Παρέμβαση της βουλευτή Κέρκυρας του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων την Τετάρτη 25/1, με θέμα ημερήσιας διάταξης «Αναβάθμιση του Λυκείου – Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση – Προγραμματισμός».

Ακολουθεί η ομιλία:

«Να ξεκινήσω από ένα σχόλιο σε αυτά που ακούστηκαν. Έχουμε πολύ καλά μεταπτυχιακά, κάποια εξ αυτών και οι φοιτητές μας, οι απόφοιτοι των μεταπτυχιακών αυτών, διαπρέπουν στο εξωτερικό και βρίσκονται θέσεις εργασίας. Επίσης έχουμε πολύ καλά δημόσια πανεπιστήμια. Λοιδορήθηκαν και αυτά και όσοι και όσες  υπηρετούσαμε σε αυτά, ότι είμαστε τεμπέληδες, διεφθαρμένοι και απαξιώθηκε πλήρως το δημόσιο πανεπιστήμιο για να γίνει βορρά στην κακώς εννοούμενη επιχειρηματικότητα, την εμπορευματοποίηση και ούτω καθεξής.

Υπηρετήσαμε με απαράμιλλο ζήλο και στη Δευτεροβάθμια και στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση αυτά τα χρόνια, όταν ήμασταν σε πανεπιστήμια που δεν μπορούσαν να καλύψουν τα λειτουργικά τους έξοδα, όταν συγχωνεύονταν με το περίφημο σχέδιο “Αθηνά”, σκοπός του οποίου ήταν να κλείσει τα περισσότερα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Να είμαστε, λοιπόν, λίγο πιο προσεκτικοί, και εγώ τουλάχιστον μιλάω και από την εμπειρία μου εκεί.

Για να απεγκλωβιστούμε, τώρα, από αυτά τα δίπολα που ετέθησαν λίγο πριν, ασυμφιλίωτα δίπολα μεταξύ των “κακών” συνδικαλιστών και των “καλών” επιστημονικών φορέων κ.λπ., θα ήθελα να επαναφέρω το “χρυσό μέσον” κατά Αριστοτέλη και να πω ότι καλό είναι να κληθούν αμφότεροι και να διασφαλιστούν οι θεσμικοί όροι. Εμένα αυτό με ενδιαφέρει, οι θεσμικοί όροι ενός καλόπιστου, ανιδιοτελούς διαλόγου, ο οποίος δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, θέλει χρόνο. Χωρίς να υπάρχουν μικροκομματικές, μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Διότι, ήλθε ο καιρός πλέον για μια γενναία μεταρρύθμιση η οποία δεν είναι ούτε προσχηματική, ούτε σχήμα λόγου, στο Λύκειο τουλάχιστον, στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Κι αυτό, δεν είναι δικό μας αίτημα ή αίφνης αποφασίσαμε να το κάνουμε. Νομίζω, ότι είναι ένα “βουβό” αίτημα όλης της κοινωνίας. Ας την αφουγκραστούμε, λοιπόν, και να διασφαλίσουμε κάποιες θεσμικές δικλίδες.

Θα πρότεινα, επομένως, να κληθούν αμφότεροι και να μην λοιδορούμε συνεχεία τους συνδικαλιστές. Και θα πω και το εξής: Σε όλα αυτά τα προηγούμενα “πέτρινα” χρόνια, για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, υπήρχαν συνδικαλιστές που μπήκαν στην “πρώτη γραμμή” με πολύ μεγάλο προσωπικό κόστος και υπερασπίστηκαν συναδέλφους τους, τότε που καταργήθηκαν οι 2.500 ειδικότητες και τα ΕΠΑΛ και τα ΕΠΑΣ, το ίδιο και στα πανεπιστήμια και επρόκειτο για ανθρώπους οι οποίοι είχαν ένα πολύ πλούσιο βιογραφικό σημείωμα. 

Ας κληθούν, λοιπόν, και θεωρώ ότι πρέπει να διευρυνθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η συζήτηση με φορείς για να κάνουμε μια ουσιαστική συζήτηση. Χωρίς στείρες αντιπαραθέσεις, καλόπιστα και με ανιδιοτέλεια, ακούγοντας επαναλαμβάνω, ένα αίτημα της κοινωνίας. Το αίτημα της κοινωνίας είναι ότι η κατάσταση στο Λύκειο τουλάχιστον δεν πάει άλλο και χρειάζονται κάποιες αλλαγές».