Η ελληνική κυβέρνηση, αφού πρώτα συμφώνησε στο να βρεθεί η χειρότερη δυνατή λύση για την Κύπρο, τώρα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά την απόφαση του Eurogroup για να δικαιολογήσει τις νέες της υπαναχωρήσεις απέναντι στην τρόικα. Δεν είναι απλώς ανεύθυνη, αλλά και επικίνδυνη.

Προσπαθεί να στηριχτεί πάνω στο κούρεμα των καταθέσεων και στην αποσταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος συνολικά στην ευρωζώνη, έτσι ώστε να πείσει ότι η πολιτική της είναι μονόδρομος και ότι η παράταση του χαρατσιού της ΔΕΗ και οι απολύσεις αποτελούν εθνική σωτηρία. 

Ποιον ακριβώς προσπαθεί να πείσει όταν ισχυρίζεται ότι οι καταθέσεις των Ελλήνων είναι διασφαλισμένες και ότι είναι προς το συμφέρον τους η στάση της κυβέρνησης;   Πώς συμβιβάζεται η ακραιφνής στήριξη της κυβέρνησης στην πιο ακραία εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού με την υπεράσπιση των συμφερόντων της χώρας;  

Δεν μπορεί να υπάρξει καμία προοπτική κοινωνικά δίκαιης εξόδου από την κρίση, όσο συνεχίζονται οι μνημονιακές πολιτικές. Δεν υπάρχουν μεμονωμένες αποφάσεις για "προβληματικές" χώρες, αλλά μια συνολική στρατηγική εξαθλίωσης και καταστροφής που συνεχώς θα επεκτείνεται. Η επαναθεμελίωση της Ε.Ε σε νέες βάσεις αλληλεγγύης, δημοκρατίας, κοινωνικής δικαιοσύνης και ανάπτυξης αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την ίδια την ύπαρξή της.