, να γίνει στόχος κοινής δράσης οπαδών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, του Κ.Κ.Ε., του ΠΑ.ΣΟ.Κ., ακόμα και της Νέας Δημοκρατίας. Ο κόσμος θα τα πάρει πάνω του, στα χέρια του αυτά και θα παλέψει, αφού εδώ μέσα, απʼ ό,τι φαίνεται, δε μπορεί να προκύψει μια θετική λύση επί του παρόντος.

Στο μόνο τομέα και θα κλείσω με αυτό με την ανοχή σας για ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε, εκεί που η Νέα Δημοκρατία κάτι πήγε να πετύχει εδώ μέσα και φάνηκε κάπως διορατική, είναι ότι διαπίστωσε έγκαιρα πως η πρωτοβουλία του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. για δημοψήφισμα βρίσκει απήχηση στην κοινωνία, βρίσκει απήχηση στα άλλα κόμματα και γιʼ αυτό προσπάθησε να βάλει ζιζάνια, ας το πω έτσι, ανάμεσα στις δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Εμφάνισε ας πούμε την πρόταση αυτή ως ένα διαγκωνισμό ανάμεσα στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Και η μόνη επιτυχία βέβαια της Νέας Δημοκρατίας είναι ότι «τσίμπισαν» σʼ αυτό, να το πω απλά λαϊκά, πάτησαν την πεπονόφλουδα δηλαδή ορισμένοι και από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και από το Κ.Κ.Ε.

Εμείς λέμε κάτι απλό. Αφού η Κυβέρνηση δε μπορεί και δε θέλει να βγάζει μαθήματα από τα λάθη της, εμείς ως αντιπολίτευση πρέπει να διδασκόμαστε από τα λάθη που γίνονται. Ο κόσμος μας παρακολουθεί. Εμείς έχουμε συγκεκριμένο στόχο, είναι η πολιτικής της Νέας Δημοκρατίας. Δεν κάνουμε κριτική στο Κ.Κ.Ε., δεν ασχολούμαστε με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παρά μόνο όταν οι θέσεις ή οι δράσεις τους εμποδίζουν το στόχο της πάλης που είναι η συντηρητική πολιτική, η δεξιά πολιτική, ανεξάρτητα από το ποιος την εφαρμόζει. Και αυτή τη συνεπή ενωτική πολιτική θα ακολουθήσουμε, πολύ περισσότερο που μας ενθαρρύνει και ο κόσμος ο οποίος κάτω στη βάση διαπιστώνει και ενισχύει την προσπάθειά του για κοινή δράση. Και πιστεύουμε ότι αυτό θα εκφραστεί και στη συνέχιση για συλλογή υπογραφών για το δημοψήφισμα ενάντια σʼ αυτό το ψηφισμένο πια νομοσχέδιο.

Ευχαριστώ.