Άρθρο από κοινού με τους Guillaume Balas και Sergio Cofferati από την Ευρωομάδα των Σοσιαλιστών Δημοκρατών (S&D) καθώς και με τον Curzio Maltese της Ευρωομάδας της Αριστεράς (GUE/NGL), υπογράφει ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαικού Κοινοβουλίου και Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, αναφορικά με την άνοδο της ακροδεξιάς στην Αυστρία και τις επικείμενες εκεί εκλογές.

Συγκεκριμένα, ο Β΄ γύρος των Αυστριακών εκλογών που θα πραγματοποιηθεί στις 22 Μαίου, είναι ιδιαίτερα κρίσιμος καθώς στο αυστριακό πολιτικό σύστημα, αυτή τη στιγμή παρατηρείται η δυσοίωνη άνοδος της ακροδεξιάς, γεγονός που απαιτει την δημοκρατική επαγρύπνηση της Ευρώπης.

Το link της αρχικής δημοσίευσης στο ειδησεογραφικό δίκτυο Euractiv: http://www.euractiv.com/section/elections/opinion/europe-must-remember-its-anti-fascist-roots/

Μήπως ξέχασε η Ευρωπαϊκή Ένωση ότι αποτελεί προϊόν αντιφασιστικών ιδεωδών, όπως εκείνων που ο Aλτιέρο Σπινέλι συνέλαβε έγκλειστος στις φυλακές του Βεντοτένε το 1941;

Μήπως ξέχασε η Ευρωπαϊκή Ένωση ότι αποτελεί προϊόν αντιφασιστικών ιδεωδών, όπως εκείνων που ο Aλτιέρο Σπινέλι συνέλαβε έγκλειστος στις φυλακές του Βεντοτένε το 1941;

Το ερώτημα ίσως ξενίσει όποιον δεν ακολουθεί τις πρόσφατες πολιτικές εξελίξεις. Ωστόσο, αν συγκρίνει κανείς την αντίδραση της ΕΕ στο αυξανόμενο ρεύμα του ακροδεξιού Αυστριακού κόμματος FPOE, σε σχέση με την αντίστοιχη αντίδραση που είχε ως προς την ένταξη στην κυβέρνηση του ξενοφοβικού ακροδεξιού κόμματος του Γιοργκ Χάιντερ, το 2000, πιθανόν και να μη μείνει τόσο έκπληκτος.

Δεκαπέντε χρόνια πριν, η αναρρίχηση του Χάιντερ στην κυβέρνηση είχε προκαλέσει κύμα διαμαρτυριών και αποδοκιμασίας σε όλη την Ευρώπη.
Αριστεροί αλλά και συντηρητικοί είχαν καταδικάσει σε ανύποπτο χρόνο και επιβάλλει κυρώσεις εναντίον του "δημοκρατικού τέρατος" της Βιέννης – με πρώτη τη γαλλική κυβέρνηση, όπου ο Σιράκ και ο Ζοσπέν αγωνίζονταν για να έρθουν σε συμφωνία πάνω σε μια σειρά από θέματα.

Η κριτική από την κεντροδεξιά υπήρξε επίσης σκληρότερη τότε, με τον Χοσέ Μαρία Αθνάρ να ζητά να εκδιωχθεί από την Ευρωομάδα του ΕΛΚ στο Ευρωκοινοβούλιο το κεντροδεξιό πολιτικό κόμμα του Αυστριακού καγκελάριου Βόλφγκανγκ Σούσελ, επειδή αυτό είχε συνεργαστεί με το συγκεκριμένο φασιστικό κόμμα.

Στις 24 του προηγούμενου Απρίλη, το ακροδεξιό FPOE σημείωσε νίκη περισσότερο εξώφθαλμη απ’ όσα καταδικάζονταν στο παρελθόν. Κέρδισε τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών με ποσοστό πάνω από 35%, με τον υποψήφιό του, Νόρμπερτ Χόφερ, να εμφανίζεται ως επικρατέστερος νικητής στον δεύτερο γύρο, εναντίον του υποψηφίου των Πρασίνων, Αλεξάντερ Βαν Ντερ Μπέλεν.

Η αντίδραση της ΕΕ σε αυτό υπήρξε αδύναμη, σχεδόν μηδαμινή. Οι υπεύθυνοι Τύπου ενημέρωσαν στα ΜΜΕ ότι δεν θα πρεπε να γίνονται σχετικά σχόλια προκειμένου «να μην υπάρξει παρέμβαση στην εσωτερική πολιτική κυρίαρχων χωρών». Ωστόσο, όπως όλοι θυμούνται, δεν είχαν δείξει την ίδια ευαισθησία στη διάρκεια της κρίσης για το δημόσιο χρέος της Ελλάδας πέρυσι, όταν οι Ευρωπαϊκές Αρχές και κεντρικοί πολιτικοί ηγέτες Ευρωπαϊκών χωρών, είχαν παρέμβει και τοποθετηθεί αναφορικά με το τι θα έπρεπε να ψηφίσουν οι Έλληνες, τόσο στις γενικές εκλογές τους όσο και στο δημοψήφισμα.

Και αυτό, παρά το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας -σε αντίθεση με τον Χόφερ, ούτε περιφέρεται οπλισμένος με περίστροφα και με το πρόσχημα ότι υποστηρίζει την ανάγκη για αυτοάμυνα, ούτε πρότεινε ποτέ να σηκώσουμε τείχη γύρω από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Φαίνεται ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες εφαρμόζουν δύο μέτρα και σταθμά, κάνοντας τα στραβά μάτια σε όσα θα έπρεπε να ελέγχουν. Οι περιπτώσεις της Ουγγαρίας και της Πολωνίας επιβεβαιώνουν το παραπάνω: δημοσιογράφοι που αντιτίθενται σε αυτές τις κυβέρνησεις φιμώνονται και τα Ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα δεν κάνουν τίποτα για αυτό.

Δεν είναι να απορεί κανείς λοιπόν, που κανόνες οι οποίοι αφορούν την χρηματοδότηση των Ευρωπαϊκών κομμάτων, έχουν καταστήσει δυνατή την  πριμοδότηση με 400.000 € στη «Συμμαχία για την Ειρήνη και την Ελευθερία», μια ομάδα νεοφασιστικών κομμάτων που περιλαμβάνει την Forza Nuova από την Ιταλία, τη Χρυσή Αυγή απ’ την Ελλάδα και το NPD από τη Γερμανία, καθώς και την ενίσχυση της «Europa Terra Nostra», της συγγενούς πολιτικής τους οργάνωσης.

Παρόλα αυτά, μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έχουν ήδη συγκεντρώσει περισσότερες από 200 υπογραφές προκειμένου να ζητήσουν να υπάρξει έλεγχος για το κατά πόσον τηρείται ο σεβασμός των Ευρωπαϊκών Αρχών από τη «Συμμαχία για την Ειρήνη και την Ελευθερία». Οι διαδικασίες ελέγχου έχουν ήδη δρομολογηθεί και ελπίζουμε ότι θα ολοκληρωθούν με επιτυχία.

Σύμφωνα με τον σχετικό κανονισμό, τα Ευρωπαϊκά Κόμματα που επιθυμούν να υπαχθούν στα υπό χρηματοδότηση, οφείλουν να σέβονται “στο καταστατικό τους καθώς και στις εν γένει ενέργειές τους” τις “αρχές της ελευθερίας, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των θεμελιωδών ελευθεριών και του κράτους δικαίου”.

Ορισμένα μέλη βέβαια, τόσο των mainstream δεξιών όσο και κάποιων αριστερά ορμώμενων πολιτικών ομάδων -είτε τυχαία είτε δυσπιστώντας- προσπάθησαν να εμπλέξουν τα ζητήματα αυτά που αφορούν τα φασιστικά πολιτικά κινήματα με την κριτική στο νεοφιλελεύθερο ευρωπαϊκό σχεδίο. Και αυτό, ωσάν οι επικρίσεις προς την τρόικα θα μπορούσαν ποτέ να εξισωθούν με την άρνηση του Ολοκαυτώματος ή με την πρόταση να απαγορευτούν τα πολιτικά κόμματα, όπως προτείνει μια από τις παρατάξεις που μετέχουν στην «Συμμαχία για την Ειρήνη και την Ελευθερία».

Ο πολιτικός πολιτισμός των Βρυξελλών δεν πρέπει να χαθεί, και μαζί του όλες οι αξίες και η πολιτική ευαισθησία.

Όλες οι θεμελιώδεις αξίες και ιδεώδη πάνω στα οποία έχει βασιστεί η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι προϊόντα αντιφασιστικής κουλτούρας και αγώνα. Από το Μανιφέστο του Βεντοτένε, που έγραψε ο Αλτιέρο Σπινέλι με τον Ερνέστο Ρόσι και την Ούρσουλα Χίρσμαν, στα χρόνια της εξορίας τους από τη δικτατορία του Μουσολίνι, μέχρι τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Ευρωπαϊκής Κοινότητας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η συνδετική ύλη που ανέκαθεν συγκρατούσε όλες τις διαφορετικές πολιτικές της Ευρωπαϊκής οικογένειας ενωμένες, ήταν η κοινή σε όλους ιδέα του αντιφασισμού.

Η απώλεια αυτής της κρίσιμης σύνδεσης με το ευρωπαϊκό μας παρελθόν, εξηγεί τη μιζέρια της σημερινής Ευρώπης. Γι’ αυτό και θεωρούμε απαραίτητο η Αυστρία να σταθεί ενάντια, απέναντι στην άνοδο της άκρας δεξιάς και να δεσμευθούμε όλοι, με σθένος, ότι θα κάνουμε ότι χρειάζεται για να προνοήσουμε ώστε τα κεφάλαια προς χρηματοδότηση από τη μεριά του ΕΚ δεν θα καταλήξουν στις τσέπες ενός κόμματος που χλευάζει τις θεμελιώδεις αξίες ιδρύσης της ΕΕ.