Σε 50.000 περίπου ανέρχονται οι πολίτες της χώρας μας με αυτισμό, ανήλικοι και ενήλικοι, ελαφριάς ή βαρύτερης συμπτωματολογίας, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» (2-4-2009). Για τους ανθρώπους αυτούς δεν υπάρχει καμιά μέριμνα από τον κρατικό φορέα, έτσι το μέγιστο βάρος της φροντίδας τους πέφτει στους ώμους των γονέων τους ή του στενού τους οικογενειακού περιβάλλοντος. Η συναισθηματική και οικονομική επιβάρυνση των οικείων τους, που έχουν κατʼ αποκλειστικότητα σχεδόν την φροντίδα αυτών των ατόμων, είναι πολύ μεγάλη καθώς και τεράστια η αγωνία των γονέων για το μέλλον των παιδιών τους, όταν αυτοί θα έχουν φύγει από τη ζωή ή θα αδυνατούν να προσφέρουν τις απαραίτητες φροντίδες πλέον.

 Στη μέγιστη πλειονότητά τους τα άτομα με αυτισμό, και κυρίως όταν είναι βαριές περιπτώσεις, καταλήγουν σε ιδρύματα. Όμως κρατικά ιδρύματα ειδικά γιʼ αυτά δεν υπάρχουν στην Ελλάδα και έτσι η φροντίδα τους είναι αναγκαστικά ελλιπής και χωρίς κατάλληλη επιστημονική στήριξη.

Συγκεκριμένα, από τα 6 Κέντρα Υποστήριξης ατόμων με αυτισμό που έχουν ενταχθεί στο Βʼ ΚΠΣ το 1995,  σήμερα λειτουργεί μόνο ένα(1) στη Ν. Ιωνία Βόλου, κι αυτό με σοβαρά προβλήματα. Η μόνη υπάρχουσα διέξοδος για τους γονείς είναι ιδιωτικές δομές φύλαξης και παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών, με ελάχιστο κόστος  40 ? για μία μόνο ώρα,  όταν το επίδομα πρόνοιας είναι 230 ? το μήνα, το οποίο και περικόπτεται στο ένα τέταρτο, όταν τα αυτιστικά άτομα ενηλικιωθούν, όπως καταγγέλλει η Ελληνική Εταιρία Προστασίας Αυτιστικών Ατόμων.

 Η  πρακτική αυτή της πολιτείας αντιβαίνει κάθε επιστημονική θεώρηση του αυτισμού, αφού  ο αυτισμός είναι μια γενετής διαταραχή που ταλανίζει το αυτιστικό άτομο σε όλη του τη ζωή  και δεν υπάρχει για αυτό θεραπεία. Θεωρείται  δε μια  ισόβια αναπηρία, που εμποδίζει τα πάσχοντα άτομα να κατανοούν σωστά αυτά που ακούν, βλέπουν κι αισθάνονται. Συχνά,  ακόμα και στις ελαφρές μορφές του, συνδυάζεται και με άλλες διαταραχές, όπως υπερκινητικότητα, παθητικότητα, επιθετική έως αυτοκαταστροφική συμπεριφορά, επιληψία, κώφωση, τύφλωση ή  άλλες πολλαπλές και βαριές αναπηρίες, κυρίως όμως, συνοδεύεται από νοητική υστέρηση.

Δεδομένου ότι η κοινωνική ασφάλιση, η πρόνοια και η ειδική αγωγή είναι κοινωνικά αγαθά που πρέπει να παρέχονται από το κράτος δωρεάν και σε υψηλή ποιότητα και με το σκεπτικό πως μια πολιτεία που θέλει να αποκαλείται δημοκρατική, οφείλει να προσφέρει ίσες ευκαιρίες στην υγεία και την εκπαίδευση σε όλους τους πολίτες, βοηθώντας να αναπτύξουν τις όποιες δυνάμεις τους στο μέγιστο δυνατό αλλά και οφείλει επίσης να ανακουφίζει τις οικογένειες με μέλη έχοντα προβλήματα υγείας,

Ερωτάται  ο κ. Υπουργός

1.    Τι μέτρα έχουν ληφθεί ώστε:

A.  Nα υπάρχουν δημόσιες δομές που να καλύπτουν κάποιες ώρες ή ημέρες της εβδομάδας των αυτιστικών ανθρώπων, προκειμένου να αποφορτίζεται η οικογένειά τους και να καλύπτει βασικές της ανάγκες;

 B. Nα υπάρχουν Δημόσια Διαγνωστικά Κέντρα & Κέντρα στήριξης & εκπαίδευσης των οικογενειών;

Γ.  Να δημιουργηθούν Δημόσια Κέντρα ημιαυτόνομης ή αυτόνομης διαβίωσης, καθώς και Δημόσια Κέντρα για την αντιμετώπιση  περιστατικών σε κρίση;

2.     Με δεδομένο ότι ο αυτισμός είναι μια  εκ γενετής και ισόβια αναπτυξιακή διαταραχή η οποία δεν θεραπεύεται, γιατί δεν απαλλάσσονται,  τόσο οι αυτιστικοί άνθρωποι, όσο και τα μέλη της οικογένειάς τους που τους φροντίζουν, από την ταλαιπωρία της εξέτασης ανά τριετία από υγειονομική επιτροπή, προκειμένου να τους χορηγηθεί το δικαιούμενο επίδομα;

3.    Γιατί δεν μετατρέπεται το επίδομα σε κοινωνική σύνταξη, η οποία θα περνά πλήρης στους αυτιστικούς ανθρώπους μετά το θάνατο των γονέων  ή των κηδεμόνων τους, ή αντ΄ αυτής να χορηγείται στο σύνολό της η μεγαλύτερη σύνταξη από τους θανόντες γονείς;

Ο ερωτών βουλευτής

Περικλής Κοροβέσης