Συνέντευξη του αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ και τον δημοσιογράφο Π. Τσίμα

Μιλώντας σήμερα στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ (Π. Τσίμα), ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, δήλωσε τα εξής:


Π.Τ: Είδα το πρώτο σχόλιό σας μετά τη χθεσινή απόφαση του Eurogroup, στο οποίο υποδέχεστε ως θετική είδηση το γεγονός ότι υπάρχει μια καταρχήν συμφωνία και ξαναρχίζει η συζήτηση για την αξιολόγηση.

Δ.Π.: Ναι, νομίζω ότι είναι μια καλή βάση και τώρα χρειάζεται ταχύτητα και αποτελεσματικότητα για να ολοκληρωθεί η 2η αξιολόγηση, να εξασφαλίσουμε την ένταξη της Ελλάδας στην Ποσοτική Χαλάρωση -το αργότερο μέχρι τις 27 Απριλίου, που συνεδριάζει η ΕΚΤ,- και να «κλειδώσουμε» ότι τελειώνουμε με τα μνημόνια τον Αύγουστο του ’18. Και με δεδομένο ότι οι εκλογές πια θα γίνουν το 2019, κι αυτό πρέπει να το χωνέψει η ΝΔ, να κάνουμε μια συζήτηση κι έναν σχεδιασμό ως χώρα επιτέλους για τις αλλαγές που χρειαζόμαστε, προκειμένου να οικοδομήσουμε μια χώρα μεταμνημονιακή, ισχυρότερη και χωρίς παθογένειες.  Το ελληνικό σχέδιο δηλαδή, που θα αντικαταστήσει τα μνημόνια, όταν με το καλό ξεμπερδέψουμε από αυτά.


Π.Τ.: Η χθεσινή απόφαση για να επιστρέψει το κουαρτέτο και να ξαναρχίσει η συζήτηση για την αξιολόγηση δεν έγινε αναίμακτα. Κάτι έπρεπε να δώσουμε, έπρεπε να δεχθούμε αυτό που καταρχήν η κυβέρνηση έλεγε πως δεν θα δεχθεί, δηλαδή να προνομοθετηθούν μέτρα για το 2019 και το 2020.

Δ.Π.: Το χθεσινό πλαίσιο συμφωνίας υπήρξε γιατί έγιναν αμοιβαίες κι όχι μονομερείς υποχωρήσεις. Το ΔΝΤ δεν λέει πια για επιπλέον μέτρα, αλλά δέχθηκε τη δημοσιονομική ουδετερότητα και οι Ευρωπαίοι δανειστές δέχθηκαν ότι αμέσως μόλις κλείσει η 2η αξιολόγηση θα χρειαστεί να αποσαφηνιστούν περαιτέρω τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Αύριο συζητούν γι’ αυτό η Μέρκελ με τη Λαγκάρντ και όλοι λένε, συμπεριλαμβανομένου του Σόιμπλε, ότι η Ελλάδα τα πάει καλύτερα από τους στόχους, γεγονός που αποδεικνύουν τα στοιχεία της Eurostat και της Κομισιόν. Ο δε «βαρύς» Τόμσεν, πρώτον δεσμεύτηκε ότι είναι έτοιμοι κι αυτοί να τα επανεξετάσουν τα δικά τους τεφτέρια, την ώρα που σφυροκοπούν ότι κάνουν διαρκώς λάθος στους υπολογισμούς.


Π.Τ.: Η συμμετοχή του ΔΝΤ πάντως δεν έχει «κλειδώσει» ακόμα, το Ταμείο δεν έχει πει «ναι, είμαι μέσα».

Δ.Π.: Προφανώς, γιατί το ΔΝΤ θέλει και μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους και χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2018. Στο κρίσιμο θέμα που ήταν τα μέτρα, η Αθήνα έκανε πίσω στο θέμα της προνομοθέτησης, εξασφαλίζοντας όμως τη δημοσιονομική ουδετερότητα. Πήγε στην άκρη δηλαδή το επιχείρημα ότι χρειαζόμαστε πρόσθετα μέτρα λιτότητας 2% του ΑΕΠ, κάτι το οποίο θεωρώ θετικό.



Π.Τ.: Βέβαια αυτό θα το ξέρουμε οριστικά όταν τελειώσουν οι συζητήσεις αυτές και θα ξέρουμε τα μέτρα που θα προνομοθετηθούν.

Δ.Π.: Σωστό και γι’ αυτό νομίζω ότι αυτή τη στιγμή, έχοντας μια θετική βάση, πρέπει να αφήσουμε το οικονομικό επιτελείο να διαπραγματευτεί με ταχύτητα με τα τεχνικά κλιμάκια την οριστικοποίηση του πακέτου και όταν γίνει αυτό να το κρίνουμε. Το βέβαιο είναι ότι όλη αυτή η φιλολογία και η κινδυνολογία περί Grexit, εκλογών, δημοψηφίσματος κ.λπ. ναυάγησε. Και καλό είναι ο Κυρ. Μητσοτάκης  να το χωνέψει ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2019.



Π.Τ.: Όταν και εφόσον καταλήξει αυτή η συζήτηση και πρέπει να έρθουν στη Βουλή μέτρα για νομοθέτηση, που ξέρουμε ότι θα αφορούν το αφορολόγητο και τις συντάξεις, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία σήμερα αντέχει να τα ψηφίσει;

Δ.Π.: Η εκτίμησή μου είναι ναι. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι συμπαγής και νομίζω ότι θα στηρίξει αυτό που θα φέρει ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση. Και θα περίμενα να μην είναι μικροπολιτική η στάση της αντιπολίτευσης. Πάντως δεν κινδυνεύει κατά τη γνώμη μου η κυβερνητική πλειοψηφία από διαρροές. Δεν βλέπω κανέναν στους 153 να θέλει να ρίξει τον Τσίπρα για να φέρει τον Μητσοτάκη, πηγαίνοντας έτσι πίσω την οικονομία και ανεβάζοντας τον λογαριασμό των μέτρων.


Π.Τ.: Από την αυριανή συνάντηση Μέρκελ-Λαγκάρντ περιμένετε ότι θα βγει ένας συμβιβασμός μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου, σχετικά με αυτά που παραμένουν σε εκκρεμότητα και χθες δεν αγγίχθηκαν, όπως ποιο θα είναι το πρωτογενές πλεόνασμα που πρέπει να παράγει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια και ποια θα είναι τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους της.

Δ.Π: Αυτός είναι ο λόγος που θα γίνει αυτή η συνάντηση, ωστόσο δεν περιμένω ανακοινώσεις για ό,τι συμφωνηθεί. Το Βερολίνο έχει καταλάβει ότι θα πρέπει να κάνει κάποιες παραχωρήσεις προς τις απαιτήσεις του ΔΝΤ για ελάφρυνση του χρέους και χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα μετά το ’18, προκειμένου να το έχει στο πρόγραμμα, πράγμα που το θέλει πολύ.



Π.Τ.: Είναι θετικό που ξαναρχίζει η αξιολόγηση που είχε διακοπεί, ωστόσο το «ούτε ένα ευρώ λιτότητας» δεν προκύπτει από τη χθεσινή συμφωνία. Και μόνο το γεγονός ότι πρέπει να έχουμε 3,5% πλεόνασμα το 2018 και 2019 δεν συνιστά τέλος της λιτότητας.

Δ.Π.: Για το 2018 η συμφωνία έχει κλείσει και το 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα θεωρείται από τους δανειστές απολύτως επιτεύξιμο, με μέτρα που έχουν συμφωνηθεί. Κι αυτό γιατί το 2016 αντί για πρωτογενές πλεόνασμα 0,5% είχαμε τετραπλάσιο και ενδεχομένως και μεγαλύτερο. Όλοι θεωρούν ότι ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 1,75% για το 2017 είναι  απολύτως επιτεύξιμος. Ακόμη και ο Ντομπρόβσκις, που είναι από τους σκληρούς της Κομισιόν. Για το 2018 δεν υπάρχει ουσιαστικά κενό σε ό,τι αφορά την επίτευξη των στόχων για ανάπτυξη και πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%. Το θέμα είναι τα μετά το ’18, όπου ολοένα και περισσότεροι αναγνωρίζουν ότι χρειάζεται μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους και χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα. Οι πάντες θεωρούν ότι η αρχική θέση Σόιμπλε για πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για δέκα χρόνια είναι αδύνατον να επιτευχθεί και σκοτώνει την ανάπτυξη. Και σε αυτό, αντί ο Κυρ. Μητσοτάκης να ζητάει κάθε μέρα εκλογές, του συνιστώ να βοηθήσει γιατί μιλάμε για τους στόχους της επόμενης 5ετίας.  


Π.Τ.: Για να είμαστε δίκαιοι, τα χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα τα έχει υποστηρίξει ο κ. Μητσοτάκης και εντός και εκτός...

Δ.Π.: Επειδή θεωρώ τον εαυτό μου δίκαιο, λέω ότι ο κ. Μητσοτάκης είχε ψηφίσει πρωτογενή πλεονάσματα 6,5%, όταν τα έφερε ο Παπανδρέου, μετά ως υπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά είχε ψηφίσει πρωτογενή πλεονάσματα 4,5%, μετά ψήφισε πρωτογενή πλεονάσματα 3,5%, όταν ψήφισε η ΝΔ τη συμφωνία που έφερε το καλοκαίρι του ’15 ο Τσίπρας κι ο ΣΥΡΙΖΑ και τώρα στηρίζει αυτό που ζητά η κυβέρνηση και ο κ. Στουρνάρας για χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα, με τη διαφορά ότι όταν πήγε να δει τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, αντί να βάλει τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας, έστειλε το σήμα «βοηθήστε με να ρίξω τον Τσίπρα για να σας κάνω τα χατίρια». Αλλά ευτυχώς για τη χώρα «έφαγε πόρτα».


Π.Τ.: Μου αναφέρατε τα πρωτογενή πλεονάσματα του παρελθόντος, όταν το πρωτογενές έλλειμμα ήταν 15%.

Δ.Π.: Αυτό το πρωτογενές έλλειμμα του 15% το άφησε η ΝΔ των Μητσοτάκηδων και των Καραμανλήδων και μαζί με το ΠΑΣΟΚ τίναξαν την μπάνκα στον αέρα. Και πολύς κόσμος, παρόλη την κριτική που κάνεις στον ΣΥΡΙΖΑ, ξέρει ότι δεν χρεοκοπήσαμε εμείς τη χώρα, ούτε τριπλασιάσαμε την ανεργία, ούτε δημιουργήσαμε ύφεση της τάξης του 25%. Δεν μπορούν οι εμπρηστές να παριστάνουν τους πυροσβέστες και τους σωτήρες.



Π.Τ.: Ο κ. Φίλης άνοιξε μια συζήτηση, και προφανώς δεν είναι μόνος του, για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει, πριν ή μετά τις εκλογές, να μετατοπίσει το ενδιαφέρον του για συμμαχίες. Λέει πολύ καθαρά ότι η συμμαχία με τον Π. Καμμένο ήταν συγκυριακή, ότι πρέπει να τελειώσει και να αρχίσει ένας διάλογος με τον χώρο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, του ΠΑΣΟΚ κ.λπ. Βλέπετε κάποια σκοπιμότητα σε έναν τέτοιο διάλογο; Βλέπετε ότι η συμμαχία με τους ΑΝΕΛ έχει ημερομηνία λήξης;

Δ.Π.: Στο σχέδιο για την οριστική απαλλαγή από τα μνημόνια και το πώς θα οικοδομήσουμε τη μεταμνημονιακή Ελλάδα τα επόμενα 5-10 χρόνια, νομίζω ότι πρέπει να μετάσχουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις. Κατά τα άλλα ο ΣΥΡΙΖΑ, με βάση την πολιτική που έχει χαράξει με τα συνέδριά του, επιδιώκει προγραμματικές και πολιτικές συνεργασίες με τον χώρο των Πρασίνων και των Σοσιαλδημοκρατών παντού. Στην Ευρώπη αυτό αποδίδει καρπούς και φαίνεται και μας βοηθάει. Στην Ελλάδα όχι ακόμη και ο βασικός λόγος κατά τη γνώμη μου είναι ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τη στάση που έχουν οι Ευρωσοσιαλιστές απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο διάλογος νομίζω ότι θα πρέπει να γίνει και στην Ελλάδα. Θεωρώ ότι η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ ήταν αναγκαστική για να διαμορφωθεί μια κυβερνητική πλειοψηφία, με δεδομένη την άρνηση των άλλων πολιτικών δυνάμεων του Κέντρου, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, να συζητήσουν για κυβερνητική σύμπραξη με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Από εκεί και πέρα, δεν νομίζω ότι αυτή θα είναι αιώνια. Θεωρώ ότι για λόγους κυβερνητικής σταθερότητας, οικονομικής ανάκαμψης και προστασίας των εθνικών συμφερόντων πρέπει να παραμείνει συμπαγής και σταθερή η σημερινή κυβερνητική συνεργασία. Αν διαμορφωθούν προοπτικές διεύρυνσης, εδώ είμαστε να το κουβεντιάσουμε. Αλλά νομίζω ότι ο διάλογος ανάμεσα στις δυνάμεις της Αριστεράς και του Κέντρου θα υπάρξει, με ανταγωνισμούς, αντιπαραθέσεις και με διαφορές. Και πιστεύω ότι είναι αφύσικο -σε σχέση με την  ιστορική παράδοση και την κατεύθυνση αυτού του χώρου- να βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με αυτά που λέει ο Σουλτς, ο Πιτέλα, ο Αμόν, ο Μοσκοβισί κι ο Ολάντ. Εδώ ακόμα και ο Σόιμπλε έφτασε στο σημείο να πει ότι ποτέ δεν απείλησε με Grexit, το οποίο κάτι σημαίνει...

Έχουμε μπροστά μας τουλάχιστον δύο χρόνια με ισχυρούς ρυθμούς ανάπτυξης, το 2017 και το 2018, και πρέπει να αντιμετωπίσουμε χρόνιες παθογένειες και «αναπηρίες» στην οικονομία, τη διοίκηση και το πολιτικό μας σύστημα. Κι αυτή είναι η πρόκληση όχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για όσους έχουν μυαλό στο κεφάλι τους.