Να σας ευχαριστήσω όλους και όλες για την παρουσία σας αν και σας βλέπω μετ΄ εμποδίων καθότι μοιάζει περισσότερο με στούντιο η αίθουσα για τις ανάγκες των τοπικών ΜΜΕ, τα οποία πρέπει να τα στηρίζουμε αυτές τις μέρες. Καταθέτουν μια προσπάθεια δύσκολη να ενημερώνουν την τοπική κοινωνία σε μια περίοδο όπου η ενημέρωση είναι ίσως το πιο σημαντικό αγαθό, μιας και δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξει κανείς πως από τις μέρες που μπήκαμε στο μνημόνιο τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, που διαπλέκονται και με την πολιτική και οικονομική εξουσία, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να παρουσιάζουν μια πραγματικότητα διαστρεβλωμένη, να παρουσιάζουν το μνημόνιο και την πολιτική αυτή ως σανίδα σωτηρίας, ως αντίδοτο στη χρεοκοπία, ενώ η ίδια η ζωή αποδεικνύει ότι ήταν το όχημα για να οδηγηθούμε στη χρεοκοπία.

ʽΈνα χρόνο τώρα εμείς προειδοποιούσαμε ότι το φάρμακο που επιλέγουν για να αντιμετωπίσουν την ασθένεια της κρίσης είναι πιο επιβλαβές από την ίδια την ασθένεια, ότι το μίγμα πολιτικής και μέτρων που επιλέγουν για να αντιμετωπίσουν την κρίση μας βυθίζει ακόμα πιο βαθιά μέσα στην κρίση, γιατί αναπαράγει τα ελλείμματα και το χρέος.

Δυστυχώς δεν μας άκουσαν. Μιλούσαν για μονόδρομους, μας συκοφαντούσαν, μας έκαναν κριτική ότι θέλουμε να τρομοκρατήσουμε την ελληνική κοινωνία. Όμως αλήθεια υπάρχει μεγαλύτερη τρομοκρατία από τις απολύσεις που βλέπουμε καθημερινά, από τα λουκέτα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που πλέον είναι περισσότερα από τα ανοιχτά μαγαζιά στους κεντρικούς δρόμους; Υπάρχει μεγαλύτερη τρομοκρατία από την αβεβαιότητα για το τι μας ξημερώνει, μια αβεβαιότητα και ανασφάλεια από την οποία κυρίως νέοι άνθρωποι έχουν συνηθίσει να ζουν.

Δικαιωνόμαστε λοιπόν και δυστυχώς δικαιωνόμαστε. Πολύ θα θέλαμε να μην είχαμε δικαιωθεί σ΄ αυτή την κριτική που ασκήσαμε εδώ κι ένα χρόνο. Δυστυχώς δικαιωνόμαστε και λέω δυστυχώς γιατί τα περιθώρια πια στενεύουν και οφείλουμε έστω και στο και πέντε να αλλάξουμε ρότα. Βυθιζόμαστε στην κρίση του χρέους, σ΄ αυτόν τον φαύλο κύκλο λιτότητας, ύφεσης, ανεργίας και χρέους, τα νούμερα δεν βγαίνουν, η κοινωνία βουλιάζει και ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση οφείλει αυτό τουλάχιστον, αν μη τι άλλο, να το παραδεχτεί και να αναζητήσει εναλλακτική προοπτική στις προτάσεις που κατά καιρούς, συνεχώς θα έλεγα, καταθέτει ο δικός μας ο χώρος για μια εναλλακτική διέξοδο από την κρίση.

Γνωρίζω ότι έρχομαι σε μια πόλη και ένα νησί, στην Κρήτη και τα Χανιά, που  τα τελευταία χρόνια είχε συγκριτικά με άλλες περιοχές της χώρας, πιο ευνοϊκά στατιστικά μεγέθη και στοιχεία. Σήμερα είναι η πρώτη φορά που η Κρήτη δοκιμάζεται ισοδύναμα σχεδόν με την υπόλοιπη Ελλάδα. Η κρίση δεν έκανε εξαίρεση για την Κρήτη και τα Χανιά. Ενώ παλιότερα οι επιδόσεις της ανεργίας εδώ δεν ήταν τόσο πολύ υψηλές, και εξαιτίας του τουρισμού αλλά και μιας σειράς άλλων παραγόντων,  εντούτοις βλέπουμε ότι πλέον η ανεργία στα Χανιά, στο νομό προσεγγίζει τον μέσο εθνικό όρο. Μιλάμε για μια επίσημη καταγεγραμμένη ανεργία στο 12,5-13%. Δεν μιλάμε για την πραγματική, μιλάμε για την επίσημη καταγεγραμμένη. Κι αν αυτό το συνδυάσουμε με τη βαθιά ύφεση και βεβαίως με τον υψηλό πληθωρισμό, τότε αντιλαμβανόμαστε ότι το μίγμα είναι εκρηκτικό.

Αυτά  θα μου τα πείτε βέβαια εσείς καλύτερα. Γι αυτό είμαστε εδώ να κουβεντιάσουμε, να ακούσουμε τα προβλήματά σας, τις θέσεις σας, τις σκέψεις σας. Εγώ θα ήθελα απλώς εισαγωγικά να πω δυο σκέψεις, δυο προτάσεις.

Η πρώτη σκέψη είναι ότι το να διαπιστώνει κανείς ότι τα πράγματα οδηγούνται σε αδιέξοδο είναι σημαντικό μεν, γιατί από τη διαπίστωση πρέπει να ξεκινήσεις, αλλά δεν αρκεί. Βλέπουμε ότι το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου, όσο πιο πολύ επιβεβαιώνεται η αποτυχία του μνημονίου και η αποτυχία της πολιτικής της σε όλους τους τομείς, αντί να αναστοχάζεται να ανιχνεύει εναλλακτικές προοπτικές, βαθαίνει ακόμα περισσότερο την πολιτική του μνημονίου και ετοιμάζει νέα μέτρα.

Μας είπαν ότι τα μέτρα τα καινούργια θα τα ανακοινώσουν την ερχόμενη Παρασκευή, στις 15 Απριλίου. Εμείς θα τους συμβουλεύαμε να τα ανακοινώσουν τη μεθεπόμενη που είναι και Μεγάλη Παρασκευή για να συνδυάσουν την μετρολογία με το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού. Η διαφορά είναι ότι αυτός ο Γολγοθάς τον οποίον ανεβαίνουμε δεν έχει προοπτική ανάστασης και ανάταξης. Βεβαίως 15 του Απρίλη δεν είναι μια καλή ημερομηνία για να πάρουν μέτρα. Ο κ. Παπακωνσταντίνου και ο κ. Παπανδρέου συνήθιζαν όλο το προηγούμενο διάστημα να μας μιλάνε για τον Τιτανικό που βυθίζεται. 15 Απρίλη είναι μια  σημαδιακή ημερομηνία. Είναι η επέτειος της βύθισης του Τιτανικού πριν από 99 χρόνια. Σαν Τιτανικός όμως βυθίζεται και η κυβέρνηση μέσα στα αδιέξοδά της, μέσα στην αδυναμία της να δώσει προοπτική. Και βυθίζεται γιατί μόνο μέλημα αυτών των επιλογών είναι να σωθούν οι τράπεζες και όχι η κοινωνία, όχι οι μικρομεσαίοι, όχι οι εργαζόμενοι. Και μόνο μέλημα όλων των σεναρίων που επεξεργάζονται πίσω από τις πλάτες μας και έχουν να κάνουν με την αντιμετώπιση του χρέους, όλα αυτά τα οποία ακούτε περί αναδιάρθρωσης, όλα αυτά τα σενάρια, έχουν ένα και μοναδικό σκοπό. Όχι να σώσουν την οικονομία και τους εργαζόμενους, αλλά να σώσουν τις τράπεζες. Τράπεζες που θέλουν και την πίτα ακέρια και τον σκύλο χορτάτο, που έχουν πάρει μέσα σε τρία χρόνια 105 δις σε ρευστό και σε εγγυήσεις και το μόνο που δεν θέλουν είναι να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Και η αγορά αυτή τη στιγμή στεγνώνει γιατί, παρά το γεγονός ότι παίρνουν ρευστό και εγγυήσεις, δεν ανοίγουν τις κάνουλες της χρηματοδότησης στην πραγματική οικονομία. Το ΕΣΠΑ δεν προχωρά, η απορροφητικότητα είναι σε τραγικά επίπεδα, δεν υπάρχει καμία αναπτυξιακή λογική σε όλα τα μέτρα τα οποία λαμβάνονται από την πλευρά της κεντρικής κυβέρνησης. Η μόνη λογική είναι η λογική του ξεπουλήματος.

Βιώνουμε και μια ιδιότυπη κατάρρευση της αυτοδιοίκησης, ενός θεσμού υποστηρικτικού της κοινωνίας, γιατί με τη νέα της μορφή, την Καλλικρατική, αλλά και τη στοιχειώδη έλλειψη πόρων για να μπορέσει να συντηρήσει τα λειτουργικά έξοδα των μεγάλων δήμων δεν μπορεί να έχει καμιά προοπτική. Συνεπώς, το μόνο που τιμάται σ΄ αυτή τη χώρα είναι όποιες συμφωνίες έχουν προωθηθεί για να ευνοήσουν τα μεγάλα συμφέροντα της διαπλοκής. Συμφωνίες που αφορούν την ενέργεια ή τα σκουπίδια, τα απορρίμματα. Και δεν έχουν να κάνουν καθόλου με την ανακύκλωση ή με μια περιβαλλοντική φροντίδα ή με μια  έγνοια να εφαρμοστούν οι νέες τεχνολογίες και να αντιμετωπιστεί ένα μεγάλο πρόβλημα το οποίο διογκώνεται το τελευταίο διάστημα, όχι μονάχα στην Αττική, αλλά και εδώ στην Κρήτη.

Απέναντι λοιπόν σ΄ αυτή την πραγματικότητα, εμείς πιστεύουμε ότι είναι αναγκαίο, όχι μόνο, όπως έλεγα πιο πριν, να διαπιστώνουμε τα αδιέξοδα,  αλλά να προτείνουμε, να δώσουμε διέξοδο, να δώσουμε εναλλακτική προοπτική, να προτείνουμε διέξοδο σε μια τελείως διαφορετική κατεύθυνση.

Εμείς θεωρούμε ότι οποιαδήποτε συζήτηση πρέπει να ξεκινάει από την κοινωνική πια αναγκαιότητα απεμπλοκής πια της χώρας από το μνημόνιο της χρεοκοπίας

Και ταυτόχρονα πιστεύουμε ότι έχει ωριμάσει πια η ανάγκη να δημιουργηθεί μια ευρύτατη κοινωνική και πολιτική συμμαχία με στόχο την εφαρμογή ενός ελάχιστου προγράμματος λίγων αλλά σημαντικών στόχων με πρώτο και κύριο τον στόχο της αναδιανομής του πλούτου και του εισοδήματος προκειμένου τα βάρη πια να μην πέφτουν στα συνήθη υποζύγια, στις πλάτες των μισθωτών, των εργαζόμενων, των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων, αλλά και στις πλάτες αυτών που αντιμετωπίζουν τώρα την κρίση ως μια μεγάλη ευκαιρία για να κερδίσουν περισσότερα. Αυτών που έχουν πάει 600 δις καταθέσεις στις τράπεζες της Ελβετίας, αυτών που βλέπουν μεταρρυθμίσεις που ούτε στον ύπνο τους δεν  τις είχαν δει, όπως την διάλυση των εργασιακών σχέσεων, τη διάλυση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, αυτών που βλέπουν μέσα στην κρίση να μειώνεται η δική τους φορολογία, τη στιγμή που νέα βάρη πέφτουν στις πλάτες των μισθωτών. Πιστεύουμε ότι αυτή είναι η μόνο ρεαλιστική προοπτική, ναι είναι ρεαλισμός να μην θέλουμε να πληρώσουν οι πολλοί που έχουν λίγα, αλλά να θέλουμε να πληρώσουν οι λίγοι που έχουν πολλά.

Ταυτόχρονα πιστεύουμε ότι ωριμάζουν οι συνθήκες για ένα κίνημα που θα απαιτήσει τον έλεγχο του δημόσιου χρέους και την επιθετική επαναδιαπραγμάτευσή του με στόχο τη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του. Διότι ολοένα και περισσότερο γίνεται φανερό πλέον ότι αυτό το χρέος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί.

Και τέλος πιστεύουμε ότι οποιοδήποτε σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, ανάταξης της χώρας δεν μπορεί παρά να ξεκινά από τον έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Να τελειώνει πια αυτό το αστείο των τραπεζών, που θέλουν μονάχα να κερδίζουν, που θέλουν μονάχα να παίρνουν δημόσιο χρήμα και το παίρνουν για να καλύψουν τις δικές τους τρύπες και οι υπεύθυνοι δε βάζουν το χέρι στην τσέπη ούτε για ένα ευρώ. Λοιπόν, μιλάμε για την ανάγκη οι τράπεζες να εξυπηρετούν πια το δημόσιο συμφέρον και όχι το συμφέρον των μετόχων τους.

Και σε αυτή την κατεύθυνση καταθέτουμε και δύο εξειδικευμένες προτάσεις. Η πρώτη αφορά τη δημιουργία μιας τράπεζας ειδικού σκοπού για τη χρηματοδότηση, τη δανειοδότηση, τη στήριξη των  μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και η δεύτερη για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Όχι την εκποίηση. Όχι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, αλλά την αξιοποίησή της μέσα από μια διαδικασία που θα μπορέσει να αποκομίσει πόρους και για δημόσιες επενδύσεις και για τη στήριξη των ασφαλιστικών ταμείων, για τη στήριξη αυτού που ονομάζουμε κοινωνική συνοχή.

Ειδικά για την Κρήτη. Πιστεύουμε ότι η Κρήτη έχει τεράστιες αναπτυξιακές δυνατότητες. Και χρειάζεται ένας ειδικός περιφερειακός σχεδιασμός για το νησί στην κατεύθυνση της αξιοποίησης των δυνατοτήτων και του τουρισμού, αλλά σε μια εναλλακτική κατεύθυνση που θα βάζει σε πρώτη προτεραιότητα την προστασία του περιβάλλοντος και της γεωργίας ενός εθνικού σχεδιασμού στήριξης των ανταγωνιστικών προϊόντων, στροφής σε ποιοτικά προϊόντα, βιολογικά προϊόντα, μέσα όμως από ένα διαφορετικό πλαίσιο στήριξης και έξω και πέρα από τη λογική των πελατειακών σχέσεων που αναπαράγονται στους σημερινούς διεφθαρμένους συνεταιρισμούς.

Τέλος, η Κρήτη, θα μπορούσε να γίνει πράγματι ένας παράδεισος για την εφαρμογή, πιλοτική αλλά και ουσιαστική, εναλλακτικών πηγών ενέργειας, που θα μπορούσαν να καταστήσουν το νησί αυτόνομο στις ενεργειακές του ανάγκες.

Βεβαίως, όλα αυτά απαιτούν το πιο σημαντικό, προϋποθέτουν την ενεργοποίηση του λαϊκού παράγοντα. Να σταματήσουμε πια να περιμένουμε τη μοίρα μας απαθείς και να κατανοήσουμε ότι καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να αποφασίζει για το μέλλον μας ερήμην υμών. Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να δεσμεύει το μέλλον των επόμενων γενεών δίχως να λαμβάνει τη γνώμη, να λαμβάνει υπόψη τη βούληση του λαού. Και όταν αυτός ο λαός συνειδητοποιούσε τη δύναμη που έχει στα χέρια του, μεγαλουργούσε. Έτσι πιστεύουμε ότι και τώρα ο μόνος που μπορεί να μας βγάλει έξω από αυτή την κρίση, χωρίς να ισοπεδωθεί η κοινωνία όπως θέλει η οικονομική ολιγαρχία της χώρας αλλά και οι ξένοι δανειστές μας, είναι ο λαός, ο οποίος πρέπει να πρωταγωνιστήσει κι εμείς γιʼ αυτό αγωνιζόμαστε, ώστε να γίνει πρωταγωνιστής  στις εξελίξεις που έρχονται. Ο λαός και όχι αυτοί που εξυφαίνουν σενάρια με μοναδικό στόχο να τον παρακάμψουν.

Με αυτές τις σκέψεις θα ήθελα ειλικρινά να ακούσω από όλους εσάς από πρώτο χέρι τα προβλήματα αλλά και τα αιτήματα, τις διεκδικήσεις σας, ώστε ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς να σταθεί αρωγός στα αιτήματα αυτά και στις διεκδικήσεις, στα δίκαια αιτήματα και στις ώριμες διεκδικήσεις και μέσα στο Κοινοβούλιο, κυρίως όμως μέσα στους κοινωνικούς χώρους.