Στις δυσκολίες εφαρμογής της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας για την προσφυγική κρίση εστίασε η βουλευτής Β΄ Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ και Αντιπρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης Αννέτα Καββαδία στην παρέμβασή της κατά τις εργασίες της διάσκεψης των Επιτροπών Ευρωπαϊκών Υποθέσεων των εθνικών Κοινοβουλίων της ΕΕ (COSAC) που ολοκληρώθηκαν  σήμερα (14/6) στη Χάγη. Όπως τόνισε, «η συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας εξ αρχής δεν αποσκοπούσε στην εξεύρεση μιας ολοκληρωμένης και βιώσιμης λύσης για την προσφυγική κρίση, αλλά περιοριζόταν στη μείωση των προσφυγικών ροών από την Τουρκία προς την Ευρώπη. Από αυτήν την άποψη, είναι μάλλον μια αναγνώριση της αποτυχίας της Ευρώπης να διαχειριστεί με αποτελεσματικό τρόπο τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση στην πρόσφατη ιστορία της και της απροθυμίας της να αναγνωρίσει ότι πρόκειται για πρόβλημα ευρωπαϊκό».

Συνεχίζοντας την παρέμβασή της, η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρθηκε στα προβλήματα που παρουσιάζει αυτή η συμφωνία από την άποψη της τήρησης του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, αλλά και του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπογραμμίζοντας πως έχουν καταγραφεί και τεκμηριωθεί οι ενστάσεις που εγείρονται σε σχέση με την αποτελεσματική πρόσβαση των προσφύγων στο άσυλο, σε σχέση με την τήρηση της Σύμβασης της Γενεύης για τους πρόσφυγες, σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και σε σχέση, τέλος, με το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ένωσης και του παράγωγου κοινοτικού δικαίου περί ασύλου. «Και είναι εντυπωσιακή η ευκολία με την οποία παραμερίστηκαν όλες αυτές οι ενστάσεις μπροστά στην αδήριτη προτεραιότητα της Ευρώπης να σταματήσει η δήθεν απειλητική ροή των προσφύγων προς αυτήν. Δεν είναι, όμως, η ώρα τώρα να μιλήσουμε για την υποκρισία που κρύβεται πίσω από αυτήν την κατάσταση, ούτε να συνεχίσουμε ένα blame game μεταξύ των κρατών μελών. Τα ιστορικά δεδομένα που οδήγησαν ως εδώ είναι γνωστά και καταγεγραμμένα.

Η ίδια η συμφωνία, όμως, με την Τουρκία εξακολουθεί να παρουσιάζει σημαντικά προβλήματα και η εφαρμογή της στο άμεσο μέλλον εμφανίζεται αβέβαιη. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, πρέπει να συνομολογήσουμε ότι η Ευρώπη, λόγω της διστακτικότητας και της αποτυχίας της να καταλήξει σε μια κοινή πολιτική για τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης που θα άξιζε να ονομάζεται ευρωπαϊκή, έφερε τον εαυτό της σε μια κατάσταση, όπου εξαρτάται ολοκληρωτικά από την καλή θέληση της Τουρκίας και, ειδικότερα, του προέδρου Ερντογάν. Το ότι αυτό δεν είναι ιδιαίτερα κολακευτικό για μια Ευρώπη που υποτίθεται ότι μέσω της ήπιας ισχύος της προωθεί τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι σίγουρα κάτι που πρέπει να μας προβληματίζει. Ακόμα περισσότερο, όμως, πρέπει να μας προβληματίζει η δεδηλωμένη πρόθεση της Τουρκίας του Ερντογάν να συνεχίσει να εκμεταλλεύεται την αδυναμία της Ευρώπης  και το προσφυγικό δράμα ως μοχλό πίεσης για την απόσπαση ανταλλαγμάτων που, υπό κανονικές συνθήκες, δεν θα μπορούσε να αποσπάσει. Αυτό, σε συνδυασμό με την εξαιρετικά ρευστή κατάσταση στην Τουρκία από την άποψη των πολιτικών εξελίξεων και την αποθαρρυντική εικόνα της χώρας από την άποψη της προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων και των δημοκρατικών ελευθεριών, μας προβληματίζει ιδιαιτέρως»

«Επομένως», κατέληξε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, «καλύτερο θα ήταν, αντί να βασίζεται η Ευρώπη αποκλειστικά στην εφαρμογή μιας συμφωνίας που δεν τιμά την ίδια και τις αξίες της, αλλά επιπλέον είναι εξαιρετικά επισφαλής, να εξετάζει συγχρόνως και την εναλλακτική λύση. Και η εναλλακτική δεν είναι άλλη από μια ολοκληρωμένη και αποτελεσματική ευρωπαϊκή πολιτική θεμελιωμένη στις αξίες του ανθρωπισμού, της αλληλεγγύης και της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Πρακτικά, αυτή η πολιτική μεταφράζεται στη δημιουργία και τήρηση από όλους, χωρίς εξαίρεση, ενός μόνιμου, βιώσιμου και επαρκούς, δηλαδή σε αντιστοιχία με το μέγεθος του προβλήματος, μηχανισμού μετεγκατάστασης και επανεγκατάστασης προσφύγων και αιτούντων άσυλο με βάση υποχρεωτικές ποσοστώσεις, η δημιουργία του οποίου δεν έχει καταστεί ως σήμερα δυνατή, κυρίως λόγω της άρνησης ορισμένων κρατών μελών να δεχθούν πρόσφυγες στο έδαφός τους».