Συνέντευξη του Γραμματέα της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ στο Liberal.gr και στον Γιάννη Σιδέρη

κ. Ρήγα, ας αρχίσουμε με είδηση: θα ξαναείστε υποψήφιος για Γραμματέας του κόμματος;

Είστε αρκετά έμπειρος δημοσιογράφος για να γνωρίζετε ότι τέτοιες ερωτήσεις δύσκολα βγάζουν είδηση. Ο τελευταίος χρόνος στο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε μια πολύ πλούσια εμπειρία για όλους μας. Κληθήκαμε να διαχειριστούμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση, που συνδυάζει την οικονομική και κοινωνική κρίση, την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη και την ευθύνη της κυβερνητικής διαχείρισης ενός αριστερού κόμματος. Προσπαθήσαμε συλλογικά να ανταποκριθούμε στην ευθύνη αυτή και έτσι θα συνεχίσουμε να κινούμαστε. Τους τελευταίους μήνες το σύνολο σχεδόν των αποφάσεων της Πολιτικής μας Γραμματείας έχουν ληφθεί ομόφωνα και μέσα από ειλικρινή διάλογο. Ταυτόχρονα, οι εκδηλώσεις των οργανωμένων τάσεων του κόμματος γίνονται ανοικτά και δημόσια, σε επαφή με την κοινωνία και όχι πίσω από κλειστές πόρτες. Πρόκειται για νέες κατακτήσεις που είναι προϊόν συλλογικής προσπάθειας. Στην αριστερά ο απολογισμός δεν μπορεί να είναι προσωπικός. Το ζητούμενο είναι η συνεισφορά του καθένα μέσα από το ρόλο του στην υλοποίηση του πολιτικού σχεδίου.

Η δεύτερή μου ερώτηση, δεν αφορά τον κόσμο, ωστόσο την προτάσσω ψηλά γιατί δείχνει μια ποιοτική μεταβολή. Είχα να το λέω, ότι ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ήταν το πιο ανοιχτό κόμμα, και επέτρεπε στους δημοσιογράφους να παρακολουθούν τις συνεδριάσεις της Κεντρικής Επιτροπής. Τώρα τελευταία αυτό μας το στερήσατε, τα λέτε μεταξύ σας και ο κόσμος δεν μαθαίνει το κλίμα, τις αντιθέσεις και τους προβληματισμούς στο εσωτερικό σας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει κόμμα ανοιχτό και εξωστρεφές. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός πως ακόμα και οι προσυνεδριακές μας διαδικασίες είναι δημόσιες ανοιχτές στον κόσμο. Από κει και πέρα, νομίζω πως είναι αυτονόητο το δικαίωμα  ενός πολιτικού κόμματος, να συζητά ορισμένα θέματα χωρίς την παρουσία δημοσιογράφων, εξάλλου όπως κι εσείς επισημάνατε στην αρχή της ερώτησης σας, τον κόσμο δεν τον αφορούν όλες οι λεπτομέρειες όσων διαδραματίζονται μέσα στα κόμματα.

Σε μια συνέντευξή σας κάνατε λόγο για «ορυμαγδό παραπληροφόρησης, επειδή το πολυκέφαλο σύστημα χάνει τα προνόμιά του». Επί ΣΥΡΙΖΑ, πέραν των φτωχών και των μεσαίων, είδατε κανέναν οικονομικό ολιγάρχη να χάνει τα προνόμιά του; Παρεμπιπτόντως, επειδή μπορεί να μου αναφέρετε τις άδειες, οι τηλεοπτικές άδειες ήταν μια παρωνυχίδα στο πλανήτη της οικονομικής ολιγαρχίας.

Ισχύει μέχρι κεραίας αυτό που είπα. Το πολυκέφαλο σύστημα χάνει όντως τα προνόμιά του, γι’ αυτό και καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μιας πλαστής εικόνας πλήρους καταστροφής, ενός φαντασιακού Αρμαγεδδώνα που ποτέ τελικά δεν φτάνει στη χώρα. Από εκεί και πέρα είναι προφανές ότι παγιωμένες αντιλήψεις, παθογένειες σαράντα και πλέον ετών δεν μπορούν να ανατραπούν ολοκληρωτικά σε λίγους μήνες. Τα πρώτα σημάδια όμως είναι παραπάνω από ορατά.

Για να μιλήσω όμως με στοιχεία σε ό,τι αφορά αυτά που επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ οι οικονομικοί ολιγάρχες και τα διάφορα καρτέλ κλήθηκαν να πληρώσουν :

Για πρώτη φορά έχουν ανοίξει οι λίστες φοροδιαφυγής και ήδη από τις αρχές του 2015 έχουν εισπραχθεί 900 εκατομμύρια ευρώ. Νομοθετήσαμε για την καταπολέμηση του λαθρεμπορίου καπνικών προϊόντων και καυσίμων. Εντείναμε τους ελέγχους στα τελωνεία με αποτέλεσμα την αύξηση μέσα σε ένα χρόνο κατά 110 εκ. ευρώ των δημοσίων εσόδων, σύμφωνα με στοιχεία της ΓΓΔΕ.

Επιβάλλαμε –με πολύ κόπο και παρά τα εμπόδια που έβαλε στο δρόμο μας η αντιπολίτευση- καθεστώς νομιμότητας στο τηλεοπτικό τοπίο. Η εφαρμογή του νόμου θα αποφέρει στα δημόσια ταμεία πάνω από 250 εκ. ευρώ σε βάθος τριετίας. Μια σύγκριση λοιπόν με τις αντίστοιχες επιδόσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων βοηθά να καταλάβει κανείς εάν η κυβέρνηση αυτή συγκρούεται ή όχι με την ολιγαρχία.

Χαρακτηρίζετε τους ιδιοκτήτες τηλεοπτικών σταθμών που τόσα χρόνια λειτουργούσαν χωρίς άδεια ‘παρωνυχίδα’ της οικονομικής ολιγαρχίας. Επιτρέψτε μου να μείνω λίγο σε αυτό. Θεωρώ τον χαρακτηρισμό σας τουλάχιστον επιεική και θα σας πω γιατί. Μεγάλη μερίδα των μέσων ενημέρωσης αποτέλεσαν τις τελευταίες τρεις δεκαετίες βασικό πυλώνα στο αμαρτωλό τρίγωνο της διαπλοκής "Πολιτικό σύστημα – Τράπεζες – ΜΜΕ". Είναι χαρακτηριστικό ότι κάποια στιγμή μέσα στην κρίση οι τράπεζες σταμάτησαν να χορηγούν δάνεια σε όλες τις επιχειρήσεις, πλην των καναλιών, τα οποία συνέχισαν να λαμβάνουν δάνεια βάζοντας μάλιστα –όπως κυνικά οι ίδιοι ομολογούν- για εγγύηση αέρα. Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν το δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φάσμα και έχουν την ευχέρεια να πιέζουν την καθημερινή ατζέντα προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση δεν αποτελούν παρωνυχίδα της ολιγαρχίας λοιπόν. Σχεδόν τριάντα χρόνια αναρχίας και ασυδοσίας στο χώρο των τηλεοπτικών συχνοτήτων είναι παραπάνω από αρκετά. Ήρθε η ώρα ο νόμος να εφαρμοστεί για όλους.  

Διάβασα ένα άρθρο στο οποίο ένας συνάδελφος διερωτάτο «τι θα πουλήσει ο Μητσοτάκης εάν έρθει». Υπερβολικό ίσως, ωστόσο δείχνει ένα κλίμα και της δικής σας διακυβέρνησης. Δεν έχει στοιχεία ρεαλισμού το ερώτημα;

Θα απαντούσα στον συνάδελφό σας πως δεν χρειάζεται να ανησυχεί και πως εάν στο εγγύτερο ή απώτερο μέλλον μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση θελήσει να ιδιωτικοποιήσει ΔΕΚΟ ή άλλους μεγάλους δημόσιους οργανισμούς θα έχει τη δυνατότητα να το κάνει, καθώς θα βρίσκονται ακόμα υπό δημόσιο έλεγχο. Είναι προφανές ότι η υπαγωγή των δημόσιων επιχειρήσεων στο νέο Υπερταμείο αποτελεί προϊόν συμβιβασμού στη διαπραγμάτευση με τους πιστωτές. Σε αντίθεση όμως με το ΤΑΙΠΕΔ των κυβερνήσεων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, στο Υπερταμείο δεν υπάρχει επιτροπεία, δεν γίνεται υποθήκευση περιουσίας, οι μετοχές ανήκουν μόνο στο ελληνικό δημόσιο και δεν μπορούν ούτε να μεταβιβαστούν, ούτε να πουληθούν. Είναι ξεκάθαρα ζήτημα πολιτικής βούλησης λοιπόν η πιθανή ιδιωτικοποίηση μιας ΔΕΚΟ. Σας διαβεβαιώ ότι την βούληση αυτή δεν την έχουμε.

Μια και βρισκόμαστε στις άδειες, θεωρείται ότι αποσοβήθηκε το ενδεχόμενο η υπόθεση Καλογρίτσα να αποτελέσει την αχίλλειο πτέρνα του σχεδίου σας; Θυμίζω ότι έχουν προϋπάρξει ανάλογες περιπτώσεις, όπως ας πούμε ήταν για τον Αντρέα η υπόθεση Κοσκωτά και για τον Καραμανλή το Βατοπέδι, αν και βεβαίως μετά την απόσυρση δεν έχει την ίδια έντασης η υπόθεση.

Ξέρετε, ήταν ως ένα σημείο δεδομένο ότι οι πολιτικοί μας αντίπαλοι θα προσπαθούσαν να μας πλήξουν στο αδιαμφισβήτητο στην κοινωνία, ακόμη και σήμερα που μιλάμε, ηθικό μας πλεονέκτημα. Εκείνο που μου προξενεί εντύπωση, είναι ότι, στην προσπάθειά τους αυτή, δεν διστάζουν να αποδεχτούν ότι οι ίδιοι ανέχτηκαν, ανέθρεψαν και συμμετείχαν σε όλο αυτό το σύστημα διαπλοκής και διαφθοράς που κατατρώει τη χώρα. Οι επανειλημμένες αναφορές τους στη "νέα" κατ’ αυτούς διαπλοκή δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι υπήρξε και παλιά, στην οποία εκ των πραγμάτων συμμετείχε το εκάστοτε πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης. Σίγουρα δεν ήμασταν εμείς πάντως. Σε ό,τι μας αφορά είχαμε από την αρχή πει πως η νομιμότητα θα τηρηθεί για όλους και αυτό ακριβώς συνέβη, θα αφήσω στην κρίση των αναγνωστών σας αν είχε συμβεί το ίδιο στις περιπτώσεις Κοσκωτά και Βατοπεδίου.

Κομματική και κυβερνητική ηγεσία κάνετε ενέσεις τόνωσης σε μέλη, οπαδούς και ψηφοφόρους, αλλά οι δημοσκοπήσεις δείχνουν έντονη υποχώρηση δημοκοπικής επιρροής – λογικό βέβαια για ένα κόμμα που κυβερνά, άρα υφίσταται τη φθορά της εξουσίας. Ποια νομίζετε ότι είναι εκείνη η επιτυχία που θα μπορούσε ένα ανατρέψει το κλίμα;

Οι πολίτες έχουν δείξει τεράστια ψυχραιμία, ωριμότητα και υπομονή στη διαχείριση της κρίσης. Δεν κάνουμε πολιτική με βάση τις δημοσκοπήσεις. Η πολιτική μας στόχευση είναι η έξοδος της Ελλάδας από την κρίση και την επιτροπεία ανεπιστρεπτί. Η πολιτική μας δεν έχει ορίζοντα τον Οκτώβρη του 2016, αλλά το τέλος της τετραετίας, οπότε και θα κριθούμε. Πέρυσι το καλοκαίρι υπογράψαμε ένα δύσκολο, εμπροσθοβαρές πρόγραμμα. Κανείς μας δεν ανέμενε η κατάσταση να είναι εύκολη. Είμαστε στο σημείο εκκίνησης της ανάκαμψης και της ανάπτυξης. Δεν είναι ώρα ούτε για πανηγυρισμούς, ούτε για εφησυχασμούς, είναι ώρα για σκληρή δουλειά.

Έχετε κάνει «ιερό δισκοπότηρο» της πολιτικής σας τη διευθέτηση του χρέους; Αν δεν το πετύχετε, χάνεται και ο παρηγορητικός σας λόγος προς το λαό, ότι το ελατήριο της Οικονομίας θα εκτοξευτεί. Τι άλλο θα έχετε να προτάξετε για να δείξει υπομονή ο πενόμενος λαός;

Ο ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται στην ανάγκη διευθέτησης του χρέους εδώ και αρκετά χρόνια, από τότε ακόμα που η κυβέρνηση Σαμάρα-Βενιζέλου το χαρακτήριζε βιώσιμο και συνέχιζε να δεσμεύεται για υπέρογκα πρωτογενή πλεονάσματα που μεταφράζονταν σε δυσβάσταχτα μέτρα. Οι εξελίξεις που ακολούθησαν δικαίωσαν πλήρως την άποψή μας και πλέον είναι πανθομολογούμενη η διαπίστωση ότι η ρύθμιση του χρέους είναι αναγκαία συνθήκη για να μπορέσει η χώρα να βγει από τον φαύλο κύκλο της λιτότητας και της επιτροπείας.

Το ζήτημα του ελληνικού χρέους δεν αφορά λοιπόν κανένα ιερό δισκοπότηρο του ΣΥΡΙΖΑ. Αποτελεί ξεκάθαρο κομμάτι της συμφωνίας του Ιουλίου 2015 και της απόφασης του Eurogroup του περασμένου Μαΐου. Οι Ευρωπαίοι εταίροι έχουν δεσμευτεί στην κατεύθυνση αυτή και από τη στιγμή που υλοποιούμε το δικό μας κομμάτι της συμφωνίας απαιτούμε να πράξουν το ίδιο.

Μήπως θα ήταν λογικό, αν δεν πάρετε το χρέος να πάτε σε εκλογές, δεδομένου ότι ίσως βρεθείτε σε αδιέξοδο ;

Τον περασμένο Μάιο, όλες ανεξαιρέτως οι πλευρές αναγνώρισαν πως το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, δεσμευόμενες στη λήψη και εφαρμογή μέτρων που θα επιτρέψουν τη διευθέτησή του. Η εξειδίκευση και η αποσαφήνιση των μέτρων αυτών αποτελούν για εμάς σημαντική προτεραιότητα. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει περίπτωση να μην υπάρξει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο απομείωση του ελληνικού χρέους. Όσο ταχύτερα συμβεί αυτό τόσο το καλύτερο. Από εκεί και πέρα, όσοι προεξοφλούσαν, ή και επιθυμούσαν, την πτώση της κυβέρνησης τα Χριστούγεννα του 2015, το Πάσχα του 2016 και την μη ολοκλήρωση της αξιολόγησης με διενέργεια εκλογών διαψευστήκαν από την ίδια την πραγματικότητα. Στον ΣΥΡΙΖΑ είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε ό,τι χρειάζεται για να επιστρέψει η χώρα σε μια ανάπτυξη κοινωνικά δίκαιη και βιώσιμη και για να σταθεί η κοινωνία και πάλι στα πόδια της. Έχουμε μπροστά μας κάτι λιγότερο από τρία χρόνια για να το υλοποιήσουμε, προκειμένου να θέσουμε εν συνεχεία τα πεπραγμένα μας στην κρίση του ελληνικού λαού.

Κατηγορείτε συνέχεια τη ΝΔ για ακραίο νεοφιλελευθερισμό. Τι διαφορετικό κάνετε εσείς ως κυβέρνηση;

Είναι εμφανής και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των προοδευτικών και συντηρητικών δυνάμεων, αναφορικά με τον ρόλο του κράτους και την αναγκαιότητα ύπαρξης κοινωνικού κράτους. Η νεοφιλελεύθερη άποψη αντιλαμβάνεται τις κοινωνικές παροχές και υποδομές ως περιττά έξοδα, σπατάλη, αχρείαστο κόστος. Προτείνει δε, την παράδοση των υποδομών και των υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα. Στον αντίποδα αυτής της λογικής, οι προοδευτικές ευρωπαϊκές δυνάμεις θεωρούμε ότι τέτοιου χαρακτήρα δαπάνες είναι προϋπόθεση για την κοινωνική συνοχή και μοχλός για την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική ευημερία. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν και εσείς, ότι οι διαφορές είναι βαθιές, δομικές και ουσιαστικές, τόσο σε επίπεδο πρακτικής, όσο και σε επίπεδο στρατηγικής.

Από όσο γνωρίζουμε, σημειώνεται μικρότερη του αναμενόμενου προσέλκυση νέων μελών στις οργανώσεις; Στην αρχή η ερμηνεία ήταν ότι οι οργανώσεις κρατούσαν κλειστές τις πόρτες για να διαφυλάξουν την … «καθαρόαιμη» αριστεροσύνη τους από την επέλαση των πρώην ΠΑΣΟΚων οπαδών που είδαν εξουσία και προσελκύστηκαν. Στη συνέχεια όμως υπήρξε κόπωση λόγω της κυβερνητικής πολιτικής. Πως θα μπορέσετε να βάλετε νέο αίμα;

Tο μεγάλο μας στοίχημα την επόμενη περίοδο είναι η αντιστοίχιση του εκλογικού και του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ με τον κομματικό. Είναι κάτι στο οποίο έχουμε ήδη καθυστερήσει. Στόχος μας στο επερχόμενο 2^ο Συνέδριο είναι να καταδείξουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένα ριζοσπαστικό σύγχρονο και δημοκρατικό κόμμα της αριστεράς, το οποίο δεν κλείνεται στον εαυτό του και στις παραδοσιακές μορφές άσκησης και συμμετοχής στην πολιτική, αλλά μαζικοποιείται επιχειρώντας να εκφράσει ακόμη πιο αποτελεσματικά τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία. Όχι ένα κόμμα περίκλειστο και αποστειρωμένο, αλλά ένα ανοιχτό κόμμα σε ανθρώπους που βρίσκουν την πολιτική μας πρόταση αξιόπιστη και ελπιδοφόρα. Έχουμε ήδη απευθύνει πολιτικό κάλεσμα, χωρίς πιστοποιητικά κομματικής θητείας στην αριστερά, προς όλους τους προοδευτικούς και δημοκρατικούς πολίτες. Προς όλους εκείνους που μοιράζονται μαζί μας τη θέληση για την αλλαγή του παραγωγικού προτύπου, τη δημοκρατική εμβάθυνση και τη ρήξη με τις παθογένειες. Όποιος αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα η προσπάθεια αυτή να πετύχει και επιθυμεί ανιδιοτελώς να συνεισφέρει είναι ευπρόσδεκτος.