10/10/2014

Βίντεο - Ομιλία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξη Τσίπρα στη συζήτηση στη Βουλή για την πρόταση για ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση

βίντεο

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, άκουσα με προσοχή από το κύκλωμα της Βουλής τις ομιλίες των περισσότερων Υπουργών της Κυβέρνησης. Άκουσα με προσοχή τον Υπουργό Υγείας, που παραδόξως για την κοινοβουλευτική τάξη επιλέχθηκε να αντικαταστήσει τον Πρωθυπουργό, αλλά μία πειστική απάντηση στο ερώτημα γιατί η Κυβέρνηση ζητά ψήφο εμπιστοσύνης, δεν πήρα.

Προφανώς, διότι άλλη είναι η πραγματική αιτία που η Κυβέρνηση καλεί εκτάκτως και μάλιστα ένα-ενάμισι μήνα πριν την προγραμματισμένη ψήφιση του Προϋπολογισμού, που έχει χαρακτήρα ούτως ή άλλως ψήφου εμπιστοσύνης. Ο λόγος, λοιπόν που εκτάκτως καλεί τους Βουλευτές και ζητά ψήφο εμπιστοσύνης νομίζω ότι είναι ένας και μοναδικός. Δεν εκφωνείται βέβαια από αυτό το Έδρανο από κυβερνητικά στελέχη, αλλά δεν μπορεί να κρυφτεί. Είναι η απελπισία της Κυβέρνησης μπροστά στα τεράστια συσσωρευμένα αδιέξοδα και μπροστά στη διογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Επί της ουσίας, όμως, για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, η πρόταση αυτή κατατέθηκε για να περιοριστούν οι διαρροές και να μείνουν στις θέσεις τους ακλόνητοι οι πανταχόθεν αμφισβητούμενοι συγκυβερνήτες.

Ο κόσμος που παρακολουθεί τις ομιλίες κυβερνητικών Βουλευτών καταλαβαίνει ότι δεν καταθέσατε πρόταση εμπιστοσύνης στην Κυβέρνησή σας, αλλά πρόταση μομφής στην επερχόμενη Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Κάνατε τρεις ημέρες πρόβα αντιπολίτευσης. Καλά τα πάτε με την αντιπολίτευση, ομολογώ, αλλά μετά από τρεις ημέρες κινδυνεύετε να σας γυρίσει και τελείως μπούμερανκ η πρωτοβουλία συσπείρωσης.

Από μόνοι σας -και εννοώ τις τοποθετήσεις κυβερνητικών Βουλευτών- μετατρέπετε την πρόταση εμπιστοσύνης σε πρόταση δυσπιστίας εναντίον του εαυτού σας. Ο ελληνικός λαός έχει μάτια και βλέπει. Ξέρετε, δεν καταπίνει και την κινδυνολογία, που εξαπολύετε πότε από τα τηλεοπτικά παράθυρα και πότε από το καφενείο της Βουλής. Αλήθεια, τίνος το λάκκο σκάβετε όταν κινδυνολογείτε από το καφενείο της Βουλής;

Το μεγάλο δυστύχημα για εσάς είναι ότι δεν μπορείτε να αποσταθεροποιήσετε το ΣΥΡΙΖΑ δίχως ταυτόχρονα να αποσταθεροποιείτε και τη χώρα. Φαίνεται, όμως, πως ορισμένοι μπροστά στον καημό τους για το ΣΥΡΙΖΑ δεν ορρωδούν.

Ευτυχώς, όμως, ο ελληνικός λαός τους έχει πάρει χαμπάρι και γνωρίζει πια ότι η μόνη ασφαλής διέξοδος για τον τόπο είναι η συντεταγμένη και δημοκρατική πολιτική αλλαγή και μια άλλη πολιτική από μια άλλη κυβέρνηση, την Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που έχει στόχο να εκπροσωπήσει τον κόσμο της εργασίας και της μεσαίας τάξης.

Εμείς παρόλα αυτά είχαμε μια καλή ευκαιρία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αυτές τις τρεις μέρες να παρουσιάσουμε ξανά –στο Κοινοβούλιο αυτή τη φορά- τις προγραμματικές μας δεσμεύσεις, εκείνες που παρουσιάσαμε στη Θεσσαλονίκη, ένα πρόγραμμα κοστολογημένο με αρχή, μέση και τέλος, ένα πρόγραμμα, όμως, που κάποιοι έκαναν ό,τι μπορούσαν προκειμένου να μην το ακούσει ο λαός μας. Θυμήθηκαν τις παλιές μεθόδους της ΥΕΝΕΔ. Παρακάλεσαν δεξιά και αριστερά για να μη μεταδοθεί η ομιλία. Μόνο που η αυταρχική και ακραία δεξιά ιδεοληψία της λογοκρισίας, όχι μόνο δεν λειτούργησε, αλλά έφερε τα αντίθετα αποτελέσματα. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, όχι μόνο το άκουσε, αλλά το αγκάλιασε ο λαός μας. Ίσως αυτό να ήταν το κομβικό σημείο. Η Θεσσαλονίκη ήταν φέτος η κρίσιμη στιγμή της αρχής της κυβερνητικής κατάρρευσης από τη μία και της μεγάλης συσπείρωσης ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων στο ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη. Όσα ακολούθησαν είναι χαρακτηριστικά.

Στην αρχή μας καταγγείλατε για παροχολογία. Αλήθεια, είναι παροχολογία η ανάγκη αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης. Είναι «λεφτά υπάρχουν» το να εξασφαλίσουμε ένα πιάτο φαΐ, στέγη, ρεύμα και αξιοπρέπεια σε όσους συμπολίτες μας ζουν στα όρια της εξαθλίωσης; Ή μήπως είναι παροχολογία η αναγκαία ρύθμιση των κόκκινων δανείων, η διευκόλυνση με πολλές δόσεις των παγιδευμένων οφειλετών στα ληξιπρόθεσμα χρέη ή η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, όταν η ανεργία έχει φτάσει σε εξωφρενικά, μη αποδεκτά για ευρωπαϊκή χώρα μεγέθη, ειδικότερα η ανεργία που αφορά τους νέους ανθρώπους;

Αργότερα, όμως, αφού καταλάβατε το αδιέξοδο αυτής της στρατηγικής, να μιλάει κανείς για παροχές σε μια χειμαζόμενη κοινωνία, αφήσατε τα περί παροχών και είπατε ότι δεν βγαίνει η κοστολόγηση. Επιστρατεύσατε, μάλιστα, τον Υπουργό Οικονομικών να βγάλει ανακοίνωση που πέρα όμως από τις εμφανείς λαθροχειρίες, στην ουσία επιβεβαίωσε την ορθότητα αυτών που εξαγγείλαμε.

Κι αφού ούτε κι αυτή η τακτική είχε όφελος, προχωρήσατε στο τρίτο στάδιο: Ξεπατικώνετε το πρόγραμμα μας, προσπαθώντας να υποσχεθείτε φοροαπαλλαγές και μέτρα κοινωνικής ευαισθησίας σε ένα επικοινωνιακό κρεσέντο επιλεκτικών διαρροών που αν κανείς τις πίστευε όλες, θα κοιμόταν ευτυχισμένος τα βράδια.

Δυστυχώς, όμως, όχι μόνο για εσάς, αλλά για την πλειονότητα των πολιτών που έχουν λεηλατηθεί από αυτήν την πολιτική, λίγοι είναι αυτοί που κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια.

Διότι από τη μία υπόσχεστε ελαφρύνσεις και δόσεις, τρέχοντας πίσω από όσα εμείς είπαμε στη Θεσσαλονίκη, αλλά από την άλλη, την ίδια στιγμή νομιμοποιείτε τον ΕΝΦΙΑ, το φόρο που λεηλατεί τη μεσαία τάξη και μετατρέπει τους ανθρώπους που δούλεψαν μια ζωή για να έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους σε νοικάρηδες στο ίδιο τους το σπίτι.

Ποιον να πείσετε, λοιπόν, ότι έχετε σκοπό να ελαφρύνετε το βάρος το ασήκωτο που εσείς οι ίδιοι φορτώσατε στην πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών;

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η Κυβέρνηση όμως τις τελευταίες μέρες επιδίδεται στον έσχατο εμπαιγμό: Ισχυρίζεται ότι προετοιμάζει την έξοδο της χώρας από το μνημόνιο.

Μα, εσείς δεν ήσασταν αυτοί οι οποίοι μας λέγατε με καμάρι στα τηλεοπτικά παράθυρα ότι ακόμα κι αν δεν υπήρχε το μνημόνιο, ακόμη κι αν δεν το είχε φέρει η τρόικα στη χώρα, θα έπρεπε να το εφεύρουμε και να το εφαρμόσουμε από μόνοι μας, διότι κάνει καλό στη χώρα, βγάζει τη χώρα από την κρίση; Τότε, ξαφνικά, γιατί γίνατε αντιμνημονιακοί και ποιον πιστεύετε ότι μπορείτε να κοροϊδέψετε έτσι; Τόση υποκρισία;  

Πρέπει, όμως, να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Τι είναι τα μνημόνια; Είναι ένας τίτλος σε μια δανειακή σύμβαση; Τα μνημόνια είναι οι πάνω από τετρακόσιοι εξήντα εφαρμοστικοί νόμοι. Είναι οι εικοσιπέντε Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, που στραγγαλίζουν την οικονομία και μονιμοποιούν αυτήν την κοινωνική τραγωδία. Είναι η ανεργία. Είναι οι απολύσεις. Είναι η αιμορραγία των συνταξιούχων. Είναι ο εργασιακός μεσαίωνας. Είναι η ανασφάλεια. Είναι η διάλυση της μεσαίας διαστρωμάτωσης.

Δικοί σας ψηφοφόροι ήταν όλοι αυτοί. Γιατί σας εγκαταλείπουν; Ξαφνικά έγινε ο ΣΥΡΙΖΑ ελκυστικός στους δικούς σας ψηφοφόρους; Τους διαλύετε. Τα μνημόνια τους διέλυσαν. Μνημόνια δεν είναι ένας τίτλος. Είναι η εκποίηση του δημόσιου πλούτου. Είναι η ανάπηρη δημοκρατία. Είναι η κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, ακόμα και ανθρώπινων δικαιωμάτων. Τα μνημόνια είναι όλα όσα και τώρα στηρίζετε και απεργάζεσθε, ενόσω μας λέτε ότι φεύγετε. Τα νέα προαπαιτούμενα, οι ομαδικές απολύσεις, το lockout, η απαγόρευση της απεργίας, η πλήρης εξουθένωση των εργαζόμενων και των συνταξιούχων. Αυτά είναι τα μνημόνια. Είναι το δέσιμο της πατρίδας μας στο άρμα μεγάλων συμφερόντων, που τη θέλουν φθηνό οικόπεδο, με φθηνό και φιμωμένο εργατικό δυναμικό.

Έχετε αλήθεια καμιά πρόθεση να μας αποδεσμεύσετε από όλα αυτά ή μήπως, αντιθέτως, είσαστε απόλυτα ταυτισμένοι με όλα αυτά; Αφού πλέον εσείς μας λέτε ότι τα πιστεύετε. Έχουν γίνει η νέα σας ιδεολογία.

Πριν από λίγες μέρες διάβαζα μία κριτική του κ. Σαμαρά στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για αύξηση του κατώτατου μισθού, ως ένα προωθητικό, θετικό σοκ, για την τόνωση της ζήτησης στην οικονομία, όπου είπε ότι η αύξηση του μισθού στα 751 ευρώ είναι ταυτόσημο, περίπου, με την καταστροφή.      

Για πείτε μου τώρα. Δεν είναι η τρόικα που τα λέει αυτά. Είστε εσείς που τα λέτε αυτά. Και αφού τα λέτε, τα πιστεύετε, άρα θα τα εφαρμόσετε, είτε υπάρχει η τρόικα είτε δεν υπάρχει η τρόικα, είτε φύγει, τυπικά, το ΔΝΤ είτε μας δώσει την πιστωτική γραμμή, για να μείνουμε συνδεδεμένοι, ενώ θα έχει φύγει.

Κι αν κατάλαβα καλά, υποτιμάτε τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού, παριστάνοντας εσείς τους αντιμνημονιακούς, «σκίζοντας κάθε μέρα τις σελίδες των μνημονίων», όπως είπατε προεκλογικά, πριν τις ευρωεκλογές.

Θέλω να θυμίσω στο Σώμα ότι μόλις την περασμένη Δευτέρα η Κυβέρνηση κατέθεσε ένα προσχέδιο Προϋπολογισμού, το οποίο όχι μόνο δε σηματοδοτεί την έξοδο από το μνημόνιο, αλλά αντίθετα μετατρέπει το μνημόνιο από σύμβαση ορισμένου χρόνου, σε καθεστώς αορίστου χρόνου. Διότι, υποσχεθήκατε φοροελαφρύνσεις και φέρνετε 2 δισεκατομμύρια φόρους, μονιμοποίηση της έκτακτης εισφοράς, χαράτσι στα ακίνητα, με τη μορφή του ΕΝΦΙΑ, τεράστια αύξηση στον ειδικό φόρο κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης. Τι υποκρισία! Ενώ από το Μάρτιο του 2011 και μετά έχει αυξηθεί κατά 1500%, εσείς πανηγυρίζετε, διότι το μειώνετε 30% και αυτή είναι η έξοδος από τα μνημόνια.

Φόρους, λοιπόν, φέρνετε, με αυξήσεις στην άμεση φορολογία, στην παρακράτηση μισθών και συντάξεων, στο συντελεστή φορολόγησης των ενοικίων για εισοδήματα έως 12.000 ευρώ, στα εισοδήματα των αγροτών, με συντελεστή 13% από το πρώτο ευρώ.    

Και δεν περιλαμβάνετε στο προσχέδιο μέτρα τα οποία έχετε ψηφίσει ή ετοιμάζεστε για τον Νοέμβριο, όπως το νέο μισθολόγιο για τους δημόσιους υπαλλήλους, την απόσυρση του κράτους από το συνταξιοδοτικό σύστημα με την εγγύηση μόνο της βασικής σύνταξης των 360 ευρώ το μήνα, την εξαφάνιση των επικουρικών, την κατάργηση των τριετιών στον ιδιωτικό τομέα, την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και το lock out, τον πλειστηριασμό των ακινήτων από τα 2/3 ως το μισό της αντικειμενικής τους αξίας.

Και χαιρετίζω μια πρόταση που άκουσα, διότι εμείς την είπαμε στη Θεσσαλονίκη, κυρία Μπακογιάννη. Δεν μπορούμε να φορολογούμε τους Έλληνες πολίτες με πλασματικές αξίες. Αλλά, εδώ θέλει έναν ενιαίο σχεδιασμό. Διότι η μείωση των αντικειμενικών αξιών, ώστε να φτάσουν τις πραγματικές αξίες, πρέπει να συνδυαστεί και με ένα πλαίσιο προστασίας των πλειστηριασμών, ιδίως των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας.

Ιδού, λοιπόν, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, το νέο μνημόνιο. Πώς θα το ονομάσετε; Πείτε το, όπως θέλετε. Η ουσία ποια είναι; Και έρχεστε μετά και μας λέτε ότι φεύγει το ΔΝΤ, τελειώνουν τα βάσανά μας. Όμως, δεν σας πιστεύει –δυστυχώς, για εσάς- κανείς πια ούτε τα στελέχη σας σας πιστεύουν. Φαίνεται ότι το παραμύθι των Παρισίων τελείωσε πριν καν ξεκινήσει.

Επιτρέψτε μου, όμως, να σταθώ και λίγο στο αδύνατο που ισχυρίζεστε, ότι με τη συνέχεια της λιτότητας μπορεί να έρθει στον τόπο ανάπτυξη. Γιατί όλο και περισσότεροι στην Ευρώπη επιτέλους αντιλαμβάνονται ότι θαύματα δεν γίνονται. Με την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της ευρωζώνης, την ιταλική, να βρίσκεται ήδη σε ύφεση και τη δεύτερη μεγαλύτερη, τη γαλλική, να παλεύει να την αποφύγει, η επιδείνωση της κατάστασης στη Γερμανία είναι η χαριστική βολή για την ανάκαμψη στην ευρωζώνη.

Αυτό είναι το πραγματικό success story της γερμανικής ηγεσίας, κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης. Αυτή η αποτυχία είναι που προκάλεσε και προκαλεί και τη διαφαινόμενη ρωγμή στις εδραιωμένες αντιλήψεις και σήμερα ωθεί σε κάποια δειλά βήματα –ομολογώ- αλλαγής πολιτικής.

Όμως, εσείς δεν έχετε μείνει απλώς πίσω από αυτή την εξέλιξη, είστε απέναντι από αυτή την εξέλιξη, την έστω και δειλή! Στηρίζετε τις αντιλήψεις που σήμερα κλονίζονται, απόλυτα ταυτισμένοι με την πολιτική της σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, απόλυτα ταυτισμένοι με την πολιτική της κυρίας Μέρκελ.

Και φτάνει μάλιστα ο Υπουργός των Οικονομικών στο σημείο να επιτιμά δημοσίως τη γαλλική κυβέρνηση, επειδή αποφάσισε να μεταθέσει στο 2017 τον στόχο για δημοσιονομικό έλλειμμα 3% -είπαν ότι θα έχουν πάνω από 4% φέτος, αγνοώντας το «στενό κορσέ» των συμφώνων- κι εμείς βγήκαμε να τους πούμε: «τι είναι αυτά που κάνετε;». Εσείς, δηλαδή, δεν είστε απλά στη στρατηγική του καλού και υπάκουου μαθητή. Εσείς είστε στη στρατηγική του υπάκουου μαθητή που καρφώνει και από πάνω τους συμμαθητές του στη δασκάλα, όταν αυτοί δεν τηρούν την τιμωρία!

Επιτρέψτε μου, όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, και μια αναφορά στο ζήτημα του χρέους. Θα επικαλεστώ την κοινή λογική. Μια διαπραγμάτευση έχει δύο βασικές προϋποθέσεις. Η πρώτη προϋπόθεση είναι να υπάρχουν δύο μέρη τουλάχιστον, τα οποία διαφωνούν. Και δεύτερον, αφού υπάρχουν δύο μέρη που διαφωνούν, όποιος πάει στη διαπραγμάτευση να έχει ένα πολίτικό σχέδιο, έναν στόχο.

Ας ξεκινήσω από την πρώτη προϋπόθεση. Δεν υπάρχουν δύο μέρη σε διαφωνία. Υπάρχει η κυρία Μέρκελ και ο κ. Σαμαράς σε πλήρη αρμονία. Και οι δύο συμφωνούν ότι το χρέος της χώρας, παρά το γεγονός ότι έχει φτάσει στο 175% του ΑΕΠ, είναι βιώσιμο. Συμφωνία για τα μέτρα, συμφωνία για το χρέος. Και πώς είναι βιώσιμο; Με ένα πιστοποιητικό –λέει- βιωσιμότητας. Άρα, τι ακριβώς, διαπραγματεύεστε και τι ακριβώς θα διαπραγματευτείτε, κύριε Σαμαρά, όταν συμφωνείτε σε όλα με την κυρία Μέρκελ;

Εμείς πιστεύουμε ότι τίποτα δεν θα διαπραγματευτείτε.

Η απουσία της δεύτερης προϋπόθεσης του σχεδίου νομίζω είναι προφανής: Δεν έχετε πολιτική στρατηγική διαπραγμάτευσης, δεν έχετε πολιτική ευρωπαϊκών συμμαχιών. Γιατί εκτός απ’ το ότι το χρέος μας είναι βιώσιμο πιστεύετε παράλληλα ότι είναι και ελληνικό πρόβλημα. Αγνοείτε, δηλαδή, την ευρωπαϊκή διάσταση και σχεδιάζετε μάλιστα έξοδο στις αγορές χωρίς προηγουμένως να έχουμε διεκδικήσει μια κοινωνικά βιώσιμη λύση για το χρέος. Και αυτό είναι επικίνδυνο.

Απεναντίας, εμείς διεκδικούμε με σχέδιο, με στόχο, με συμμαχίες μια ευρωπαϊκή διάσκεψη για το χρέος που θα δώσει οριστική, κοινωνικά βιώσιμη και δίκαιη λύση σε ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα, όχι σε ένα ελληνικό και μόνο πρόβλημα. Δεν ζητάμε ελεημοσύνη, ζητάμε ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Ο στόχος μας είναι συγκροτημένος και σαφής. Ζητάμε τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και ρήτρα ανάπτυξης για την αποπληρωμή του εναπομείναντος στο πλαίσιο των αποφάσεων της διεθνούς διάσκεψης του Λονδίνου το 1953 που αφορούσαν και την ίδια τη Γερμανία.

Κυρίες και κύριοι της Κυβέρνησης, προσπαθείτε μέσα στην απελπισία και την αγωνία σας σήμερα, με την πρόταση εμπιστοσύνης, να παίξετε τα ρέστα σας. Αλλά, χωρίς να το καταλαβαίνετε, είναι η ίδια η κίνησή σας που θα σας βυθίσει σε ακόμα μεγαλύτερο αδιέξοδο. Ζητάτε την εμπιστοσύνη του Σώματος για τη συνέχιση της πολιτικής σας. Το βράδυ, όμως, όταν θα κλείσουν τα φώτα αυτής εδώ της Αίθουσας όλοι θα διαπιστώσουν ότι η εμπιστοσύνη αυτή θα είναι πολύ μακριά από τους εκατόν ογδόντα Βουλευτές που το σύνταγμα απαιτεί για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Τι θα κάνετε, λοιπόν; Θα επιμείνετε σε αυτήν τη αδιέξοδη και διχαστική τακτική να λέτε «Έχω τους εκατόν ογδόντα, αλλά τους κρύβω, τους έχω και θα τους βρω στην πορεία»;

Ενώ όλα τα κόμματα –προσέξτε το αυτό- που συνέστησαν την παρούσα Βουλή, πλην των δύο συγκυβερνώντων, έχουν δεδηλωμένη την πρόθεσή τους να μη ψηφίσουν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δεν είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ, κυρίες και κύριοι Βουλευτές. Όλα τα κόμματα –και εμένα τουλάχιστον με αφορούν και λογαριάζω αυτά της δημοκρατικής αντιπολίτευσης- με διαφορετικό ενδεχομένως σκεπτικό το καθένα καταλήγουν στον ίδιο παρονομαστή. Μόνο τα δύο που συγκυβερνούν με έναν αριθμό Βουλευτών που -παρά το ότι είναι πλασματικός σε σχέση με τα σημερινά δημοσκοπικά σας ποσοστά –αφήστε τα δημοσκοπικά- ακόμη και με τα εκλογικά αποτελέσματα των τελευταίων ευρωεκλογών του Μάη, εντούτοις ακόμη και αυτός ο πλασματικός αριθμός Βουλευτών σε σχέση με την κατάσταση που επικρατεί στην κοινωνία, αυτός ο πλασματικός αριθμός που σήμερα θα δηλώσει εμπιστοσύνη στην Κυβέρνησή σας δεν θα σας αρκεί για να δείτε τον πολυπόθητο αριθμό που προβλέπει το σύνταγμα για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Εγώ κάνω μια πρόβλεψη: Ούτε με τα κιάλια δεν θα το δείτε.

Τι θα κάνετε, λοιπόν; Εκεί είναι το ερώτημα, τι θα κάνετε; Θα συνεχίζετε κλείνοντας το μάτι σε πρακτικές που απαξιώνουν και εξευτελίζουν το κύρος και την υπόσταση του κοινοβουλευτισμού; Θα συνεχίσετε μέχρι να παραπέμπετε εν έτει 2014 σε πρακτικές 1965; Αυτό θα κάνετε; Και μάλιστα θα το κάνετε επί τέσσερις συνεχόμενους μήνες; Θα κρατάτε, δηλαδή, δέσμια τη χώρα σε εάν παρατεταμένο και πολωτικό προεκλογικό κλίμα, δέσμια μιας ακατάσχετης προεδρολογίας και ταυτόχρονα και όλο το πολιτικό σύστημα δέσμιο σεναρίων ευτελισμού; Αυτό είναι το σχέδιό σας; Είναι αυτό το σχέδιό σας μόνο και μόνο για να κρατήσετε την εξουσία, να μείνετε ένοικοι στο Μέγαρο Μαξίμου για τέσσερις ακόμα μήνες;

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, ακούστε με. Σας ζητώ να το ξανασκεφτείτε και ζητώ από τον κ. Σαμαρά να το ξανασκεφτεί. Δεν είναι ωφέλιμο για τον τόπο, δεν είναι ούτε και για εσάς. Συναίνεση, όπως το Σύνταγμα προβλέπει -για να συνεννοηθούμε- εκατόν ογδόντα Βουλευτών από την παρούσα Βουλή δεν μπορεί να υπάρξει, γιατί προφανώς και αυτή η συναίνεση δεν αφορά τη συναίνεση στο πρόσωπο.

Συναίνεση για εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή ισοδυναμεί με συναίνεση στη συνέχεια της καταρρακωμένης σας Κυβέρνησης, ισοδυναμεί με συναίνεση στη συνέχεια της καταστροφική πολιτικής της λιτότητας και των μνημονίων.

Θαρρώ πως όποιος θέλει να δώσει τέτοιου είδους συναίνεση θα έχει το σθένος σήμερα να υπερψηφίσει την πρόταση εμπιστοσύνης που καταθέσατε στο ελληνικό Κοινοβούλιο, εμπιστοσύνης στην Κυβέρνησή σας. Σας προτείνω, λοιπόν, σήμερα το βράδυ να δείτε το αποτέλεσμα και να το ξανασκεφτείτε, να πράξετε όπως ορίζει το συμφέρον της χώρας. Δεν είναι η παραμονή σας τέσσερις ακόμα μήνες στις καρέκλες της εξουσίας το συμφέρον της χώρας. Μπορεί να υπάρξει προοπτική και μέλλον για τη χώρα και χωρίς εσάς στις καρέκλες τις κυβερνητικές! Μπορεί να φανταστεί κανείς την Ελλάδα και χωρίς εσάς στις καρέκλες τις κυβερνητικές!

Δεν είναι, όμως, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, μόνο η πολύμηνη, παρατεταμένη προεκλογική περίοδος το πρόβλημα, είναι και η πασιφανής αδυναμία σας να χειριστείτε με αποτελεσματικό και επωφελή τρόπο τα κρίσιμα ζητήματα της χώρας. Και εξηγούμαι: Δεν έχει να κάνει αυτό με τις προθέσεις σας. Έχει να κάνει με την αντικειμενική πραγματικότητα. Ακόμα και στελέχη της Συγκυβέρνησής σας, που θα σας ψηφίσουν σήμερα, σας ζητάνε ανοιχτά -από αυτό εδώ το Βήμα το είπαν- να πάτε σε κυβέρνηση ειδικού σκοπού. Με ποιον; Με τον δαίμονα ΣΥΡΙΖΑ! Με τον ΣΥΡΙΖΑ που ξορκίζετε όλα αυτά τα χρόνια. Προφανώς, όταν σας το προτείνουν αυτό, κύριε Σαμαρά, εννοούν χωρίς εσάς στο τιμόνι. Εγώ τουλάχιστον αυτό αντιλαμβάνομαι.

Πώς, λοιπόν, να πάτε μετά εσείς και να διαπραγματευτείτε στο εξωτερικό, όταν από το εσωτερικό του εσωτερικού σας αμφισβητείστε; Πόσω δε μάλλον όταν έχει ήδη διαμορφωθεί μια πλατιά κοινωνική πλειοψηφία που απαιτεί αλλαγή πολιτικής και ισχυρή διαπραγμάτευση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και αυτό, ξέρετε, το γνωρίζουν καλά και έξω. Γνωρίζουν ότι είστε πλέον Κυβέρνηση και Πρωθυπουργός ορισμένου χρόνου, περιορισμένου χρονικού ορίζοντα. Ο χρόνος σας τελειώνει, λήγει, το αργότερο σε τέσσερις μήνες, τον Φλεβάρη του 2015.

Πώς να έχετε κύρος και διαπραγματευτική δύναμη, όταν όλοι πια βλέπουν, μέσα και έξω, ότι η Κυβέρνησή σας στηρίζεται σε δύο κόμματα που η κοινωνία, οι ίδιοι οι ψηφοφόροι σάς αποδοκιμάζουν; Δείτε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης, και αυτές που δημοσιεύονται και αυτές που δεν δημοσιεύονται, αλλά προφανώς τις γνωρίζετε. Όλοι τις γνωρίζουμε. Όλες μιλούν πλέον για μια διαφορά συντριβής. Πείτε μου ειλικρινά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με ποιο κύρος, με ποια διαπραγματευτική ισχύ, υπό αυτές τις συνθήκες θα μπορούσε όχι η δική σας Κυβέρνηση, οποιαδήποτε κυβέρνηση να διεκδικήσει μια καλύτερη συμφωνία για τη χώρα;

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, με αυτά τα δεδομένα, μετά τις Ευρωεκλογές, ζητήσαμε να λαμβάνετε υπόψη σας στις κρίσιμες αποφάσεις, στις αποφάσεις που ο χρονικός τους ορίζοντας δεσμεύει και την επόμενη κυβέρνηση την άποψη, τη θέση του πρώτου κόμματος. Κινηθήκατε στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

Με αυτά τα δεδομένα και με ακόμα χειρότερα σήμερα, ακόμα πιο έντονα σας λέμε: Μην προχωρήσετε σε κρίσιμες κινήσεις, σε κρίσιμες διαπραγματεύσεις, σε αποφάσεις που θα δεσμεύουν τα χέρια και των επόμενων κυβερνήσεων χωρίς την συναίνεση του πρώτου κόμματος.

Το λέω ξανά όχι μόνο για να το ακούσετε εσείς, αλλά και για να το ακούσουν στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο και στην Ουάσιγκτον. Οποιαδήποτε απόφαση ή συμφωνία δεν θα έχει τη δική μας συναίνεση, δεν θα γίνει αποδεκτή από εμάς.

Δεν θα δεσμεύει τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα δεσμεύει την κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, για την οποία ο λαός μας σύντομα θα δώσει ισχυρή εντολή με την ψήφο του.

Όπως γνωρίζετε, όπως έχουμε πει χιλιάδες φορές –το ξεκαθαρίζω για ακόμη μία φορά- σε καμία συμφωνία που θα περιλαμβάνει τη συνέχεια του μνημονιακού καθεστώτος, σε καμία συμφωνία που θα περιλαμβάνει τη συνέχεια της λιτότητας με οποιοδήποτε επικοινωνιακό καμουφλάζ, εμείς δεν πρόκειται να βάλουμε την υπογραφή μας. Τελεία, παράγραφος!

Και με αυτό τον τρόπο θέλω να δώσω μία απάντηση και σε όσους Βουλευτές από αυτό εδώ το Βήμα, καλοπροαίρετα ενδεχομένως, μίλησαν για κυβερνήσεις ειδικού σκοπού και για συναίνεση. Δεν αρνούμαστε τη συναίνεση. Όμως, το ερώτημα που θέτουμε είναι «σε ποια βάση συναίνεση;». Για μας είναι προφανές. Η προοπτική περαιτέρω εξαθλίωσης της κοινωνίας οδηγεί στη διαιώνιση της Ελλάδας ως μιας χώρας πειραματόζωου των νεοφιλελεύθερων επιλογών στην Ευρώπη, ως μία χώρα αποικίας, χρέους και ανεργίας.

Ποια συναίνεση μπορεί να δώσει κανείς σε αυτή την προοπτική; Στον αντίποδα αυτής της στρατηγικής ήδη διαμορφώνεται ευρεία, ευρύτατη συναίνεση στο κοινωνικό πεδίο. Είναι η συναίνεση πάνω στο πρόγραμμα που παρουσιάσαμε στη Θεσσαλονίκη που θέτει αδιαπραγμάτευτες κοινωνικές προτεραιότητες, την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής καταστροφής, την επανεκκίνηση της οικονομίας, τη φορολογική αποφόρτιση των μεσαίων στρωμάτων, την ενίσχυση της ζήτησης και την αντιμετώπιση της ανεργίας. Πάνω σε αυτό το σχέδιο θα δημιουργηθούν οι όποιες προωθητικές συναινέσεις της επόμενης ημέρας και όχι πάνω στο αποτυχημένο και καταστροφικό σχέδιο της λιτότητας.

Όμως, άκουσα το τριήμερο και πολλούς συναδέλφους από τα κυβερνητικά έδρανα να μιλούν όχι για συναίνεση, αλλά για τη στοιχειώδη ανάγκη συνεννόησης παρά τις διαφορετικές οπτικές. Εμείς αυτή τη συνεννόηση δεν την αρνηθήκαμε, αλλά έχουμε μπροστά μας μία Κυβέρνηση και έναν Πρωθυπουργό που απαξιώνει όχι μόνο την Αξιωματική Αντιπολίτευση, αλλά συνολικά την κοινοβουλευτική διαδικασία.

Στα δύο και πλέον χρόνια θητείας της Κυβέρνησης Σαμαρά δεν υπήρξε ούτε μία φορά που να αισθανθήκατε την ανάγκη για ένα εθνικό θέμα, για ένα κρίσιμο θέμα να ενημερώσετε θεσμικά την Αξιωματική Αντιπολίτευση, να ενημερώσετε –αφού δεν αναγνωρίζετε την Αξιωματική Αντιπολίτευση- το ελληνικό Κοινοβούλιο.

Τώρα, όμως, κυρίες και κύριοι Βουλευτές, είναι η ώρα της ύστατης αλλά και της πιο αναγκαίας για τον τόπο συνεννόησης. Σας καλώ, λοιπόν, να μην επιμείνετε σε αυτή την αδιέξοδη τακτική, να μην επιμείνετε να βυθίσετε τη χώρα σε μία τετράμηνη και πλέον διάρκειας παρατεταμένη και διαρκή προεκλογική περίοδο και κυρίως να μην επιμείνετε να διαχειριστείτε εσείς και να αναλάβετε δεσμεύσεις μακράς διάρκειας εν ονόματι της χώρας και του λαού, που όμως πια δεν σας εμπιστεύεται και δεν σας στηρίζει.

Δώστε, λοιπόν, τη δυνατότητα στο λαό μας να αποφασίσει και σε μία νέα κυβέρνηση, με ισχυρή λαϊκή εντολή, να διαχειριστεί τις κρίσιμες για τον τόπο διαπραγματεύσεις και φανείτε θαρραλέοι, δίνοντας διέξοδο στο σημερινό πολιτικό αδιέξοδο.

Αφού διαπιστώσετε σήμερα ότι στη Βουλή δεν έχετε ούτε κατά διάνοια τον προβλεπόμενο από το Σύνταγμα αριθμό των εκατόν ογδόντα Βουλευτών, έστω ως πρόκριμα για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, προχωρήστε συντεταγμένα και έγκαιρα στη λαϊκή ετυμηγορία, να πάμε συντεταγμένα και ομαλά σε εκλογές που θα δώσουν εντολή ισχυρής διακυβέρνησης και διαπραγμάτευσης αλλά και περιθώρια ευρείας συναίνεσης, όπως το Σύνταγμα προβλέπει, στην εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Οι ώρες είναι κρίσιμες. Ας δείξουμε ότι όλοι στεκόμαστε στο ύψος των περιστάσεων.

Σε ό,τι μας αφορά είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν. Λέμε, εκλογές τώρα και εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας με ευρύτατη συναίνεση, ώστε να δοθεί μήνυμα μέσα και έξω ότι η χώρα γυρίζει σελίδα, ξαναγίνεται ισχυρή και υπολογίσιμη στην Ευρώπη και στον κόσμο, διεκδικεί με το λαό στο προσκήνιο και με ευρεία κοινωνική συναίνεση μία δίκαιη και βιώσιμη λύση για το χρέος, για το μέλλον της πατρίδας μας.

Ζητάμε, λοιπόν, εκλογές όχι για να έρθουμε στην εξουσία και να διαχειριστούμε τη μνημονιακή Ελλάδα. Ζητάμε εκλογές για να αλλάξουμε την Ελλάδα, για να αντικαταστήσουμε την εσωτερική υποτίμηση αξιών, αμοιβών και ανθρώπων με ένα κυβερνητικό πρόγραμμα δικαιοσύνης, αξιοπρέπειας και ελπίδας.

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η μεγάλη κοινωνική αλλαγή, η μεγάλη ανατροπή έχουν ήδη δρομολογηθεί. Το παλιό φεύγει. Το καινούριο έρχεται. Κανείς δεν θα καταφέρει, ό,τι κι αν σκαρφιστεί, να το σταματήσει.

Η κοινωνική δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, τα κοινωνικά δικαιώματα θα επιστρέψουν στην πατρίδα μας. Η πραγματική δημοκρατία και οι κανόνες θα επιστρέψουν στην πατρίδα μας. Αυτή θα είναι η Ελλάδα του αύριο, ό,τι κι αν κάποιοι σκαρφιστούν.

Και σας ζητώ, μην καίτε τα σπαρτά και γκρεμίζετε τις γέφυρες πίσω σας.

Θα έρθει το καινούριο. Θα ξημερώσει μία καλύτερη μέρα για τον τόπο. Μην αποσταθεροποιείτε τη χώρα, προσπαθώντας να αποσταθεροποιήσετε τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η Ελλάδα του αύριο θα είναι μία κοινωνία δίκαιη, μία κοινωνία ανοιχτή, μία κοινωνία δημοκρατική.

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ