Συνέντευξη της εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ στην εφημερίδα ΑΞΙΑ και στον δημοσιογράφο Πάρη Κουρτζίδη

Τις τελευταίες ημέρες έχει ξεκινήσει μία κουβέντα, την οποία πυροδότησαν στελέχη και υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ περί διευρυμένης κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, σχετικά με την ψήφιση των νέων μέτρων όταν αυτά οριστικοποιηθούν και έρθουν στην Βουλή. Γιατί αυτή η αλλαγή στάσης; Φοβάστε ότι μπορεί να προκύψει «κοινοβουλευτικό ατύχημα» από τους βουλευτές ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ή θέλετε να «παγιδεύσετε» την αντιπολίτευση και ειδικά τη ΝΔ;

Δεν έχει αλλάξει η στάση κανενός. Ούτε της κυβέρνησης που διαπραγματεύεται για την επίτευξη μιας κοινωνικά βιώσιμης συμφωνίας, ούτε δυστυχώς της αξιωματικής αντιπολίτευσης που λειτουργεί ως Δούρειος Ίππος των δανειστών μέσα στη χώρα. Αυτό που διαπίστωσε ο ελληνικός λαός από την απάντηση της ΝΔ στο ερώτημα που έθεσε ο Πάνος Σκουρλέτης, είναι το πλήρες στρατηγικό και πολιτικό της αδιέξοδο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Από τη μία πλευρά ο κ. Μητσοτάκης σε όλη την περίοδο της διαπραγμάτευσης φοράει τη φανέλα του ΔΝΤ, ανοίγοντας έτσι και την όρεξη των δανειστών για επιμονή σε παράλογες απαιτήσεις και, από την άλλη, κοροϊδεύει τον ελληνικό λαό δηλώνοντας ότι θα καταψηφίσει τα μέτρα που δεσμεύεται σε όλους τους τόνους ότι θα εφαρμόσει- μαζί με πολλά περισσότερα- εάν γινόταν αύριο κυβέρνηση! Η ΝΔ, λοιπόν, «αυτοπαγιδεύεται και εγκλωβίζεται, αν θέλετε, σε μια καταστροφική στρατηγική.

Θα σας ρωτήσω ευθέως, αν δεν οι δανειστές συμφωνήσουν ούτε μεταξύ τους ούτε μαζί μας, πόσο πιθανό είναι ο πρωθυπουργός-έχοντας δει και αποδει- να ζητήσει είτε διευρυμένη πλειοψηφία στην Βουλή είτε τη Βούληση του ελληνικού λαού; Κι αυτό πως θα γίνει; Με νέο δημοψήφισμα ή με εκλογές νομιμοποίησης και ανανέωση εντολής;

Να ξεκαθαρίσουμε κάτι για την καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης. Ο λόγος των καθυστερήσεων αφορά τόσο στην ύπαρξη διαφωνιών μεταξύ της ΕΕ και του ΔΝΤ, όσο και στις ακραίες απαιτήσεις του ΔΝΤ για πρόσθετα μέτρα 4,5 δις. Το ΔΝΤ υποχώρησε από αυτήν την απαίτηση και δέχτηκε να είναι μηδενική η δημοσιονομική επίπτωση των μέτρων μετά το 2019. Αυτοί λοιπόν που καλούσαν την κυβέρνηση εδώ και μήνες να «κλείσει άμεσα» την αξιολόγηση ζητούσαν να αποδεχτούμε αυτά τα μέτρα. Η ελληνική πλευρά εργάζεται για την άμεση ολοκλήρωση της αξιολόγησης, σημασία όμως έχει και ποιο θα είναι το περιεχόμενό της. Εμείς δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω από τη δέσμευση μας για μια κοινωνικά βιώσιμη συμφωνία. Την ίδια στιγμή, κανέναν δεν συμφέρει στην Ευρώπη η παράταση της αβεβαιότητας για το ελληνικό πρόγραμμα. Τα όποια σενάρια διακινούνται- είδαμε και το πρόσφατο δημοσίευμα του Ρόιτερς- κινούνται στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας.

Πως σκέφτεστε να αντιμετωπίσετε αυτό που ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είπε «τσάμπα μαγκιά» της αντιπολίτευσης; Η κυβέρνηση χάνει συνεχώς τη δημοφιλία της, γιατί υποσχέθηκε καλύτερο αύριο, ενώ η αντιπολίτευση χωρίς να κάνει κάτι και χωρίς να υπόσχεται κάτι το ιδιαίτερο, κερδίζει έστω και δημοκοπικά, ζητώντας εκλογές και περιμένοντας…

Η παρέμβαση του πρώην προέδρου της ΝΔ ανέδειξε πως, στο στρατόπεδο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υπάρχουν σοβαρές αντιθέσεις, τόσο στη στρατηγική, όσο και στο επίπεδο της τακτικής. Από εκεί και πέρα, δεν θα ήθελα να σχολιάσω περαιτέρω ζητήματα που αφορούν στις διαφωνίες στο εσωτερικό της ΝΔ. Η κυβέρνηση δίνει έναν σκληρό αγώνα μέσα σε αντίξοες συνθήκες για να βγάλει τη χώρα από την κρίση, με την κοινωνία όρθια. Μέσα σε συνθήκες αυστηρής επιτροπείας, έχουμε ήδη καταφέρει να βελτιώσουμε σημαντικά την κατάσταση στους κρίσιμους τομείς της υγείας, της παιδείας και της κοινωνικής αλληλεγγύης, δίνοντας ανάσα στα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα. Η τακτική της ΝΔ να λειτουργεί ως ηχώ των πιο ακραίων κύκλων των δανειστών αξιολογείται από τον ελληνικό λαό και θα κριθεί όταν έρθει η ώρα της πραγματικής αναμέτρησης. Με τη συνθηματολογία για τις εκλογές, εξάλλου, η ΝΔ δεν μπορεί να κρύψει το πραγματικό της πρόγραμμα, που «φωνάζει» από μόνο του και συνοψίζεται στο δίπτυχο «επαναφορά της πιο σκληρής νεοφιλελεύθερης ατζέντας και ισοπέδωση του κοινωνικού κράτους».

Κυρία Σβίγκου αν δεν υπάρξει κάτι εντυπωσιακό σε επίπεδο χειροπιαστών και ακράδαντων αποκαλύψεων, με αποδείξεις, διευθύνσεις και ονόματα, τίποτα δεν δείχνει ότι μπορεί να αλλάξει την υπεροχή της ΝΔ. Προσβλέπετε σε ελληνικό «κρούσμα Φιγιόν», το οποίο θα περιορίσει την νίκη της ΝΔ ή και θα καταλήξει σε ακυβερνησία, οδηγώντας σε εκλογές απλής αναλογικής;

Το μόνο στο οποίο προσβλέπουμε είναι η απόδοση δικαιοσύνης. Είναι απαίτηση της κοινωνίας να χυθεί άπλετο φως και να τελειώσει μια για πάντα το καθεστώς ασυλίας και ατιμωρησίας των λίγων και ισχυρών. Το πόρισμα της εξεταστικής επιτροπής που διαβιβάστηκε στη δικαιοσύνη ήταν αποκαλυπτικό για όσα συνέβαιναν με τη συναίνεση και τη συνενοχή ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αλλά δεν μένουμε μόνο εκεί. Το πάρτι που είχε στηθεί από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, τόσο στα χρόνια της κρίσης όσο και στα χρόνια των μνημονίων, στην πλάτη του ελληνικού λαού, τελείωσε. Οι ευθύνες θα αποδοθούν και οι πολίτες θα μάθουν τη ζημιά που προξένησαν στη χώρα οι δεκάδες υποθέσεις σκανδάλων και διαφθοράς που στήθηκαν επί των ημερών του παλιού πολιτικού συστήματος.

Θα επιμείνω! Σε περίπτωση που δεν διασφαλίζεται με κανένα τρόπο η βιωσιμότητα του χρέους αλλά και η προοπτική εξόδου της χώρας από την κρίση, έστω και με το αφήγημα μιας περί νέας θυσίας με ορίζοντα 1,2 χρόνια ακόμη, τι λόγο έχει η κυβέρνηση να θέλει να «κερδίζει» άλλο χρόνο; Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν κατάρρευση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, κι αυτό διότι οι πολίτες δείχνουν να έχουν χάσει την ελπίδα τους σε εσάς, χωρίς να σημαίνει ότι τη βρίσκουν αλλού…

Δεν συμμερίζομαι την άποψη περί κατάρρευσης της κυβέρνησης. Ούτε βέβαια το ότι ΣΥΡΙΖΑ παραμένει στην εξουσία απλώς για να «κερδίσει» χρόνο. Ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέχτηκε για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της κοινωνίας και να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Και αυτό προσπαθεί να κάνει. Δεν θα αρνηθώ ότι σε αυτήν την πορεία έχουν γίνει λάθη. Όπως και καθυστερήσεις σε μια σειρά τομείς. Δεν μπορώ να συμφωνήσω, όμως, με μια εικόνα ισοπέδωσης που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Αυτό το
κατανοεί και η πλειοψηφία των πολιτών που προσδοκούν ακόμα πολλά από εμάς για τη βελτίωση της ζωής τους και οφείλουμε να μην τους απογοητεύσουμε.

Οι εξελίξεις μεταξύ Ευρώπης – Τουρκίας σας φοβίζουν;

Οι υψηλοί τόνοι της Άγκυρας είναι μάλλον σύνηθες φαινόμενο το τελευταίο διάστημα, αφού η γειτονική χώρα, δυστυχώς, προσπαθεί να εξάγει τις εσωτερικές πολιτικές της κρίσεις. Οι εμπρηστικές δηλώσεις αξιωματούχων της, το τελευταίο διάστημα, βέβαια, δυναμιτίζουν περαιτέρω το κλίμα όπως και τα περιθώρια συνεννόησης. Η προκλητικότητα μπορεί μεν να συνιστά μια υπόθεση για εσωτερική κατανάλωση, η Τουρκία όμως οφείλει να σέβεται εμπράκτως τις διεθνείς συνθήκες και το διεθνές δίκαιο. Εμείς, από την άλλη, τασσόμαστε υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής και του εκδημοκρατισμού της Τουρκίας, όπως επίσης και υπέρ του διαρκούς διαλόγου. Το τι σχέσεις όμως θέλει να έχει η Τουρκία με την ΕΕ είναι ένα ερώτημα που αφορά και την ίδια.

Με το χέρι στην καρδιά: Πόσο ευχαριστημένη είναι η Κουμουνδούρου σε κάθε ένα από τους μεγάλους τομείς της διακυβέρνησης της χώρας; Τα περιμένατε αλλιώς, κι αλλιώς σας ήρθαν;

Ακούστε: σε ένα τόσο δύσκολο διεθνές περιβάλλον, σε μια ιστορική συγκυρία όπου ο άκρατος νεοφιλελευθερισμός, με τη θεοποίηση της αγοράς, παίζει χωρίς αντίπαλο και οι κυβερνήσεις, ακόμα και όσες σοσιαλδημοκρατικές απέμειναν, εγκατέλειψαν τον κεϋνσιανισμό, ακολουθώντας βαθιά αντιλαϊκές πολιτικές, τα περιθώρια μιας αριστερής κυβέρνησης δεν είναι απεριόριστα. Αλλά υπάρχουν πολλά για να είμαστε υπερήφανοι: στους νευραλγικούς για την κοινωνία τομείς της Υγείας και της Παιδείας, πρώτα
πρώτα, παρά τα όσα γνωστά κληρονομήσαμε, γίνονται σημαντικά βήματα ανασυγκρότησης. Στην κοινωνική πολιτική, επίσης, με τις παρεμβάσεις και τα προγράμματα για την καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης, με τα νέα προγράμματα για την καταπολέμηση της ανεργίας, είναι εμφανής η ταξική μεροληψία υπέρ των αδυνάτων. Επίσης, στο πεδίο της διαφάνειας, κανένα σκάνδαλο δεν συγκαλύπτεται: ΚΕΕΛΠΝΟ, Novartis αλλά και υποθέσεις μεγάλης φοροδιαφυγής κ.ά., έχουν ήδη πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης. Αλλά και στα ζητήματα δικαιωμάτων, η κυβέρνηση της Αριστεράς έχει ήδη αφήσει το αποτύπωμά της με το σύμφωνο συμβίωσης για ομόφυλα ζευγάρια και τον νόμο για την ιθαγένεια των μεταναστών δεύτερης γενιάς.

Έστω και αν φθάσουμε μέχρι το 2019, είτε κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ξανά, είτε χάσει, πρέπει να πάει παρακάτω; Να κάνει άνοιγμα στην σοσιαλδημοκρατία; Επιχειρείτε και θα επικεντρωθείτε στο να καλύψετε πολιτικά και εκλογικά το χώρο της κεντροαριστεράς;

Τα «ανοίγματα» της Αριστεράς σε άλλους πολιτικούς χώρους ή σχηματισμούς εξαρτώνται πάντα από την πολιτική που αυτοί ακολουθούν και τις προγραμματικές συμφωνίες που μπορείς ή δεν μπορείς να κάνεις. Αν σκεφθείτε τι και ποιους ακριβώς εκπροσωπεί η σοσιαλδημοκρατία παγκοσμίως σήμερα και τι και ποιους ειδικά στην Ελλάδα, θα καταλήξετε σε αντιφατικά συμπεράσματα. Στην Ευρώπη, για παράδειγμα, η στήριξη Πιτέλα στην ελληνική κυβέρνηση καθώς και η μετατόπιση δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και άλλων χωρών προς τα αριστερά ενισχύει, ενδεχομένως τα περιθώρια συγκλίσεων στο μέλλον. Σε ό,τι αφορά τη χώρα μας, η συνεχής διολίσθηση προς τα δεξιά του ΠΑΣΟΚ και ο εναγκαλισμός του με τη Ν.Δ. κατά τα τελευταία χρόνια δημιουργεί άλλες ισορροπίες. Οι οποίες, για να αλλάξουν, θα πρέπει πρώτα να απαλλαγούν το ίδιο το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Συμπαράταξη από τα κάθε λογής βαρίδια που φέρουν.

Το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ολλανδία σας «τρομάζει»; Ερωτώ και σε σχέση με το μέλλον της Ευρώπης άλλα και της Ελλάδας; Η ακροδεξιά καραδοκεί και καιροσκοπεί;

Παρά την εκλογή του κεντροδεξιού Μαρκ Ρούτε αντί του ακροδεξιού Γκέερτ Βίλντερς, οφείλουμε να επαγρυπνούμε, καθώς ο Βίλντερς αύξησε τις έδρες του. Διότι όσο οι πολιτικές της λιτότητας και της βάρβαρης φτωχοποίησης των εργαζομένων θα συνεχίζονται, όσο οι πολίτες της Ευρώπης ζουν υπό το φάσμα της ανεργίας και της εξαθλίωσης, τόσο οι ακραίες θέσεις της ξενοφοβίας και του ρατσισμού θα κερδίζουν έδαφος. Οφείλουμε όλοι, και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί κυρίως, να στοχαστούμε ξανά τα
βαθύτερα αίτια που οδηγούν τμήματα της κοινωνίας να ασπάζονται τον νεοφασιστικό λόγο και να πριμοδοτούν, με την ψήφο τους, τέτοιους πολιτικούς σχηματισμούς. Στο πλαίσιο αυτό, καλό θα είναι να αναλογιστούμε πως η κρίση του 1929 και οι πολιτικές που ακολούθησαν προκειμένου να την αντιμετωπίσουν, είχαν ως τελικό αποτέλεσμα την επικράτηση του ναζιστικού ολέθρου στην Ευρώπη.