Η απόρριψη του δίκαιου αιτήματος του Νίκου Ρωμανού μας θέτει όλους προ των ευθυνών μας. Η σιωπή δεν είναι πλέον απλώς συνενοχή, αλλά συνιστά η ίδια έγκλημα, αφού απειλείται άμεσα η ζωή ενός ανθρώπου.

Ο Νίκος Ρωμανός, αδιάφορο αν εκείνος το δέχεται ή όχι, είναι και ο ίδιος θύμα της ίδιας σφαίρας που σκότωσε τον φίλο του. Δεν κρίνουμε γιατί βρίσκεται στη φυλακή. Υπερασπιζόμαστε όμως το δικαίωμά του στη μόρφωση, το οποίο, ενώ η Πολιτεία θεωρητικά το παρέχει σε όλους τους κρατουμένους, στην πράξη το στερεί από αυτόν εκδικητικά.

Η θέση του Νίκου Ρωμανού είναι μέσα στη ζωή. Αυτήν υπερασπίζεται, θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή του.