Στην χώρα μας, ο αμίαντος, έχει χρησιμοποιηθεί σε ευρεία έκταση σε προηγούμενες δεκαετίες εκτός των άλλων και στις εγκαταστάσεις δικτύων ύδρευσης. Η χρήση αυτή του αμιάντου, δημιουργεί κινδύνους για τους καταναλωτές πόσιμου νερού, αφού κατά την σύνδεση νέων παροχών, αλλά και σε περίπτωση βλάβης (ρήγματος του αγωγού), εκατομμύρια ίνες αμιάντου διαφεύγουν προς την κατανάλωση. Παράλληλα, η διαδικασία που ακολουθείται στην σύνδεση νέων παροχών και στην αντιμετώπιση των βλαβών, απελευθερώνει στην ατμόσφαιρα νέφος ινών αμιάντου, που εισπνέονται από τους τεχνίτες που συμμετέχουν στις εργασίες αυτές.

Είναι γνωστό πλέον και επιστημονικά αποδεδειγμένο, ότι ο αμίαντος αποτελεί υψηλής επικινδυνότητας  παράγοντα πρόκλησης αμιάντωσης, μεσοθηλιώματος και  καρκίνου του πνεύμονα. Επίσης ο αμίαντος των αμιαντοσωλήνων δεν θεωρείται ακίνδυνος για το γαστρεντερικό σύστημα, αν και προκαλεί βλάβες σε μικρότερο βαθμό. Για το λόγο αυτό, έχει απαγορευθεί παγκοσμίως, αλλά και με σειρά οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η χρήση του αμιάντου υπό οποιαδήποτε μορφή του. Στη χώρα μας  όμως, ένα μεγάλο μέρος των δικτύων ύδρευσης, πεπαλαιωμένο στην πλειοψηφία του, εξακολουθεί ακόμα να διατηρείται σε χρήση.

Με βάση τα παραπάνω ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:

1.    Σε ποιο βαθμό εξακολουθούν να υπάρχουν αμιαντοσωλήνες στα δίκτυα ύδρευσης της χώρας;

2.    Με ποιες πρωτοβουλίες προτίθενται να απαλλάξουν τους καταναλωτές και τους εργαζόμενους στην ύδρευση, από τους κινδύνους που συνδέονται με την χρήση του αμιάντου και ποιο το χρονοδιάγραμμα αντικατάστασης των αμιαντοσωλήνων ύδρευσης;

Ο ερωτών Βουλευτής

ΘΑΝΑΣΗΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ