Ο βουλευτής ΣΥ.ΡΙΖ.Α Ηρακλείου Μιχάλης Κριτσωτάκης εκπροσώπησε τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς στο 10ο συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ.

Στην παρέμβαση του ο κος Κριτσωτάκης ανέφερε:

«Αν και η κατάσταση στη χώρα μας και την Ευρώπη δεν επιτρέπει αισιοδοξία, ελπίζουμε ότι οι εργασίες του συνεδρίου σας θα δώσουν ελπίδα και προοπτική, όχι μόνο για το πανεπιστήμιο αλλά και για την κοινωνία που δοκιμάζεται σκληρά από την πολύπλευρη κρίση ως αποτέλεσμα του συστήματος.

Σήμερα που δοκιμάζονται οι βεβαιότητες και οι σταθερές της κοινωνίας μας προχειρότητες, πειραματισμοί και εύκολες λύσεις δεν επιτρέπονται.

…Για τον Συνασπισμό της ριζοσπαστικής Αριστεράς,  το Σύνταγμα δεν συνιστά μόνο ένα περιοριστικό πλαίσιο. Αποτυπώνει, κυρίως, μείζονος σημασίας και θεμελιώδεις αξίες της κοινωνίας και της πολιτείας μας, κεκτημένα της ακαδημαϊκής μας παράδοσης. Αυτά τα κεκτημένα διακυβεύονται σήμερα, όπως και χθες,  με τις  περίφημες «διασταλτικές ερμηνείες του Συντάγματος». Και για να μην έχουμε καμία αμφιβολία περί των σχεδιασμών που εξυφαίνονται, οι αρχηγοί των δύο κομμάτων εξουσίας συμφώνησαν ότι η επόμενη βουλή θα είναι αναθεωρητική, δηλαδή θα τεθεί και πάλι επί τάπητος η αναθεώρηση του άρθρου 16.

Στο πλαίσιο του Μνημονίου και με δεδομένο τη δεινή οικονομική θέση στην οποία βρίσκεται η χώρα, επιχειρούνται σήμερα ευρείας κλίμακας αλλαγές που διαμορφώνουν έναν νέο θεσμικό χάρτη.

Είναι πια κοινή συνείδηση ότι κάτι έχει αλλάξει στον τρόπο που λειτουργεί το πολιτικό σύστημα, και τούτο συνίσταται στην έκπτωση της πολιτικής αυτονομίας της πολιτείας μας. Η ελληνική κυβέρνηση πασχίζει να μας πείσει ότι τα προβλήματα προέκυψαν εξ αιτίας του διευρυμένου δημόσιου τομέα και όχι εξ αιτίας των πολιτικών που ασκήθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες, ότι πρόκειται για «τεχνικά ζητήματα» και όχι για επίδικα διακριτών πολιτικών αρχών και προσανατολισμών, ότι οι «λύσεις» που προτείνει είναι μονόδρομος. Και όλες αυτές οι λύσεις έχουν ένα κοινό παρονομαστή: περιστολή των δημόσιων θεσμών, περιστολή των δημόσιων δαπανών, περιστολή των κοινωνικών πολιτικών.

Το ερώτημα που τίθεται για εμάς, συνίσταται στο εάν η  κρίση των πανεπιστημίων, περί της οποίας ομιλούν κυβερνητικά στελέχη και συγκροτήματα του τύπου,  προέκυψε εξ αιτίας της δημοκρατικής φύσης των θεσμών διοίκησης, του μαζικού χαρακτήρα της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, του καθεστώτος ελευθερίας και αυτονομίας των λειτουργών της; ʽΗ εξαιτίας των παρεμβάσεων του κράτους, των ελλειμματικών μηχανισμών ελέγχου, των πελατειακών δικτύων και των μηχανισμών ιδιοποίησης του δημόσιου πλούτου;

Η κυβέρνηση φαίνεται να επέλεξε την εγκατάσταση «εξωτερικών διοικητικών δομών» στα πανεπιστήμια και στο εθνικό χώρο τριτοβάθμιας και έρευνας. Οφείλουμε όμως να επισημάνουμε ότι η «νέα διοίκηση» δεν μπορεί να εγγυηθεί ούτε την χρηστή οικονομική διαχείριση, ούτε την αξιοκρατία, ούτε την τήρηση των νόμων. Το κριτήριο για εμάς είναι το ποιος εκλέγει και σε ποιόν λογοδοτούν τα όργανα διοίκησης, ποιος ορίζει και με ποιους τρόπους το περιεχόμενο του διδακτικού και ερευνητικού έργου, ποιο είναι και πως προσδιορίζεται το θεσμικό καθεστώς των διδασκόντων-ερευνητών αλλά και των φοιτητών, το εάν η γνώση είναι δημόσιο αγαθό  ή «υπηρεσία εκπαίδευσης».

Το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων δεν είναι για τον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς ούτε αναπόληση του «παλιού καλού καιρού» ούτε ιδεολογικός αναχρονισμός. Επιμένουμε στην εκλογή των οργάνων διοίκησης από την πανεπιστημιακή κοινότητα. Και γιατί αυτό επιτάσσει το Σύνταγμα, αλλά και γιατί έχουμε εμπιστοσύνη και περιμένουμε πολλά από στην πανεπιστημιακή κοινότητα.

Η εξάρτηση του πανεπιστημίου από την κυβέρνηση και την αγορά, δηλαδή κέντρων εξουσίας που λειτουργούν υπό το κράτος συγκυριακών πιέσεων και στη λογική της «μοναδικής λύσης», οδηγεί στην καταστροφή της ακαδημαϊκής παράδοσης, του επιστημονικού πλουραλισμού και της μαζικής πνευματικής ανάπτυξης.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να μεταθέσει σε «εξωτερικές διοικήσεις», σοφών, προσωπικοτήτων, κατά προτίμηση διεθνών, την ευθύνη διαχείρισης των πανεπιστημίων, αλλά κυρίως να απαλλάξει το κράτος από την υποχρέωσή του να χρηματοδοτεί τα ΑΕΙ και να εγγυάται τη μισθοδοσία των λειτουργών του.

Και πολύ φοβόμαστε ότι η μόνη ασφαλής πηγή  χρηματοδότησης δεν είναι άλλη από τα «δίδακτρα» και την περιστολή των αποδοχών των μελών ΔΕΠ. Πολύ φοβόμαστε ότι η συρρίκνωση του εθνικού χώρου τριτοβάθμιας και έρευνας αφορά και το εύρος των μαθήσεων, των γνωστικών αντικειμένων και  των ερευνητικών πεδίων. Αυτό άλλωστε δείχνει η κυβερνητική πρόταση για την μετατροπή της Ανεξάρτητης Αρχής Πιστοποίησης σε Ανεξάρτητη Αρχή πιστοποίησης και χρηματοδότησης. Οι «καινοτομίες» του πρωθυπουργού περί «διεθνών συμβούλων» και «κουπονιού», περί «ουσιαστικής αυτονομίας» των πανεπιστημίων, διέπονται ουσιαστικά από μια λογική πέραν της ακαδημαϊκής μας παράδοσης, οδηγούν στην πλήρη εμπορευματοποίηση των πανεπιστημίων, αλλά και την εξάρτησή τους από το κράτος».