Στην συζήτηση που ολοκληρώθηκε σήμερα στη βουλή για το σχέδιο νόμου «Θαλάσσια στρατηγική για την προστασία και διαχείριση του θαλάσσιου περιβάλλοντος», η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Ηρώ Διώτη αναφέρθηκε εκτεταμένα στο άρθρο 23, τροπολογία που αφορούσε το πρόγραμμα διπλής ανάπλασης των περιοχών της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και του Βοτανικού του Δήμου Αθηναίων λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «ο Ελαιώνας αποτελεί την τελευταία ευκαιρία της Αθήνας για πράσινο μεγάλης έκτασης. Η πόλη μας δεν χρειάζεται νέες εμπορικές χρήσεις και υπερκαταστήματα για να δώσουν τη χαριστική βολή και στο περιβάλλον και στους μικρομεσαίους που υποφέρουν τόσο από την κρίση».

 Όσον αφορά το νομοσχέδιο η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ανέφερε : «Ένα σημαντικό πρόβλημα είναι ότι οι θάλασσες δεν είναι σε γυάλα. Και αυτό σημαίνει ότι, το τι συμβαίνει στα παράκτια οικοσυστήματα δεν είναι άσχετο με την συζήτησή μας. Το τι θα συμβεί για παράδειγμα με το χωροταξικό για τον τουρισμό, το τι θα συμβεί ή τι συμβαίνει με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την χωροθέτησή τους, το τι συμβαίνει με την περιβαλλοντική αδειοδότηση και το θεσμικό κλίμα που προσπαθεί η κυβέρνηση να φτιάξει, παρακάμπτοντας την περιβαλλοντική νομοθεσία, με νόμους όπως η «Επιτάχυνση Μεγάλων Έργων – Στρατηγικών Επενδύσεων», έχει άμεση σχέση. Λέτε θαλάσσια στρατηγική αλλά δεν λέτε τι γίνεται με όλα αυτά».

                                 Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία

Αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες ξεκινώ από αυτό που θεωρούμε πιο σημαντικό σε αυτό το νομοσχέδιο, και αυτό είναι η τροπολογία για την διπλή ανάπλαση.

Σήμερα συζητάμε σε αυτή την αίθουσα μια νέα ρύθμιση για τον Βοτανικό, βελτιωμένη ως προς το πράσινο. Γιατί ερωτώ; Αφού σύσσωμο το πολιτικό και μιντιακό σύστημα, πλην της αριστεράς ψήφισε και υποστήριξε φανατικά τον Νόμο Σουφλιά και πολλάκις επιχειρηματολόγησε για το πόσο σπουδαίος ήταν περιβαλλοντικά. Σήμερα οι ίδιοι που υποστήριξαν τον προηγούμενο νόμο, νόμο τσιμεντοποίησης όμως τον λέγαμε εμείς, μας λένε με το ίδιο πάθος και πάλι για το πόσο θετικές είναι για το περιβάλλον οι νέες προβλέψεις. Να κάνω λοιπόν μια ρητορική ερώτηση. Μήπως τελικά ούτε πριν ούτε τώρα δεν είναι το περιβάλλον και το πράσινο που ενδιαφέρει, αλλά άλλα πράγματα;

Σήμερα συζητάμε μια νέα πρόταση με περισσότερο πράσινο και λιγότερο τσιμέντο για έναν και μόνο λόγο. Γιατί η επιτροπή πολιτών, οι προσφεύγοντες πολίτες, η Δημοτική Κίνηση Ανοιχτή Πόλη και ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβαν το βάρος να δώσουν μια σκληρή μάχη και να υποστούν τρομακτικό πόλεμο για να υπερασπιστούν το περιβάλλον και τις νόμιμες προβλέψεις για την περιοχή του Ελαιώνα. Ας λείπει λοιπόν η υποκρισία και οι επιδείξεις περιβαλλοντικής ευαισθησίας.

Το είπαμε και στην επιτροπή πως η υπόθεση θα είναι ένα νομικό ναυάγιο γιατι:

-----

Η κυρία υπουργός φέρνει σήμερα μια τροπολογία βελτιωμένη ως προς το πράσινο. Βελτιωμένη όχι σε σχέση με τις ισχύουσες προβλέψεις του Προεδρικού Διατάγματος του 1995, αλλά σε σχέση με τις καταργηθείσες ρυθμίσεις τσιμεντοποίησης του Ελαιώνα του κ. Σουφλία.

Ο έλεγχος αυτού του νέου νόμου που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο θα γίνει από το ΣτΕ, δεν θα γίνει σε σχέση με τον νόμο Σουφλιά αλλά σε σχέση με τις ισχύουσες ρυθμίσεις. Και εκεί η βλάβη του ισοζυγίου του πρασίνου αν και βελτιωμένη παραμένει και υπαρκτή και εκτεταμένη. Γι αυτό μιλάμε για νέο δρομολογημένο ναυάγιο.

--------

γιατί, η κατασκευή του εμπορικού κέντρου παραμένει ασύμβατη με τις ισχύουσες προβλέψεις για τις χρήσεις γης στα επίμαχα οικοδομικά τετράγωνα. Αυτό άλλωστε το είπε καθαρά και η απόφαση του ΣτΕ αναφερόμενη σε χρήσεις άσχετες με τις αθλητικές εγκαταστάσεις. Για λόγους που μόνο να υποθέτουμε μπορούμε η κυβέρνηση επιμένει να κάνει πως δεν έχει διαβάσει την απόφαση. Ή καλύτερα την διάβασε μόνο ως προς το δημοτικό πολυλειτουργικό που καταργεί. Περίεργο καθώς η απόφαση αφορά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και τα δύο κτίρια.

---------

και γιατί το ΣτΕ έκανε δεκτή την εισαγωγή των πολεοδομικών ρυθμίσεων της Διπλής Ανάπλασης με νόμο (του Σουφλιά) και όχι με προεδρικό διάταγμα -όπως προβλέπεται- λόγω της αποδοχής του επειγόντως για την μετεγκατάσταση του γηπέδου. Με τον νόμο Σουφλιά καθοριζόταν ο χώρος εγκατάστασης του γηπέδου. Στην νέα τροπολογία η λέξη "καθορίζεται" δίνει τη θέση της στη λέξη "επιτρέπεται". Συνεπώς αίρεται επί της ουσίας ο λόγος για τον οποίο το ΣτΕ έκανε κατ εξαίρεση αποδεκτή την εισαγωγή με νόμο, αφού πλέον η περίφημη μετεγκατάσταση του γηπέδου είναι απλώς μια πιθανότητα που με βάση και την οικονομική συγκυρία και την στάση της ΠΑΕ ΠΑΟ δεν προκύπτει από πουθενά.

Σας ρώτησα και στην επιτροπή κυρία Υπουργέ, αλλά το λέω και εδώ, αν μπορεί, κατά τη γνώμη σας,  να αποκτήσει το Mall άδεια οικοδομής πριν την ολοκλήρωση του ΠΔ;   διότι εμείς νομίζουμε  πως δεν μπορεί να γίνει γιατί ο νόμος λέει ότι οι Περιβαλλοντικές Μελέτες θα γίνουν στο πλαίσιο του ΠΔ, και όντως μου διευκρινίσατε ότι δεν μπορεί.

Η υπόθεση για να επανέλθω αγαπητοί συνάδελφοι και συναδέλφισσες, βρέθηκε στην κορύφωση της , το χειμώνα του 2008-2009. Μαζί και οι επιθέσεις κατά του ΣΥΡΙΖΑ και των πολιτών που προσέφυγαν στο ΣτΕ, από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ το ΛΑΟΣ και τον πρώην Δήμαρχο Αθηναίων. Το βασικό επιχείρημα σας ήταν ότι το γήπεδο και το εμπορικό ήταν συνδεδεμένα και ότι άρνηση του εμπορικού ισούταν με άρνηση του γηπέδου. Χωρίς εμπορικό δεν θα γινόταν και το γήπεδο.

Σήμερα που ουσιαστικά η οικονομική κρίση (βάση και των πρακτικών της ΓΗΠΕΛ) οδήγησε την ΠΑΕ ΠΑΟ στην μονομερή καταγγελία της σύμβασης, έχουμε μια νέα τροπολογία όπου το εμπορικό παραμένει, αλλά το γήπεδο υπάρχει στην ουσία μόνο ως θεωρητική πιθανότητα, ως υπόθεση εργασίας. Το εμπορικό μπορεί να φτιαχτεί και χωρίς το γήπεδο.

Συμπέρασμα: Τόσο ο νόμος Σουφλιά που υποστήριξε η πολιτική συμμαχία που προαναφέραμε, όσο και η νέα ρύθμιση, αυτό που εξασφαλίζουν τελικά είναι ότι γήπεδο χωρίς εμπορικό δεν γίνεται, αλλά εμπορικό χωρίς γήπεδο γίνεται! Δηλαδή όλα κομμένα και ραμμένα για την οικοδόμηση του εμπορικού.

Γι αυτό σήμερα αποδεικνύεται ότι οι απόψεις μας και δικαιώθηκαν και δικαιώνονται άλλη μία φορά με την επίμαχη τροπολογία. Η πιο προστατευόμενη κατασκευή της Διπλής Ανάπλασης ήταν και είναι το εμπορικό κέντρο. Και το γελοίο είναι ότι το εμπορικό κέντρο συνεχίζει να απολαμβάνει ανταλλαγμάτων σε συντελεστή δόμησης με τον ισχυρισμό ότι δίνει γη  για το γήπεδο, το οποίο όμως δεν θα χτιστεί! Απίστευτα και όμως ελληνικά.

Τι θέλουμε εμείς;

Και γιατί χρησιμοποιούμε τον όρο ναυάγιο..? Γιατί εμάς μας ενδιαφέρει η υπόθεση να βγει από το αδιέξοδο. Και θα είχε βγει αν εξαρχής δεν είχε ψηφισθεί και υποστηριχθεί μια περιβαλλοντοκτόνα και καταφανώς αντισυνταγματική ρύθμιση όπως αυτή του Σουφλιά. Αν στο σχέδιο υπήρχαν μόνο οι αθλητικές εγκαταστάσεις, σήμερα η Διπλή Ανάπλαση θα βρισκόταν στην τελική της φάση. Και με πράσινο, και με μεταφορά του γηπέδου και με την Λ. Αλεξάνδρας απελευθερωμένη από το παλιό γήπεδο. Και θέσεις εργασίας θα υπήρχαν γύρω από αυτό το έργο και περιβαλλοντικό όφελος για την πόλη μας.

Φυσικά θα καταψηφίσουμε τη νέα ρύθμιση,  γιατί ο Ελαιώνας αποτελεί την τελευταία ευκαιρία της Αθήνας για πράσινο μεγάλης έκτασης. Η πόλη μας δεν χρειάζεται νέες εμπορικές χρήσεις και υπερκαταστήματα για να δώσουν τη χαριστική βολή και στο περιβάλλον και στους μικρομεσαίους που υποφέρουν τόσο από την κρίση.

Ζητάμε να γίνει σταδιακή απαλλοτρίωση ή αγορά όλων των εκτάσεων και να διαμορφωθεί ειδικό πρόγραμμα δημιουργίας του μητροπολιτικού πάρκου και ερασιτεχνικών αθλητικών εγκαταστάσεων. Μαζί να ολοκληρωθεί και να λειτουργήσει το υπόγειο πάρκινγκ που ήδη έχει χτιστεί για το εμπορικό και βρίσκεται κοντά στον σταθμό μετρό του Ελαιώνα. Βάση αυτού του σχεδιασμού να διεκδικηθεί ευρωπαϊκή χρηματοδότηση που προβλέπεται σε πολύ μεγάλα ποσοστά τόσο για μητροπολιτικά πάρκα, όσο και για πάρκινγκ του μεγέθους και χρήσης που είναι το ήδη κτισμένο. Υπάρχουν λοιπόν λύσεις ωφέλιμες για όλους. Και για το περιβάλλον και την πόλη μας και για τους πολίτες και για πράσινες θέσεις εργασίας όπως σας αρέσει να τις αποκαλείται. Μόνο πράσινη βούληση δεν βλέπουμε και βεβαίως δεν ανακαλύπτουμε την Αμερική, αγαπητοί κύριο της κυβέρνησης, διότι πράσινη ανάπτυξη δεν ήταν ποτέ και ούτε πρόκειται να είναι στην ατζέντα σας, άσχετα αν κάποια στιγμή μπορεί να υπήρξαν μεμονωμένες επιθυμίες Υπουργών. Μεμονωμένα περιστατικά που θα λέγατε κι εσείς…

Τώρα όσον αφορά στο νομοσχέδιο, θεωρούμε πως  μια στρατηγική για τη Θάλασσα είναι κάτι αναγκαίο πέρα από κάθε αμφιβολία, μιας και μιλάμε για μια χώρα που εξαρτάται κατά πολύ οικονομικά από τη θάλασσα, για μια χώρα που περιτριγυρίζεται από τη θάλασσα, που εμπνέεται από τη θάλασσα, που καμαρώνει, ακόμα, για τις ωραίες της θάλασσες.

Και είναι ύβρις πραγματικά ο τρόπος που μεταχειρίζονται την θάλασσα, στην χώρα αυτή, όσοι την βλέπουν σαν πλεονέκτημα για τα κέρδη τους, όσοι την μεταχειρίζονται σαν αποθήκη για τα απόβλητά τους ή σαν χωματερή για τα σκουπίδια τους. Και δυστυχώς δεν είναι καθόλου λίγοι και έχουν και την κάλυψη της πολιτείας. Διότι και η ολιγωρία, κάλυψη είναι και συνενοχή. Μπορούμε να πούμε δεκάδες παραδείγματα, με απόβλητα που πέφτουν στην θάλασσα, παραδείγματα με χωματερές που στραγγίζουν στις θάλασσες, και πολλά πολλά άλλα, εξίσου σημαντικά.

Άρα, πολύ σωστό είναι που ενσωματώνεται η οδηγία αυτή στο ελληνικό δίκαιο, μήπως αναγκαστεί κανείς να ασχοληθεί, και ακόμα πιο σημαντικό είναι ότι θα ανοίξει υποχρεωτικά μια συζήτηση μιας και θα είναι δημόσια και η αξιολόγηση της κατάστασης και τα μέτρα που θα προταθούν.

Βεβαίως για άλλη μια φορά είναι μια οδηγία που απλώς μεταφράζεται κατά γράμμα και ενσωματώνεται, μιας και είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε. Το αν θα λειτουργήσει ώστε πραγματικά να υπάρξει μια στρατηγική είναι άλλη συζήτηση που αφορά γνωστά προβλήματα με ονοματεπώνυμο, από την γραφειοκρατία ως την πολιτική απροθυμία, αλλά με κυριότερο πως σε αυτή τη χώρα και γενικότερα σε αυτό το σύστημα που λέγεται καπιταλισμός, τίποτα δεν είναι πάνω από τα κέρδη. Άρα και οι ελπίδες μας και για το περιβάλλον, έως ελάχιστες.

Η αιτιολογική έκθεση, αγαπητοί κύριοι συνάδελφοι και συναδέλφισσες, λέει ότι

Είναι όμως ετσι; Μένει να αποδειχθεί. Βεβαίως τα προβλήματα παραμένουν και σε αυτήν την περίπτωση, όπου πάλι υπάρχουν συνεχείς παραπομπές σε υπουργικές αποφάσεις που θα βγουν κάποτε, στο μέλλον. 

Ένα σημαντικό πρόβλημα αγαπητή κυρία Υπουργέ, είναι ότι οι θάλασσες δεν είναι σε γυάλα. Και αυτό σημαίνει ότι, το τι συμβαίνει στα παράκτια οικοσυστήματα δεν είναι άσχετο με την συζήτησή μας. Το τι θα συμβεί για παράδειγμα με το χωροταξικό για τον τουρισμό, το τι θα συμβεί ή τι συμβαίνει με τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και την χωροθέτησή τους, το τι συμβαίνει με την περιβαλλοντική αδειοδότηση και το θεσμικό κλίμα που προσπαθεί η κυβέρνηση να φτιάξει, παρακάμπτοντας την περιβαλλοντική νομοθεσία, με νόμους όπως η «Επιτάχυνση Μεγάλων Έργων – Στρατηγικών Επενδύσεων», έχει άμεση σχέση . Λέτε θαλάσσια στρατηγική αλλά δεν λέτε τι γίνεται με όλα αυτά. Για τις ιχθυοκαλλιέργειες για παράδειγμα, βρίθει λαθών και άστοχου προσανατολισμού το σχέδιο νόμου. Δημιουργεί περιβαλλοντικά και άλλα προβλήματα. Όλα αυτά κυρίες και κύριοι έχουν άμεσα σχέση με τη θαλάσσια στρατηγική.

Θαλάσσια στρατηγική δηλαδή σημαίνει ότι χαράσσω το σχέδιο που αφορά όλες τις δραστηριότητες που έχουν να κάνουν με τη θάλασσα και τις συντονίζω και τις ελέγχω και νομοθετώ με έναν τρόπο που να έχει προοπτική την αρμονία των δραστηριοτήτων, οικονομικών και άλλων που σχετίζονται με τη θάλασσα και την αειφορία, τις καθαρές θάλασσες, το υγιές θαλάσσιο περιβάλλον και άρα και το υγιές ανθρώπινο περιβάλλον στο τέλος της ημέρας. Έτσι ώστε να έχουμε πάντα, αυτήν την έννοια έχει η αειφορία. Άρα όλα τα φύρδην μίγδην νομοσχέδια, είτε είναι για την αλιεία, είτε για τις υδατοκαλλιέργειες, είτε για τους υδρογονάνθρακες, είτε για το Μπουργκάς Αλεξανδρούπολη θα έπρεπε να εντάσσονται σε όλο αυτό που λέγεται θαλάσσια στρατηγική κατά το μέρος που αφορά τη σχέση τους με το θαλάσσιο περιβάλλον, τις επιδράσεις στις θάλασσές μας και το τι επιλέγουμε να τις κάνουμε αυτές τις θάλασσες.

Και εδώ να υπογραμμίσω ότι  το μεγάλο θέμα με τις θαλάσσιες περιοχές NATURA, είναι επίσης, φυσικά, σχετικό με τη θαλάσσια στρατηγική. Υπάρχουν προτάσεις για επέκταση των παλιών και ένταξη νέων θαλάσσιων NATURA που είχαν αναφερθεί και στην ημερίδα που διοργανώσατε ως ΥΠΕΚΑ. Το τι θα κάνετε με όλα αυτά τα ζητήματα είναι και μια απάντηση και ως προς την στρατηγική που θα χαραχθεί που θα ήταν προτιμότερο να την συζητάγαμε εδώ και να μην αποφασίζετε με Υπουργικές αποφάσεις. 

Δεν συμφωνούμε επίσης κυρία Υπουργέ, με τις εξαιρέσεις,  γιατί στην παρούσα συγκυρία, όπως και άλλοι σας έχουν πει, η πρόβλεψη για εξαίρεση δραστηριοτήτων από τους περιορισμούς που ορίζει η θαλάσσια στρατηγική, στο όνομα του δημοσίου συμφέροντος, μπορεί να ανοίξει το δρόμο για καταστρατήγηση των όποιων συγκεκριμένων μέτρων αποφασιστούν στη συνέχεια. Ή τέλος πάντων ας μας πείτε τι είναι αυτό το συμφέρον. Κανένα παράδειγμα έχετε;  Ή μήπως κάθε fast track μεγάλη επένδυση που θα κάνει π.χ εξόρυξη υδρογονανθράκων είναι δημόσιο συμφέρον; 

Δεν είμαστε καχύποπτοι κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ούτε εφευρίσκουμε ζητήματα που δεν υπάρχουν για να κάνουμε κριτική. Έχουμε βάσιμους λόγους να πιστεύουμε, και το λέγαμε από την αρχή, ότι η πράσινη ανάπτυξη είναι μια προσχηματική συζήτηση. Είναι περιτύλιγμα για να πουλάει το περιεχόμενο καλύτερα. Πράσινη ανάπτυξη για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και για το μνημόνιο. Περιβάλλον με   πολιτικές λεηλασίας και αντίληψη αρπαγής σε όλα τα επίπεδα, δεν βαδίζουν μαζί.  Μην μπούμε σε περιπτωσιολογία γιατί είναι μακρύς ο κατάλογος. Που σημαίνει πως ελάχιστες ελπίδες έχουν οι θάλασσες.

Σας το έχω ξαναπεί κυρία Υπουργέ, δυστυχώς, και μπορεί να σας αδικεί και εσάς, αλλά αισθάνεται κανείς  μια ματαιότητα να τα συζητά αυτά όταν ξέρει τα γενικότερα σχέδια που έχετε, ως κυβέρνηση εννοώ, και όταν είστε προ των πυλών για εκποίηση περιουσίας που δεν σας ανήκει. Για εκποίηση ουσιαστικά της χώρας μαζί με τους πολίτες. Για μια νέα δανειακή σύμβαση της οποίας τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες δεν μας λέτε, αν και όλοι καταλαβαίνουν πια, ότι υποθηκεύονται πολλές μελλοντικές γενιές προς όφελος των κερδών των λίγων. Όταν οι πλατείες βουλιάζουν από μια κοινωνία που σας λέει ρητά ότι δεν σας επιτρέπει να προχωρήσετε διότι απλά δεν δικαιούστε και δεν νομιμοποιήστε, για ποια θαλάσσια στρατηγική να μιλήσουμε; Της θάλασσας που αύριο θα ανήκει σε εταιρείες ντόπιες και ξένες; 

Εμείς λοιπόν θα καταψηφίσουμε το νομοσχέδιο για τους γενικότερους πολιτικούς λόγους που μόλις ανέφερα αλλά και για την τροπολογία της διπλής ανάπλασης