Αποσπάσματα συνέντευξης του Δημ. Παπαδημούλη στον ρ/σ «Στο Κόκκινο»

Σε σημερινή του συνέντευξη στον ρ/σ «Στο Κόκκινο» (Δ. Ελευθεράτο), ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, επεσήμανε τα ακόλουθα:

Τι και πώς θα μπορούσε να αποτρέψει μια εξέλιξη, που φαντάζει πιθανή δοθείσης της εμμονής του ΔΝΤ σε αξίωση για σκληρά μέτρα;
Να ζητήσουν οι Ευρωπαίοι δανειστές από την Αθήνα τη μερική τουλάχιστον –πλην οδυνηρή- αποδοχή των θέσεων του Ταμείου, ώστε να παραμείνει αυτό στο πρόγραμμα. Και να τονίσουν, πως πιθανόν -κατά τη ρήση Σόιμπλε- ακόμη και  με τον ESM σε ρόλο Ταμείου η Ελλάδα δεν θα τύγχανε ευνοϊκότερης μεταχείρισης.
Τα  πράγματα ασφαλώς και μπορούν να εξελιχθούν διαφορετικά και καλύτερα. Η χώρα αυτή τη στιγμή διαθέτει δυο σημαντικά «όπλα». Το πρώτο είναι το γεγονός ότι η Ελλάδα από το καλοκαίρι του 2015 μέχρι σήμερα όχι μόνο πετυχαίνει τους στόχους που έχουν συμφωνηθεί, αλλά τους υπερβαίνει κιόλας. Ας μην ξεχνάμε ότι το πρωτογενές πλεόνασμα του 2016 έκλεισε σε επίπεδα περίπου τετραπλάσια από τα συμφωνηθέντα.

Ο κάβος, τα χρονικά ορόσημα και οι δύο στόχοι
Το δεύτερο, αξιοποιήσιμο από τη χώρα, «όπλο» είναι πως το λανθασμένο των υπολογισμών του ΔΝΤ δεν το αμφισβητεί πλέον κανείς. Υπάρχει ένα μακροσκελέστατο κείμενο, που δεν το έγραψαν ο Τσακαλώτος ή ο Χουλιαράκης, αλλά οι υπηρεσίες της Κομισιόν και του Euroworking Group. Το κείμενο αυτό ξετινάζει από την αρχή έως το τέλος τα λεγόμενα «Thomsen economics».
Στα πρώτα χρόνια της εφαρμογής των μνημονίων το ΔΝΤ εμφανιζόταν εξαιρετικά αισιόδοξο, η δε αισιοδοξία του αποδείχθηκε απολύτως λανθασμένη. Από τότε που σχηματίστηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, οι προβλέψεις του Ταμείου έγιναν εξαιρετικά… απαισιόδοξες. Και πάλι διαψεύδονται, αλλά δυσκολεύονται να ξεκολλήσουν. Άφησαν βέβαια ένα παραθυράκι, είπαν ότι είναι έτοιμοι να επανεξετάσουν και να αναθεωρήσουν, εάν τα οικονομικά στοιχεία τους αναγκάσουν, ωστόσο δεν δείχνουν διατεθειμένοι να προσαρμοστούν γρήγορα στην πραγματικότητα. Εμείς όμως πρέπει να τρέξουμε. Το αργότερο ως τις 7 Απριλίου, όταν θα συνεδριάσει το Eurogroup στη Μάλτα, θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί το πακέτο.  
Παρά τις δυσκολίες, τις καθυστερήσεις και τις ατεκμηρίωτες εμμονές, ιδίως από την πλευρά των υπερεσιακών του ΔΝΤ, νομίζω ότι πρέπει και μπορεί να κλείσει η τεχνική συμφωνία που θα εξειδικεύσει το πλαίσιο, το οποίο διαμορφώθηκε στο τελευταίο Eurogroup. Είναι εφικτό και συμφέρον, τόσο για την Ελλάδα όσο και για τους Ευρωπαίους δανειστές, να ολοκληρωθεί η τεχνική συμφωνία πριν από το Eurogroup της 20ής Μαρτίου. Θα σας έλεγα ότι είναι δυνατόν να κλείσει η τεχνική συμφωνία  και μέσα στην εβδομάδα, που αρχίζει αύριο. Κι αν αυτό συμβεί, τότε είναι εφικτό οι δυο πλευρές να δώσουν ώθηση στην όλη προσπάθεια, με αμοιβαίες υποχωρήσεις και με τη στήριξή τους  στα στοιχεία της Κομισιόν και της Eurostat.
Αν αυτό συμβεί, θα αρχίσει να κινείται πιο άνετα η ελληνική οικονομία προς θετικούς ρυθμούς και προς τη μείωση της ανεργίας. Υπάρχουν δύο στόχοι που η χώρα πρέπει και μπορεί να προλάβει. Ο πρώτος είναι η ένταξη στο σύστημα της ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ μέσα στην άνοιξη, κάτι που θα σημάνει κυρίως χαμηλότερα επιτόκια δανεισμού για τις ελληνικές επιχειρήσεις, άρα περισσότερες δυνατότητες ανάληψης επενδυτικών δραστηριοτήτων και τόνωσης της απασχόλησης.
Ο δεύτερος στόχος είναι να προλάβουμε να κάνουμε μέσα στο 2017 τη δοκιμαστική έξοδο στις αγορές, η οποία είναι βασική προϋπόθεση για να απαλλαγούμε από την επιτροπεία των μνημονίων, οριστικά τον Αύγουστο του 2018.

Οι ακραίοι και το «μιζάρισμα» του Κυριάκου Μητσοτάκη
Και η Ελλάδα και οι δανειστές επιθυμούν το τρίτο μνημόνιο να είναι το τελευταίο. Ούτε η Αθήνα, ούτε οι Βρυξέλλες, ούτε η Φρανκφούρτη, ούτε το Βερολίνο έχουν δικαίωμα να υποταγούν στην τακτική των καθυστερήσεων, που ενδέχεται να έχουν στο μυαλό τους κάποιοι στο ΔΝΤ. Κι αν περάσουμε αυτόν τον κάβο, έστω με δυσκολίες, έστω με μια μέτρια συμφωνία, τότε η πίεση του ΔΝΤ θα μετατοπιστεί στην ανάγκη για ελάφρυνση του χρέους και για μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτό θα είναι θετικό για εμάς. Και θα μπορέσουμε ευκολότερα να επιδιώξουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, την τόνωση του κοινωνικού κράτους, την προώθηση αναγκαίων τομών.
Κάθε ενδεχόμενο ενίσχυσης παραμέτρων αστάθειας, ειδικά σε αυτήν τη γεωπολιτική συγκυρία, προκαλεί μεγάλη ανησυχία στους ευρωπαϊκούς πολιτικούς κύκλους. Μπορεί το στοιχείο της πολιτικής σκοπιμότητας να βρίσκεται στο μυαλό ορισμένων ακραίων, που προτιμούν τον κ. Μητσοτάκη στην ηγεσία της Ελλάδας, αλλά την αστάθεια την απεύχεται η πλειονότητα των ευρωπαϊκών πολιτικών ηγεσιών.
Για αυτό και αδυνατεί να βρει πρόσφορο έδαφος το «μιζάρισμα» του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, η προσπάθειά του να επενδύσει πολιτικά στους ακραίους κύκλους, ζητώντας να τον βοηθήσουν να «ρίξει» τον ΣΥΡΙΖΑ και υποσχόμενος πως, αν αυτό συμβεί, θα εφαρμόσει… τα διπλάσια από όσα θα ήθελαν οι δανειστές. Η τακτική αυτή δεν βρίσκει απήχηση στη μεγάλη πλειοψηφία των ευρωπαϊκών ηγετικών κύκλων, συμπεριλαμβανομένων και των δεξιών.
Στο κυβερνητικό έργο θα πρέπει να δοθεί έμφαση στις καλές μεταρρυθμίσεις που εκκρεμούν και για τις οποίες θα μπορούσαν να έχουν γίνει περισσότερα. Για παράδειγμα, τα έσοδα από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής θα μπορούσαν να είναι περισσότερα. Η ρύθμιση για το Εγγυημένο Κοινωνικό Εισόδημα είναι πολύ καλή, αλλά θα μπορούσε να έχει οργανωθεί καλύτερα, ώστε να μην έχουμε τις ουρές και την ταλαιπωρία του κόσμου. Η ρύθμιση για τα μπλοκάκια ήταν αρνητική, αν έβγαιναν νωρίτερα οι εγκύκλιοι δεν θα σημειωνόταν όλο αυτό το αλαλούμ. Κανένα μνημόνιο δεν μας υποχρέωσε να τα κάνουμε αυτά έτσι κι όχι αλλιώς.

Πώς θα μπορέσουν να ανακάμψουν κοινωνία και οικονομία, όταν η κυβέρνηση είναι αναγκασμένη να εφαρμόζει και μέτρα ύφεσης; Από την άλλη, τι σημαίνει για έναν εργαζόμενο «δημοσιονομικά ουδέτερη» συμφωνία, από τη στιγμή που ο χαμηλόμισθος π.χ., ο οποίος θα φορολογηθεί για πρώτη φορά, δεν είναι κατ’ ανάγκη το ίδιο πρόσωπο που θα ελαφρυνθεί από άλλα μέτρα.

Συμμερίζομαι τη διαπίστωση. Κάποιοι θα χάσουν και κάποιοι θα κερδίσουν, αλλά προσπάθειά μας είναι να ελαχιστοποιηθούν, όσο είναι δυνατόν, τα βάρη για τους οικονομικά και κοινωνικά ασθενέστερους. Αυτό που κερδίσαμε στο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου είναι πως η σύνθεση των μέτρων, με όλες τις δυσκολίες και τα ‘τζαρτζαρίσματα’ που δεχόμαστε για αυτήν, συνιστά έκβαση πολύ καλύτερη από την απαίτηση των δανειστών για μέτρα 4,6 δισ. ευρώ. Αυτήν την αξίωση την αποτρέψαμε, ας μην το ξεχνάμε.
Συνιστώ να περιμένουμε το τελικό αποτέλεσμα και να το αξιολογήσουμε. Διότι κυκλοφορεί και αρκετή δόση από… ράδιο αρβύλα, την οποία μάλιστα διακινούν όσοι μέχρι πρότινος θεωρούσαν σίγουρη τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος και διάγγελμα του Αλέξη Τσίπρα. Δεν χρειαζόμαστε την καταστροφολογία της αντιπολίτευσης. Δεν χρειαζόμαστε όμως και πανηγυρικές δηλώσεις. Ο πρωθυπουργός δεν πανηγυρίζει, ο κ. Τσακαλώτος δεν πανηγυρίζει, ο κ. Χουλιαράκης δεν πανηγυρίζει. Είναι ώρα πολιτικής μάχης, προσπάθειας. Στόχος μας είναι να απαλλάξουμε τη χώρα από τα μνημόνια και να της δώσουμε ανάσα.  Ξέρουμε τις δυσκολίες,  παλεύουμε να τις ξεπεράσουμε.  Δεν χρειαζόμαστε πανηγυρικές δηλώσεις, που σε τελική ανάλυση έρχονται σε αντίθεση με το πώς νιώθει η μεγάλη πλειονότητα της κοινωνίας.