Πριν από εννέα χρόνια είχα πάει μάρτυρας υπεράσπισης του Αλέκου Γιωτόπουλου στη δίκη της 17 Νοέμβρη. Αυτό μου υπαγόρευσε η συνείδησή μου και το αίσθημά μου περί δικαιοσύνης. Δηλώνω ότι δεν έχω μετανιώσει στο παραμικρό για τη στάση μου αυτή.

Κάποιοι το θυμήθηκαν αυτές τις μέρες, και χρησιμοποιούν το όνομά μου, μαζί με άλλους για να πλήξουν πολιτικά την Αριστερά και ειδικότερα τον Σύριζα. Τυχαίο; Δε νομίζω…

Αν οι αρχιερείς της μίζας, της διαπλοκής και των μυστικών κονδυλίων που οδήγησαν την Ελλάδα σε πτώχευση, νομίζουν πως μπορούν να ανασύρουν τρομολαγνείες του παρελθόντος και να κάνουν τον κόσμο να ξεχάσει την ανεργία, την ανασφάλεια, τη μείωση του βιοτικού επιπέδου, τις καθημερινές αυτοκτονίες και το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου που αυτοί προκάλεσαν, πλανώνται πλάνην  οικτράν. Η τρομοκρατία τους δεν θα ανακόψει την ελπίδα.