Το Νομοσχέδιο που κατατέθηκε από το Υπουργείο Εσωτερικών και συζητάμε σήμερα, αφορά ένα θέμα πάρα πολύ σημαντικό. Η απλή αναλογική είναι ένα διαχρονικό, αξιακού χαρακτήρα αίτημα της αριστεράς και θεωρούμε την ψήφιση του συγκεκριμένου νόμου ιστορικό γεγονός.

Αν υπάρχουν διαχρονικά σταθερές αντιθέσεις μεταξύ των συντηρητικών δυνάμεων και των δυνάμεων της αριστεράς, μία από αυτές είναι η άποψη για το εκλογικό σύστημα. Από τη μεταπολίτευση, οι εκάστοτε εκλογικοί νόμοι εισήγαγαν διαφορετικά εκλογικά συστήματα ενισχυμένης αναλογικής. Κάθε εκλογές άλλο σύστημα, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των συντηρητικών δυνάμεων, ίντριγκες και μαγειρέματα για την εξαφάνιση των ψήφων των μικρών κομμάτων.

Η αριστερά μιλούσε πάντοτε για απλή αναλογική. Επομένως, δεν πρόκειται για μια κίνηση καιροσκοπική - όπως με επιμονή, δύο μέρες τώρα, προσπαθείτε να πείσετε τους εαυτούς σας και το λαό- αλλά για μια ώριμη πολιτική πράξη, η οποία είναι εφικτή λόγω του ότι η αριστερά για πρώτη φορά είναι στην κυβέρνηση, για πρώτη φορά διαθέτει τόσο μεγάλο αριθμό βουλευτών καθώς επίσης και μια προοπτική διακυβέρνησης σε ένα βάθος τριετίας.

Γι αυτό έρχεται αυτή τη στιγμή, σε μια περίοδο ουδέτερη πολιτικά, χωρίς ορίζοντα εκλογών και δεν έχει να κάνει με εξυπηρέτηση μικροπολιτικών συμφερόντων, εφόσον δεν μπορούμε να προβλέψουμε από τώρα τις τάσεις που θα έχουν αναπτυχθεί στο εκλογικό σώμα σε ορίζοντα τριών χρόνων. Γιατί τότε θα γίνουν οι εκλογές και πάρτε το απόφαση.

Η απλή αναλογική ως εκλογικό σύστημα ενισχύει την έννοια της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της ισότητας, συμβάλει στην αποκατάσταση των σχέσεων της πολιτικής με τους πολίτες, καλλιεργεί την κουλτούρα των συνεργασιών, υποχρεώνει τα κόμματα σε προγραμματικού τύπου συγκλίσεις ή και αποκλίσεις.

Αποτελεί δε βασική τομή στο πολιτικό σύστημα διότι:

Ενισχύει την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας, δίνοντας τη δυνατότητα στην ελεύθερη έκφραση κάθε πολίτη μέσω της ψήφου του.

Ενδυναμώνει την έννοια της δικαιοσύνης καθώς η κάθε ψήφος έχει την ίδια βαρύτητα στο αποτέλεσμα της σύνθεσης του κοινοβουλίου.

Συμβάλει στην ανατροπή του κλίματος απαξίωσης στην πολιτική ζωή και τους πολιτικούς και θέτει τις βάσεις για να δημιουργηθεί κλίμα εμπιστοσύνης μεταξύ του λαού και των εκπροσώπων του.

Η αριστερά δεν μπορεί παρά να μεταφέρει τις κοινωνικές αλλαγές - στο βαθμό που έχει τη δυνατότητα- σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο και να διευκολύνει την έκφραση των κοινωνικών δυνάμεων και ρευμάτων και αυτό εξασφαλίζεται με το σύστημα της απλής αναλογικής.  

Ισχυρίζονται κάποιοι ότι η απλή αναλογική θα οδηγήσει σε ακυβερνησία.

Το ακούσαμε από χθες σε όλους τους τόνους.

Καταστροφολογία, κραυγές και ψίθυροι σε όλους τους τόνους και με όλα τα μέσα.

Όμως οι «ισχυρές» και αυτοδύναμες κυβερνήσεις που προέκυψαν από το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής που είχαμε τόσα χρόνια ήταν και αυτές που έφεραν τη χώρα σε αυτό το σημείο της ασφυκτικής εποπτείας και της κρίσης. Αν αυτό είναι το αποτέλεσμα της δήθεν κυβερνησιμότητας, καλύτερα να λείπει.

Άλλωστε οι τελευταίες εκλογικές διαδικασίες δεν έχουν αναδείξει αυτοδύναμες κυβερνήσεις. Αποκορύφωμα ήταν οι εκλογές του 2012 όταν η Νέα Δημοκρατία με ποσοστό μικρότερο από 30% και με διαφορά λίγων μονάδων από το ΣΥΡΙΖΑ, απέσπασε 129 έδρες, συγκρότησε κυβέρνηση συνεργασίας, κυβέρνησε για δυόμιση χρόνια και έπεσε επειδή δεν κατάφερε να εκλέξει πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αυτό μας διδάσκει τρία πράγματα:

Πρώτον, το μπόνους των 50 εδρών έχει ως αποτέλεσμα τη νόθευση της λαϊκής βούλησης που εκφράζεται στις εκλογές. 50 από εμάς έχουν εκλεγεί με αυτό το μπόνους, εμείς λοιπόν που εκλεγήκαμε με αυτό το σύστημα, εμείς πρώτοι θέλουμε να το αλλάξουμε γιατί το θεωρούμε άδικο και καλπονοθευτικό.

Δεύτερον, οι ίδιες οι κοινωνικές τάσεις επιβάλουν την αλλαγή του εκλογικού νόμου, πρέπει, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, να αφουγκραστούμε την ανάγκη που υπάρχει σήμερα, για ένα περισσότερο πλουραλιστικό σύστημα.

Τρίτον, ότι οι κυβερνήσεις συνεργασίας όταν έπεσαν δεν έπεσαν λόγω εσωτερικών τριβών αλλά εξαιτίας εξωτερικών πιέσεων.

Ας αποδεχθούμε την πραγματικότητα. Ο τρόπος που κυβερνήθηκε η χώρα από τη μεταπολίτευση και μετά, απέτυχε και ο δικομματισμός κατέρρευσε. Κάθε προσπάθεια αναβίωσής του είναι καταδικασμένη. Χρειαζόμαστε ένα εκλογικό σύστημα που όχι μόνο να κατανέμει με δίκαιο τρόπο τις κοινοβουλευτικές έδρες αλλά κυρίως να ενθαρρύνει και να καλλιεργεί την κουλτούρα των συνεργασιών και των προγραμματικών συγκλίσεων μεταξύ όμορων πολίτικών δυνάμεων.

Αυτά έχει σήμερα ανάγκη η χώρα μας και η απλή αναλογική θα πρέπει να γίνει εκλογικό σύστημα όλων των εκλογικών αναμετρήσεων. Θα πρέπει να καθιερωθεί και για τις αυτοδιοικητικές και τις περιφερειακές εκλογές.

Επίσης το νομοσχέδιο δίνει το δικαίωμα του εκλέγειν στα 17. Αυτό είναι απολύτως θετικό και δίκαιο, διότι οι νέοι και οι νέες της χώρας είναι η πρώτη κοινωνική ομάδα που δέχεται τις επιπτώσεις της κρίσης, μια ομάδα με υψηλό μορφωτικό επίπεδο και μια ομάδα που νιώθει αποκλεισμένη από τα κέντρα λήψης αποφάσεων.

Οι σημερινοί 17χρονοι με τη χρήση των νέων τεχνολογιών, τις οποίες γνωρίζουν καλύτερα από παλιότερες γενιές, έχουν τεκμηριωμένη άποψη για τα τεκταινόμενα και η άποψή τους αυτή μας αφορά.

Είναι σκεπτόμενα και πολιτικά όντα.   

Η μείωση του ηλικιακού ορίου για το δικαίωμα του εκλέγειν στα 17, έχει ιδιαίτερη σημασία και αποτελεί ένα πρώτο βήμα για τον εκσυγχρονισμό του εκλογικού συστήματος, με βάση τις ευρωπαϊκές τάσεις και την ενίσχυση της δημοκρατίας.  

Ήδη η Αυστρία το 2007 έγινε η πρώτη χώρα- μέλος της ΕΕ που υιοθέτησε τα 16 ως ηλικία έναρξης του δικαιώματος του εκλέγειν. Πολλές ακόμα χώρες έχουν θεσπίσει τα 16 ως όριο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές ή τα δημοψηφίσματα.

Η ενίσχυση της θέσης των 17χρονων στη λήψη αποφάσεων αναμένεται να επιφέρει ενίσχυση των δημοκρατικών τους αντανακλαστικών, είναι κάτι το οποίο θα καλλιεργήσει το αίσθημα υπευθυνότητας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο, θα δώσει νέα πνοή στις κοινωνικές διεργασίες και είναι απολύτως αναγκαίο.

Επιπροσθέτως, με την πράξη αυτή διευρύνεται το εκλογικό σώμα και οι νέοι έχουν τη δυνατότητα να εκφραστούν.

Η απαξίωση της πολιτικής, εκφράζεται στην καθημερινότητα των Ελλήνων πολιτών μέσα από απολιτικές και αντικοινωνικές τάσεις και αποτυπώνεται στην εκλογική διαδικασία. Επιβάλλεται η λήψη μέτρων από τη μεριά μας για την αποκατάσταση της σχέσης των πολιτών με την πολιτική και τους δημοκρατικούς θεσμούς.

Με βάση όσα προανέφερα εξάγεται το συμπέρασμα ότι το παρόν νομοθέτημα είναι ιστορικής σημασίας και είμαι ιδιαίτερα περήφανη που και με τη δική μου ψήφο θα γίνει νόμος του κράτους και θα σηματοδοτήσει την ανανέωση της πολιτικής ζωής στη χώρα μας.