ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

29/04/2014

Ομιλία Δημήτρη Στρατούλη στην ενημέρωση της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής από Γενικό Διευθυντή της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (International Labour Organization - I.L.O.) σχετικά με τον «Κοινωνικό Διάλογο στην Ελλάδα της Κρίσης»



Ομιλία Δημήτρη Στρατούλη, βουλευτή Β’ Αθήνας ΣΥΡΙΖΑ, υπεύθυνου ΕΕΚΕ Εργασίας στην ενημέρωση της αρμόδιας κοινοβουλευτικής επιτροπής από τον  κ.Guy Ryder, Γενικό Διευθυντή της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (International Labour Organization - I.L.O.) σχετικά με τον «Κοινωνικό Διάλογο στην Ελλάδα της Κρίσης»


Στην Ελλάδα κατεδαφίστηκαν μισθοί, εργασιακές σχέσεις, κοινωνικές πολιτικές και θέσεις εργασίας


Κύριε Πρόεδρε, σας ευχαριστώ πολύ που μας δώσατε την δυνατότητα να έχουμε αυτήν τη συζήτηση με το Γενικό Διευθυντή της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, τον οποίο και καλωσορίζω στη χώρα μας. Η εκτίμησή του ΣΥΡΙΖΑ, κύριε Γενικέ, είναι ότι οι πολιτικές σκληρής λιτότητας που εφαρμόστηκαν στη χώρα μας με την εφαρμογή των μνημονίων τα 4 τελευταία χρόνια συνοδεύτηκαν και από μια δραματική συρρίκνωση, έως και κατάργηση, των όποιων θεσμών διμερούς, τριμερούς ή πολυμερούς συζήτησης και διαπραγμάτευσης. Θεσμοί συλλογικών συμβάσεων εργασίας δέχτηκαν βαρύτατα πλήγματα τα 4 τελευταία χρόνια των μνημονίων.

Το πρώτο βαρύτατο πλήγμα το δέχθηκε η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που υπογραφόταν μεταξύ των εργοδοτικών φορέων και των εργατικών φορέων, της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος. Με απόφαση, κύριε Γενικέ, του Υπουργικού Συμβουλίου της χώρας στις 28 Φεβρουαρίου 2012 ο θεσμός αυτός δέχθηκε θανάσιμο πολιτικό πλήγμα, διότι με αυτήν την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου, ερήμην των κοινωνικών φορέων που υπέγραψαν την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, μειώθηκε ο κατώτερος εγγυημένος μισθός κατά 22% και ειδικά για τους νέους κάτω από είκοσι 25, κατά 32%. Από 751 ευρώ μικτά το μήνα, πήγε στα 586 ευρώ μικτά το μήνα και για τους νέους κάτω από 25 χρόνων στα 511 ευρώ μεικτά το μήνα. Με βάση αυτό το δεδομένο, η νέα Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που υπογράφηκε πριν από λίγο καιρό μεταξύ των εργατικών και των εργοδοτικών φορέων δεν είχε ως αντικείμενο το ύψος του κατώτερου εγγυημένου μισθού.

Το μόνο που είχε, ήταν να διασφαλιστούν ορισμένα θεσμικά θέματα στα οποία είχαν συμφωνήσει οι κοινωνικοί φορείς που διαπραγματεύονταν τα προηγούμενα χρόνια. Δεν έφτανε μόνο αυτό αλλά το 2013 η εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας δέχτηκε νέο πλήγμα με νόμο που ψηφίστηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία στην Βουλή.

Θεσμοθετήθηκε ότι από 1.1.2017 ο κατώτερος εγγυημένος μισθός και ουσιαστικά η εθνική γενική συλλογική σύμβαση εργασίας, δεν θα υπογράφεται μεταξύ της γενικής συνομοσπονδίας εργαζομένων και των φορέων των εργοδοτών απλά, θα συζητιέται μεταξύ τους και την απόφαση θα την παίρνει ο εκάστοτε Υπουργός Εργασίας της χώρας. Αυτό κύριε Γενικέ για εμάς πιστεύουμε ότι γίνεται για να εκπληρώσει η Κυβέρνηση, μνημονιακό όρο από το δεύτερο μνημόνιο, σύμφωνα με τον οποίο ο κατώτερος εγγυημένος μισθός στην Ελλάδα, θα πρέπει να προσαρμοστεί στα δεδομένα της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης, Ρουμανία, Βουλγαρία κ.λπ..  Αυτή την λέμε ρήτρα φτωχοποίησης των εργαζομένων εμείς εδώ στην Ελλάδα. Δυστυχώς, υπάρχει ρητή δέσμευση στο δεύτερο μνημόνιο που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις της χώρας μας με την τρόικα.

Το δεύτερο κύριε Γενικέ, δέχτηκαν βαρύτατο πλήγμα οι υπόλοιπες συλλογικές συμβάσεις εργασίας, οι κλαδικές και οι επιχειρησιακές. Κατ’ αρχήν, με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου σε καμία συλλογική σύμβαση δεν μπορεί να υπάρξει αύξηση, εάν η ανεργία δεν πέσει στην χώρα μας, κάτω από το 10%, γεγονός που σύμφωνα με τους διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς θα συμβεί, μετά το 2017 άρα, για ποιο θέμα θα κουβεντιάσουν για την εθνική συλλογική σύμβαση εργασίας.

Επίσης, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, καταργήθηκαν με νόμο οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και επιβλήθηκε με νόμο, η μείωση των μισθών κατά 35% και βεβαίως, την δυνατότητα που είχαν τα εργατικά συνδικάτα, όταν οι εργοδοτικοί φορείς δεν υπέγραφαν συλλογικές συμβάσεις εργασίας, να πηγαίνουν στον Οργανισμό μεσολάβησης και διαιτησίας. Αυτό το δικαίωμα των συνδικάτων συρρικνώθηκε, δεν μπορούν να προσφεύγουν μονομερώς, πρέπει να συμφωνούν και οι εργοδότες και δυστυχώς, με τις αλλαγές που έγιναν, ο Οργανισμός Μεσολάβησης και Διαιτησίας, μπορεί να αποφασίζει μόνο για τον μισθό και όχι για άλλες θεσμικές διεκδικήσεις των εργαζομένων.

Όλη αυτή η κατάσταση οδήγησε είτε τα συνδικάτα, για να σώσουν τον θεσμό των συλλογικών συμβάσεων εργασίας να αναγκάζονται, να υπογράφουν νέες συλλογικές συμβάσεις, με μειώσεις μισθών, είτε οι εργοδότες να μην υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας, με αποτέλεσμα σήμερα στην χώρα μας, το 70% των μισθών στον ιδιωτικό τομέα, να μην καθορίζονται από συλλογικές συμβάσεις εργασίας αλλά, με ατομικές συμβάσεις εργασίας, μεταξύ των μεμονωμένων εργαζομένων και των εργοδοτών. Το αποτέλεσμα είναι, να έχουν μειωθεί οι μισθοί από 35% - 50% και να έχουν συμπιεστεί όλοι οι μισθοί στην Ελλάδα, προς τα κάτω, προς τον κατώτερο εγγυημένο μισθό, ο οποίος όπως σας είπα, έχει ήδη μειωθεί δραστικά.

Ταυτόχρονα, με νομοθετικές ρυθμίσεις μειώθηκε η πλήρης και σταθερή απασχόληση, υπέρ ελαστικών μορφών εργασίας και κυρίως, αντεργατικών και απάνθρωπων μορφών εργασίας, όπως η ενοικίαση εργαζομένων και οι απολύσεις, πάλι με νόμους, έγιναν πιο εύκολες και πιο φθηνές, για τους εργοδότες.

Όσον αφορά, την αντιμετώπιση των απεργιακών κινητοποιήσεων των εργαζομένων και των συνδικάτων, είχαμε αντιμετώπιση με αυταρχισμό, από τις κυβερνήσεις των 4 τελευταίων χρόνων, που ήταν τα μνημόνια στην χώρα μας, είτε με προσφυγές στα δικαστήρια, για να βγουν παράνομες και καταχρηστικές, είτε με αυταρχική αντιμετώπιση των διαδηλώσεων, από αστυνομικές δυνάμεις είτε και με πολιτικές επιστρατεύσεις μεγάλων κλάδων απεργών, στους καθηγητές, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στα μέσα μαζικής μεταφοράς σταθερής τροχιάς στην Αθήνα, που ακόμα είναι σε πολιτική επιστράτευση.

Δυστυχώς, κύριε Γενικέ, σήμερα οι ελληνικές εφημερίδες γράφουν, ότι η Κυβέρνηση προσανατολίζεται να αλλάξει και το νόμο που ρυθμίζει την λειτουργία των συνδικάτων, για να γίνεται πιο δύσκολη η απόφαση για απεργία και για να συρρικνωθεί η δυνατότητα συνδικαλιστικής δράσης των εργαζομένων.

Τελειώνοντας θα ήθελα να πω το εξής: απ’ όλα αυτά που έγιναν σε βάρος των θεσμών διμερούς, τριμερούς, πολυμερούς διαπραγμάτευσης στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια, κάποιοι έχασαν και κάποιοι ωφελήθηκαν. Ωφελήθηκαν κυρίως, μεγάλες επιχειρήσεις λόγω της μείωσης των μισθών, ζημιώθηκαν οι εργαζόμενοι, η χώρα μας είναι σε ανθρωπιστική κρίση με τρομερά υψηλά ποσοστά ανεργίας, είμαστε επί 18 συνεχείς μήνες η πρώτη χώρα  σε ανεργία, σε όλη την Ευρώπη. Η ανεργία των νέων φτάνει μερικούς μήνες και τους επτά στους δέκα. Η φτώχεια έφτασε στο 35%. Η μετανάστευση των νέων έχει αυξηθεί και έχουμε πρόβλημα, ότι αυτές οι πολιτικές που εφαρμόζονται στην χώρα μας, μετέτρεψαν την εργατική νομοθεσία, όπως λέμε στην Ελλάδα, σε εργοδοτική νομοθεσία. Περισσότερο προστατεύουν τους εργοδότες παρά τους εργαζόμενους. Βεβαίως για να αλλάξει η κατάσταση είναι ζήτημα του ελληνικού λαού, με τους αγώνες και την ψήφο του, δεν μπορεί να ζήσει ο ελληνικός λαός άλλο με μνημόνια και με πολιτικές λιτότητας, χρειάζεται να καταργηθούν και να αντικατασταθούν, από αναπτυξιακό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, που θα δημιουργεί θέσεις εργασίας και θα αποκαθιστά την εργατική νομοθεσία και τις κοινωνικές πολιτικές.

Ζητάμε, κύριε Γενικέ από εσάς, ως Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, να ασκήσετε την μέγιστη δυνατή πίεση στην τρόικα, στην ελληνική κυβέρνηση και στην Κομισιόν, να σταματήσει αυτή η καταστροφή των εργασιακών σχέσεων, των μισθών, των θέσεων εργασίας και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας στην Ελλάδα. Σας ευχαριστώ.


Το Γραφείο Τύπου




Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ