Μιλώντας στον ρ/σ «ΡΑΔΙΟ 9» (Ν.Καμακάρης) ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλης για τη συσπείρωση των δυνάμεων της αριστεράς, τη στάση των κομμάτων απέναντι στην κυβέρνηση και τον προϋπολογισμό του 2012,δήλωσε μεταξύ άλλων τα εξής:

• Ευρύτατη συσπείρωση της αριστεράς με συγκεκριμένα βήματα

Αν δείχνουν κάτι οι δημοσκοπήσεις είναι ότι μια ευρύτατη συσπείρωση δυνάμεων, όλης της αριστεράς, της οικολογίας και των προοδευτικών δυνάμεων που απαγκιστρώνονται από το ΠΑΣΟΚ, με ένα ρεαλιστικό, μαχητικό, φιλολαϊκό, εφαρμόσιμο κοινό πρόγραμμα, θα μπορούσε να διεκδικήσει την πρωτιά στις εκλογές. Το δυστύχημα είναι ότι παρʼ ότι αυτό  το θέλει πολύ ο κόσμος και δυναμώνει αυτό το ρεύμα μέσα στη λαϊκή βάση, ορισμένες ηγεσίες επιμένουν να το αρνούνται και να το προσπερνούν.

Αναρωτιέμαι γιατί δεν μπορούν να τα βρουν ο Τσίπρας, ο Κουβέλης, η Παπαρήγα, οι Οικολόγοι, δυνάμεις που φεύγουν από το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ, όπως ο Δημαράς, η Σακοράφα, ο Κουρουπλής, πάνω σε ένα εφαρμόσιμο πρόγραμμα που θα αφήσει για αργότερα και στην άκρη τις διαφορές. Αυτά που μας ενώνουν είναι πολύ σημαντικότερα από μας χωρίζουν. Δυστυχώς κυριαρχούν και  στην αριστερά η μάστιγα της πολυδιάσπασης, της απολυτοποίησης, των διαφορών, των αρχηγισμών, αυτό που έλεγε ο παππούς μου ότι ορισμένοι θέλουν «κάλιο πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη». Δεν είναι απαραίτητο να συμπέσουμε σε όλα, για να κάνουμε πέντε πράγματα που είναι απολύτως αναγκαία τούτη τη στιγμή. Μπορεί να έχουμε διαφωνίες για το πώς θα είναι ο σοσιαλισμός, αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει, αντίθετα μας επιβάλλει σήμερα να υπερασπίσουμε το μισθό, τη σύνταξη, τη δίκαια κατανομή των βαρών, την επιβολή δίκαιης φορολογίας, το να πάει κανένας κλέφτης φυλακή, το να φτιάξει η διοίκηση που είναι κομματικό πελατειακό μαγαζί, του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, να περιοριστεί η διαφθορά, να αξιοποιηθούν πόροι και συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας για μια ανάπτυξη της οικονομίας απʼ την οποία θα ωφεληθούν και αυτοί που παράγουν και όχι μόνο αυτοί που έχουν τα κεφάλαια. Είναι πράγματα που μπορούν να γίνουν.

Ειλικρινά πιστεύω ότι ο κόσμος μας τραβά από το μανίκι και λέει «θα είσαστε κατώτεροι των περιστάσεων αν δεν μπορέσετε να δείτε πέρα από τη μύτη σας». Εμείς, ο ΣΥΡΙΖΑ, ο χώρος στον οποίο ανήκω, θα πάρουμε πρωτοβουλίες, θα κάνουμε μια «επίθεση» φιλίας, θα προτείνουμε και συναντήσεις με τις άλλες ηγεσίες, γιατί πιστεύουμε ότι είναι ιστορική ανάγκη αυτό. Θα προχωρήσουμε με όσους ανταποκριθούν.

Πιστεύω ότι θα μπορούσαν να γίνουν κάποια απλά πράγματα που τα ζητάει όλος ο κόσμος, ότι κόμμα και να ψηφίζει, εφʼ όσον ανήκει στην ευρύτερη αριστερή προοδευτική πλευρά, όπως:

1.    Να σταματήσει η πολεμική ανάμεσα στις ηγεσίες,

2.    Να συναντηθούν και να κουβεντιάσουν με εξουσιοδοτημένους εκπροσώπους.

3.    Να διερευνήσουν τη δυνατότητα να διαμορφωθεί ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα.

 Πριν πολλά χρόνια, πάνω από είκοσι, οι διαφορές του τότε ΚΚΕ με την Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ) ήτανε πολύ μεγάλες, Ο Φλωράκης και ο Κύρκος βρήκαν τη δύναμη να κάνουν κάτι τέτοιο, να συναντηθούν να ορίσουν μία επιτροπή- είχα την τιμή να ανήκω σε αυτήν- και να διερευνήσουν τη δυνατότητα να υπάρξει ένα κοινό ελάχιστο πρόγραμμα. Γιατί αυτό δεν μπορεί να γίνει τώρα; Όποιος αρνηθεί αυτή την ιστορική πρόκληση στο όνομα ηγετικών και κομματικών σκοπιμοτήτων, νομίζω ότι αναλαμβάνει μια βαριά ευθύνη απέναντι στην ιστορία.

Θέλω να πιστεύω ότι υπό την πίεση του λαϊκού παράγοντα στον οποίο συμπεριλαμβάνονται και άνθρωποι που έως χτες ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία και τώρα απελπισμένοι  από την εξέλιξη των πραγμάτων αναζητούν μία ελπίδα σε μία αριστερά ενωμένη, σύγχρονη, ρεαλιστική, μαχητική, που να μη κοιτάει δόγματα με παρωπίδες . Αυτός ο κόσμος μπορεί να κινήσει και βουνά. Για αυτό το λόγο ας μην μένουμε στη στατική εικόνα των σημερινών αρχηγισμών και διαιρέσεων, ας δούμε αυτό που μπορεί να γίνει.

• Για το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών και τη στάση των κομμάτων

Φαίνεται ότι δεν θα είχαν αντίρρηση οι πολιτικοί των δύο κομμάτων, να πάει και λίγες εβδομάδες παραπάνω η διαδικασία των εκλογών, μέχρι να ολοκληρωθεί όλο το πακέτο εφαρμογής των αποφάσεων της συνόδου κορυφής, που σημαίνει νέο υπερδεκαετές μνημόνιο και να συνοδευτεί η περίφημη δανειακή σύμβαση με το πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων το PSI κλπ. Δεν νομίζω ότι μπορεί να πάει πολλούς μήνες πιο πέρα. Υπάρχει και το ενδεχόμενο να τελειώσει και λίγο νωρίτερα.

 Κάποιοι αρχηγοί παρότι στηρίζουν στα λόγια , ροκανίζουν στη πράξη. Ο κ.Σαμαράς άρχισε ήδη να ροκανίζει τη καρέκλα του κ.Παπαδήμου, τον βλέπει ως τον νέο Ζολώτα και τον εαυτό του ως τον νέο Μητσοτάκη. Θέλει να γίνει πρωθυπουργός και αν πετύχει ο κ.Παπαδήμος, ορισμένοι θα θέλουν τον Παπαδήμο ως επικεφαλή μιας κυβέρνησης συνεργασίας και μετά της εκλογές. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι με τίποτα δεν πιάνει την αυτοδυναμία η Νέα Δημοκρατία, παρά το θηριώδες μπόνους των 50 εδρών που δίνει αυτός ο καλπονοθευτηκός εκλογικός νόμος που είναι αντιδημοκρατικός.

• Για τον προϋπολογισμό του 2012

Κάθε πράξη της νέας τρικομματικής συγκυβέρνησης θα προσγειώνει όσους την είδαν με ανακούφιση ή με θετικό πνεύμα.

O προϋπολογισμός οργανώνει την εφαρμογή με υπογραφή ΠΑΣΟΚ,  Νέας Δημοκρατίας και  ΛΑΟΣ όλων των  αντικοινωνικών μέτρων που ψήφισε μόνο του το ΠΑΣΟΚ τους προηγούμενους μήνες. Θα οδηγήσει σε νέες μειώσεις μισθών, συντάξεων, σε νέα υπερφορολόγηση χαμηλών - μεσαίων εισοδημάτων και δε θα βάλλει καθόλου χέρι στα ψηλά εισοδήματα που συνεχίζουν προκλητικά να μην βάζουν το χέρι στη  τσέπη.

Την ίδια ώρα δεν προβλέπει μέτρα περιορισμού της φοροδιαφυγής, δεν προβλέπει για να γίνει καλύτερη η διοίκηση να περιοριστεί η γραφειοκρατία, δηλαδή τα ίδια και χειρότερα.

Τους επόμενους μήνες σε εφαρμογή αυτού του προϋπολογισμού, ακόμα και αν πέσει μέσα και όχι έξω όπως οι προηγούμενοι προϋπολογισμοί των τελευταίων τεσσάρων ετών, θα έχουμε αύξηση της ανεργίας, μεγάλη ύφεση και συμπίεση των εισοδημάτων των πιο φτωχών.

Δυστυχώς πίσω από το τεχνοκρατικό πρόσωπο του κ.Παπαδήμου, κρύβεται η ίδια πολιτική σε ακόμα σκληρότερες δόσεις και αποκαλύπτει ότι αυτό το αντιμνημονιακό προφίλ, η αντιμνημονιακή ρητορική του Αντώνη Σαμαρά, είχε την ίδια αξιοπιστία, την ίδια αντοχή στο χρόνο, με το περίφημο «λεφτά υπάρχουν».

Ο κ.Σαμαράς επιμένει ότι πρόκειται για μεταβατική κυβέρνηση και όχι για συγκυβέρνηση. Αυτά είναι παραμύθια για μικρά παιδιά. Τον ενδιαφέρει τον πολίτη πως θα λέγετε η κυβέρνηση που θα του κόψει το μισθό, την σύνταξη, που θα τον βάλλει να πληρώσει και άλλα χαράτσια, που θα κατανείμει πάλι άδικα τα βάρη σε βάρος των ασθενέστερων και των έντιμων φορολογούμενων;