Σήμερα τελειώνει ένας Γολγοθάς αλλά και για όλους τους συντρόφους μας στο ΣΥΡΙΖΑ που γυρίσαμε όλη την Ελλάδα. Νομίζω ότι ήταν μια υποδειγματική προεκλογική εκστρατεία, τόσο όσον αφορά τις πολλές συγκεντρώσεις που κάναμε, τις παρεμβάσεις, τις εξορμήσεις, το υλικό, η επικοινωνιακή πολιτική. Νομίζω ότι αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους και όλες τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που ακούραστα και με μεγάλο πάθος έδωσαν αυτή τη μάχη. Να πω όμως ότι η μάχη αυτή δεν τελειώνει σήμερα το βράδυ στις 12 η ώρα. Τελειώνει στις 8 η ώρα την Κυριακή που θα κλείσουν οι κάλπες.. Και το λέω αυτό γιατί αυτή τη φορά, περισσότερο από κάθε άλλη φορά αυτό που χρειαζόμαστε, που το έχουμε ανάγκη είναι να μην υπάρξει ούτε ένα εκλογικό τμήμα δίχως αντιπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ένα εκλογικό τμήμα την ώρα της προσέλευσης, την ώρα της καταμέτρησης ιδίως δίχως αντιπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ.

Θα ήθελα λοιπόν να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία που μου δίνετε και να απευθυνθώ όχι μόνο στα μέλη του κόμματος, στα μέλη των συνιστωσών, αλλά στον απλό κόσμο που μας στηρίζει και που θέλει να δει μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή του την επομένη των εκλογών να έρθει σε επαφή με τα κεντρικά του ΣΥΡΙΖΑ, με το εκλογικό περίπτερο, να μην μείνει ούτε ένα εκλογικό τμήμα δίχως αντιπρόσωπο.

-          Για την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από την αριστερά.. Μπορεί να σηκώσει η αριστερά αυτή την ευθύνη σ΄ αυτή την κατάσταση που έχει φτάσει η χώρα, η κοινωνία και να τραβήξει μπροστά;…

Δεν έχουμε άλλη επιλογή . Η μόνη δυνατότητα που έχουμε, αν θέλουμε να βρισκόμαστε στα πολιτικά πράγματα –αλλιώς να πάμε σπίτι μας- είναι να αναλάβουμε την ευθύνη να αλλάξουμε τη ροή της ιστορίας. Αλλιώς νομίζω ότι  το έχω πει και άλλες φορές σε προεκλογικές μου συνεντεύξεις-  όλο το προηγούμενο διάστημα οι δυνάμεις της αριστεράς διαγκωνιζόμασταν για το ποιος πρέπει να είναι ο επιθετικός προσδιορισμός που θα μπει μπροστά  από το υποκείμενο αριστερά, αν θα είναι της ευθύνης ή θα είναι.. ξέρω γω .. της συνέπειας, αν θα είναι ανανεωτική ή ριζοσπαστική. Τώρα νομίζω ότι οι μέρες είναι τόσο κρίσιμες, η κοινωνία περνά μια τόσο μεγάλη πίεση που πολύ μικρή σημασία  έχει ποιος θα είναι ο επιθετικός προσδιορισμός. Εάν συνεχιστεί αυτή η πορεία προς τη δυστυχία και δεν μπορέσει η αριστερά να πρωτοστατήσει σε μια προσπάθεια να αποτρέψει αυτή την πορεία, νομίζω ότι θα αμφισβητείται το ίδιο το υποκείμενο και όχι ο επιθετικός προσδιορισμός. Δεν θα υπάρχει αριστερά. Εάν η αριστερά δεν είναι εδώ για να σταθεί εμπόδιο στην εξαθλίωση, δεν είναι αριστερά.

-          Μήπως όμως είναι και τα προβλήματα τέτοια που υπερβαίνουν ακόμα και τα όρια της ευρύτατης αριστεράς και γι αυτό και η πρόσκληση που απευθύνετε τόσο προς τους παραδοσιακούς ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ όσο όμως ακόμα και προς τους συντηρητικούς ψηφοφόρους;….

Έχω την εντύπωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο, ο συνδυασμός μας, η παράταξή μας δημιουργεί μια σχέση σταθερή με ευρύτερο κόσμο, με ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος και της κοινωνίας στη βάση της πρότασής μας αλλά και στη βάση μιας νέας σχέσης ταξικής και κοινωνικής ανάγκης που έχει αυτός ο κόσμος να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του. Δεν απευθυνόμαστε σ΄ αυτόν τον κόσμο για να του πούμε, ξέρετε, εμείς έχουμε ένα πρόγραμμα το οποίο έχει κάτι καλό, επιλέξτε το ή θέλουμε ευκαιριακά τώρα να δώσει μια ψήφο τιμωρίας. Εμείς θέλουμε να δημιουργήσουμε μια στενή και διαρκή σχέση εμπιστοσύνης, εκπροσώπησης των κοινωνικών του συμφερόντων…

-          Μήπως όμως αυτό σας απομακρύνει από τις ομάδες που μέχρι τώρα ήταν οι ψηφοφόροι της αριστεράς…

Κάθε άλλο. Ίσα-ίσα διευρύνεται το κοινωνικό σώμα που δεν έχει φωνή, διευρύνονται οι συμπολίτες μας που αισθάνονται πια αδύναμοι και ανυπεράσπιστοι, γι αυτό διευρύνεται και η δική μας η παράταξη.. Δεν μπορούν πια τα δύο κόμματα εξουσίας να εκπροσωπήσουν κοινωνικά στρώματα που εκπροσώπησαν τις προηγούμενες δεκαετίες, γιατί έχουν πάρει διαζύγιο, έχουν κόψει τον ομφάλιο λώρο. Αυτό που ονομάζαμε μικρομεσαία διαστρωμάτωση πια βρίσκεται στο στόχαστρο των πολιτικών τους επιλογών. Εγώ θέλω να εξηγήσω με κοινωνικούς όρους αυτή την αλλαγή που συμβαίνει, όχι με όρους μιας ευκαιριακής εκλογικής αναμέτρησης, γιατί εμείς επιδιώκουμε να διατηρήσουμε μια στενή και διαρκή σχέση με αυτό τον κόσμο, θέλοντας, επιδιώκοντας να εκπροσωπήσουμε τα συμφέροντά του.

Πάντοτε η αριστερά και ο δικός μας ο χώρος ήταν υπερασπιστής των αδύναμων. Σήμερα λοιπόν βλέπουμε ότι διευρύνεται η κατηγορία των αδύναμων, βλέπουμε ότι οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, οι μικρομεσαίοι αγρότες, οι εργαζόμενοι που είχαν ένα εισόδημα το οποίο τώρα έχει μειωθεί, αυτό που ονομάζαμε μικρομεσαία διαστρωμάτωση βρίσκεται στο στόχαστρο αυτών των πολιτικών. Και ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο κοινά τα συμφέροντα και τόσο εμφανής η δυνατότητα συμμαχίας της εργατικής τάξης με τη μικρομεσαία διαστρωμάτωση. Άρα λοιπόν εμείς προσπαθούμε να καλύψουμε και να εκφράσουμε  κοινωνικά συμφέροντα των συμπολιτών μας που είναι στην απ΄ έξω, που είναι μη προνομιούχοι ας το πω έτσι.

Αυτή η σχέση λοιπόν μπορεί να είναι μια σχέση διαρκείας και μπορεί να είναι μια σχέση η οποία θα δημιουργήσει και τις προϋποθέσεις ενός πλειοψηφικού ρεύματος που θα διεκδικήσει να βάλει τη σφραγίδα του στις πολιτικές εξελίξεις.

-          Άρα λοιπόν ανεξαρτήτως και από τη θέση που ο λαός θα δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ, κάποιοι υποστηρίζουν ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ η Δευτέρα είναι ήδη μια αφετηρία, κάτι καινούργιο που γεννιέται, κάτι καινούργιο που καλείται να ανταποκριθεί…  Είναι έτσι;…

Νομίζω ότι οι μεγάλες μας ευθύνες ξεκινάνε από τη Δευτέρα κι εκεί θα πρέπει να ρίξουμε όλο το βάρος, τη σκέψη μας και την προσπάθειά μας.. αλλά να την αξιοποιήσουμε ως ένα σκαλοπάτι, ώστε από καλύτερες θέσεις να αγωνιστούμε ώστε να υλοποιήσουμε τις υποσχέσεις που δώσαμε στο λαό. Οι υποσχέσεις που δώσαμε στο λαό δεν είναι λεφτά υπάρχουν, ούτε ότι θα σας δώσουμε δουλειές αύριο. Οι υποσχέσεις που δώσαμε στο λαό είναι ότι θα αγωνιστούμε από καλύτερες θέσεις  για να εκπροσωπήσουμε τα συμφέροντά σας..

-          Ας το κάνουμε λίγο πρακτικό. Προδιαγράφεται ήδη λίγο-πολύ ακόμη και στο διεθνή Τύπο ότι η αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ πάει για αξιωματική αντιπολίτευση, τρίτη δύναμη… τέλος πάντων.. μπαίνετε στο πεδίο των διερευνητικών. Τι θα κάνετε; Γιατί αυτή τη στιγμή βλέπουμε τον κ. Σαμαρά να ζητάει ισχυρή εντολή, ο κ. Βενιζέλος από την άλλη να περιγράφει ότι χρειάζεται συνεργασία ώστε να μπορέσει η όποια κυβέρνηση να σηκώσει το βάρος των μέτρων, από τη δική του οπτική, κι εσείς απευθύνεστε σε όλη την αριστερά. Πότε και πώς θα γεφυρωθεί αυτό το χάσμα που υπάρχει μεταξύ των κομμάτων της αριστεράς;…

Επιτρέψτε μου να σας πω ότι αν το βράδυ των εκλογών έχουμε αποτελέσματα σαν κι αυτά τα οποία αναφέρατε, το πολιτικό σύστημα δεν θα είναι το ίδιο. Η εικόνα που έχουμε σήμερα Παρασκευή για τις πολιτικές δυνάμεις, τους συσχετισμούς και το πολιτικό σύστημα, μεθαύριο Κυριακή βράδυ θα είναι τελείως διαφορετική. Θα έχει ξεκινήσει μια νέα μεταπολίτευση με τη σφραγίδα της ψήφου και την ετυμηγορία του λαού μας. Ευελπιστούμε λοιπόν αυτή η μεταπολίτευση να σφραγιστεί από την παρουσία της αριστεράς και βεβαίως εμείς θα αξιοποιήσουμε τα όπλα που θα μας δώσει ο λαός, την εντολή που θα μας δώσει ο λαός, τη διερευνητική εντολή που θα αναγκαστεί να μας δώσει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για να σχηματίσουμε κυβέρνηση της αριστεράς, η οποία θα προσπαθήσει, θα αγωνιστεί να καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση, να ακυρώσει το μνημόνιο και να αποτρέψει αυτή την τραγωδία που έρχεται από τον Ιούνιο, γιατί, για όσους ξεχνούν, ο κ. Παπαδήμος μας θύμισε ότι έχουμε 77 ψηφισμένα μέτρα και άλλα τον Ιούλιο που αφορούν και την εξίσωση μισθών σε επίπεδα Βουλγαρίας.

Άρα λοιπόν το βράδυ των εκλογών αν έχουμε μια μεγάλη αναδιάταξη των πολιτικών συσχετισμών προς όφελος της αριστεράς, αυτό  θα είναι ένας μεγάλος πολιτικός σεισμός, ο οποίος θα έχει επίκεντρο βεβαίως την Ελλάδα, αλλά θα ταρακουνήσει όλη την Ευρώπη. Θα ταρακουνήσει τη Γαλλία που κι εκεί θα έχουν εκλογές. Θα ταρακουνήσει τις Βρυξέλλες, τη Γερμανία, το Βερολίνο, παντού. Εκατομμύρια ζευγάρια μάτια σε όλη την Ευρώπη είναι στρωμένα πάνω μας. Οι ευρωπαϊκοί λαοί κοιτάνε την Ελλάδα και την εκλογική αναμέτρηση και τις εξελίξεις για να δουν το πειραματόζωο αντέδρασε;  Θα αντιδράσει το πειραματόζωο ή θα συνεχιστεί το πείραμα και θα εξαχθεί και σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη;

-          Το ερώτημα είναι, θα δεχτούν αυτή τη μεταστροφή;….

Δεν έχουν άλλη επιλογή. Η άλλη επιλογή θα ήταν να αποδεχθούν ότι στο ευρωπαϊκό κεκτημένο  δεν υπάρχει πια ο όρος δημοκρατία. Να αποδεχθούν ή να υιοθετήσουν την άποψη ότι οι αγορές δεν ορίζουν μονάχα τη ζωή αλλά και το εκλογικό αποτέλεσμα. Έχω την αίσθηση  -και το λέω με βεβαιότητα- ότι μέχρι σήμερα δεν είχαμε ποτέ δει μια τόσο μεγάλη απάντηση και αναδιάταξη συσχετισμών στην Ευρώπη σαν κι αυτή που πάει να δημιουργηθεί σήμερα στην Ελλάδα. Και άρα ενδεχομένως, εάν υπάρξει δηλαδή δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης της αριστεράς, θα είναι η πρώτη μεγάλη κρίση του καπιταλιστικού συστήματος από τον πόλεμο και μετά στην Ευρώπη. Θα είναι μια μεγάλη ήττα του κεφαλαίου και των αγορών στην Ευρώπη από τον πόλεμο και μετά.

-          Αν τα δύο κόμματα που άσκησαν μέχρι σήμερα εξουσία συγκεντρώσουν ένα ικανοποιητικό ποσοστό που τους δίνει ξανά κοινοβουλευτική πλειοψηφία, έστω και οριακή, αυτό θεωρείται ότι από τους έξω, από τους εταίρους, από την τρόικα, απ΄ όλα αυτά τα μάτια που μας παρακολουθούν θα θεωρηθεί και επιβράβευση στο μνημόνιο ούτως ώστε να συνεχιστεί αυτή η πολιτική χωρίς ερώτημα;…

Εάν καταφέρουν να αποκτήσουν κοινοβουλευτική πλειοψηφία ισχνή, με τις 50 έδρες μπόνους που θα τους δώσει ο εκλογικός νόμος, είναι βέβαιο ότι δεν θα έχουμε μια σταθερή κυβέρνηση και δεν θα έχουμε πολιτική σταθερότητα στον τόπο. Κι αυτό γιατί σας θυμίζω ότι ο κ. Παπαδήμος είχε 250 και δεν κατάφερε να έχει σταθερότητα. Η σταθερότητα δεν έχει να κάνει με τους βουλευτές που βρίσκονται στο Κοινοβούλιο και που ψηφίζουν. Έχει να κάνει μ΄ αυτό που ο ίδιος ο νομοθέτης και το Σύνταγμα ονομάζει αρμονία της εφαρμοζόμενης πολιτικής με τη λαϊκή βούληση. Εάν συνεχιστεί αυτή η πλήρης δυσαρμονία της εφαρμοζόμενης πολιτικής με τη λαϊκή βούληση, δηλαδή εάν έχουμε μια κυβέρνηση λαϊκής μειοψηφίας η οποία όμως θα έχει μια ισχνή πλειοψηφία ελέω εκλογικού νόμου στη Βουλή και συνεχίζει να εφαρμόζει αυτά τα μέτρα της διάλυσης και της καταστροφής,  είναι πολύ πιθανό –εγώ θεωρώ ότι είναι βέβαιο-  ότι αυτή η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να μακροημερεύσει.

Ακόμα και σε αυτή την εκδοχή λοιπόν, την οποία απεύχομαι,  τα υψηλά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ένα σκαλοπάτι για την επόμενη μέρα, για να μπορέσουμε από καλύτερες θέσεις να εκφράσουμε την αγωνία και τους αγώνες του λαού μας, για να μπορέσουμε να υπερασπιστούμε το λαό μας σ΄ αυτή τη λαίλαπα που έρχεται και να διεκδικήσουμε πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις και στην επόμενη μέρα.

-          Πάντως ο κ. Βενιζέλος και στη διακαναλική και σήμερα σε συνέντευξή του στο «ΕΘΝΟΣ» λέει  ή μια τέτοια κυβέρνηση ή θα φάμε κλωτσιά από το ευρώ.. Επανέρχεται αυτό.. Μπορεί να φάμε κλωτσιά δηλαδή αν δεν προκύψει αυτή η κυβέρνηση έστω κοινωνικής μειοψηφίας, αλλά με  οριακή κοινοβουλευτική αυτοδυναμία;…

Ο κ.Βενιζέλος είναι απελπισμένος και ο απελπισμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Δεν έχει τι να πει, δεν έχει επιχειρήματα και το μόνο που του έχει μείνει είναι η τρομοκρατία και ο φόβος.

Έχω πει όμως κι άλλες φορές ότι  ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται. Ο φόβος και η τρομοκρατία ήταν το βασικό όπλο του κ. Παπανδρέου, θυμίζω, τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησής του. Πήγε στις προηγούμενες εκλογές, στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, εκβιάζοντας τον ελληνικό λαό. Μην το ξεχνάμε αυτό. Και ο εκβιασμός και η τρομοκρατία συνεχίστηκε. Δύο χρόνια τώρα εκβιασμός. Στην αρχή μας είπαν, ή δεχόμαστε το μνημόνιο ή θα χρεοκοπήσουμε. Και τελικά αποδείχτηκε ότι το μνημόνιο ήταν συνώνυμο της χρεοκοπίας. Δεν υπήρξε διάζευξη. Ήταν εξίσωση. Ακολούθως μας είπαν ότι, αν δεν πάρουμε αυτά τα σκληρά μέτρα, δεν θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Και αυτό το επιχείρημα αποδείχτηκε ότι ήταν ψευδές, όταν πολύ σύντομα , πέρα απ΄ όσα λέγαμε εμείς τότε και εξηγούσαμε στον κόσμο ότι οι μισθοί και οι συντάξεις μπορεί να καλυφθούν από τα φορολογικά έσοδα και μην σας κοροϊδεύουν, τα λεφτά που παίρνουμε από τα δάνεια πηγαίνουν κατευθείαν στους τραπεζίτες και στους τοκογλύφους.. Αποδείχθηκε όμως τελείως ψευδές όταν τώρα πλέον έχουν ψηφίσει νόμο –και θέλουν να τον περάσουν και στο Σύνταγμα-  όπου θα έχουμε ένα ειδικό Ταμείο, έτσι το ονομάζουν, το οποίο δεν θα το διαχειρίζεται η ελληνική κυβέρνηση, θα πηγαίνουν όλα τα έσοδα του κράτους σ΄ αυτό, ώστε κατά προτεραιότητα να πληρώνονται οι πιστωτές και οι τοκογλύφοι κι ότι περισσεύει να πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις. Άρα η μόνη εγγύηση ότι θα μπορούν να πληρώνονται μισθοί και συντάξεις είναι αν καταργηθεί αυτό το Ταμείο. Άρα δηλαδή η κυβέρνηση της αριστεράς μπορεί να το καταργήσει. Άρα μόνο μια κυβέρνηση της αριστεράς μπορεί να εγγυηθεί μισθούς και συντάξεις.

Και έρχομαι στο ευρώ. Το τελευταίο που τους έχει μείνει είναι το ευρώ. Εμείς δυο χρόνια τώρα λέγαμε, όχι επειδή ρίχνουμε τα χαρτιά ή διαβάζουμε τον καφέ, αλλά επειδή βλέπουμε και μελετάμε τους συσχετισμούς και τις επιδιώξεις και τα μεγέθη των οικονομιών και τις κατευθύνσεις σε όλη την Ευρώπη. Και βλέπουμε το πολύ απλό πράγμα. Άλλωστε εμείς πρώτοι είπαμε, δεν είναι κρίση ελληνική, είναι ευρωπαϊκή. Εμείς πρώτοι είπαμε, πείραμα είναι η Ελλάδα.. Τώρα το είπε και ο Γ. Παπανδρέου.. Αλλά δεν είπε το εξής, όταν κάποιος εισαγάγει μια πατέντα, μια καινοτομία, ένα πείραμα, το κόστος δεν το πληρώνουν τα πειραματόζωα, το πληρώνει αυτός το κόστος.

Εμείς λέγαμε ότι η αποπομπή της Ελλάδας από το ευρώ είναι μια διαδικασία που έχει ελάχιστες πιθανότητες να συμβεί. Όχι μονάχα γιατί θεσμικά δεν προβλέπεται. Αλλά γιατί, αν συμβεί, θα οδηγήσει σε διάλυση όλη την ευρωζώνη. Πού το βασίζαμε αυτό; Το βασίζαμε στο γεγονός ότι η Ελλάδα έχει ένα χρέος 350 δις ευρώ. Είναι το 2% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ. Η Ιταλία που βρίσκεται σε μια κλωστή έχει χρέος 1,9 τρις, η Ισπανία επίσης 1,5 τρις. Οι χώρες αυτές δηλαδή που ακολουθούν και που θα μπουν στο στόχαστρο των αγορών, γιατί οι αγορές λειτουργούν ως κοπάδια, πηγαίνουν εκεί όπου μυρίζουν αίμα.. Λέγαμε για τη Γερμανία θα ήταν προτιμότερο να βγει η ίδια από το ευρώ και να επανέλθει στο μάρκο, παρά να κάνει την επιλογή της αποπομπής μιας χώρας της Ελλάδας εν προκειμένω ή οποιασδήποτε άλλης, γιατί θα διαλυθεί η ευρωζώνη. Και ήρθε η ίδια η Μέρκελ, ενάμισι μήνα πριν, κι αυτό που λέγαμε εμείς δυο χρόνια και μας λοιδορούσε στη Βουλή ο κ. Βενιζέλος το είπε με δυο φράσεις, ότι ποτέ δεν σκεφτήκαμε κάτι τέτοιοι, γιατί το κόστος θα ήταν δυσβάστακτο. Τώρα γιατί το επαναφέρει αυτό ο κ. Βενιζέλος; Το επαναφέρει για να τρομοκρατήσει.

Θέλω να σας πω κάτι. Εάν υπάρξει μια πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, αυτό θα γίνει αν συνεχιστούν τα μνημόνια της χρεοκοπίας και της καταστροφής και έχουμε τον Βενιζέλο στη διακυβέρνηση του τόπου Γιατί ο Βενιζέλος τι είπε; Ότι εγώ πηγαίνω και τους λέω αυτά που θέλουν να ακούσουν.

Λοιπόν, μόνον αυτοί μπορεί να μας οδηγήσουν στην έξοδο από το ευρώ, εφαρμόζοντας μνημόνια και ακολουθώντας την πολιτική της οσφυοκαμψίας απέναντι στους εταίρους.

-          Τα εκβιαστικά διλήμματα πάντως συνεχίζονται και μετά τις εκλογές.. Μάλιστα κάποιοι απευθύνουν σε εσάς το ερώτημα ότι έστω ο Τσίπρας βρεθεί στα κυβερνητικά έδρανα, τότε τι γίνεται με την επόμενη δόση του δανείου… Την παίρνουμε; Δεν την παίρνουμε; Αναγνωρίζουμε τα μέτρα που έχουν ήδη συνυπογράψει Βενιζέλος, Σαμαράς;.. Τι γίνεται;…

Εμείς λέμε ότι η ιδρυτική πράξη ενός νέου συνασπισμού εξουσίας, μιας κυβέρνησης της αριστεράς, θα είναι η καταγγελία της δανειακής σύμβασης και ταυτόχρονα η ακύρωση των μνημονιακών μέτρων της καταστροφής.

Το δεύτερο, η δεύτερη κίνηση θα είναι να συγκροτήσουμε ένα εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της οικονομίας, εξασφάλισης της κοινωνικής συνοχής, αναδιανομής του πλούτου που θα εξασφαλίσει τους βασικούς πόρους για τη στήριξη των αδύναμων και την προοπτική της ανάπτυξης, ένα πρόγραμμα δηλαδή που με διαφορετικό τρόπο θα μειώνει το πρωτογενές έλλειμμα και θα το μετατρέπει σε πλεόνασμα, προκειμένου το πλεόνασμα αυτό να δοθεί στην κοινωνία, χωρίς την καταστροφική λιτότητα, χωρίς τη φορολογία στη φτώχεια, αλλά με την φορολογία στον πλούτο, ένα σχέδιο το οποίο το έχουμε περιγράψει και το έχουμε σχεδιάσει, είναι στο πρόγραμμά μας.

Ακολούθως θα ζητήσουμε και θα διεκδικήσουμε ισχυρή πολιτική διαπραγμάτευση όχι για το μνημόνιο, αλλά για τους όρους επανένταξης της χώρας μας στο διεθνή και ευρωπαϊκό καταμερισμό εργασίας, και για την επανένταξη με ισότιμους όρους της χώρας μας  στην ευρωζώνη και στην Ε.Ε.

Εάν λοιπόν υπάρξει μια τέτοια κυβέρνηση στην Ελλάδα, επιτρέψτε μου να σας πω ότι το τοπίο στην Ευρώπη θα είναι πολύ διαφορετικό. Γιατί αν η Ελλάδα σηκώσει κεφάλι, θα σηκώσουν και μια σειρά άλλες χώρες. Και η Ελλάδα το πρώτο που θα πρέπει να κάνει, πριν συναντήσει ένας αριστερός πρωθυπουργός την κα Μέρκελ, είναι να συναντήσει τους πρωθυπουργούς των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου που θα έχουν κοινά συμφέροντα και κοινές διεκδικήσεις.

Η Ευρώπη αυτή τη στιγμή είναι ένα πεδίο πάλης το οποίο πρέπει να αξιοποιήσουμε, γιατί υπάρχουν δυνατότητες. Γιατί η Ευρώπη δεν είναι μόνον ο άξονας Μερκοζί, ο οποίος τείνει και να καταρρεύσει,  δεν είναι μονάχα η κυρία Μέρκελ, είναι οι λαοί που βγαίνουν τους δρόμους, που φωνάζουν είμαστε όλοι Έλληνες, που αφυπνίζονται, που δεν μπορούν να ζήσουν με την προοπτική της λιτότητας και της κοινωνικής καταστροφής.

Πιστεύω ότι και το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών θα έχει ενδιαφέρον να το παρακολουθήσουμε, κυρίως όμως και τις επιπτώσεις που θα έχει στην ίδια τη Γερμανία, μια μεγάλη αλλαγή σε όλη την Ευρώπη. Η κυρία Μέρκελ θα βρεθεί σε μειονεκτική θέση, εάν επιμένει σε μια πολιτική καταστροφή για τους λαούς της Ευρώπης όταν σε μια σειρά από χώρες θα φυσάει ένας ούριος άνεμος αλλαγής και απόρριψης της καταστροφικής νεοφιλελεύθερης πολιτικής της λιτότητας.

-          Στην αριστερά αυτή τη στιγμή υπάρχει μια απόσταση.. Πώς θα γεφυρωθεί αυτή η απόσταση με το Περισσό, με τη Δημοκρατική Αριστερά. Ουσιαστικά την επόμενη μέρα θα αναρωτηθεί όλος ο κόσμος, μπορείτε να καθίσετε σε ένα τραπέζι και να συνομιλήσετε..;…

Είναι λογικό δυο μέρες πριν τις εκλογές ο καθένας, η κάθε μία δύναμη να θέλει να υπερασπιστεί  τη ρότα που έχει χαράξει, ανεξαρτήτως αν αυτή η ρότα είναι δίκαιη ή άδικη. Δεν νομίζω ότι σ΄ αυτό κανείς αμφιβάλλει ότι θα περίμενε κανείς ξαφνικά την Παρασκευή να πει η κυρία Παπαρήγα έκανα λάθος τόσο καιρό και θα καθίσω στο τραπέζι.

Ισχυρίζομαι ότι το αποτέλεσμα της κάλπης είναι εκείνο που θα καθορίσει τη δυνατότητα να αλλάξουν μετεκλογικά στάση τα δύο αυτά κόμματα. Γιατί μέχρι και σήμερα το βράδυ στις 12 η ώρα η πρόταση για κυβερνητική συνεργασία των δυνάμεων της αριστεράς είναι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που είναι μια ανταγωνιστική δύναμη, γιατί κατεβαίνουμε με ξεχωριστά ψηφοδέλτια στις εκλογές. Το βράδυ της Κυριακής όμως και το πρωί της Δευτέρας δεν θα είναι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Θα είναι η εντολή του λαού. Και στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί κανείς να πει όχι. Στην εντολή του λαού δεν είναι εύκολο να πει όχι. Γιατί αν η κάλπη τα βγάλει έτσι και δεν δώσει τους 151 βουλευτές  στα δυο κόμματα του μνημονίου και δίνει τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης της αριστεράς, πιστεύω ότι κανένας δεν μπορεί να επιμένει στο μικρό και ιδιοτελές του ΄΄όχι΄΄, αν ο λαός μας έχει πει ένα μεγάλο ναι στην ανατροπή και την κυβέρνηση της αριστεράς.

Υπ΄ αυτή την έννοια είμαι αισιόδοξος ότι θα είναι μια διαφορετική μέρα η Δευτέρα.

Βλέπω βεβαίως μια επιμονή –για να μην πω ότι το δικαιολογώ κιόλας-  βλέπω μια επιμονή από την πλευρά της κας Παπαρήγα. Εξάντλησε τον περισσότερο χρόνο της ομιλίας της το να επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπω μια επιμονή σ΄ αυτή την πολεμική, το οποίο θεωρώ ακατανόητο. Όμως βλέπω και τον κόσμο του ΚΚΕ, τους απλούς αγωνιστές, ανάμεσα στον κόσμο δεν ορθώνονται τείχη, βλέπω λοιπόν ότι αυτός ο κόσμος βλέπει με τελείως διαφορετικό μάτι τα πράγματα απ΄ ότι η ηγεσία του ΚΚΕ. Η κυρία Παπαρήγα στην κεντρική της ομιλία στο Πεδίον του Άρεως ουσιαστικά μας είπε ότι σ΄ αυτές τις εκλογές κρίνεται το ποιος είχε δίκιο ή άδικο στις διασπάσεις του ΄68 και του ΄91. Εμείς νομίζουμε ότι αυτό περνάει τα όρια της λογικής γιατί ο καθένας μπορεί να καταλάβει ότι αυτό που κρίνεται αύριο είναι αν ο ελληνικός λαός θα έχει σύνταξη, μισθό, αξιοπρέπεια, προοπτική.

Νομίζω λοιπόν ότι  η πρότασή μας βρίσκει πολύ μεγάλη απήχηση στον κόσμο της αριστεράς, στη βάση των κομμάτων. Και όχι μόνο στον κόσμο της αριστεράς., στον κόσμο γενικότερα.

Από την άλλη, ο Φ. Κουβέλης βλέπουμε ότι το τελευταίο διάστημα προσπαθεί να μετατοπιστεί. Ξεκίνησε λέγοντας ότι  είναι η αριστερά της ευθύνης.  Ευθύνη σήμερα είναι να θελήσεις και να παλέψεις να αλλάξεις την πορεία του τόπου προς την καταστροφή.. Συνέχισε λέγοντας ότι είναι κυβερνώσα αριστερά και όταν τον ρωτούσαν οι δημοσιογράφοι, με ποιους θα συνεργαστείτε για να κυβερνήσετε, δεν απαντούσε. Απαντάς θετικά στην κυβερνητική πρόταση συνεργασίας των κομμάτων της αριστεράς που απευθύνει ο ΣΥΡΙΖΑ;; Όχι, απαντούσε. Θα συνεργαστείτε με το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ.; Όχι. Άρα θα κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση;

Όταν αντιλήφθηκε το αδιέξοδο της πολιτικής του τοποθέτησης, δυο μέρες πριν τη λήξη της προεκλογικής περιόδου, μίλησε για προοδευτική κυβέρνηση, χωρίς όμως να ξεκαθαρίζει ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις. Είναι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ;  Όχι, απάντησε. Μήπως σ΄ αυτή την προοδευτική κυβέρνηση μπορούν να συμμετάσχουν και τα κόμματα του μνημονίου, το κόμμα του κ. Βενιζέλου; Δεν το ξεκαθάρισε.

Για μας είναι ξεκάθαρο  ότι το μνημόνιο δεν μπορεί να έχει καμιά σχέση με την πρόοδο. Ότι δεν μπορείς να έχεις μια προοδευτική κυβέρνηση η οποία θα τηρήσει απαρέγκλιτα τη δανειακή σύμβαση, γιατί όπως  μας είχαν πει οι πρώην σύντροφοί μας της Δημοκρατικής Αριστεράς, είναι νόμος του κράτους και δεν μπορεί να αλλάξει.

Πιστεύω λοιπόν ότι αυτές οι αδιέξοδες πολιτικές επιλογές κι αυτές οι ιδιοτελείς σε τελική ανάλυση πολιτικές αποφάσεις έχουν ημερομηνία λήξης. Η ημερομηνία λήξης το βράδυ των εκλογών. Χρειάζεται όμως η επόμενη μέρα να είναι μια διαφορετική μέρα για όλους μας.

-          Βλέπετε ότι μπορεί να διαμορφωθεί το αναγκαίο κοινωνικό μέτωπο .. ώστε να μπορεί να ασκηθεί μια διαφορετική πολιτική; Και με τι εξωτερικές συμμαχίες, με τι εσωτερικές ισορροπίες; Γιατί ουσιαστικά εκείνο που απασχολεί είναι αν την επόμενη μέρα αυτός που θα βγει θα έχει, όχι απλώς την αποδοχή, την κοινωνική υποστήριξη για να σηκώσει ένα τέτοιο βάρος;

Αναμφίβολα. Αυτό ήταν ένα στοιχείο που μας προβληματίζει πάρα πολύ, γι αυτό και δήλωσα –παρεξηγήθηκα κιόλας, στεναχωρήθηκε πάρα πολύ ο κ.Βενιζέλος που ως συνταγματολόγος έχει τηρήσει απαρέγκλιτα το Σύνταγμα όλα αυτά τα χρόνια, δεν έχει κάνει καμία εκτροπή από τη συνταγματική νομιμότητα και θεώρησε συνταγματική εκτροπή αυτό που είπα, ότι εμείς θα διεκδικήσουμε τη συγκρότηση κυβέρνησης, τη δυνατότητα δηλαδή να μετατραπεί η διερευνητική εντολή σε εντολή σχηματισμού κι όταν θα είμαστε σε θέση να πάρουμε ψήφο εμπιστοσύνης θα έχουμε και το λαό στους δρόμους. Αυτό έχει έναν συμβολισμό. Τι εννοούσα; Εννοούσα ότι η όποια κυβέρνηση της αριστεράς θα βρει πάρα πολύ μεγάλες αντιστάσεις. Και υπάρχουν μια σειρά από ιστορικά παραδείγματα. Ο δρόμος δεν θα είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα. Οι έχοντες την εξουσία, οι δυνάμεις της διαπλοκής, του κεφαλαίου, δεν θα μας πουν, περάστε, καθίστε. Θα εγείρουν αντιστάσεις. Θα έχουν καθημερινά τα κανάλια τους και τα μέσα ενημέρωσης να μας χτυπάνε.. Θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν καταστάσεις πάρα πολύ δύσκολες, στάση επενδύσεων ενδεχομένως από μια μερίδα του κεφαλαίου που θα είναι πάρα πολύ επιθετική  απέναντί μας. Θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν, χωρίς να ενδιαφέρονται για το συμφέρον της χώρας, συγκρούσεις και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δεν τους νοιάζει. Για το μόνο που νοιάζονται είναι να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους..

-          Βάζετε και τις τράπεζες ότι πάνε για ανακεφαλαιοποίηση κι έχετε πει εσείς ότι μ΄ αυτή τη διαδικασία εμείς θα πάμε για κοινωνικοποίηση;;..

Αναμφίβολα. Είναι βέβαιο ότι οι τραπεζίτες αυτοί οι οποίοι όλα τα προηγούμενα χρόνια κέρδιζαν  τώρα θέλουν να συνεχίσουν να ελέγχουν τις τράπεζες χωρίς να βάλουν ούτε ένα ευρώ.Το μεγάλο έλλειμμα στη χώρα μας ειναι ότι δεν έχουμε μια αστική τάξη με στοιχειώδη συνείδηση πατριωτική, ή εθνική ας το πω  έτσι.  Γιατί στην Ιταλία για παράδειγμα υπήρξε κι ένα κομμάτι στης αστικής τάξης που αγόραζε ομόλογα του δημοσίου. Έδω έχουμε ένα κρατικοδίαιτο μεγάλο κεφάλαιο, άεργους εκπροσώπους του, όπως ο κύριος Δασκαλοπούλου, που δεν έχει καμιά επιχείρηση στη χώρα, αλλά εκπροσωπεί την ευγενή αυτή τάξη των μεγαλοκεφαλαιουχων, που μοναδικό στόχο και συμφέρον έχουν να διατηρήσουν τα κέρδη τους. Εδω η σύγκρουση θα ειναι ανελέητη. Δε θα ειναι μια απλή σύγκρουση. Και σ αυτή τη σύγκρουση κανείς δε μπορεί να τα βγάλει πέρα  επειδή θα έχει πάρει ως εργολαβία μια ανάθεση μέσα απο την κάλπη. Θέλει τη διαρκή στήριξη, παρουσία και ενίσχυση των λαϊκών δυνάμεων, του λαϊκού παράγοντα. Εμείς λοιπόν έχουμε στο σχεδιασμό μας να υλοποιήσουμε ένα πρόγραμμα, με τη βοήθεια του λαϊκού παράγοντα, βγάζοντας το λαό στους αγώνες, στους δρόμους, στις διεκδικήσεις, βγάζοντας τον και στο προσκήνιο και με θεσμικές αλλαγές. Διότι, όταν λέμε ο λαός στο προσκήνιο εν εννοούμε μονάχα στις διαδηλώσεις, εννοούμε και στη λήψη των αποφάσεων

-          Περιγράφετε ένα νέο υπόδειγμα ένα διαφορετικό μοντέλο, ουσιαστικά το μοντέλο αυτό δεν το έχουμε δει, ενδεχομένως κάποιους να τους τρομάζει...

Όχι, το έχουμε δει. Στις χώρες  εκείνες όπου η αριστερά κατάφερε να πάρει την εξουσία θέλοντας να τη δώσει στο λαό, κι όχι να φτιάξει  μια νομενκλατούρα για να τη διαχειρίζεται μόνη της το έχουμε δει. Για παράδειγμα, προσφάτως το είδαμε στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, και στον Ισημερινό με το Ραφαέλ Κορέα, και στη Βολιβία με τον Εβο Μοράλες και στη Βενεζουέλα με τον Ουγκώ Τσάβες, έχουμε δει τέτοια υποδείγματα. Και ξέρουμε τον τρόπο, έχουμε και τη σοφία, την  εμπειρία, ξέρουμε ότι για παράδειγμα αυτά που σας περιέγραφα πιο πριν, τις συγκρούσεις με τις δυνάμεις του κεφαλαίου που δε θα θελήσουν να παραδώσουν την εξουσία τους, διότι άλλο πράγμα είναι η διακυβέρνηση κι άλλο πράγμα είναι η εξουσία είναι προφανές αυτό. ¨Έχουμε το παράδειγμα της Χιλής, και το πως συνασπιστήκαν πολυεθνικές επιχειρήσεις και το μεγάλο κεφάλαιο εκεί για να ρίξουν μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση.  Άρα έχουμε μια συλλογική εμπειρία και σοφία, και άρα δεν πετάμε στα σύννεφα, γι αυτό μιλήσαμε για συνασπισμό εξουσίας, δε μιλήσαμε απλά για τη δυνατότητα διακυβέρνησης. Ξέρουμε ότι το ζητημα της εξουσίας δεν ειναι ένα μονόπρακτο έργο που θα παιχτεί το βράδυ των εκλογών, αλλά μια διαρκής μάχη την όποια είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε μαζί με το λαό και τις κοινωνικές συμμαχίες που θα κάνουμε, με τους χαμηλόμισθους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους εργάτες, τους εργαζόμενους και τη μικρομεσαία διαστρωμάτωση.

-          Αυτά είναι και τα περισσότερα ερωτήματα που παίρνουμε μέχρι τώρα .Τι θα κάνετε με τους χαμηλοσυνταξιούχους που έχουνε υποστεί καθίζηση, δεν μπορούν να ζήσουν, τους ανέργους, τους συμβασιούχους που απολύουν από το δημόσιο μια σειρά από ακροατές που ρωτούν για το άμεσο μέλλον για την άμεση κατάσταση.

Λοιπόν, το πρώτο που θέλω να πω ειναι το εξής, ότι για να μπορέσεις να υλοποιήσεις ένα πρόγραμμα ουσιαστικής αποκατάστασης στο εισόδημα και στην εργασία, πρέπει να σταματήσεις την πτώση. Διότι όταν έχεις μια οικονομία σε πτώση τίποτα δε μπορεί να σταθεί όρθιο. Αυτή τη στιγμή έχεις μια οικονομία που αποδιαρθρώνεται, έχεις 7% ύφεση, η ανεργία αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς, έχουν διαλύσει τα ασφαλιστικά ταμεία, είναι κοινότυπο να το πει κάνεις αλλά τώρα ειναι που έχουμε χάος, γιατί λέει συνήθως μια κυβέρνηση όταν αναλαμβάνει ότι παραλάβαμε χάος, αλλά τώρα ειναι πραγματικά χάος αυτό που ζούμε. Αρά αυτό που χρειάζεται ειναι να σταματήσει η πτώση και να στηριχτούν άμεσα αυτοί που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη να στηριχθούνε. Δηλαδη να σταματήσεις την πορεία προς μια ανθρωπιστική κρίση, διότι εδώ η κρίση παίρνει διαστάσεις ανθρωπιστικής τραγωδίας σε λίγο θα έχουμε αποστολές των γιατρών του κόσμου να δίνουν συσσίτια στον κόσμο. Αυτό λοιπόν πώς μπορεί να γίνει, εμείς λέμε δυο πράγματα απλά, εξοικονόμηση πόρων, μέσα Πάο δυο βασικούς πυλώνες, από την αναστολή πληρωμών προς ρους πιστωτές, και απο τη ραγδαία και ριζική αναδιανομή του πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω, προκειμένου να εξοικονομηθούνε πόροι, που θα επενδυθούνε στην ανάπτυξη, στη στήριξη της απασχόλησης και στη δημιουργία ασπίδας προστασίας σε αυτούς που έχουν άμεση ανάγκη. Αν έχετε διαπιστώσει, σε όλες μου τις ομιλίες, ένα πράγμα εγώ υπόσχομαι, ότι δε θα μείνει με την αριστερά στην εξουσία κανένα σπίτι δίχως ρεύμα και δίχως θέρμανση, δε θα υπάρχει κανένας άνθρωπος ο οποίος δε θα έχει τη δυνατότητα σίτισης και στέγασης, δε θα πηγαίνουν τα παιδία μας νηστικά στο σχολείο, δε θα υπάρχει άνεργος δίχως αξιοπρεπές επίδομα ανεργίας και συνταξιούχος δίχως αξιοπρεπή σύνταξη.

-          Με βάση όμως και το φορολογικό σας σχέδιο, ενώ διαπιστώσαμε ότι  στη Γαλλία μπήκε στην ατζέντα μια κλιμακωτή φορολογία, όσο πιο ψηλά εισόδημα τόσο πιο υψηλός συντελεστής, μέχρι και 75% συζητάμε για τα πιο ψηλά εισοδήματα, εδώ δεν έχει γίνει καμιά κουβέντα. Ο κύριος Βενιζέλος δεν έχει αποκλείσει καθόλου απο τις αρχικές του θέσεις, ο κ. Σαμαράς μιλάει για ένα flattax, δηλαδη όλοι το ίδιο, δηλαδή  μεγάλοι μικροί., 15%, 20%, 25%

Ειναι η μεγάλη διαφορά που έχουμε εμείς με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, ακόμα και με αντιμνημονιακες. Διότι εμείς όταν λέμε αναδιανομή του πλούτου, τι εννοούμε. Εννοούμε ότι θα σταματήσει επιτέλους σε αυτή τη χώρα να φορολογείται η φτώχεια και θα φορολογηθεί ο πλούτος. πολύ δηλαδη ότι θα καταργήσουμε όλους αυτούς τους άδικους νομούς, τα χαράτσια, την έμμεση φορολογία, το 23% στην εστίαση, που επιβαρύνουν τα χαμηλά οικονομικά στρώματα, και θα βάλουμε πολύ ψηλούς άμεσους φόρους στους κάτοχους του πλούτου. Πως θα γίνει αυτό; Κατ αρχάς το πρώτο και ριζοσπαστικό μετρό που θα ειναι ίσως πρώτη προτεραιότητα μιας κυβέρνησης της αριστεράς θα ειναι η δημιουργία περιουσιολογιου. Περιουσιολογιο σημαίνει, όχι μοναχά οι πολιτικοί πόθεν αίσχος, όλοι οι έλληνες πολίτες.

-          Γιατί κατά την άποψη σας δεν έχουν ελέγχει ούτε οι εκροές καταθέσεων αυτή τη στιγμή, τα 75 δις, αν φύλανε ενώ έχουν φορολογηθεί η αν φύλανε ενώ είναι γκρίζα, μαύρα, ή ακόμα και προϊόντα οικονομικού εγκλήματος;

Δεν έχουν ελεγχθεί γιατί δεν υπήρξε πολιτική βούληση να ελεγχθούν. Ο κύριος Προπουλάς πάρα πολύ εύκολα θα μπορούσε, άλλωστε όλο το τραπεζικό σύστημα ειναι On line να ξέρει ποιοι ειναι αυτοί, ποτέ τα πέρανε και γιατί τα πέρανε. Δεν το έκανε γιατί δεν είχε την πολιτική βούληση να το κάνει. Κοιτάξτε έχω την αίσθηση ότι ορισμένα λόμπυ στο τραπεζικό σύστημα, στο χώρο του ΣΕΒ, λειτούργησαν και λειτουργούν ως άλλοι σύγχρονοι μαυραγορίτες. Σε μια περίοδο κοινωνικής διάλυσης, κοινωνικής ερήμωσης και ερείπιων, αυτοί έχουν μοναδικό στόχο να αυγατίσουν τα κέρδη τους. ΤΟ Μνημόνιο, εγώ το έχω πει πολλές φορές δεν μας το έφερε ο τον, το μνημόνιο το παρήγγειλαν και το φτιαξών στα μέτρα τους Έλληνες.

-          Σε εκείνη την περίπτωση κ. Τσίπρα τη Δευτέρα το πρωί δε θα έχουμε μια επανάληψη αυτό των φαινομένων πίεσης αυτής της διαδικασίας είτε ευρώ είτε  συνεχών  υποβαθμίσεων, είτε σφιξίματος αυτής της θηλιάς που πνίγει την πραγματική οικονομία, δηλαδη ένας άνθρωπος που κινείται έξω στην αγορά θα πει τη άλλη μέρα αφού έχουν βγάλει το περίστροφο στο τραπέζι, δε θα διστάσουν κάποια στιγμή τραβήξουν και τη σκανδάλη.

Ναι μόνο που αν τραβήξουν τη σκανδάλη ειναι βέβαιο ότι θα χάσουν κι αυτοί. διότι όλοι καθόμαστε πάνω σε ένα κλαδί. Αν το πριονίσουν θα πέσουν κι αυτοί. Μέχρι στιγμής φροντίζουν να πριονίζουν την άκρη του κλαδιού και να πέφτουν στο κενό οι μικρομεσαίοι, οι εργαζόμενοι, αν το κλαδί κοπεί απο τη ρίζα θα πέσουν κι αυτοί. Κοιτάξτε, επαναλαμβάνω, το δικό μας σχέδιο, ειναι εφαρμόσιμο ειναι ρεαλιστικό, βασίζεται στους άξονες της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δημοκρατίας, της λαϊκής κυριαρχίας. Ειναι όμως ένα σχέδιο που θα βρει πάρα πολλές σημαντικές  αντιστάσεις απο τους κατόχους του πλούτου, απο το τρίγωνο της αμαρτίας όπως έχω πολλές φορές πει, ανεξαρτήτως του τι θα κάνουμε με την διεθνή διαπραγμάτευση στην Ευρώπη στο ΔΝΤ, το σύστημα της διαπλοκής εδώ, αν παραμείνει στη θέση του, δε θα μπορέσει ο ελληνικός λαός εδώ να δει άσπρη μέρα. Εμείς λοιπόν, κι αυτός είναι κι ο λόγος , και το καταλαβαίνει ο κόσμος  που μας χτυπάμε λυσσαλέα κι εγώ χθες από την πλατεία Ομονοίας καλωσόρισα αυτό το μίσος, αυτό το φόβο που αναδεικνύουνε οι δυνάμεις της εξουσίας. Συγκρουστήκαμε όλα αυτά τα χρόνια μαζί τους. Συγκρουστήκαμε μαζί τους σε ʽόλες τις μάχες που έδωσε ο ελληνικός λαός και θα συνεχίζουμε να συγκρουόμαστε μαζί τους. Διότι πλέον είναι φανερό ότι δεν μας έχουν στο τσεπάκι τους και είναι φανερό ότι από Δευτέρα μπορεί να αλλάξουν τα πράγματα και θα πρέπει αυτοί να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι δεν θα έχουν κυβερνήσεις του χεριού τους, ότι δεν θα μπορούν να συνεχίζουν να έχουν το πολιτικο σύστημα στο χέρι διότι ο λαός πια έχει ξυπνήσει  και έχει καταλάβει ότι τα συμφέροντα του και η δυνατότητα του σε μια ζωή με αξιοπρέπεια έρχεται σε πληρη αντίθεση με τα συμφέροντα αυτών των λίγων.

-           Σας ανησυχεί , αλλάζω θέμα αυτή η ατζέντα περί νόμου και τάξης είτε αυτή πορεύεται από τον πρόεδρο της ΝΔ είτε από στελέχη του ΠΑΣΟΚ  για παράδειγμα ο κ. Χρυσοχοϊδης ο κ. Λοβέρδος , η υγειονομική βόμβα με τους λαθρομετανάστες όπως λένε , η εγκληματικότητα, όλα αυτά σας ανησυχούνε σε περίπτωση που έχουμε αύριο μια μνημονιακή κυβέρνηση ότι θα έχουμε περαιτέρω αυταρχισμό;

Ναι βέβαια μας ανησυχεί. Κοιτάξτε πρέπει να είμαστε ειλικρινής, η κρίση γεννά συντηρητικά συναισθήματα , κι ο φόβος , ο τρόμος είναι συντηρητικό συναίσθημα . Και επειδή έχουμε πλήρη ιστορική επίγνωση το πώς η εξαθλίωση έχει οδηγήσει πολλές φορές τους πολίτες σε αντιπολιτική στάση και τοποθέτηση στην ανάδειξη μισαλλόδοξων απόψεων, για παράδειγμα η κρίση ανέδειξε το φασισμό πριν τον πόλεμο. Ξέρουμε ότι πρέπει να δώσουμε μια μεγάλη μάχη και η μάχη αυτή να είναι στο πεδίο των ιδεών. Να βγούμε μπροστά με τα μεγάλα αξιακά μας όπλα . Η αλληλεγγύη, η αλληλοϋποστήριξη ο ανθρωπισμός , είναι βασικά χαρακτηριστικά αξιακά στοιχεία  της δικής μας ταυτότητας. Αυτή την ταυτότητα δεν πρέπει να την απεμπολήσουμε . Και ένα βασικό στοιχείο της δικής μας παρουσίας στα πολιτικά πράγματα είναι ότι εμείς δεν κάνουμε εκπτώσεις  στις αξίες μας για να κερδίσουμε ψήφους . Και  ο κόσμος που έρχεται σε μας  το ξέρει αυτό , το γνωρίζει αυτό και μπορεί να διαφωνεί κιόλας μαζί μας, αλλά δεν θέλει και δε μας ζητάει να αλλάξουμε απόψεις σε αυτά, στις αξίες μας , διότι αν το κάναμε αυτό θα ήμασταν κι εμείς σαν τους άλλους . Αν σήμερα αλλάζαμε εύκολα απόψεις και αύριο θα αλλάζαμε και θα τους εγκαταλείπαμε στην κρίσιμη στιγμή . Ο κόσμος που έρχεται σε μας που μπορεί και να διαφωνεί μαζί μας σε ορισμένα ζητήματα θέλει να μείνουμε σταθεροί στις αξίες μας και ένα πράγμα ζητάει από εμάς, να μην τον εγκαταλείψουμε  τη δύσκολη στιγμή, να μην γίνουμε κι εμείς σαν τους άλλους . Και το μόνο που μπορούμε να υποσχεθούμε εμείς σε αυτόν τον κόσμο , μπορεί να μην τα καταφέρουμε γιατί θα βρούμε πολύ  μεγάλες δυσκολίες , πιστεύουμε όμως ότι με τη στήριξη του θα τα καταφέρουμε αλλά δεν μπορούμε να υποσχεθούμε σώνει και καλά ότι θα τα καταφέρουμε, ένα πράγμα όμως μπορούμε να υποσχεθούμε, ʽότι δεν θα τους προδώσουμε .

-          Ένα τελευταίο ερώτημα έχω. Διαβάζω με ενδιαφέρον αναφορικά με τους νέους και τα κοινά άρθρα που έχουν γράψει Μπεκ και Κον Μπετίτ αναφορικά με τους νέους στην Ευρώπη αλλά και το γενικότερο προβληματισμό που αναπτύσσεται μετά τις προκλητικές δηλώσεις Μέρκελ  οι νέοι  μπορούν αν μετακινούνται κάθε χρόνο να αλλάζουνε δουλειές να αλλάζουν πόλεις, να αλλάζουν χώρες και ενδεχομένως και ηπείρους. Έχετε πείσει έχετε ένα λόγο που περνάει στο στρώμα των νέων και ακόμη σε αυτό που λέμε μεσαίες ηλικίες  Στους ανθρώπους  που σας βλέπουν κάτι σαν γιο τους που σας βλέπουν κάποιοι ενδεχομένως και  σαν εγγονό , δεν έχετε σαρανταρίσει ακόμα  η Wallstreet  Journal έγραφε σήμερα ότι είστε  νέος , χαρισματικός και με γερό στομάχι . πως απευθύνεστε , τι σας ρωτάνε; Όταν σας βλέπουν δηλαδή , επειδή αυτοί δεν έχουν πολλές επιλογές , ούτε να μεταναστεύσουν ούτε  να είναι στους δρόμους κάθε μέρα να διεκδικούν κάτι καλύτερο.

Έβλεπα μια σατιρική εκπομπή που έλεγε να τους κλειδώσουμε τους ηλικιωμένους να μην πάνε να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δε συμφωνώ με αυτήν την άποψη. Καταλαβαίνω ότι είναι πιο δύσκολο να αλλάξεις συνήθεια όταν ένας άνθρωπος είναι σε μια ηλικία που έχει συνηθίσει επί 35 χρόνια να ψηφίζει ένα κόμμα. Από την άλλη όμως νομίζω ότι αυτή η κοινωνική κατηγορία, αυτοί οι άνθρωποι αισθάνονται πάρα πολύ απογοητευμένη και προδομένοι  κι ξέρετε επειδή αυτές οι ηλικίες αυτός ο κόσμος αισθάνεται ότι υπάρχει σε αυτήν την κοινωνία με ισότιμους όρους μόνο όταν υπάρχουν εκλογές , πιστεύω ότι από εκεί θα την πατήσουν τα δύο μεγάλα κόμματα. Πιστεύουν ότι θα πάρουν τη ψήφο του ηλικιωμένου. Όταν όμως έχουν φτάσει σε έναν απόμαχο της ζωής που χει δώσει τόσες μάχες στη ζωή του, να τον φτάνουν στο σημείο της αναξιοπρέπειας να μην μπορεί να δώσει ένα χαρτζιλίκι στο εγγόνι του, νομίζω ότι αυτός ο άνθρωπος θα αντιδράσει. Δεν ξέρω, μπορεί οι νέοι να μας την κάνουνε κιόλας αλλά οι ηλικιωμένοι νομίζω ότι θα τιμωρήσουν τα δυο κόμματα εξουσίας αυτούς που τους  έφτασαν σε αυτό το σημείο της αναξιοπρέπειας. Δεν φοβάμαι δηλαδή τη συμπεριφορά αυτών των κοινωνικών κατηγοριών. Πιστεύω πραγματικά ότι τον πόνο της μετανάστευσης  του νέου ανθρώπου σήμερα τον καταλαβαίνει περισσότερο ο παππούς και η γιαγιά και η μάνα που βλέπει το παιδί  να φεύγει στο εξωτερικό παρά ο νέος που φεύγει  και έχει και τη ζωή μπροστά  και δίνει τη μάχη. Δίνει τη μάχη και λέει ότι θα  φύγω έξω αλλά θα στρώσω τη ζωή μου. Τον πόνο τον λαμβάνει ο ηλικιωμένος, η ηλικιωμένη, η μάνα που βλέπει να φεύγει το παιδί  και πιστεύω ότι  κάνουνε λάθος αν πιστεύουνε  ότι  επειδή κάποιοι άνθρωποι συνήθισαν να ψηφίζουν για πολλά χρόνια ένα κόμμα θα συνεχίσουν να το κάνουν και τώρα .

-          Να ρωτήσω να μας πείτε για ένα στιγμιότυπο από τις περιοδείες , ανθρώπινο στιγμιότυπο, κάτι που σας γέμισε δύναμη για την συνέχεια κάτι που δε θα ξεχάσετε από αυτήν την προεκλογική περίοδο;

Ναι , να σας πω. Το πρώτο στιγμιότυπο ήταν όταν πήγα σε έναν παιδικό σταθμό του ΟΕΚ που με βάση την απόφαση του 2ου μνημονίου έπρεπε να κλείσει  και βρήκα μια μάνα με ένα παιδί στην αγκαλιά ενός έτους  η οποία με πολλή μεγάλη αγωνία μου εξήγησε ότι αυτή κι ο άντρας της έχουν εισόδημα μαζί 1000 ευρώ, δεν έχουν τη δυνατότητα να αφήσουν το παιδί γιατί δεν έχουν παππούδες και γιαγιάδες  και ότι τις μέρες των κινητοποιήσεων των εργαζόμενων πήρε την καλοκαιρινή της άδεια, τη βδομάδα αυτή που θα είχε καλοκαιρινή άδεια για να κρατήσει το παιδί της  , αλλά ήταν σε απόγνωση  και μου έλεγε ότι αν κλείσει ο παιδικός σταθμός θα αναγκαστεί να αφήσει τη δουλειά της διότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς και θα έχουν εισόδημα μετά 600 ευρώ, αυτή έπαιρνε 400 ευρώ και εκεί κατάλαβα πόσο μεγάλη και σε βάθος είναι πια αυτή  η  κοινωνική καταστροφή. Δεν μπορούμε ούτε εμείς οι ίδιοι να τη συνειδητοποιήσουμε . Και το δεύτερο χαρακτηριστικό στιγμιότυπο είναι όταν βρέθηκα στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης, νομίζω ότι το έχω ξαναπεί αυτό, στις Σέρρες , σε έναν συντηρητικό εν πάση περιπτώσει χώρο και ένας μεσήλικας γύρω στα εξήντα μου λέει: «Τσίπρα εγώ είμαι δεξιός, δεν έχω αλλάξει άποψη , αλλά τώρα έρχομαι σε σένα. Και ξέρεις γιατί έρχομαι; Η ανάγκη με φέρνει σε σένα, όχι οι ιδέες μου. Η ανάγκη.» Είναι αυτό που προσπαθούσα να σας περιγράψω με λόγια όλα αυτό το προηγούμενο διάστημα για την αναδιάταξη και τον επανακαθορισμό της κοινωνικής συνείδησης της πολιτικής συνείδησης με βάση το κοινωνικό συμφέρον , αυτός  ο άνθρωπος μου το είπε με μια λέξη: Είμαι δεξιός , δεν με φέρνουν οι ιδέες μου σε σένα με φέρνει η ανάγκη .  Εγώ λέω ότι αξίζει τον κόπο με αυτούς τους ανθρώπους μετά τις εκλογές εμείς να αποκτήσουμε μια πιο στέρεη συμμαχία.