Σαν σήμερα, 27 ολόκληρα χρόνια πριν, η 1η Δεκέμβρη καθιερώνεται επίσημα ως η παγκόσμια μέρα ευαισθητοποίησης κατά του AIDS και του ιού που δύναται να το προκαλέσει, τον HIV. Τότε, μέσα σε ένα κλίμα άγνοιας και απόλυτης υστερίας που επικράτησε τα πρώτα χρόνια ανακάλυψης του ιού και που μόλις προσφάτως είχε φτάσει και στη χώρα μας (ύστερα από το κοινωνικό σοκ που προκάλεσε ο θάνατος του διάσημου Έλληνα σχεδιαστή Μπίλι Μπο το 1987), η μέρα αυτή αποτέλεσε εφαλτήριο ώστε να ανοίξει ευρύτερα στον δημόσιο διάλογο η συζήτηση για την ανάγκη ενημέρωσης της κοινωνίας περί των πραγματικών κινδύνων, των δυνατοτήτων πρόληψης και καταπολέμησης του HIV/AIDS καθώς και το σταμάτημα της στοχοποίησης και της στιγματοποίησης των ατόμων που ζουν με τον ΗΙV.

Σήμερα σχεδόν τρεις δεκαετίες αργότερα, με τα προτάγματα να παραμένουν ίδια - ωστόσο με πολύ περισσότερα όπλα στη φαρέτρα μας, καλούμαστε μέσα στις δύσκολες συνθήκες που διαμορφώνει το ασφυκτικό οικονομικό πλαίσιο της εποχής μας να φέρουμε εις πέρας τη μάχη ενάντια στον ΗΙV/AIDS.

Με τα εργαλεία που μας προσφέρει σήμερα η επιστήμη, η μάχη αυτή έχει μεταφερθεί κυρίως στο πεδίο της σωστής ενημέρωσης και της κινητοποίησης για ελέγχο του συνόλου των πολιτών της χώρας. Άλλωστε λίγοι και λίγες γνωρίζουν ακόμα και στις μέρες μας, ότι με τη σωστή φαρμακευτική αγωγή, με τη διατήρηση ενός καλού βιοτικού επιπέδου και την τακτική παρακολούθηση, το προσδόκιμο ζωής ενός οροθετικού ανθρώπου (θετικού στο τεστ αντισωμάτων HIV) πλησιάζει πλέον πολύ κοντά σε αυτό ενός οροαρνητικού (και μάλιστα με μηδαμινές πιθανότητες μετάδοσής του ιού). Αποτελεί ευχάριστη εξέλιξη το γεγονός ότι συζητήσεις οι οποίες μέχρι εχθές φάνταζαν απίθανες, -όπως λόγου χάρη: «HIV και γηρατειά», «HIV και οικογενειακή συμβίωση» ή με τις κατάλληλες τεχνικές ακόμα και «HIV και τεκνοποίηση»-, είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι παγκοσμίων συζητήσεων. Λίγοι και λίγες επίσης γνωρίζουν ότι το φιλί, η αγκαλιά η καθημερινή συμβίωση ή συναναστροφή με ένα οροθετικό άτομο, ΔΕΝ συμπεριλαμβάνονται στους τρόπους που μπορεί να μεταδοθεί ο ιός.

Ειδικότερα, στο βαθμό που αφορά μέρος της κοινότητάς μας (για τις υπόλοιπες ομάδες υψηλότερου κινδύνου δηλ. άνδρες που κάνουν σεξ με άνδρες, χρήστες ενδοφλέβιων ναρκωτικών, εργαζόμενοι/εργαζόμενες στο σεξ, κρατούμενοι και αποφυλακισμένοι, Ρομά, πρόσφυγες και μετανάστες κ.λπ.) ως Ομάδα Σεξουαλικού Προσανατολισμού, Έκφρασης και Ταυτότητας Φύλου του Τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ (SOGIE-ΣΥΡΙΖΑ), θα επιμείνουμε ότι το ζήτημα του HIV/AIDS δεν θα πρέπει να αποσιωπάται ούτε από την ατζέντα της LGBTQI+ κοινότητας μας. Τη στιγμή που αποτελεί μια κοινωνική πραγματικότητα για το χώρο μας, οι ομάδες δεν θα πρέπει να διστάζουν να σηκώσουν ένα τόσο σημαντικό ζήτημα μπροστά στο φόβο ρατσιστικών αντιλήψεων και επιθέσεων που μόνο στόχο έχουν να παθολογικοποιήσουν και να ενοχοποιήσουν τον ομοερωτικό μας σεξουαλικό προσανατολισμό, ή και να ψυχιατρικοποιήσουν οποιαδήποτε έκφραση φύλου αποκλίνει από το ετεροκανονικό πατριαρχικό μοντέλο. Άλλωστε, οι χώροι και τα στέκια μας, πέραν του σεξουαλικού μας προσανατολισμού ή και της ταυτότητας φύλου μας, θα πρέπει να αποτελέσουν έναν ασφαλή χώρο για τα άτομα μέλη που ζουν με τον HIV χωρίς αστερίσκους και προϋποθέσεις.

Να σταθούμε όλοι και όλες ενάντια στη στιγματοποίηση και τον φοβικό λόγο που καλλιεργούν αντανακλαστικά μίσους, περιθωριοποίησης και στρώνουν το έδαφος για την ενοχοποίηση κοινωνικών ομάδων και ιατρικοποίηση των «διαφορετικών» σεξουαλικών συμπεριφορών. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ το ακροδεξιάς εμπνεύσεως πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας κατά την προεκλογική περίοδο του 2012, σε συνεργασία με τα τότε Υπουργεία Υγείας και Προ.Πο. κατά γυναικών ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων και τον δημόσιο διασυρμό τους στα (και από τα) ΜΜΕ, καθώς και την οδήγηση αυτών σε συλλήψεις, αναγκαστικές εξετάσεις, φυλάκιση και εν τέλει συνεχή διαπόμπευση. Η ντροπιαστική Υγειονομική Διάταξη 39Α που θεσμοθέτησε τις παραπάνω φασίζουσες πρακτικές, παρέμενε επί χρόνια στη νομοθεσία του ομοφοβικού και τρανσφοβικού κράτους, μέχρι να καταργηθεί επιτέλους την άνοιξη του 2015, αφού η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας, αντιλήφθηκε τους κινδύνους και τα προβλήματα που δημιουργούσε η εν λόγω διάταξη, τόσο σε επίπεδο ατομικών ελευθεριών όσο και σε επίπεδο δημόσιας υγείας. Με την αποκατάσταση άλλωστε αυτής της θλιβερής αδικίας, η Πολιτεία έδειξε το σήμα πως σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της οροθετικότητας, το μείζον είναι η πρόληψη και η ενθάρρυνση του δεσμού ασθενή και υγειονομικών λειτουργών – όχι δηλαδή ο ανθρωποφαγικός στιγματισμός και η ποινικοποίηση της ασθένειας, που στην περίπτωση των οροθετικών γυναικών, κατέστρεψε ανθρώπινες ζωές.

Πάγια αιτήματά μας θα πρέπει να είναι:

- Η διασφάληση της απρόσκοπτης πρόσβασης των ανθρώπων που ζουν με τον HIV σε όλες τις βαθμίδες τις υγείας τις οποίες χρειάζονται. Αν και θεσμικά στη χώρα μας κάτι τέτοιο σήμερα διασφαλίζεται, απαραίτητη προϋπόθεση πλέον αποτελεί η αντιμετώπιση της υποστελέχωσης των σχετικών μονάδων υγείας καθώς και η επαρκή τους κάλυψη σε φάρμακα.

- Η διατήρηση του πλαισίου πρόληψης και κοινωνικής πρόνοιας και η στοχευμένη ενίσχυσή του, όπως πχ. το άνοιγμα της συζήτησης για τη δυνατότητα χορήγησης δωρεάν προληπτικής αγωγής σε οροαρνητικό/ή σύντροφο, κάτι στο οποίο θα μπορούσε να συμβάλει το σχέδιο νόμου που ετοίμασε η επιτροπή του ΥΠ. Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με τίτλο “ΣΥΜΦΩΝΟ ΣΥΜΒΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ” το οποίο κατατίθεται την επόμενη εβδομάδα στις επιτροπές της βουλής και σύντομα θα ψηφιστεί από την ολομέλεια της ελληνικής Βουλής, για να αποτελέσει νόμο του κράτους.

- Η διασφάλιση ενάντια σε κάθε είδους διάκριση στο εργασιακό και εκπαιδευτικό περιβάλλον.

- Η δυνατότητα απαλλαγής από στρεσογόνες συνθήκες όπως πχ. η υποχρεωτική στράτευση, ακόμα και σε περιπτώσεις επιτυχημένης θεραπείας.

- Η ανάπτυξη δομών ενημέρωσης και ελέγχου, καθώς και μία μη φοβικού τύπου ορθή ενημέρωση στα σχολεία και τα πανεπιστήμια.

- Η κατάργηση του άρθρου 59 του ν. 4057/2012 καθώς και η τροποποίηση του άρθρου 20 παρ. 4 του ν. 3172/2003, ώστε να διασφαλίζεται η πλήρης, απρόσκοπτη και αποτελεσματική πρόσβαση των αιτούντων άσυλο στις υπηρεσίες υγείας σε συμμόρφωση της χώρας προς τις διεθνείς της υποχρεώσεις.

Σήμερα μπορεί κανείς να πραγματοποιήσει ένα απλό τεστ αντισωμάτων είτε σε κάποια δημόσια νοσοκομεία είτε σε δομές οργανώσεων που παρέχουν εκτενή ενημέρωση και αποτελέσματα εντός λίγων λεπτών. (Για σχετική ενημέρωση μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μας στο sogie.syriza@gmail.com )