Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι

Βρισκόμαστε εδώ σήμερα και παρακολουθούμε κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, σε εναλλασσόμενους ρόλους, να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους σταζιέρ, τους συμβασιούχους και όλους εκείνους τους εργαζομένους, που οι δικές τους πολιτικές τους κρατούσαν σε ομηρία όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αυτοί οι ίδιοι που τους είχαν δημιουργήσει την ελπίδα μονιμοποίησης, αφήνοντας παραθυράκια από συμπληρωματικές διατάξεις και διατάγματα. Που τους χάιδευαν προεκλογικά τα αφτιά και τώρα τους τα «τραβούν», οδηγώντας τους στην αβεβαιότητα για το τι τους ξημερώνει αύριο και ποιος θα είναι ο επόμενος «αδύναμος κρίκος» του συστήματος.

Οι εξελίξεις μετά τις εκλογές αναδεικνύουν ότι προχωράμε σε μια διαδικασία παρατεταμένης κρίσης στις εργασιακές σχέσεις. Και το μόνο σίγουρο είναι ότι έχουμε μια στροφή της τάξεως των 180 μοιρών στις προεκλογικές εξαγγελίες του κόμματος που σήμερα βρίσκεται στην κυβέρνηση, του ΠΑΣΟΚ. Στην υπόθεση των συμβασιούχων ή των stagiers βλέπουμε ένα πολύ σκληρό πρόσωπο.

Τα νούμερα μιλούν ξεκάθαρα, κι ας μη θέλανε κάποιοι προεκλογικά να το δούνε, ή και να το έβλεπαν, δεν ήθελαν να το παραδεχτούνε, διότι θα ήταν παραδοχή αποτυχίας. Οι προσωρινά απασχολούμενοι στη χώρα έχουν φτάσει τους 350 χιλιάδες, οι μερικά απασχολούμενοι στους 270 χιλιάδες, οι ενοικιαζόμενοι τους 30 χιλιάδες. Οι εργαζόμενοι σε εργολάβους τους 70 χιλιάδες, περισσότεροι από 80 χιλιάδες νέες και νέοι δέχθηκαν υποσχέσεις, πελατειακού χαρακτήρα ενδεχομένως, πολλοί απʼ αυτούς από τα δυο κόμματα εξουσίας. Πόσοι και πόσοι διορισμοί στο δημόσιο μετατράπηκαν στην πορεία σε θέσεις ανασφάλιστης εργασίας ή εργασίας σε προγράμματα stage, ενώ 270 χιλιάδες μισθωτοί εργάζονται σήμερα με μπλοκάκι, ενώ οι ανασφάλιστοι εργαζόμενοι στη χώρα ξεπερνούν τους 600 χιλιάδες.

Η πολιτική απασχόλησης που ακολουθήθηκε τόσο από το ΠΑΣΟΚ, όσο και από την Νέα Δημοκρατία απέτυχε παταγωδώς να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Η ενίσχυση της απασχόλησης ποτέ δεν αποτέλεσε κεντρικό στόχο της οικονομικής πολιτικής, θεωρήθηκε «δευτερεύον μέγεθος», η ανεργία θεωρήθηκε ότι θα έπεφτε «αυτόματα» μέσω της επίτευξης υψηλών ρυθμών ανάπτυξης.

Εσείς σήμερα κύριοι συνάδελφοι της αξιωματικής αντιπολίτευσης, φέρνετε με την επίκαιρή σας ερώτηση το θέμα στη Βουλή, λέγοντας μάλιστα ότι «είναι επιτακτική η ανάγκη να προστατευτούν οι εν λόγω εργαζόμενοι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου». Δηλαδή τόσα χρόνια δεν ήταν επιτακτική η ανάγκη; Εσείς, στα 5 χρόνια που είχατε τα ηνία της χώρας, είστε άμοιροι ευθυνών; Εσείς κ. Γιακουμάτο, που σήμερα συνυπογράφετε το κείμενο της ερώτησης, δεν τα βλέπατε, δεν τα γνωρίζατε όλα αυτά, όταν κατείχατε τη θέση του υφυπουργού απασχόλησης;

Άκουσα τον Υπουργό να λέει ότι το νομοσχέδιο ήταν ένα βήμα. Το νομοσχέδιο αυτό ήταν μισό και ατελές βήμα, το οποίο έγινε διότι συνειδητοποιήσατε ότι οι επιλογές σας διαλύουν τη δημόσια διοίκηση των χιλιάδων οργανικών κενών. Βεβαίως αν δεν το κάνατε από 1ης Ιανουαρίου θα έκλειναν τα ΚΕΠ και θα διαλυόντουσαν οι Δήμοι. Και οι ημερομηνίες που δώσατε –Απρίλης του 2010, δύο χρόνια για τους Δήμους- προφανώς σχετίζονται με τις δεσμεύσεις που έχουμε από την Ε.Ε. για πάγωμα των προσλήψεων.

Κύριε Υπουργέ, εγώ θέλω να σας πω ότι είστε αναντίστοιχοι με  αυτά που λέγατε προεκλογικά. Στο πρόγραμμα σας,  που το καταθέσατε τρεις ημέρες πριν τις εκλογές, μιλάτε για ετήσιο πολυμορφικό διαγωνισμό εισαγωγής στο δημόσιο με συνδυασμό μορίων και γραπτών εξετάσεων. Που είναι η προκήρυξη αυτών των διαγωνισμών; Παγώσατε όλους τους διαγωνισμούς.

Βεβαίως δεν είναι μόνο όσα λέγατε πριν τις εκλογές. Είναι και αυτά που λέγατε παλαιότερα. Πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ, Νοέμβριος του 2004,  για «ρυθμίσεις για τους εργαζόμενους ορισμένου χρόνου και μέτρα για την αποτροπή καταστρατήγησης των εργασιακών τους δικαιωμάτων». Πρόταση δική μας την οποία ψήφισε το ΠΑΣΟΚ. Και βεβαίως, κύριε Υπουργέ,  η δική μας αίσθηση είναι ότι αυτό που πρέπει να κάνετε είναι το αυτονόητο. Να δώσετε οριστική λύση σε ένα πρόβλημα που ταλανίζει την ελληνική κοινωνία. Είναι χιλιάδες, είναι στρατιές ομήρων συμβασιούχων, ομήρων από την εποχή που κυβέρνηση ήταν ακόμη το ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορεί η λύση στο πρόβλημα αυτό να είναι να παραπέμπουμε στις καλένδες τους διαγωνισμούς. Προκηρύξτε λοιπόν άμεσα διαγωνισμούς μέσω ΑΣΕΠ, υπερασπιστείτε τη δημόσια σφαίρα, το δημόσιο τομέα και το κοινωνικό της έργο. Και αν επικαλεσθείτε το Σύνταγμα στην δευτερολογία σας έχω να σας πω ότι το Σύνταγμα δεν το ορίζουμε α λα καρτ και ότι γνωρίζετε πολύ καλά ότι υπάρχει και η Απόφαση 18/ 2006 του Αρείου Πάγου που εκτιμά πώς το Σύνταγμα δεν απαγορεύει τη μετατροπή σε αορίστου χρόνου  των συμβάσεων ορισμένου χρόνου ή έργου .

Εμείς στο ΣΥΡΙΖΑ προτείνουμε και διεκδικούμε:

•    Την κατάργηση όλων των ελαστικών, μερικών και άτυπων μορφών εργασίας και αντικατάστασή τους από σχέσεις πλήρους απασχόλησης. Την αντικατάσταση των συμβάσεων έργου, των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και της προσωρινής απασχόλησης με συμβάσεις αορίστου χρόνου. Ζητάμε την τακτοποίηση με συμβάσεις αορίστου χρόνου στον ιδιωτικό τομέα και με ενιαία σχέση μονίμου υπαλλήλου στο Δημόσιο όλων των σημερινών συμβασιούχων, που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Και μετά την κατάργηση του θεσμού του συμβασιούχου. Είναι επιτακτική ανάγκη η άμεση άρση του Προεδρικού Διατάγματος 164/2004 «Παυλόπουλου». 

•    Διεκδικούμε τη διαμόρφωση τριών ισότιμων στα δικαιώματα μορφών εργασίας: τη Μόνιμη – Ενιαία και Πλήρη σχέση εργασίας στο Δημόσιο, τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και στα Νομικά πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου. Τη Σταθερή – τακτική – Ενιαία – Πλήρη εργασία με βάση τους Οργανισμούς – Κανονισμούς, που έχουν υπογραφεί με τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στις ΔΕΚΟ. Τη Σταθερή – Τακτική – Ενιαία και Πλήρη εργασία με συμβάσεις αορίστου χρόνου όχι μόνο στο δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα.

•    Στο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικούσαμε και διεκδικούμε την κατάργηση των αντεργατικών νομοθετικών ρυθμίσεων και οδηγιών, που αφορούν τη διευθέτηση του συνολικού χρόνου απασχόλησης, την ενοικίαση εργαζομένων, τα προγράμματα σταζ, τις συμβάσεις έργου, εφαρμογή οδηγίας Μπολγκενστάιν, flexicurity, κλπ. Θέλουμε την αναγνώριση και την αναδρομική κάλυψη, με δαπάνες του Δημοσίου ή του ΟΑΕΔ, όλων των εργασιακών, μισθολογικών, ασφαλιστικών και συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων αυτών των κατηγοριών.

•    Θα παλέψουμε για την κατάργηση όλων των αρνητικών διακρίσεων σε βάρος των νέων, που έχουν  θεσπισθεί από το 1992 μέχρι σήμερα, αλλά και την επέκταση της εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας σε νέες κατηγορίες, κυρίως νέων, που εργάζονται με άτυπες και ελαστικές μορφές απασχόλησης.

•    Είναι δε αυτονόητο ότι ζητούμε την κατάργηση των υπεργολαβιών στον δημόσιο τομέα με ταυτόχρονη κάλυψη των διαρκών και μόνιμων αναγκών με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.

•    Τέλος, θέλουμε τη λήψη και εφαρμογή μέτρων προστασίας του νόμιμου ωραρίου εργασίας, την ενίσχυση των μηχανισμών ελέγχου και εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας, και τη θεσμοθέτηση της συμμετοχής εκπροσώπων των Συνδικάτων και των εργαζομένων στην Επιχείρηση στις ελεγκτικές διαδικασίες.

Αν ο κ. Παπανδρέου θέλει τη δική μας συναίνεση για να εφαρμόσει τη δεξιά πολιτική του κ. Καραμανλή που καταδικάστηκε στις προηγούμενες εκλογές, δεν θα μας βρει συμμέτοχους. Αν θέλει να συζητήσουμε την εφαρμογή μιας αριστερής πολιτικής, εμείς θα είμαστε εδώ για να την υποδείξουμε. Δυστυχώς όμως έχει αποφασίσει αλλιώς και θα μας βρει απέναντι.