Ο θεσμός των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας (Σ.Δ.Ε.) εφαρμόζεται στo πλαίσιο της καταπολέμησης του κοινωνικού αποκλεισμού ενηλίκων που έχουν απομακρυνθεί από τη βασική εκπαίδευση και δεν  διαθέτουν τα απαραίτητα προσόντα και δεξιότητες ώστε να προσαρμοστούν στις σύγχρονες επαγγελματικές απαιτήσεις. Είναι ένας θεσμός που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1998. Είναι διαδεδομένος σε ολόκληρη την Ευρώπη κι επιτελεί πραγματικό κοινωνικό έργο απασχολώντας ειδικά καταρτισμένους εκπαιδευτικούς με αυξημένα τυπικά προσόντα.

Μέχρι τώρα λειτουργούσαν με αποσπασμένους εκπαιδευτικούς με προϋπηρεσία στην εκπαίδευση και στα Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας.

Για πρώτη φορά φέτος -μετά από δέκα χρόνια λειτουργίας των ΣΔΕ - την 1η του Σεπτέμβρη, μέρα έναρξης των σχολείων δεν έχει υπογραφεί καμία απόσπαση μονίμου εκπαιδευτικού, ενώ το υπουργείο σκοπεύει να στελεχώσει αυτά τα σχολεία με ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς.

Παρά τις εξαγγελίες της υπουργού Παιδείας περί ενίσχυσης της Δια Βίου Μάθησης, η αποστέρηση  των σχολείων από τους έμπειρους και ειδικά καταρτισμένους  εκπαιδευτικούς  τα οδηγεί σε υποβάθμιση. 

Το έργο των ΣΔΕ, ιδιαίτερα των σχολείων των φυλακών, δεν μπορεί να είναι αποσπασματικό και απαιτεί συνέχεια και συνέπεια. Η απόδοση ενός τέτοιου σχολείου στηρίζεται στην ομαδική και συντονισμένη δράση των διδασκόντων και προϋποθέτει την πλήρη ασφάλεια του εργασιακού καθεστώτος και την εγγύηση μακρόχρονης σταθερότητας.          

Ο βουλευτής Τάσος Κουράκης, ειδικός αγορητής του ΣΥΡΙΖΑ στη συζήτηση του νομοσχεδίου « Ανάπτυξη της δια βίου μάθησης  και λοιπές διατάξεις» δήλωσε:

«Η μη ανανέωση των αποσπάσεων των μονίμων εκπαιδευτικών με το πρόσχημα του νοικοκυρέματος της εκπαίδευσης και η αντικατάστασή τους με τους “ευέλικτους” ωρομισθίους, απασχολήσιμους των λίγων ωρών, που καλούνται με δυσμενέστατους όρους και θλιβερά χαμηλές ωριαίες αποζημιώσεις να εκτελέσουν ότι τους ζητηθεί, για να μη χάσουν και αυτήν έστω την ευκαιρία απασχόλησής τους, είναι το μέλλον που ονειρεύεται η  κα Διαμαντοπούλου για τη Δια βίου μάθηση στην Ελλάδα;».