ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς


Επικοινωνία / Contact RSS Twitter Facebook YouTube Instagram

26/02/2016

Αννέτα Καββαδία: Ώρα μηδέν για την Ευρώπη - Να αποφασίσει αν θα συνεχίσει ενωμένη

  Αννέτα Καββαδία: Ώρα μηδέν για την Ευρώπη - Να αποφασίσει αν θα συνεχίσει ενωμένη



Εισήγηση στην κοινή συνεδρίαση της Βουλής με μέλη της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Ολλανδικού Κοινοβουλίου

Την άμεση και επείγουσα ανάγκη τήρησης των ευρωπαϊκών συμφωνηθέντων για την προσφυγική κρίση, τόνισε η βουλευτής Β΄ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ και Αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης Αννέτα Καββαδία, κατά την εισήγησή της στην κοινή συνεδρίαση της Βουλής με μέλη της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Ολλανδικού Κοινοβουλίου. Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ υπογράμμισε πως δεν υπάρχει κανείς που να μην αναγνωρίζει ότι η προσφυγική κρίση έμελλε να είναι η λυδία λίθος για την Ευρωπαϊκή Ένωση και για το ευρωπαϊκό εγχείρημα γενικότερα. «Η στιγμή της μεγάλης ιστορικής δοκιμασίας», συνέχισε, «κατά την οποία η Ενωμένη Ευρώπη κλήθηκε να αποδείξει εάν ανταποκρίνεται, όντως, στα ιδεώδη που, θεωρητικά τουλάχιστον, υπήρξαν το θεμέλιο και ο λόγος ίδρυσής της. Και ενώπιον των ιστορικών αυτών στιγμών, δεν έχουμε δικαίωμα να κρυβόμαστε πίσω από εύσχημες εκφράσεις και διπλωματικές διατυπώσεις. Πρέπει να πούμε την αλήθεια: η Ευρωπαϊκή Ένωση, σε αυτήν τη  δοκιμασία, έχει - μέχρι στιγμής - αποτύχει παταγωδώς.
Θα μπορούσαμε -και οφείλουμε- να κάνουμε μια ενδελεχή συζήτηση - σε φιλοσοφικό και ηθικό επίπεδο - αναζητώντας τα αίτια και τις συνέπειες αυτής της αποτυχίας. Αναρωτώμενοι τι σημαίνει, άραγε, για τις περίφημες ευρωπαϊκές αξίες ή για τον δυτικό πολιτισμό. Μπορούμε, για παράδειγμα, να αναρωτηθούμε πόσο συνάδουν με αυτές τις αξίες, η ανέγερση τειχών με σκοπό να αποκλείονται πρόσφυγες κατά παράβαση της Σύμβασης της Γενεύης. Ή η νομιμοποιημένη αρπαγή των τιμαλφών που καταφέρνουν να διασώσουν οι πρόσφυγες φεύγοντας από τις φλεγόμενες εστίες τους. Ή τα τόσα περιστατικά ρατσιστικού λόγου, βίας και στοχοποίησης κατά των προσφύγων σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Ωστόσο, αυτό που επείγει αυτήν τη στιγμή είναι η συζήτηση και η αναζήτηση λύσεων πρωτίστως σε πολιτικό επίπεδο. Διότι, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είμαστε πλέον μάρτυρες μιας, βαθιάς και με γεωμετρικούς ρυθμούς επιταχυνόμενης, απαξίωσης -κατάρρευσης θα μπορούσε να πει κανείς- του θεσμικού πλαισίου λειτουργίας της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Για πρώτη φορά βλέπουμε το απαράδεκτο από κάθε άποψη φαινόμενο, λίγες ώρες μετά από μια ομόφωνη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την αποφυγή κάθε μονομερούς ενέργειας στο προσφυγικό ζήτημα, μια ομάδα κρατών-μελών να προχωρά σε αυτές, ακριβώς, τις μονομερείς ενέργειες που είχαν αποκλειστεί σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, και μάλιστα σε συνέργεια με χώρες που δεν είναι καν μέλη της Ένωσης και με σαφέστατη στόχευση εναντίον μιας χώρας μέλους, όπως είναι η Ελλάδα. Είναι αδιανόητο η χώρα μας να τιμωρείται με αυθαίρετο σφράγισμα των βορείων συνόρων της, όπου μάλιστα αναπτύσσονται ακόμα και στρατιωτικές δυνάμεις, επειδή μόνη αυτή ανταποκρίθηκε στο νομικό και, κυρίως, ανθρωπιστικό καθήκον της να διασώσει και να προσφέρει περίθαλψη και καταφύγιο σε σχεδόν ένα εκατομμύριο ανθρώπους, αντί να τους αφήσει έρμαιο της μοίρας τους ή αντιμέτωπους ακόμα και με φριχτό θάνατο στα νερά του Αιγαίου, όπως ίσως θα προτιμούσαν ενδόμυχα ορισμένοι από τους εταίρους μας που τόσο έντονα διαμαρτύρονται για τη δήθεν ελλιπή φύλαξη των συνόρων μας.
Πρέπει, όμως, σε αυτό το σημείο να είμαστε σαφείς και ξεκάθαροι: αυτήν την κατάσταση ούτε η Ελλάδα έχει πρόθεση να ανεχθεί, αλλά ούτε και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να επιτρέψει. Η Ελλάδα έχει ανταποκριθεί στο έπακρο στις υποχρεώσεις της σύμφωνα με τις δεσμεύσεις που ανέλαβε απέναντι στους εταίρους της, τόσο σε πολιτικό όσο και σε καθαρά επιχειρησιακό επίπεδο. Τα σχετικά στοιχεία έχουν επανειλημμένα γνωστοποιηθεί και είναι, σε κάθε περίπτωση, διαθέσιμα σε όποιον θέλει καλόπιστα να τα εξετάσει. Πολύ συνοπτικά : η Ελλάδα -μια χώρα που ας μην ξεχνάμε, βρίσκεται ακόμα εν μέσω βαθιάς οικονομικής κρίσης- έχει ολοκληρώσει την κατασκευή των κέντρων πρώτης υποδοχής και καταγραφής στα ελληνικά νησιά και των κέντρων προσωρινής φιλοξενίας στην ενδοχώρα. Το σημαντικότερο, η Ελλάδα έχει αναλάβει τη διάσωση και την πρώτη περίθαλψη, σίτιση και στέγαση σε στοιχειωδώς αξιοπρεπείς συνθήκες ενός τεράστιου αριθμού ανθρώπων (με όλες τις προφανείς δυσκολίες που συνεπάγεται ένα εγχείρημα τέτοια κλίμακας), ενώ έχει συμβάλει θετικά στην κατάρτιση της συμφωνίας μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Τουρκίας (μια συμφωνίας που, σημειωτέον, ακόμα δεν έχει εφαρμοστεί από την Τουρκία).
Επομένως, όχι μόνο δεν αποδεχόμαστε την παραμικρή νύξη περί του αντιθέτου, αλλά επιπλέον απαιτούμε και οι εταίροι μας να ανταποκριθούν με τη σειρά τους στις υποχρεώσεις που ανέλαβαν και εκείνοι έναντι της Ελλάδας και έναντι της Ευρώπης, ιδίως ως προς τη μετεγκατάσταση των προσφύγων με βάση ένα δίκαιο και αναλογικό σύστημα κατανομής που ήδη έχει προταθεί από την Επιτροπή και συμφωνηθεί από το Συμβούλιο. Αν οι κοινές ευρωπαϊκές συμφωνίες δεν αξίζουν ούτε το χαρτί πάνω στο οποίο είναι γραμμένες, τότε η αξιοπιστία της Ευρώπης είναι αυτή που δέχεται θανάσιμο πλήγμα. Αν δεν μπορούμε να έχουμε εμπιστοσύνη ότι κάποιοι εταίροι μας δεν θα παραβούν τα μεταξύ μας συμφωνηθέντα, ώρες μόνο αφού τα συμφωνήσαμε, ενώ η Ελλάδα «σταυρώθηκε» πριν λίγους μήνες με την πρόφαση pacta sunt servanda, τότε ίσως είναι καιρός να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα. Αν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι σε θέση να εγγυηθεί ότι στο πιο κρίσιμο ζήτημα της Ιστορίας της, όλοι θα τιμήσουν το λόγο και την υπογραφή τους, τότε ας μην απορούμε γιατί η ιδέα της ευρωπαϊκής ενοποίησης συγκινεί όλο και λιγότερους Ευρωπαίους, γιατί θεριεύει ο αντιευρωπαϊσμός και γιατί είναι πλέον καθαρά ορατό το ενδεχόμενο να καταλήξει η Ευρωπαϊκή Ένωση κενό θεσμικό κέλυφος, σε μια Ευρώπη που θα έχει επιστρέψει στη σκοτεινή εποχή των εθνικισμών, των αυτοκρατορικών ηγεμονισμών, των ανελέητων ανταγωνισμών και, τελικά, του φασισμού.
Ως κοινοβουλευτικοί, είμαστε υποχρεωμένοι να αναρωτηθούμε αν θα το επιτρέψουμε αυτό. Η Ενωμένη Ευρώπη θεμελιώθηκε πάνω σε αξίες, όπως η αλληλεγγύη, η δημοκρατία και η ισότητα μεταξύ των εταίρων. Αξίες που σήμερα χάνουν ραγδαία έδαφος. Ίσως έχουμε ενώπιόν μας την τελευταία ευκαιρία να τις περισώσουμε και να εγγυηθούμε ότι τα ευρωπαϊκά κράτη και οι λαοί της Ευρώπης θα συνεχίσουν την κοινή τους πορεία. Η μοίρα το έφερε να είναι η Ελλάδα η χώρα που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή και αυτής της ευρωπαϊκής κρίσης. Συγχρόνως, όμως, και η Ολλανδία είναι η χώρα που έχει αυτήν την περίοδο την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μια θέση που συνεπάγεται κάποιες πρόσθετες υποχρεώσεις. Οφείλουμε να συνεργαστούμε καλόπιστα και σε πνεύμα αμοιβαίας κατανόησης και αλληλεγγύης, με στόχο να διασφαλίσουμε τη συνοχή και την ευρυθμία της Ένωσης. Ίσως να μην έχουμε άλλη ευκαιρία να το κάνουμε.»



Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία πλοήγησης και να αναλύουμε την επισκεψιμότητα της ιστοσελίδας μας. Με την παραμονή σας στην ιστοσελίδα, αποδέχεστε τη χρήση cookies όπως αυτή περιγράφεται στην Πολιτική Cookies ΟΚ