Ευθύνη της Αριστεράς να καθορίσει την ατζέντα της ΕΕ μετά το Brexit

Του Δημήτρη Παπαδημούλη*

Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος και η νίκη του Brexit αποτελούν ομολογία ήττας για την Μεγάλη Βρετανία, προκαλώντας παράλληλα ισχυρούς κλυδωνισμούς στην επίμονα νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική που εφαρμόζεται στην Ευρωζώνη και την ΕΕ.

Το αποτέλεσμα πρέπει να γίνει σεβαστό από όλους, ωστόσο αποδεικνύει ότι η Μεγάλη Βρετανία και η Ευρώπη είναι αντιμέτωπες με μια βαθύτατη κρίση ταυτότητας και αυτοπροσδιορισμού. Ένα νέο, δημοκρατικό όραμα είναι περισσότερο απαραίτητο από ποτέ, για να μην δούμε την ΕΕ να διαλύεται μέσα στην επόμενη δεκαετία και να επικρατούν ξενοφοβικές και ρατσιστικές δυνάμεις.

Η απάντηση στην διαλυτική ροπή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος πρέπει να ξεκινήσει άμεσα, από όλες τις προοδευτικές δυνάμεις που μάχονται σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο για κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα, για αναπτυξιακές πολιτικές και πολιτικές σύγκλισης.

Το χάσμα Βορρά και Νότου, η φτώχεια και η ανεργία, η δαιμονοποίηση του προσφυγικού ζητήματος, η απογοήτευση των νέων ανθρώπων και η έλλειψη διαφάνειας στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, είναι μερικά από τα βασικά συστατικά της κατάρρευσης της ευρωπαϊκής ιδέας.

Οι οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί τα τελευταία χρόνια από τις συντηρητικές πολιτικές ηγεσίες στην ΕΕ ρίχνουν νερό στον μύλο της ακροδεξιάς.

Ο ασυγκράτητος ενθουσιασμός για την επικράτηση του Brexit - από την Λε Πεν στην Γαλλία, το AfD στην Γερμανία, το Βίλντερς στην Ολλανδία, χώρες στις οποίες το 2017 θα διεξαχθούν εκλογικές αναμετρήσεις, αποτελεί την μεγαλύτερη απόδειξη ότι η Ευρώπη βαδίζει σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια.

Αναγνωρίζοντας όμως και το ευρύτερο πλαίσιο συσχετισμών και την προσπάθεια αναζήτησης εναλλακτικών πολιτικών, είναι σίγουρο ότι οι ευθύνες βαραίνουν και την Αριστερά που, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δεν έχει καταφέρει να αρθρώσει με πειστικό και συνεκτικό τρόπο ένα πειστικό αφήγημα, μια ώριμη πρόταση διεξόδου από την κοινωνική, οικονομική και θεσμική κρίση.

Πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, οι Podemos στην Ισπανία ή το Sinn Fein στην Ιρλανδία θέτουν με πολύ κόπο τις βάσεις αυτού του εγχειρήματος, αλλά δεν αρκούν από μόνες τους για την δημιουργία αυτού του μετώπου.

Απαιτείται ενεργότερη συμμετοχή και κοινός βηματισμός όλων των αριστερών δυνάμεων σε όλες τις χώρες, όπως και εκείνων των υγιών τμημάτων της σοσιαλδημοκρατίας που ακόμα αντιστέκονται στην σχεδόν πλήρη ταύτιση των πλειοψηφίας των ηγεσιών τους με το νεοφιλελεύθερο δόγμα, προκειμένου να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην ΕΕ.

Το επόμενο διάστημα θα είναι καθοριστικό τόσο για την Μεγάλη Βρετανία όσο και για την ΕΕ συνολικά.

Η Αριστερά οφείλει να καθορίσει την ατζέντα της πολιτικής, κοινωνικής και οικονομικής αλλαγής στην Ευρώπη, ενώ το Εργατικό Κόμμα του Τζέρεμι Κόρμπυν θα πρέπει να υποστηριχθεί από τις προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης για να μην εγκλωβιστεί στα εκβιαστικά διλήμματα που θα θέσουν οι Τζόνσον και Φάρατζ.

Η ομφαλοσκόπηση της Αριστεράς και οι «δάφνες» ιδεολογικής καθαρότητας πρέπει να ανήκουν στο παρελθόν. Χρειάζονται συμμαχίες, ρεαλισμός και ανάληψη ηγετικών πρωτοβουλιών.

 Link δημοσίευσης: http://bit.ly/28X8UHe

*Ο Δημήτρης Παπαδημούλης είναι Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.