26/09/2016

Εκδήλωση παρουσίασης της έκδοσης του Απολογισμού 2014-2016 για τα δύο χρόνια κοινοβουλευτικής δράσης στο Ευρωκοινοβούλιο

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε χθες, στις 7 το απόγευμα στο ξενοδοχείο «Τιτάνια», η εκδήλωση που διοργάνωσε ο αντιπρόεδρος του ΕΚ και επικεφαλής της Ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης με θέμα «Αριστερά και Ευρώπη». Αφορμή στάθηκε η παρουσίαση του «Απολογισμού 2014-2016», μιας συνοπτικής έκδοσης με αποσπάσματα από τις παρεμβάσεις του στα δύο αυτά χρόνια κοινοβουλευτικής του θητείας (Ιούλιος 2014-Ιούλιος 2016).

Ομιλητές της εκδήλωσης, την οποία χαιρέτισε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ήταν οι: Πάνος Ρήγας, Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ, Ηλίας Νικολακόπουλος, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και Μιχάλης Σαμπατακάκης, ηγετικό στέλεχος της Ανανεωτικής Αριστεράς. Συντονιστής της συζήτησης ο Γιάννης Μπουρνούς, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΡΙΖΑ, Υπεύθυνος Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής.

Ομιλία Δ. Παπαδημούλη στη χθεσινή εκδήλωση απολογισμού διετίας στο ΕΚ στο ξεν/χείο "Τιτάνια": Για να αλλάξει η Ελλάδα και η Ευρώπη, πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς. Πρέπει να γίνουμε καλύτεροι.

 

Ο Δημ. Παπαδημούλης ανέβηκε στο βήμα τελευταίος και αφού ευχαρίστησε για την παρουσία τους του παρευρισκομένους, επεσήμανε τα εξής:

«Είχα την ευθύνη για να οργανωθεί αυτή η βραδιά, αλλά είχα και πονηρό σκοπό, αυτή τη φορά να πω τα λιγότερα από όσους μίλησαν. Θα ήθελα πριν από όλα να ευχαριστήσω θερμά από καρδιάς όλες και όλους που είναι μαζί μας απόψε. Που ξεπέρασαν σε αριθμό και τις πιο αισιόδοξες προσδοκίες. Και θα ήθελα να πω ότι τους χαιρετίζω με χαρά γιατί ανάμεσά τους βλέπω νέους και παλαιούς συντρόφους και συναγωνιστές από την περίοδο του Ρήγα Φεραίου, του ΚΚΕ Εσωτερικού, του Συνασπισμού, του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και δυνάμεις από τον σοσιαλιστικό χώρο, δυνάμεις από την πολιτική οικολογία, δυνάμεις και πολίτες που ανήκουν σε αυτό που λέμε ευρύτερο προοδευτικό, δημοκρατικό χώρο στην Ελλάδα.

Χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί η παρουσίαση της δράσης δύο χρόνων στο Ευρωκοινοβούλιο έγινε αφορμή για ένα διάλογο που ήδη ξεκίνησε με τις ομιλίες που προηγήθηκαν. Του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, του Πάνου, του Γιάννη, του Μιχάλη, του Ηλία.

Έξω υπάρχει ένα μικρό βιβλίο που είναι μια επιλογή αποσπασμάτων από την δράση αυτών των δύο χρόνων. Το έκανα γιατί θεωρώ ότι η δημόσια λογοδοσία είναι υποχρέωση κάθε αιρετού, είτε προσώπου είτε συλλογικού οργάνου. Όχι μόνο για να λες, αλλά κυρίως για να ακούς τα σχόλια, την κριτική, τις προτάσεις, τις υποδείξεις, και με βάση αυτά να βελτιώνεις, να διορθώνεις, να εμπλουτίζεις. Γι’ αυτό και φεύγοντας όσοι δεν το πήρατε, σας καλώ να το πάρετε και να το μελετήσετε. Δεν πρόκειται να το παρουσιάσω εδώ, δεν έχουμε χρόνο για κάτι τέτοιο. Και περιμένω προτάσεις.

Στόχος μας να ξαναγίνει η Ελλάδα ισότιμο μέλος της ΕΕ χωρίς επιτροπεία και μνημόνια

Το δεύτερο που θέλω να πω είναι πως αυτός ο Απολογισμός είναι τμήμα μιας ευρύτερης συλλογικής δουλειάς. Συλλογικής δουλειάς της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, που εκλέχθηκε εξαμελής και δυστυχώς είναι πια τετραμελής, της ευρωομάδας της Αριστεράς, του κόμματός μου του ΣΥΡΙΖΑ, της προοδευτικής συμμαχίας που διαμορφώσαμε εδώ και λίγους μήνες στο Ευρωκοινοβούλιο –αναφέρθηκε σε αυτήν ο Γιάννης Μπουρνούς- που είναι μια συσπείρωση Ευρωβουλευτών της Αριστεράς, των Σοσιαλιστών, των Πρασίνων, που φιλοδοξεί να διαμορφώσει αυτή την προοδευτική εναλλακτική για την Ευρώπη, απέναντι στο σχέδιο της Δεξιάς που απέτυχε και που απειλεί την Ευρώπη με μια διαλυτική κρίση, απέναντι στο σχέδιο της άκρας Δεξιάς που είναι η διάλυση του εγχειρήματος της ευρωπαϊκής ενοποίησης και επιστροφής σε ένα εφιαλτικό παρελθόν.

Μπροστά μας έχουμε μια επείγουσα κατάσταση με δύο αλληλένδετους στόχους: Να αλλάξει, να προχωρήσει και να αναπτυχθεί η Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη, επ’ ωφελεία του ελληνικού λαού και κυρίως των ασθενέστερων, να ξαναγίνει ένα ισότιμο, αναπτυσσόμενο μέλος της ΕΕ χωρίς επιτροπεία και μνημόνια. Και ταυτόχρονα, να αλλάξει, να προχωρήσει η ευρωπαϊκή ενοποίηση με ανάπτυξη, κοινωνική και περιφερειακή συνοχή και περισσότερη δημοκρατία. Αν δεν κινηθεί προς αυτήν την κατεύθυνση δεν θα μπορέσει να αποφύγει την διαλυτική κρίση που την απειλεί. Η ΕΕ ή θα κάνει αυτά τα βήματα ενοποίησης ή θα κινδυνέψει, όχι στα μακρινό μέλλον, με αποσύνθεση.

Για να τα αλλάξουμε όμως αυτά –και την πορεία της χώρας και τη θέση της Ελλάδας μέσα στην ΕΕ και την ίδια την Ευρώπη- πρέπει να αλλάξουμε και εμείς. Να υπερβούμε αυτάρκειες, αδράνειες, δογματικές βεβαιότητες, περιχαρακώσεις. Να γίνουμε καλύτεροι.

Ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρθηκε στα βήματα που έχουμε κάνει ήδη. Η Ελλάδα δεν είναι πια μόνη και απομονωμένη, ούτε η κυβέρνησή μας είναι μόνη και απομονωμένη με αυτό το 18-1 που το βιώσαμε ασφυκτικά πάνω μας τους πρώτους μήνες. Και έχουμε κάνει βήματα στην Ευρώπη. Υπήρξε αναφορά σε αυτά. Η Ευρωμεσογειακή Σύνοδος, οι συναντήσεις με τους προοδευτικούς ηγέτες, η θετική κινητικότητα στο Ευρωκοινοβούλιο. Ήρθε η ώρα αυτό που κάνουμε στην Ευρώπη, να το κάνουμε και στην Ελλάδα. Και χαιρετίζω την κατάληξη της πρότασης του Αλέξη Τσίπρα που προτείνει να κάνουμε βήματα, να τα υιοθετήσουμε στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και να τα αναπτύξουμε.

Ένα φόρουμ διαλόγου των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ με ευρύτερες δυνάμεις της ανανεωτικής Αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας, της οικολογίας, θα συνέβαλε στην έξοδο της Ελλάδας από την κρίση

Προχωρώντας ένα βήμα παραπάνω, προτείνω να συγκροτηθεί ένας μονιμότερος χώρος διαλόγου, ένα φόρουμ διαλόγου, των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ με ευρύτερες δυνάμεις της ανανεωτικής Αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας, της οικολογίας, με στόχο την συγκρότηση ενός ευρύτερου προοδευτικού πόλου στην ελληνική κοινωνία, με σχέδιο για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση. Για την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, για την ανάπτυξη της δημοκρατίας. Σε αυτό το διάλογο έχει θέση κάθε συλλογικότητα, αλλά και κάθε ανέστιος κομματικά πολίτης -και είναι πολλοί αυτοί- που ενδιαφέρεται για την διαμόρφωση μιας ευρύτερης συμμαχίας με αριστερά, προοδευτικά χαρακτηριστικά και στόχους. Ο ΣΥΡΙΖΑ, επειδή έτσι επέλεξε ο ελληνικός λαός, και όχι για λόγους κομματικής αυταρέσκειας, είναι ασφαλώς η βασική δύναμη σε αυτό το χώρο, αλλά δεν είναι μόνος.

Η αντι-ΣΥΡΙΖΑ υστερία δεν είναι προοδευτική. Οδηγεί κατευθείαν στην αγκαλιά μιας νεοφιλελεύθερης και ρεβανσιστικής Δεξιάς

Με στεναχωρεί πολύ όταν βλέπω δυνάμεις και κομματικές ηγεσίες που αυτοπροσδιορίζονται ως δημοκρατικές και προοδευτικές και ενίοτε και κεντροαριστερές, να καταλαμβάνονται από ένα αντι-ΣΥΡΙΖΑ μένος, από μια αντι-ΣΥΡΙΖΑ επιθετικότητα. Και θέλω να πω μια καθαρή κουβέντα: η αντι-ΣΥΡΙΖΑ υστερία δεν είναι προοδευτική, δεν οδηγεί κεντροαριστερά, δεν οδηγεί ούτε καν στο δημοκρατικό κέντρο. Οδηγεί κατευθείαν στην αγκαλιά μιας έξαλλης, ρεβανσιστικής Δεξιάς, νεοφιλελεύθερης, δέσμιας μεγαλοσυμφερόντων, γεμάτης με ακροδεξιά στελέχη στην ηγεσία της.

Η πρόσκληση και η πρόκληση για τον ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα μου, εν όψει και του Συνεδρίου μας, είναι το άνοιγμα στην κοινωνία. Η διαρκής εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ στο μεγάλο κόμμα-παράταξη της σύγχρονης, δημοκρατικής Αριστεράς του 21^ου αιώνα, που αγκαλιάζει και εκφράζει κάθε μέρα και περισσότερο τις κοινωνικές δυνάμεις που τον οδήγησαν στην κυβέρνηση. Είμαστε κόμμα του 35% γιατί έτσι αποφάσισε ο λαός. Δεν μπορούμε να έχουμε τη δομή και τη νοοτροπία του κόμματος του 4%. Και το λέω αυτό παρά το γεγονός ότι είμαι από τους συνιδρυτές του κόμματος και ότι πριν από 28 χρόνια ετοιμάσαμε μαζί με τους συντρόφους μου το κοινό πόρισμα ελληνικής Αριστεράς ΚΚΕ, σε εποχές Περεστρόικα, που άνοιξε τον δρόμο για τη δημιουργία του Συνασπισμού.

Επιδιώκουμε να ισχυροποιήσουμε την οικονομία, να ξανάρθει ανάπτυξη, να ενισχύσουμε το κοινωνικό κράτος, να μειωθεί η ανεργία, να καταπολεμήσουμε τις παθογένειες

Διανύουμε μια κρίσιμη καμπή με πολλές δυσκολίες, με μεγάλες προκλήσεις, κινδύνους αλλά και με δυνατότητες. Κι έχουμε κι ένα κομμάτι του κόσμου που μας έφερε στην κυβέρνηση και νιώθει μουδιασμένο και απογοητευμένο και πρέπει να το ξανακερδίσουμε.

Οι στόχοι που έχουμε θέσει είναι σαφείς: Το τρίτο μνημόνιο να είναι και το τελευταίο και να τελειώσει το 2018. Να ισχυροποιήσουμε την οικονομία, να ξανάρθει ανάπτυξη, να ενισχύσουμε το κοινωνικό κράτος, να μειωθεί η ανεργία, να καταπολεμήσουμε τις παθογένειες, που έφεραν τη χρεοκοπία και τα μνημόνια, τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά, το πελατειακό κράτος στη διοίκηση. Και επίσης, την κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, τα θαλασσοδάνεια, τη διαπλοκή.

Και έτσι, το 2019, με έναν θετικό απολογισμό, να παρουσιαστούμε μπροστά στον ελληνικό λαό με τις ευρύτερες δυνατές συμμαχίες στον προοδευτικό χώρο απέναντι στην εναλλακτική μιας άγριας, σκληρής και ρεβανσιστικής Δεξιάς, που κλίνει προς την ακροδεξιά.

Η εκδήλωση αυτή μπορεί να συμβάλλει σε έναν ευρύτερο διάλογο ανάμεσα στις δυνάμεις του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, που διεκδικούν ο δρόμος προς τη δημοκρατία και την ανάπτυξη να παραμείνει ανοιχτός

Η σημερινή εκδήλωση δεν είναι κυρίως ο απολογισμός μιας δίχρονης δράσης στο ΕΚ, αλλά εκ των πραγμάτων είναι η αφετηρία ενός διαλόγου. Και νομίζω πως μπορεί να συμβάλλει στον προσυνεδριακό διάλογο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ταυτόχρονα και σε έναν ευρύτερο διάλογο που πρέπει επειγόντως να οργανωθεί με την ενεργό συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ  ανάμεσα στις δυνάμεις του ευρύτερου προοδευτικού χώρου, που δεν συμφωνούν με την έξαλλη, αντι-ΣΥΡΙΖΑ πολιτική, που έχουν ενδεχομένως αποστάσεις και κριτική για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά που διεκδικούν ο δρόμος προς τη δημοκρατία, την ανάπτυξη, την απαλλαγή από νοσηρές παθογένειες του παρελθόντος να παραμείνει ανοιχτός. Και να μη γυρίσουμε πίσω στο νεοφιλελευθερισμό, στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων και στα γνωστά πολιτικά τζάκια, που λένε πολλά εναντίον του κράτους, αλλά φτιάχτηκαν χάρη στο κράτος».  

Η ομιλία του Γραμματέα της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ Πάνου Ρήγα

 

Έχουν περάσει 35 χρόνια από τότε που η Μάργκαρετ Θάτσερ, ξεκίνησε στο Ηνωμένο Βασίλειο (Η.Β) το σκληρό νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα, αρχίζοντας μια διαδικασία ανατροπής κεκτημένων του λεγόμενου κοινωνικού Κράτους.

Οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν στη Μεγάλη Βρετανία. τη δεκαετία του 1980, αποτέλεσαν το βασικό εργαστήρι μιας πολιτικής που έριχνε το εργατικό κόστος όχι μόνο μέσω της μείωσης των μισθών, αλλά και των μαζικών απολύσεων, όταν τα κέρδη των επιχειρήσεων δεν έπιαναν τους αρχικούς στόχους.

Ταυτόχρονα, κοινωνικά επιδόματα και συλλογικά κεκτημένα που είχαν θεσπιστεί με σκοπό την προστασία των πιο ευάλωτων στρωμάτων, παραχωρούσαν τη θέση τους σε νέες, ευέλικτες μορφές της αγοράς, που ήταν σύμφυτες με το παγκόσμιο οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον της νέας εποχής της παγκοσμιοποίησης.

Αυτά τα νέα δεδομένα θεωρήθηκαν, ως το φυσιολογικό οικονομικό και πολιτικό υπόδειγμα. Έλαβαν τη θέση μιας νέας θρησκείας, ενός μυστικισμού, που η παραμικρή παρέκκλιση ήταν μη αποδεκτή. Τα κυρίαρχα ΜΜΕ και οι βασικές οικονομικές σχολές διαπαιδαγώγησαν τον ευρωπαϊκό πληθυσμό στην αποδοχή αυτής της πολιτικής. Ταυτόχρονα, καταπολεμούσαν κάθε φωνή λογικής που προσπαθούσε να μιλήσει για τα θετικά ενός Κράτους Πρόνοιας που αποψιλωνόταν χρόνο με το χρόνο. 

Όλα όσα βιώνουμε λοιπόν τον τελευταίο καιρό στην Ευρώπη δεν έχουν έρθει ως κεραυνός εν αιθρία. Είναι το αποτέλεσμα της ανεπάρκειας της ΕΕ, των καθυστερήσεών της στην αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, η οποία εξελίσσεται ταχύτατα σε βαθιά πολιτική κρίση σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Οι διαλυτικές και αντιαναπτυξιακές πολιτικές λιτότητας που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια διόγκωσαν τις αντιθέσεις και φτωχοποίησαν μεγάλο κομμάτι των ευρωπαϊκών πληθυσμών προς όφελος συγκεκριμένων οικονομικών ελίτ.

Το κοινωνικό κράτος κατεδαφίστηκε, η αγορά εργασίας βίωσε μια άγρια απορρύθμιση και το έλλειμμα δημοκρατίας διογκώθηκε, καθώς μια σειρά από κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις λήφθηκαν από μία πολύ κλειστή γραφειοκρατία, με μη εκλεγμένα όργανα, που όσο τα χρόνια περνούν απονομιμοποιείται πλήρως στη συνείδηση των λαών.

Στον ΣΥΡΙΖΑ αντιληφθήκαμε, αναλύσαμε και καταγγείλαμε την προδιαγεγραμμένη αυτή πορεία αρκετά χρόνια πριν. Το περασμένο καλοκαίρι αντισταθήκαμε μέχρι τέλους στον πυρήνα αυτής της νεοφιλελεύθερης αντίληψης. Δεδομένων των διεθνών συσχετισμών δυνάμεων επιλέξαμε το λιγότερο κακό, την επιλογή εκείνη που θα μας έδινε τον αναγκαίο πολιτικό χρόνο, καθώς και τη δυνατότητα ενός οδικού χάρτη που υπό προϋποθέσεις θα βγάλει επιτέλους τη χώρα από την επιτροπεία των δανειστών.

Παρά τον στρατηγικό μας συμβιβασμό όμως, στον ΣΥΡΙΖΑ δεν σταματήσαμε να μιλάμε για την ανάγκη της Ευρώπης να αλλάξει επειγόντως πορεία. Στηλιτεύσαμε την α λα καρτ εφαρμογή των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, τις μονομερείς ενέργειες όπως το κλείσιμο των συνόρων, ανάμεσα σε κράτη που υποτίθεται ότι ανήκουν σε μια ενιαία οικογένεια. Προειδοποιήσαμε ότι όταν χαϊδεύεις μισαλλόδοξες απόψεις και υιοθετείς ακροδεξιές θέσεις ο κόσμος θα προτιμήσει το πρωτότυπο, τους αυθεντικούς δηλαδή εκφραστές της ακροδεξιάς, όπως παρατηρούμε να συμβαίνει σε μια σειρά από ευρωπαϊκά κράτη.

Όταν βρεθήκαμε, ως ΣΥΡΙΖΑ, σε ικανή θέση διακυβέρνησης το 2012, μετρούσαμε ήδη 4 χρόνια αναταραχής και ύφεσης στις δυτικές οικονομίες, αλλά και 2 χρόνια μνημονιακού προγράμματος στη χώρα μας.

Έπρεπε λοιπόν να βρούμε τα επιχειρήματα αλλά και την πολιτική αποφασιστικότητα να προβάλλουμε μια αλλαγή πολιτικής που δεν θα ερχόταν μόνο από εμάς, ακόμα και αν κατακτούσαμε τη Διακυβέρνηση.

Έρεπε να συνδυαστεί με μια αλλαγή ευρύτερων ευρωπαϊκών συσχετισμών, που σήμαινε την αλλαγή πλεύσης ισχυρών οικονομιών.

Γνωρίζοντας ότι, τα αριστερά κόμματα δεν ήταν σε θέση διακυβέρνησης (ούτε καν οι Podemos στη Ισπανία δεν είχαν μετουσιωθεί σε κόμμα), μιλήσαμε ως αντιπολίτευση για αλλαγή συσχετισμών με σκοπό το τέλος των πολιτικών σκληρής λιτότητας και ανάγκης δημιουργίας αναδιανεμητικών πολιτικών.

Οι εν δυνάμει σύμμαχοί μας, τότε, έμοιαζαν πολύ λίγοι και οι αντίπαλοί μας πολλοί και δυνατοί.

Όμως, τα δύο τελευταία χρόνια, πυκνά σε γεγονότα με πολύ σημαντικές εξελίξεις, έδειξαν ότι η επιμονή στη λογική, αλλά και στο στόχο της αλλαγής πολιτικής, θα μπορούσε να φέρει αποτελέσματα.

Όταν λέγαμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει δρόμους για όλη την Ευρώπη, μάς αντιμετώπιζαν σκωπτικά. Μετά τα εκλογικά αποτελέσματα στην Πορτογαλία, μετά την επικράτηση του Κόρμπιν στους Εργατικούς της Μεγάλης Βρετανίας, εν όψει των νέων εκλογών σε Ισπανία κλπ, γίνεται κατανοητό ότι κάτι αλλάζει στην Ευρώπη και σε αυτή την αλλαγή καταλυτικό ρόλο έχει διαδραματίσει ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ελληνικός λαός.

Πάντα ο πολιτικός χώρος της δικής μας αριστεράς έλεγε ότι οι εξελίξεις στην Ευρώπη επηρεάζουν καθοριστικά τις εξελίξεις και τις προοπτικές στην Ελλάδα. Ότι η Ευρώπη ήταν και παραμένει ο χώρος, εδαφικός και πολιτικός, που οφείλουμε να επιχειρούμε την μετατόπιση των πολιτικών συσχετισμών σε προοδευτική, δημοκρατική κατεύθυνση. Σήμερα αυτή η τοποθέτηση των περασμένων δεκαετιών μετά και τις πολιτικές μετατοπίσεις σε Πορτογαλία – Ισπανία παίρνει χαρακτηριστικά κεντρικής πολιτικής κατεύθυνσης για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για μια σειρά κοινωνικών δυνάμεων που βλέπουν ότι στην Ευρώπη υπάρχουν οι όροι και οι προϋποθέσεις μιας προοδευτικής και δημοκρατικής αντεπίθεσης με πολιτικά, ταξικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά ώστε να βγούμε από την σημερινή κρίση που πέρα από το οικονομικό της σκέλος έχει έντονες ηθικές και αξιακές απολήξεις.

Νέες διαιρέσεις προκύπτουν στον άξονα πρόοδος-συντήρηση με βάση και την δημοσιονομική, αλλά και την προσφυγική κρίση. Οι πολιτικές μάχες στην Ευρώπη είναι ανοιχτές, οι μεγάλες προκλήσεις είναι μπροστά μας. Χρειάζεται σχέδιο, υπομονή, αντοχή, συμμαχίες, ώστε να σηματοδοτήσουμε μαζί με άλλους πολλούς προοδευτικούς, αριστερούς και δημοκράτες, την προοδευτική Ευρώπη πιστοί στην ανάγκη του κοινωνικού μετασχηματισμού.

Η αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αντλώντας δύναμη και από την αλλαγή των συσχετισμών στη χώρα μας και προτάσσοντας τον πυρήνα της πολιτικής μας στην Ευρώπη, κατέβαλλε  μεγάλες προσπάθειες για το χτίσιμο συμμαχιών με τις προοδευτικές δυνάμεις, ώστε να αντιμετωπιστούν οι πολιτικές λιτότητας και να ενισχυθούν οι πολιτικές συνοχής.

Οι πρωτοβουλίες και η δραστηριότητα του Δημήτρη Παπαδημούλη ήταν κρίσιμες για να ανατραπεί το αρνητικό κλίμα απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση, πριν την πολύ δύσκολη συμφωνία του Ιουλίου. 

Η συστηματική συνεργασία με την αντιπροσωπεία μας στο ΚΕΑ συνέβαλε στη διαμόρφωση κινήματος αλληλεγγύης προς την Ελλάδα, στο να αποδομηθούν οι «μύθοι» γύρω από τους στόχους της κυβέρνησης της Αριστεράς στην Ελλάδα και να σταλεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα υπέρ της ανάγκης για καλύτερη και πιο συνεκτική Ευρώπη, όχι μια Ευρώπη της καταστροφικής λιτότητας, που διασπά την κοινωνική συνοχή, της ξενοφοβίας, του ρατσισμού και της ακροδεξιάς.

Ο απολογισμός δράσης του συμπυκνώνει τη σημαντική συμβολή που έχει η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ στο ευρωκοινοβούλιο.

Η Αριστερά υπάρχει για να υπηρετεί την κοινωνία, να ανοίγει δρόμους για τον κοινωνικό μετασχηματισμό.

Τα πρόσωπα που την εκπροσωπούν να συμβάλλουν με όλες τους τις δυνάμεις σ’ αυτή τη συλλογική προσπάθεια.

 

H ομιλία του μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Μπουρνού

Ομιλία του Ηλ. Νικολακόπουλου

Απολογισμός 2014-2016 -Μ. Σαμπατακάκης