Μετά τη Λαμπεντούζα, η Λευκάδα. Τα συνεχή ναυάγια πλοιαρίων που μεταφέρουν  πρόσφυγες και μετανάστες συνιστούν ντροπή για την Ευρώπη συνολικά, και κάθε μία χώρα ξεχωριστά -της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης. Τα ναυάγια δεν μπορούν να θεωρηθούν απλά ατυχήματα, από τη στιγμή που επαναλαμβάνονται συνεχώς. Αποτελούν τα αποτελέσματα μιας πολιτικής που δεν σταματάει να δημιουργεί ανθρώπινο πόνο. Από τη μια μεριά χώρες όπως η Συρία ή η Παλαιστίνη (από όπου κατάγονταν οι ναυαγοί της Λευκάδας) καταστρέφονται, με την ανοχή ή τη συνενοχή της Ευρώπης. Από την άλλη, η Ευρώπη επιδίδεται σε θανάσιμη καταδίωξη των θυμάτων της καταστροφής, όταν αυτά αναζητούν ασφαλές καταφύγιο.

Ως εδώ! Η Μεσόγειος πρέπει να πάψει να είναι θάλασσα θανάτου. Χρειαζόμαστε επειγόντως να στηριχθούν οικονομικά και πολιτικά οι χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Χρειαζόμαστε επειγόντως άλλη προσέγγιση του μεταναστευτικού, ώστε να σταματήσουν οι πρόσφυγες να αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες.