• Ο κ. Παπαδήμος, όπως και πριν ο κ. Παπανδρέου, απαντάει με τις «κόκκινες γραμμές» των αντιπάλων. Διότι όταν λες σε κάποιον ποιες είναι οι «κόκκινες γραμμές» σου, δεν τον ρωτάς τι ακριβώς θέλεις να σου δώσουν στη διαπραγμάτευση, αλλά τον ρωτάς τι δεν θα δώσεις εσύ στη διαπραγμάτευση

• Αυτοί που ορίζουν το εύρος της συμφωνίας, είναι αυτοί που θα αποφανθούν και για τα CDS, για το αν θα γίνει πιστωτικό γεγονός ή όχι

• Για πολλοστή φορά επαναλαμβάνουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, είναι ευρωπαϊκό και βλέπετε τι γίνεται τώρα σε όλη την Ευρώπη. Υποβαθμίζεται μαζικά η πιστοληπτική ικανότητα όλων των ευρωπαϊκών χωρών του πυρήνα της ευρωζώνης, ακόμα και της Γαλλίας

• Εδώ που οδηγούμαστε θα πάμε σε λιγότερες επιχειρήσεις και σε περισσότερους ανέργους και σε χαμηλότερους μισθούς

• Σε κάθε σπίτι έχουμε 1 και 2 ανέργους και θα φτάσουμε στο σημείο το όραμα του Παπανδρέου να γίνει πραγματικότητα. Να έχουμε έναν εργαζόμενο σε κάθε οικογένεια. Μόνο που αυτός ο εργαζόμενος θα παίρνει τρεις και εξήντα απʼ ό,τι φαίνεται

• Αν δεν υπάρξουν γρήγορα εκλογές φοβάμαι ότι τα πράγματα θα είναι εκτός ελέγχου. Διότι όταν κάποιος χάνει τη δουλειά του και έχει να θρέψει και παιδιά και είναι και το σπίτι του στον πλειστηριασμό, δεν λειτουργεί με βάση τη λογική

-    Ένα σχόλιο για τη διακοπή των συνομιλιών με τους πιστωτές μας

Ήταν μια εξέλιξη που μας αιφνιδίασε γιατί όλες τις προηγούμενες μέρες διαδιδόταν η είδηση ότι υπήρξε απόλυτη συμφωνία ανάμεσα στους πιστωτές και στην ελληνική πλευρά. Είναι όμως μια εξέλιξη που επιβεβαιώνει τη σκληρή κριτική που είχαμε κάνει το προηγούμενο διάστημα ότι η διαπραγμάτευση ήταν «μαϊμού» και δεν υπήρχε διαπραγμάτευση ανάμεσα στους πιστωτές και στην ελληνική πλευρά. Υπήρχε η ανακοίνωση της συμφωνίας των πιστωτών προς την ελληνική πλευρά και η ελληνική πλευρά την αποδέχθηκε απολύτως. Είχαμε πει αρκετές φορές ότι κάθονται στην ίδια πλευρά του τραπεζιού και δεν διαπραγματεύονται. Μόλις έγινε γνωστό το αποτέλεσμα αυτής της συμφωνίας, της ανακοίνωσης από την πλευρά του κ. Νταλάρα γιατί περί αυτού πρόκειται, η ελληνική πλευρά την αποδέχθηκε, οι ξένοι όμως, δηλ το ΔΝΤ είπαν ότι αυτή δεν είναι συμφέρουσα προς τους ιδιώτες γιατί αφενός αυτοί θα έβαζαν τα χρήματα και αυτοί δίνουν τα δάνεια.

Φανταστείτε, λοιπόν, σε τι όριο ανοχής έχουμε φτάσει και σε ποιο όριο έχει φτάσει αυτή η κατάσταση της αδυναμίας της ελληνικής πλευράς να έχει στοιχειώδη επιχειρήματα. Θυμηθείτε πόσες φορές στη βουλή έχω ζητήσει από τον κ. Παπαδήμο να μας πει ποιο είναι το δικό του σχέδιο και ποιες είναι δικές του «κόκκινες γραμμές». Ο κ. Παπαδήμος, όπως και πριν ο κ. Παπανδρέου, απαντάει με τις «κόκκινες γραμμές» των αντιπάλων. Διότι όταν λες σε κάποιον ποιες είναι οι «κόκκινες γραμμές» σου, δεν τον ρωτάς τι ακριβώς θέλεις να σου δώσουν στη διαπραγμάτευση, αλλά τον ρωτάς τι δεν θα δώσεις εσύ στη διαπραγμάτευση. Και φυσικά, όπως και ο κ. Παπανδρέου, ο κ. Παπαδήμος πηγαίνει σε μια υποτιθέμενη διαπραγμάτευση, «μαϊμού» χωρίς να έχει όριο στο τι θα δώσει.  Ότι τους ζητούσαν ήταν έτοιμοι να το δώσουν. Και φτάσαμε στο σημείο το ίδιο το ΔΝΤ επειδή δανείζει να βγει και να πει ότι είναι δυνατόν να ζητάτε επιτόκια 5% όταν εμείς δανείζουμε με 2,5% την Ελλάδα;

Δεν μπορώ να σας πω με ακρίβεια που οδηγούμαστε γιατί εδώ το μαχαίρι και το πεπόνι είναι στην ίδια πλευρά. Αυτοί που ορίζουν το εύρος της συμφωνίας, είναι αυτοί που θα αποφανθούν και για τα CDS, για το αν θα γίνει πιστωτικό γεγονός ή όχι. Το λέω αυτό υπό την έννοια ότι μπορεί τελικά να καταλήξουν σε κάποια συμφωνία. Υπάρχει όμως ένα ενδεχόμενο να μην καταλήξουν. Εάν συμβεί αυτό, βεβαίως το πρώτο διάστημα θα υπάρξει μια αναταραχή, αλλά παίρνοντας το ρίσκο της άποψης να πω ότι θα είναι μια θετική εξέλιξη διότι θα λειτουργήσει ως καταλύτης προκειμένου να υπάρξει μια ευρωπαϊκή λύση σε πολύπλευρο επίπεδο. Θα είναι μια λύση ανάμεσα στους πιστωτές και στην Ελλάδα, διότι και μόνο η απόφαση να δούμε την Ελλάδα ξεχωριστά στις 26 Οκτώβρη καταδικάζει τη χώρα και τους έλληνες σε έναν ατέρμονο δρόμο θυσιών χωρίς αποτέλεσμα. Για πολλοστή φορά επαναλαμβάνουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό, είναι ευρωπαϊκό και βλέπετε τι γίνεται τώρα σε όλη την Ευρώπη. Υποβαθμίζεται μαζικά η πιστοληπτική ικανότητα όλων των ευρωπαϊκών χωρών του πυρήνα της ευρωζώνης, ακόμα και της Γαλλίας.

-    Χθες ο κ. Παπαδήμος απαντώντας σε ερώτησή σας είπε ότι είναι προτιμότερο να υπάρχουν ανοιχτές επιχειρήσεις με χαμηλότερες αποδοχές, αντί κλειστές επιχειρήσεις και περισσότεροι άνεργοι.

Ναι, μόνο που εδώ που οδηγούμαστε θα πάμε σε λιγότερες επιχειρήσεις και σε περισσότερους ανέργους και σε χαμηλότερους μισθούς. Το επιχείρημα αυτό δεν στέκει. Διότι η μείωση του κόστους εργασίας, θα γίνει απλά κέρδος σε κάποιους επιχειρηματίες οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να εξάγουν και δεν έχουν μείωση των κερδών τους. Απάντησα στον κ. Παπαδήμο ότι το μαζικό κλείσιμο επιχειρήσεων στην Ελλάδα τα τελευταία δυο χρόνια έδειχνε ότι έχει πέσει η κατανάλωση. Οι επιχειρήσεις που έκλεισαν ήταν κυρίως μικρομεσαίες επιχειρήσεις που ως επί των πλείστων δεν έχουν εξαγωγική δραστηριότητα και παράγουν και πουλάνε στην εγχώρια αγορά. Η εγχώρια αγορά έχει καταρρεύσει με τη μείωση της κατανάλωσης λόγω της μείωσης του εισοδήματος του μέσου καταναλωτή, δηλ από τις μειώσεις μισθών έχει καταρρεύσει και είναι αδιανόητο να μην το καταλαβαίνουν αυτό.

Είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η απαίτηση για μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι απαίτηση της τρόικας. Είναι απαίτηση του ΣΕΒ και των παρατρεχάμενων του ΣΕΒ, των ελλήνων κεφαλαιοκρατών, οι οποίοι ως άλλοι μαυραγορίτες της περιόδου της Κατοχής επιδιώκουν να κερδοσκοπήσουν επί πτωμάτων και να πατήσουν πάνω σε πτώματα και κοινωνικά ερείπια. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Εδώ έχουμε μια σκληρή ταξική σύγκρουση και αυτά τα δυο χρόνια γίνεται μια μεγάλη αναδιανομή πλούτου και έχουν γεμίσει στοές με αστέγους και η Ελλάδα με νεόπτωχους και σε κάθε σπίτι έχουμε 1 και 2 ανέργους και θα φτάσουμε στο σημείο το όραμα του Παπανδρέου να γίνει πραγματικότητα. Να έχουμε έναν εργαζόμενο σε κάθε οικογένεια. Μόνο που αυτός ο εργαζόμενος θα παίρνει τρεις και εξήντα απʼ ό,τι φαίνεται.

Μέσα σε αυτήν την κρίση κάποιοι εξάγουν, έχουν κέρδη και ρωτήστε τους πόσα κέρδη έχουν και που τα πηγαίνουν αυτά τα κέρδη, στις τράπεζες της Ελβετίας που έχουν και τα υπόλοιπα.

-    Αν δεν υπάρξει σημείο σύγκλισης μεταξύ των κοινωνικών φορέων θα πάμε σε πράξη νομοθετικού περιεχομένου;

Από την ομιλία του πρωθυπουργού είναι σαφές αυτό. Όταν κανείς αφήνει ανοιχτό, ενώ έχει δεχθεί έντονη κατακραυγή, σημαίνει ότι είναι στις σκέψεις του. Το ερώτημα είναι αν ο κόσμος θα το αφήσει να συμβεί, διότι πρόκειται περί δημοκρατικής εκτροπής όταν μάλιστα ο κ. Παπαδήμος δεν είναι εκλεγμένος από τον λαό. Γιατί οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου είναι να υπογράφει ο πρωθυπουργός και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και να γίνεται νόμος χωρίς την έγκριση της βουλής. Ακόμα και τους νόμους που του δίνουν τη  νομιμοποίηση να είναι πρωθυπουργός, δηλ τους βουλευτές δεν τους εμπιστεύεται και θέλει να τους παρακάμψει. Αυτή είναι η λογική της πράξης νομοθετικού περιεχομένου.

Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι αυτή η βουλή είναι πιθανό να ψηφίσει και έχει τους συσχετισμούς να το κάνει. Αυτή η βουλή είναι να πιθανό να ψηφίσει ότι είναι δυνατόν προκειμένου αυτοί οι τυχάρπαστοι κύριοι που είναι πατέρες του έθνους να μείνουν για λίγους μήνες ακόμη βουλευτές. Αυτοί είναι η πραγματικότητα και λυπάμαι που το λέω. Όταν τους βλέπει κανείς και τους παρακολουθεί στη βουλή, θλίβεται. Δυστυχώς,  η βουλή μας αποπνέει μια θλιβερή εικόνα.

-    Στην Ιταλία ο πρωθυπουργός, κ. Μόντι δήλωσε ότι δεν απαιτεί άλλες θυσίες από τους πολίτες χωρίς να υπάρχουν ορατά αποτελέσματα προόδου.

Ο κ. Μόντι,  παρά το ότι είναι και αυτός μη εκλεγμένος τεχνοκράτης, διορισμένος και έχει όλα αυτά τα οποία μπορεί κάποιος να καταμαρτυρήσει στον κ. Παπαδήμο, έβαλε κάποια όρια στη συνάντηση που είχε με την κ. Μέρκελ. Θα μου πείτε ότι η Ιταλία είναι μια πολύ μεγαλύτερη χώρα σε σχέση με την Ελλάδα. Αυτό είναι κάτι το οποίο μπορεί να τα προσμετρήσει. Παρʼ όλα αυτά, όμως, δεν είναι δυνατόν να πηγαίνει κανείς σε μια διαπραγμάτευση με χωρίς κανένα μα κανένα όριο. Για ποιο λόγο την κάνει την διαπραγμάτευση; Θα έπρεπε να βάλουμε κατευθείαν τους κυρίους ανθύπατους, Τόμσεν και Ράιχενμπαχ, κλπ να μας κυβερνάνε και να μην είναι ο κ. Παπαδήμος, αλλά να είναι κατευθείαν αυτοί. Ο κ. Μόντι έβαλε ένα όριο. Το όριο αυτό ήταν όχι σωτηρία της χώρας γενικά και αόριστα, αλλά να είναι χειροπιαστά τα αποτελέσματα από την πολιτική των θυσιών που ακολουθεί η Ιταλία. Έχω την αίσθηση ότι δεν μπορούν να είναι χειροπιαστά τα αποτελέσματα, εκτός αν αλλάξει η πολιτική στην ΕΕ. Αυτό ζητούσε από την κ. Μέρκελ. Να αλλάξει πολιτική, να πάει στο ευρωομόλογο, να πάει σε λογική απευθείας δανεισμού, να δώσει χρήματα, κλπ. Ο κ. Μόντι δεν πηγαίνει να τους συναντά για να πίνει καφέ μαζί τους. Τους ζητά χρήματα. Το χρέος της Ιταλίας είναι 1,9 τρις και τα 350 δις φτάνουν μέχρι το 2012.

-     Φοβάστε κοινωνική αναταραχή με απρόβλεπτες συνέπειες;

Ήδη υπάρχει κοινωνική αναταραχή. Ο κόσμος βρίσκεται σε κατάσταση θυμού, οργής και απελπισίας. Και η απελπισία είναι πολύ κακός σύμβουλος. Μη βλέπετε ότι δεν υπάρχει μια μαζική αντίδραση σε όλα αυτά. Αν το δει κανείς κατά τόπους, σε επίπεδο τοπικής κοινωνίας, σε εργασιακούς χώρους αυτά τα ξεσπάσματα είναι ορατά. Και βεβαίως φοβόμαστε και έχουμε δηλώσει δημόσια αυτήν την ανησυχία. Πρέπει να υπάρξουν εξελίξεις δημοκρατικών διαδικασιών, δηλ εκλογές γιατί δεν υπάρχει άλλος, τρόπος. Ο άλλος τρόπος είναι να πείσουμε τους πολίτες ότι το 2012 η λύση είναι να πηγαίνουμε να καταλαμβάνουμε τα χειμερινά ανάκτορα. Αν δεν υπάρξουν γρήγορα εκλογές φοβάμαι ότι τα πράγματα θα είναι εκτός ελέγχου. Διότι όταν κάποιος χάνει τη δουλειά του και έχει να θρέψει και παιδιά και είναι και το σπίτι του στον πλειστηριασμό, δεν λειτουργεί με βάση τη λογική.