Η συγκυβέρνηση ανέλαβε να προχωρήσει όσο πιο γρήγορα γίνεται στην ιδιωτικοποίηση, «αξιοποίηση ή παραχώρηση», κοινώς όμως στο ξεπούλημα των κυριότερων περιφερειακών αεροδρομίων της χώρας.

Προς «παραχώρηση» είναι και τα αεροδρόμια της Σκιάθου και το πολιτικό σκέλος του αεροδρομίου της Ν. Αγχιάλου στο Ν. Μαγνησίας.

 Όπως όλοι γνωρίζουμε, τα περιφερειακά αεροδρόμια έχουν παραχωρηθεί στο ΤΑΙΠΕΔ, προκειμένου να γίνουν οι διαγωνισμοί και να βρεθούν οι επενδυτές.          Οι συμβάσεις παραχώρησης θα είναι για 30-35 χρόνια.

   Η παραχώρηση σε ιδιώτες για 30-35 χρόνια ενός δημόσιου περιουσιακού στοιχείου στην ουσία είναι ξεπούλημα γιατί, από τη μια μεριά το χρονικό διάστημα της εκχώρησης είναι μεγάλο και έτσι το Δημόσιο χάνει τον έλεγχο της περιουσίας του, με κίνδυνο την απαξίωσή της και από την άλλη, εύκολα ο ιδιώτης μπορεί να αλλάξει τον χαρακτήρα μιας υποδομής, χωρίς να υπολογίσει το κοινωνικό συμφέρον. Επιπρόσθετα, η ιδιωτικοποίηση άλλων αερολιμένων, όπως του «Ελ. Βενιζέλος» έχει αποδειχτεί αποτυχημένη, καθώς το κράτος έχασε σημαντικά έσοδα, τα οποία δεν αναπληρώθηκαν από τα οφέλη που αποκόμισε από αυτή.

   Η λογική ότι για να προχωρήσει ένας σχεδιασμός πρέπει να είναι οπωσδήποτε ιδιωτικός και ιδιαίτερα σε στρατηγικούς τομείς μιας χώρας όπως, αεροδρόμια, μεταφορές, λιμάνια, είναι λογική νεοφιλελεύθερη που ιστορικά έχει αποδειχτεί λαθεμένη.

   Στο ίδιο ακριβώς πλαίσιο εντάσσονται και τα ανολοκλήρωτα έργα υποδομής του αυτοκινητόδρομου Ε65, αλλά και της ηλεκτροκίνησης Βόλου-Λάρισας και των άλλων σιδηροδρομικών δικτύων της Θεσσαλίας, καθώς και της αξιοποίησης της περιουσίας του ΟΣΕ.                                                                                                                               Η συγκυβέρνηση απαξιώνει και υποβαθμίζει το Δημόσιο, ουσιαστικά απαρνείται το καθήκον της να διοικεί και να ασκεί πολιτική προκειμένου στρατηγικοί άξονες για τη λειτουργία μιας χώρας να περάσουν στην ιδιωτική σφαίρα.

   Σίγουρα το Αεροδρόμιο της Αγχιάλου είναι μια σημαντική δημόσια υποδομή στην Κεντρική Ελλάδα, μεγάλου αναπτυξιακού χαρακτήρα, που τη συνδέει με πολλές χώρες της Ευρώπης.

   Μια χώρα όπως η Ελλάδα, με αποδιαρθρωμένο το παραγωγικό της κομμάτι, λόγω των πολιτικών του μνημονίου, επιβάλλεται να έχει τη δυνατότητα να ανασυγκροτηθεί παραγωγικά. Άρα, είναι κομβικής σημασίας πολύτιμα αναπτυξιακά εργαλεία όπως τα αεροδρόμια, οι σιδηρόδρομοι και οι αυτοκινητόδρομοι, όχι μόνο να παραμείνουν υπό δημόσιο καθεστώς, αλλά με κατάλληλες τομές, όπως η εξυγίανση του δημόσιου χαρακτήρα τους, να συμβάλλουν στην προσπάθεια ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας.

Οι υποδομές μιας χώρας αποτελούν κοινωνικό αγαθό.