Θέλω να κάνω επομένως κάποιες επισημάνσεις με βάση όσα έχουν συζητηθεί μέχρι τώρα.

Η πρώτη επισήμανση είναι ότι τόσο η κυβέρνηση της Ν.Δ. όσο και όλο αυτό το σύστημα του δικομματισμού δεν μπορεί να τροφοδοτήσει ένα διάλογο σε ζητήματα τα οποία απασχολούν πάρα πολύ την κοινωνία και τους πολίτες και στα οποία πρέπει να δώσουμε απαντήσεις. Είναι τέτοια τα πεπραγμένα και οι παρενέργειες του συστήματος, που έρχονται άλλα θέματα, υπαρκτά, όχι ανύπαρκτα, τα οποία συγκαλύπτονται, εμποδίζουν και προκαλούν ασφυξία σε όλα τα θέματα που πρέπει να μπουν.

Για παράδειγμα, το θέμα της ακρίβειας εδώ δεν θέλει κανείς να ακούσει έναν απολογισμό ή κάτι άλλο. Θέλει άμεσα συγκεκριμένα μέτρα, με τα οποία θα μπορούσε να αμβλυνθεί λίγο το πρόβλημα.

Το θέμα της Παιδείας, το οποίο δεν είναι μόνο ως θέμα παιδείας, αλλά είναι και ως πτυχή της ακρίβειας. Με ποιο τρόπο θα μπορούσε να απαλλάξουμε σήμερα την οικογένεια του εργαζόμενου από το να δίνει το 5, το 6, το 7% του προϋπολογισμού της, του μηνιάτικου στα φροντιστήρια. Γιατί να μην συζητήσουμε την ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια; Γιατί να μην συζητήσουμε άλλα συστήματα που χρησιμοποιούν ακόμη και πολλές ευρωπαϊκές χώρες;

Το θέμα των δασών, με την κατάσταση την αφόρητη που διαμορφώνεται στις μεγαλουπόλεις, που κι αυτό σε μια στιγμή φοβερής ακρίβειας στο ηλεκτρικό ρεύμα, σε αναγκάζει να χρησιμοποιείς το κλιματιστικό προκειμένου να επιβιώσεις μέσα στο καλοκαίρι.

Δεν μπορούμε να συζητήσουμε ως χώρα τις προοπτικές. Εδώ ακούγεται η εκτίμηση ότι το πετρέλαιο μπορεί να φτάσει τα 200 δολάρια μέχρι τέλους του χρόνου. Ήδη, όντας στα 135-140 δολ. υπάρχουν τεράστιες δυσκολίες. Πώς θα αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις η Ελλάδα.

Τίποτε απ΄ όλα αυτά. Όλα αυτά σκιάζονται από τις παρενέργειες και το σαβουάρ-βιβρ του συστήματος, το οποίο, κατά τη γνώμη μας, δεν μπορεί να προσφέρει κάτι θετικό στον τόπο και έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του.

Το δεύτερο. Παρόλα αυτά, από τη δικιά μας πλευρά θα γίνει μια προσπάθεια να υπάρξει κάτι παραγωγικό μέσα απ΄ αυτή τη συζήτηση. Και να απευθύνω τρία ερωτήματα στον κ. Πρωθυπουργό, ο οποίος βέβαια έχει τη δυνατότητα να μην απαντήσει. Την ξέρουμε αυτή την τακτική. Αλλά δεν είναι ότι δεν απαντάει στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν απαντάει σ΄ αυτούς που θα θέλανε να ακούσουν μία απάντηση.

Σας ερώτησα κ. Πρωθυπουργέ. Τι θα γίνει με την αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος κατά 7% από τη ΔΕΗ, η οποία εξαρτάται από δική σας επιλογή, την 1η Ιούλη; Έχει, νομίζετε, περιθώρια σήμερα ο οικογενειακός προϋπολογισμός μεγάλου μέρους της κοινωνίας να ανταπεξέλθει;

Ερώτηση δεύτερη. Τι θα γίνει με το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει τις υψηλότερες τιμές στα καύσιμα προ φόρων; Αποτέλεσμα όλης αυτής της ολιγοπωλιακής κατάστασης και των τεράστιων χονδρεμπορικών περιθωρίων κέρδους στη διακίνηση των καυσίμων.

Κ. Πρωθυπουργέ τι μέτρα θα πάρετε -που μπορείτε άμεσα- από τη μείωση του χονδρεμπορικού κέρδους μέχρι τον έλεγχο στα δύο διυλιστήρια προκειμένου να καθηλωθούν κάπως οι τιμές του πετρελαίου.

Τρίτον. Πολλά νέα ζευγάρια, φοιτητές, συνταξιούχοι, ολόκληρες οικογένειες δεν θα πάνε διακοπές φέτος. Θα δοκιμάσουν την Αττική μετά την Πάρνηθα και μετά την Πεντέλη και μετά τις φωτιές του Υμηττού, το βασανιστήριο δηλαδή αυτό.

Ένας βασικός παράγοντας αποθάρρυνσης είναι οι ναύλοι, όπου έχουμε φτάσει σε ακραίες καταστάσεις ασυδοσίας. Δηλαδή μπορεί μία εταιρεία -και το κάνουν οι περισσότερες εταιρείες- να έχει ειδικούς ναύλους όταν φεύγει ο πολύς κόσμος, του Αγ. Πνεύματος, την Καθαρή Δευτέρα, το Πάσχα, τον Αύγουστο, τα τέλη Ιούλη, που παίρνουν οι περισσότεροι άδεια. Τι θα κάνετε για τους ναύλους φέτος;

Σας ξαναλέω, ας κάνουμε λίγο πιο παραγωγική αυτή τη συζήτηση. Τρεις απαντήσεις. Πρωθυπουργέ. Αν δεν τις απαντήσετε, δεν θα απαντήσετε στον κόσμο τον απλό.

Πάγωμα κι όχι άσκηση αυτού του προαναγγελθέντος 7% αύξησης της ΔΕΗ.

Δεύτερον, παρέμβαση στην παραγωγή και εμπορία πετρελαίου άμεσα, γιατί έχουμε τις υψηλότερες προ φόρων τιμές καυσίμων στην Ε.Ε.

Και, τρίτον, οι ναύλοι.

Τρίτο σημείο. Σε μεγάλο βαθμό και με άλλο τρόπο γίναμε μια εξεταστική επιτροπή της πλάκας εδώ, κατά τη γνώμη. Ενώ θα έπρεπε να υπάρχει μια συγκροτημένη εξεταστική επιτροπή. Το θέμα της Siemens συνδέεται με την ακρίβεια. Και συνδέεται και με τις … πολιτικές. Γιατί μέχρι τώρα ασχολιόμαστε -και σωστά, είναι πολύ σημαντικό θέμα- για τα λεφτά και τους φακέλους και τα δέματα που φεύγανε από τα ταμεία της Siemens. Και δεν λέμε  για τα χρήματα τα οποία μπαίνουν στα ταμεία της Siemens. Και, ενώ φεύγουν και πάνε στον κ. Τσουκάτο ή δεν ξέρω σε ποιον άλλον τα χρήματα αυτά, τα χρήματα αυτά πληρώνονται. Δεν είναι φιλόπτωχη ενέργεια της Siemens. Δεν το κάνει για λόγους φιλανθρωπίας. Τα χρήματα αυτά κ. Αλογοσκούφη πληρώνονται από τις τιμές τις οποίες ζητάει η Siemens για την παροχή των διαφόρων υπηρεσιών της. Κι αυτό είναι το ελάχιστο, το λιγότερο. Ξέρετε πώς πληρώνονται; Πληρώνονται διότι ο δημόσιος τομέας οδηγείται σε επιλογές τέτοιες οι οποίες εκφράζουν το ενδιαφέρον πολιτικών στελεχών και άλλων να πλουτίσουν, αλλά δεν ανταποκρίνονται στην ανάγκη αποδοτικότητας, μείωσης του κόστους, αποτελεσματικότητας, παραγωγικότητας, εξυγίανσης του δημόσιου τομέα.

Δεν μπορείτε επομένως, δεν μπορεί η Ν.Δ. να μιλάει για δημόσιο τομέα. Δεν μπορείτε να μιλάτε για δημόσιο τομέα, όταν όλη αυτή τη δεκαετία που πέρασε για να περιοριστεί.. ο δημόσιος τομέας ήταν γονατισμένος σε ιδιοτελείς και πελατειακές σχέσεις τις οποίες αξιοποιούσαν τα κόμματα εξουσίας. Και των οποίων μία πλευρά βλέπουμε ή μπορεί να δούμε ή τουλάχιστον μπορούμε πια να την φανταστούμε.

Μ΄ αυτή την έννοια θέλω να τονίσω ξανά τη σημασία και για την ακρίβεια να υπάρχει ένας αυτοτελής δημόσιος τομέας, απαλλαγμένος από τους φακέλους σε κόμματα ή σε πρόσωπα, ένας δημόσιος τομέας ο οποίος δεν επηρεάζεται από πελατειακές σχέσεις, στον οποίον δεν διορίζονται κατά δεκάδες και εκατοντάδες, όπως έχουν δει στην Ο.Α. εργαζόμενοι που προέρχονται από τη Βοιωτία ή από οποιοδήποτε άλλο νομό της χώρας, ο οποίος κάνει αγορά και προμήθεια εξοπλισμού και υλικού … με βάση το κόστος  και την τεχνολογία, όχι με βάση τις δοσοληψίες και τους μεσάζοντες.

Επομένως μ΄ αυτόν τον τρόπο πρέπει να δούμε και τα θέματα τα οποία εγείρονται.

Τέταρτον. Εξ όνυχος τον λέοντα, διότι είναι σε δοκιμασία το πολιτικό σύστημα. Μπορεί να μην είναι το μεγαλύτερο θέμα αυτό, αλλά θέλω να πω ότι εμείς ως Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ζητάμε από τις άλλες κοινοβουλευτικές ομάδες να ανακληθεί η απόφαση που λήφθηκε σε σχέση με τη μονιμοποίηση των μετακλητών υπαλλήλων έξω από τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ.

Και, τέλος, το πέμπτο σημείο, το οποίο θέλει μερικές διευκρινίσεις.

Εμείς πιστεύουμε βαθιά ότι όχι ότι δεν πρέπει να παρθούν μέτρα σε όλα τα ζητήματα τα επείγοντα στη χώρα μας, αλλά τελικά το γεγονός ότι το ποτήρι ξεχειλίζει παντού, ότι έχουμε ένα σύστημα το οποίο δεν λειτουργεί, το οποίο οδηγεί την Ελλάδα συνεχώς σε παθολογικές καταστάσεις, το οποίο έχει δημιουργήσει ένα τοξικό κλίμα, μας βάζει την υποχρέωση η οποία συνειδητοποιείται από τους πολίτες να πάμε προς μια μεγάλη αλλαγή.

Δεν είναι πρώτη φορά. Κι αυτό που πέτυχε η Αριστερά το 1958, να αναδειχθεί αξιωματική αντιπολίτευση και αντιμετωπίστηκε μετά με εκλογές βίας και νοθείας και πιέσεις και εκτροπές που φτάσαμε ως τη μεγάλη εκτροπή, δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν μπορεί να γίνει σήμερα. Ότι η Αριστερά έχει κλείσει πια τον κύκλο της. Ίσια-ίσα. Τα δεδομένα που παίρνουμε από χώρες όπως είναι η Γερμανία,  Ολλανδία,  η Δανία είναι ότι, όταν ακολουθεί έναν αυτόνομο δρόμο, όταν δεν περιορίζεται μόνο στις κομματικές αλλαγές -και συμφωνώ σ΄αυτό- αλλά θέλει μια άλλη διάταξη απέναντι στις κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις οι οποίες έχουν το πάνω χέρι σε μία χώρα, νομίζω ότι έχει πάρα πολλές δυνατότητες και γι αυτό μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού.

Δεν μπορούμε εμείς να συμφωνήσουμε, να αποδεχτούμε το σημερινό σύστημα κα Παπαρήγα. Δεν μπορούμε. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι το σημαντικό είναι να πάρουμε 1,2, 3% παραπάνω και να έχουμε ένα μεγαλύτερο κομμάτι στην αυλή που μας δίνει το σύστημα για να παίζουμε. Πιστεύουμε ότι αυτό που είχε γίνει σε άλλες περιόδους -κάποτε ο χάρτης της Λατ. Αμερικής ήταν όλο αντιδραστικά καθεστώτα, σήμερα είναι αλλιώς ο χάρτης της Λατ. Αμερικής. Υπάρχει η Βενεζουέλα, υπάρχει η Βολιβία, ο Ισημερινός.

Τηρουμένων των αναλογιών, γιατί δεν είναι ίδιο, μέσα σε μια παγκόσμια κρίση, που πρέπει να αμφισβητηθούν επιλογές σε επίπεδο διεθνές, σε επίπεδο ευρωπαϊκό και σε επίπεδο εθνικό, νομίζω ότι η Αριστερά πρέπει να σηκώσει το γάντι, να δεχθεί την πρόκληση, όσο δύσκολη κι αν είναι. Και νομίζω ότι η εμπιστοσύνη που της δείχνει το πιο δυναμικό κομμάτι του λαού μας, που είναι η νεολαία, είναι αυτό το κομμάτι που έχει το μέλλον μπροστά του, είναι ένα σημείο αισιοδοξίας.

Ευχαριστώ πολύ.