Σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» της 2/3/2008 με τίτλο «αναμορφωτήρια για γερμανούς εφήβους στην Ελλάδα» αναφέρονταν, μεταξύ άλλων, ότι: 

«Εδώ και 20 χρόνια ιδιωτικές γερμανικές εταιρείες “εισάγουν” στη χώρα μας εφήβους (παιδιά 13-18 ετών) από τη Γερμανία που θεωρούνται ότι έχουν προβλήματα κοινωνικής προσαρμογής στη χώρα τους με σκοπό την τοποθέτησή τους σε ειδικά “κέντρα αναμόρφωσης” σε απομονωμένες περιοχές. Οι ανήλικοι αυτοί που υποτίθεται ότι στη χώρα τους θεωρούνται εξαιρετικά δύσκολες περιπτώσεις, χωρίς ωστόσο να είναι παραβάτες έχουν μέχρι σήμερα τοποθετηθεί σε κάποιους οικισμούς  στα χωριά Κοίλα και Ιτέα του Έβρου, στο χωριό Καζαβίτης της Θάσου και σε ανάδοχες οικογένειες γερμανών και ελλήνων που ζουν στη Χαλκιδική και στη Θάσο (Λιμενάρια). Τον τελευταίο χρόνο (2007) τοποθετήθηκαν και δύο Έλληνες ανήλικοι 16 ετών που αντιμετώπιζαν πρόβλημα με τα ναρκωτικά. Συνολικά μέχρι σήμερα φαίνεται να έχουν περάσει μʼ αυτόν τον τρόπο περίπου 300 γερμανοί ανήλικοι. (θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι δεν υπάρχει διακρατική συμφωνία μεταξύ Ελλάδος και Γερμανίας για την τοποθέτηση αυτή)

Τα κέντρα αυτά διαχειρίζονται εταιρείες μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα (όπως η εταιρεία με την επωνυμία Kinder und Jungendhilfe Verbund eV που δημιουργήθηκε το 1986 ή η εταιρεία «Κότσιους» που πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα το 1988). Οι εταιρείες αυτές δεν φαίνεται να έχουν άδεια λειτουργίας (το κέντρο στα Κοίλα πήρε μόνον άδεια εγκατάστασης το 2004 ως  “υποκατάστημα κυπριακής εταιρείας με σκοπό την παροχή υπηρεσιών επιστημονικής και ψυχοσωματικής στήριξης σε παιδιά με ειδικές ανάγκες σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους”)».

To γεγονός είναι ότι έφηβοι, χωρίς να έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα, «εκδιώκονται» από τη χώρα τους, συγκεκριμένα τη Γερμανία, και αποστέλλονται σε απομονωμένες περιοχές στην Ελλάδα, στις οποίες δουλεύουν σε διάφορες εργασίες υπό την «επίβλεψη» γερμανών και ελλήνων επιμελητών που εργάζονται για ιδιωτικές εταιρείες. Επιπρόσθετα, κατά το δημοσίευμα, ανήλικοι απασχολούνται και στο Δήμο για την αποκομιδή σκουπιδιών. Κι όλα αυτά, στο όνομα της επανένταξης των ανηλίκων  στην (Γερμανική) κοινωνία!

Με αφορμή το δημοσίευμα αυτό έγινε  προσπάθεια περαιτέρω διερεύνησης του θέματος από πλευράς της Νομικής Σχολής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης που έπεσε στο κενό, αφού το Υπουργείο Δικαιοσύνης, όσο και τα υπουργεία Υγείας και Παιδείας ή δήλωναν άγνοια ή το θέμα παραπέμπονταν από τον Άννα στον Καϊάφα χωρίς να βγει τελικώς άκρη!).

Όσο και αν επιτρέπεται από το γερμανικό δίκαιο η μεταφορά ανηλίκων στο εξωτερικό για κάποιους λόγους δεν παύει η χώρα υποδοχής –εν προκειμένω η Ελλάδα- να έχει την ευθύνη ολόκληρη για την μεταχείριση των ανηλίκων που βρίσκονται στο έδαφός της, βάσει των διεθνών συνθηκών που έχει υπογράψει και φυσικά βάσει του ίδιου του Συντάγματος (άρθ.21 παρ.1 που προστατεύει την παιδική ηλικία θέτοντας την υπό την προστασία του Κράτους και παρ.3 του ίδιου άρθρου που ορίζει ότι το Κράτος λαμβάνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας) που δεν κάνει διαχωρισμό μεταξύ ημεδαπών και αλλοδαπών ανηλίκων.

Τα ερωτήματα που γεννώνται είναι πολλά και σοβαρά. Πέραν από το βασικό ερώτημα, πώς είναι δυνατόν να φανταστεί κανείς ότι αυτή η απομόνωση αποτελεί μέθοδο επανένταξης των ανηλίκων και μάλιστα με την πλήρη αποκοπή τους από την οικογένεια, τα ερωτήματα στα οποία καλούμε τους αρμόδιους Υπουργούς να απαντήσουν είναι τα εξής:

1.    Ποιος ανέλαβε και με ποιες προϋποθέσεις την ευθύνη «εισαγωγής» των γερμανών εφήβων;

2.    Τι είδους κέντρα είναι αυτά που έχουν αναλάβει τη μεταχείριση των ανηλίκων στο ελληνικό έδαφος και ποιες οι προϋποθέσεις λειτουργίας τους;

3.    Ποια είναι η επιβλέπουσα αρχή από πλευράς ελληνικού δημοσίου για τον «θεσμό» αυτό;

4.    Υπό ποιες προϋποθέσεις-κριτήρια τοποθετούνται σε ανάδοχες οικογένειες οι ανήλικοι; (πώς επιλέγονται οι ανάδοχες οικογένειες και ποιος  τους επιβλέπει;) Πόσες είναι οι «ανάδοχες» οικογένειες και σε ποια μέρη;

5.    Ποιες είναι οι συνθήκες διαβίωσης των ανηλίκων εκεί που τοποθετούνται;

6.    Για πόσο χρονικό διάστημα τοποθετούνται οι ανήλικοι στα κέντρα και στις ανάδοχες οικογένειες; (μήπως για αόριστο χρόνο όπως γίνεται αντίστοιχα στην Ελλάδα η τοποθέτηση ανηλίκων σε ίδρυμα αγωγής για προληπτικούς λόγους;)

7.    Ποιος κρίνει πότε πρέπει να αρθεί το μέτρο; (αν αίρεται το μέτρο…)

8.    Τι είδους εργασίες κάνουν οι ανήλικοι;

9.    Υπάρχουν και Έλληνες ανήλικοι που τοποθετούνται σʼαυτά τα κέντρα και υπό ποιες προϋποθέσεις; Ποιος έχει διατάξει την τοποθέτησή τους;

Επίσης ζητάμε να δοθεί λίστα με τις συγκεκριμένες εργασίες που ανατίθενται στους ανηλίκους για να διαπιστωθεί εάν επιτρέπεται να απασχολούνται ανήλικοι σʼ αυτές

Ο ερωτών Βουλευτής,

Λαφαζάνης Παναγιώτης