ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

26/05/2015

Δημ. Παπαδημούλης: Βρισκόμαστε κοντά στη συμφωνία



Μιλώντας στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ και την Α. Μπουσδούκου ο Δημήτρης Παπαδημούλης δήλωσε, μεταξύ άλλων, τα εξής:

Βρισκόμαστε κοντά στη συμφωνία. Η συμφωνία αυτή χρειάζεται γιατί εξυπηρετεί όχι μόνο τα συμφέροντα της Ελλάδας, αλλά και των δανειστών. Το κόστος μιας μη συμφωνίας είναι πολύ μεγάλο και για τους δανειστές και λέω στον κόσμο να μην ακούει τις φοβέρες και τις απειλές, ότι δηλαδή εμείς θα καταστραφούμε και οι άλλοι δεν θα πάθουν τίποτα αν δεν υπάρξει συμφωνία. Επειδή ακριβώς το κοινό συμφέρον απαιτεί συμφωνία, χρειάζεται -για να ξεπεραστούν και οι τελευταίοι «κόμποι»- οι πολιτικοί ηγέτες να αναλάβουν τις ευθύνες του και με αμοιβαίες υποχωρήσεις, με κοινή λογική και με τη δέουσα ευελιξία, να εξασφαλιστεί μια συμφωνία που να είναι ρεαλιστική. Να επιτρέπει δηλαδή στην Ελλάδα να ανασάνει και να αναπτυχθεί η οικονομία της και να είναι και βιώσιμη, που σημαίνει να μην έχουμε μετά από 2-3 μήνες «φτου κι απ’ την αρχή», τα ίδια που τραβάμε 5 χρόνια τώρα ως χώρα και ως κοινωνία.

Που σημαίνει ότι πρέπει να ανοίξει έναν δρόμο, έναν οδικό χάρτη, όπου η Ελλάδα να αναλάβει να κάνει αυτά που πρέπει –και που θα ‘πρεπε να είχε κάνει εδώ και δεκαετίες- στη διοίκησή της, στην οικονομία της, στο φορολογικό της σύστημα, την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς. Να γίνουμε πιο σοβαροί, αξιοσέβαστοι και παραγωγικοί, όχι αποικία χρέους και κλοτσοσκούφι και οι εταίροι μας να αναλάβουν την ευθύνη –για να μπορέσουν να πάρουν τα χρήματά τους πίσω- να στηρίξουν την Ελλάδα σε αυτόν τον οδικό χάρτη. Και το συντομότερο, να μπορούμε να δανειζόμαστε όπως οι υπόλοιπες χώρες με λογικά επιτόκια από τις αγορές και να μην είμαστε με το χέρι απλωμένο.

Εκτιμώ ότι, αν υπάρξει  συμφωνία, το 2ο εξάμηνο της χρονιάς θα έχει σημαντικά θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης

Χθες έγινε μια σύσκεψη στο Μαξίμου, όπου ο Πρωθυπουργός μετά από συλλογική διαβούλευση με το οικονομικό επιτελείο, έδωσε εντολή στους διαπραγματευτές μας στο τεχνοκρατικό επίπεδο να επιταχυνθούν οι διαδικασίες, έτσι ώστε να βγει «λευκός καπνός». Σήμερα, ενημερώθηκα ότι την Πέμπτη έχει προγραμματιστεί συνεδρίαση του Euroworking Group, το οποίο θα είναι προθάλαμος για ένα EuroGroup. Άρα βαίνουμε προς τα εκεί. Αυτό που θέλω να υπογραμμίσω, είναι ότι είναι η ώρα και της άλλης πλευράς να δείξει πραγματισμό και ρεαλισμό. Να σας πω ότι σήμερα ότι η «Die Welt», που είναι ένα έγκυρο έντυπο, στην ηλεκτρονική της έκδοση γράφει, ενώ ο Σόιμπλε μάς λέει να φύγουμε,  ότι η Μέρκελ –για λόγους οικονομικούς, πολιτικούς και γεωπολιτικούς- δεν θέλει να φορτωθεί αυτή την ευθύνη και σημειώνει ότι ο Τσίπρας είναι ένας σοβαρός διαπραγματευτής.

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να διεκδικείς και να διαπραγματεύεσαι, γιατί αν λες «ναι» σε όλα εξαρχής δεν πετυχαίνεις τίποτα, αλλά πρέπει να ξέρεις και μέχρι πού σε παίρνει για να «κλειδώνεις» τα όποια κέρδη και να πας παραπέρα. Και η κυβέρνηση βρίσκεται στους 4 πρώτους μήνες μια τετραετούς θητείας και είναι ανάγκη με μια καλή συμφωνία να στρέψουμε την οικονομία προς την ανάπτυξη. Εκτιμώ ότι, αν υπάρξει συμφωνία, το 2ο εξάμηνο της χρονιάς θα έχει σημαντικά θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Και να βάλουμε μπροστά όλες εκείνες τις αλλαγές που χρειάζεται η χώρα, γιατί πέρα από τις ευθύνες των ξένων υπάρχουν και οι συστημικές παθογένειες. Δεν ήρθαν από τον ουρανό τα Μνημόνια, τα έφερε μια κακή διακυβέρνηση δεκαετιών.

Την ώρα που τα συμφέροντα λυσσομανούν για την πτώση της κυβέρνησης πρέπει όλοι μας να περιφρουρούμε τη συνοχή της

Μέσα στον Ιούνιο υπάρχουν ανάγκες. Και για τη λειτουργία του κράτους και την πληρωμή μισθών και συντάξεων και ανάγκες εξυπηρέτησης παλαιότερων δανείων. Όλοι γνωρίζουν -και η κυβέρνηση και ο λαός και οι δανειστές- ότι εκ των πραγμάτων, αυτό λένε τα γεγονότα οι αριθμοί, δεν μπορούμε να εξυπηρετήσουμε όλες αυτές τις υποχρεώσεις. Και επιπλέον το τρέχον πρόγραμμα, την αλλαγή του οποίου διαπραγματεύεται η κυβέρνηση, τελειώνει στο τέλος Ιουνίου. Άρα, οι επόμενες μέρες είναι μέρες αποφάσεων εκ των πραγμάτων. Δεν είναι αν θέλουμε ή δεν θέλουμε. Δεν μπορούμε να εξυπηρετήσουμε όλες τις ανάγκες ταυτόχρονα. Αυτό πιέζει για συμφωνία, όχι μόνο την ελληνική πλευρά, αλλά και τους δανειστές. Το κόστος μη συμφωνίας είναι πολύ μεγάλο. Αυτό που λένε, λοιπόν, διάφορα στελέχη μας δεν είναι εκβιασμός, είναι επισήμανση μιας πραγματικότητας, που υποχρεώνει τους πάντες να τρέξουν για να βγει λευκός καπνός. Κι αυτή την ώρα, αν μπορώ να κάνω μια έκκληση, είναι ώρα για δουλειά και χαμηλούς, σοβαρούς τόνους ευθύνης από όλους. Όσοι δεν μετέχουν στη διαπραγμάτευση τουλάχιστον να μην τη δυσκολεύουν κι αυτό αφορά κι όσους έχουν διαφορετική γνώμη, είτε είναι κόμματα της αντιπολίτευσης –δεν είναι ώρα μιας έξαρσης της ψηφοθηρίας, έχουν καιρό να κρίνουν, να επικρίνουν, να αντιπολιτευτούν- ούτε επίσης στο εσωτερικό μας είναι η ώρα της έξαρσης των τόνων γύρω από τις διαφορετικές απόψεις. Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, αυτό δεν είναι είδηση για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά έχουμε μια συλλογική δημοκρατία που οδηγεί σε αποφάσεις και οι αποφάσεις αυτές μας δεσμεύουν όλους. Την ώρα που είναι φανερό πια ότι τα συμφέροντα, που δεν χάρηκαν καθόλου από τη νίκη και την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, λυσσομανούν κυριολεκτικά είτε για την πτώση της κυβέρνησης είτε για τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει όλοι μας να περιφρουρούμε ανεξαρτήτως διαφορετικών απόψεων τη συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ, τη συνοχή της κυβέρνησης και την αποτελεσματική της παρέμβαση.

Είμαι βέβαιος ότι και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, που είναι από τα συνιδρυτικά στελέχη του χώρου μας και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, που είναι ένα από τα νέα και αξιόλογα στελέχη του χώρου μας, δεν πρόκειται να τραβήξουν –όσο και αν θα το ήθελαν αυτό οι αντίπαλοί μας- το χαλί κάτω από τα πόδια του πρωθυπουργού, δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα που θα ευνοήσει είτε το σενάριο της σύντομης αριστερής παρένθεσης, είτε την πτώση της κυβέρνησης, είτε τη διάσπαση του κόμματος. Όσοι ποντάρουν σε τέτοιες εξελίξεις, θα διαψευσθούν. 

Μια αργοπορία στην πληρωμή κάποιων δόσεων δεν συνιστά από μόνη της πιστωτικό γεγονός

Υπάρχουν ήδη δηλώσεις και ανεπίσημες αλλά άκρως έγκυρες διαρροές εκ μέρους εκπροσώπων των δανειστών μας, που λένε ότι μια αργοπορία στην πληρωμή κάποιων δόσεων δεν συνιστά από μόνη της πιστωτικό γεγονός. Ότι μπορεί αυτό να γίνει και μέχρι τέλος Ιουνίου και να μη δημιουργηθεί καμία ανυπέρβλητη κατάσταση και δυσκολία. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα: Πρώτον, ότι όσοι κινδυνολογούν μέσα στην Ελλάδα είναι βασιλικότεροι εναντίον της χώρας και από το ΔΝΤ και επομένως ας το σταματήσουν, και δεύτερον, είναι ένα σημάδι ότι από την πλευρά των δανειστών μας δεν σκέφτονται και δεν μιλούν όλοι σαν τον Σόιμπλε, διότι υπάρχουν κι εκεί άνθρωποι που έχουν μυαλό στο κεφάλι τους. Αν η Lehman Brothers, που ήταν πολλές φορές μικρότερη από την Ελλάδα, όταν κατέρρευσε δημιούργησε μια τεράστια παγκόσμια οικονομική κρίση, διαψεύδοντας τους ανόητους που έλεγαν «ας την αφήσουμε να καταρρεύσει, είμαστε θωρακισμένοι, δεν θα πάθουμε τίποτα, να τιμωρηθούν οι τραπεζίτες της Lehman Brothers», η Ελλάδα στο –ο μη γένοιτο- θα προκαλέσει σεισμικές αντιδράσεις. Και γι’ αυτό σημερινό δημοσίευμα στα ΝΕΑ, μιας εφημερίδας που δεν συμπολιτεύεται του ΣΥΡΙΖΑ, κάθε άλλο, λέει ότι ο Τσίπρας τηλεφώνησε στον Τζακ Λιου, τον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ, και του είπε ότι από τη στιγμή που ο Ομπάμα, εσύ, η κυβέρνηση λέτε «βρείτε τα με τους δανειστές γιατί κινδυνεύει ακόμα και η αμερικάνικη οικονομία από μια κρίση ή μια ρήξη, κάντε κι εσείς κάτι», γιατί όλοι γνωρίζουν ότι οι ΗΠΑ έχουν μεγάλη επιρροή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έτσι ώστε κάποιοι κόμποι που αφορούν στο ασφαλιστικό, στα εργασιακά κλπ, είτε να λυθούν, είτε να μετατεθούν για αργότερα. Γιατί δεν είναι δυνατόν σε λίγες μέρες να λυθούν προβλήματα δεκαετιών.

Δεν υπάρχει κανείς από το ΔΝΤ και τους ειδικούς τεχνοκράτες της Κομισιόν που ανεπισήμως να μην ομολογεί ότι το πρόγραμμα που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα είναι το πιο άδικο και πιο αποτυχημένο στην ιστορία του Ταμείου

Η διαπραγμάτευση είναι άνιση. Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα, η οικονομία μας είναι αδύναμη. Έχουμε πολλές πληγές και στην κοινωνία και στην οικονομία μας. Το μεγαλύτερο μας ατού όμως και ο λόγος που μας υπολογίζουν και θα κάνουν κάποιες παραχωρήσεις, είναι γιατί όλες οι δημοσκοπήσεις -4 μήνες μετά τις εκλογές- παρά τα λάθη μας, παρά τις αδυναμίες μας, παρά τις υποχωρήσεις μας, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο ψηλά στις δημοσκοπήσεις σε σχέση με τις εκλογές και η κυβέρνηση έχει μεγάλη στήριξη και ο Τσίπρας ακόμα μεγαλύτερη. Άρα, σου λένε οι ξένοι «μας συμφέρει κι εμάς η συμφωνία. Μπορούμε να την κάνουμε με κάποιον πιο βολικό, να ρίξουμε τον Τσίπρα και να βάλουμε στη θέση του κάποιον άλλον που να λέει “ναι” σε όλα και να υπογράφει έτοιμα κείμενα στα αγγλικά, όπως είχαμε μάθει 5 χρόνια; Δεν μπορούμε, γιατί παρότι τους πνίγουμε και προσπαθούμε να τους ταπεινώσουμε, αυτοί γίνονται δυνατότεροι». Γιατί ο ελληνικός λαός θέλει επιτέλους μια συμφωνία που να μην είναι «σφάξε με Αγά μου ν’ αγιάσω», αλλά να μας δίνει μια δυνατότητα να ξεφύγουμε από ένα καταστροφικό πρόγραμμα. Στο ΔΝΤ και στους ειδικούς τεχνοκράτες της Κομισιόν δεν υπάρχει άνθρωπος που ανεπισήμως να μην ομολογεί ότι το πρόγραμμα που εφαρμόστηκε στις πλάτες των Ελλήνων από το ΔΝΤ, μαζί με τους άλλους, είναι το πιο άδικο και πιο αποτυχημένο στην ιστορία του ΔΝΤ.

Θα ήθελαν να μας ταπεινώσουν και να μας υποτάξουν και με αυτόν τον στραγγαλισμό να λυγίσουμε, να φοβηθούμε και να πούμε «φέρτε κάτι να υπογράψουμε»

Στην πολιτική υπάρχουν επιδιώξεις και συμφέροντα. Προφανώς κάποιοι, η ευρωπαϊκή δεξιά και ιδιαίτερα οι πιο σκληροπυρηνικοί, οι «Ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού», όπως συνηθίζω να λέω, δεν τους άρεσε που στην Ελλάδα βγήκε ένα αριστερό κόμμα και ένας αριστερός πρωθυπουργός γιατί σου λένε, θα σκεφτούν έτσι ανάλογα οι Ισπανοί και οι Ιταλοί. Είδατε στην Ισπανία, «έφαγε τα μούτρα του» ο Ραχόι, ανέβηκαν πολύ οι Podemos και η ευρύτερη Αριστερά. Θα ήθελαν, λοιπόν, να τρίψουν τη μούρη μας στο χώμα, να μας ταπεινώσουν και να μας υποτάξουν. Θα ήθελαν με αυτόν τον στραγγαλισμό, μέσα σε 3-4 μήνες, η απήχηση του ΣΥΡΙΖΑ, της κυβέρνησης, η δημοτικότητα του πρωθυπουργού να πέσει στα τάρταρα, να λυγίσουμε, να φοβηθούμε, να πούμε «φέρτε κάτι να υπογράψουμε». Παρότι χρησιμοποιούν κάποιοι τέτοια μέσα, ο ελληνικός λαός αντιδρά με έναν τρόπο που λέει «θέλω συμφωνία, αλλά θέλω να είναι ρεαλιστική, με αμοιβαίες υποχωρήσεις. Κι επειδή βλέπω για πρώτη φορά μια κυβέρνηση κι έναν πρωθυπουργό  που το παλεύει, του δίνω στήριξη». Το γεγονός ότι ο Τσίπρας έχει καλή χημεία με τη Μέρκελ –παρά τις διαφορές τους- κι αυτό ομολογείται από όλους, ενώ πήγε στο Βερολίνο πριν 2 μήνες και της είπε κατά πρόσωπο για Siemens και γερμανικές οφειλές, ανύψωσε το ηθικό και το φιλότιμο του ελληνικού λαού, ο οποίος δεν θεωρεί ότι πρέπει να ζει με δανεικά, θέλει να ξεφύγει από κάτι τέτοιο. Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται ανάπτυξη της οικονομίας και γι’ αυτό θέλουμε μια καλή συμφωνία, ώστε να πατάξουμε την ανεργία. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε χρόνο, 3,5 χρόνια και, για να κάνουμε πράξη βήμα-βήμα τις αλλαγές για τις οποίες έχουμε ήδη δεσμευτεί. Αυτή η χώρα, πρέπει πρωτίστως η ίδια να αλλάξει. Δεν μας φταίνε για όλα οι ξένοι. Μας φταίνε αυτοί που κυβέρνησαν τη χώρα για δεκαετίες και την έκαναν κλωτσοσκούφι του Σόιμπλε.

Αν στην ψηφοφορία για τη συμφωνία δεν υπάρξει δεδηλωμένη, τότε η πρότασή μου προς τον πρωθυπουργό θα είναι να πάει σε εκλογές. Σε αυτή την περίπτωση, που δεν θα έχει ο Τσίπρας την ευθύνη των εκλογών, δεν θα πάρει 36, αλλά 45%.

Οι Έλληνες, κατά τη γνώμη μου, ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και κυβέρνηση Τσίπρα, ζητώντας να κυβερνήσει και όχι να στήνουμε κάλπες κάθε τρεις και λίγο. Ψήφισαν για κυβέρνηση και όχι για εφορευτική επιτροπή. Αν ο Τσίπρας φέρει μια συμφωνία, κι εγώ εκτιμώ ότι αυτό θα συμβεί, θα είναι μια συμφωνία καλή και θα ζητήσει να στηριχθεί από τους 162 βουλευτές, που συγκροτούν τη δηλωμένη κυβερνητική πλειοψηφία. Αν αυτοί οι 162 την ψηφίσουν, δεν έχουμε κανένα λόγο να προχωρήσουμε σε εκλογές. Αν υπάρχουν κάποιοι που σκέφτονται «και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο» και να είμαι βουλευτής και υπουργός, αλλά και να μη δίνω στήριξη σε αυτό που θα μου φέρει ο πρωθυπουργός μετά από μια σκληρή διαπραγμάτευση, αν σε αυτή την ψηφοφορία δεν υπάρξει δεδηλωμένη, τότε η γνώμη μου και η πρότασή μου προς τον πρωθυπουργό θα είναι να πάει σε εκλογές, ζητώντας την εμπιστοσύνη του λαού για τον δρόμο που χαράζει με τη συμφωνία και την υλοποίηση του προγράμματός μας και η εκτίμησή μου είναι ότι σε αυτή την περίπτωση, που δεν θα έχει ο Τσίπρας την ευθύνη των εκλογών, δεν θα πάρει 36, αλλά 45%.

Ζητώ από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου να είναι δίπλα στον πρωθυπουργό, όπως όλοι μας. Αυτή την ώρα δεν περισσεύει κανείς

Το πιο σημαντικό θεωρώ ότι είναι ότι ανοίγει ο δρόμος για τη λειτουργία της ΕΡΤ, για την ακύρωση του αντιδημοκρατικού «μαύρου», που έφερε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου, και αυτό έχει έναν ισχυρό, ηθικό και δημοκρατικό συμβολισμό. Το χθεσινό δεκάωρο προκάλεσε κάποιες «γρατζουνιές» σε αυτή τη μεγάλη δημοκρατική τομή, που υλοποιεί η κυβέρνηση, ωστόσο ούτε την ακυρώνει ούτε την αναιρεί. Κατά τα άλλα, δεν συμφωνώ με πολλά από αυτά που λέει ή κάνει η πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Είμαι όμως δίπλα της και την στηρίζω όταν βλέπω μια προσπάθεια λιντσαρίσματος και εξόντωσής της. Προσπάθειας ορισμένων μέσων να την εμφανίσουν περίπου ως τέρας. Σε αυτό είμαι δίπλα της και της ζητώ να είναι δίπλα στον πρωθυπουργό όπως όλοι μας. Αυτή την ώρα δεν περισσεύει κανείς, χρειαζόμαστε συνοχή, αλληλεγγύη και ενότητα. Οι αντίπαλοί μας προσπαθούν να κάνουν την τρίχα τριχιά και να καλλιεργούν διαρκώς σενάρια κρίσης και διάσπασης. Η διαφορετική άποψη είναι σεβαστή και αυτός είναι νόμος για τον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε είμαστε ούτε θα γίνουμε αρχηγικό κόμμα. Κανείς δεν το θέλει, ούτε ο Τσίπρας. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μία συνεκτική ομάδα, όπου η πολυφωνία θα βγάζει μια καλή ορχήστρα και όχι κακοφωνίες.

ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

 



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ