Στην εκδήλωση της Ενωτικής Κίνησης Ευρωπαϊκής Αριστεράς στις 29 Μαρτίου 2017, ο ΠτΒ Νίκος Βούτσης, μεταξύ άλλων ανέφερε τα παρακάτω:

1. Επιτακτική είναι η ανάγκη για τη διαμόρφωση εναλλακτικής προοδευτικής πρότασης που θα στηρίζεται σε αντίστοιχο συσχετισμό κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Διακήρυξη της Ρώμης αντανακλά και απεικονίζει την αμηχανία και την έλλειψη σταθερής πυξίδας, ώστε να διορθωθούν τα ‘κακώς κείμενα’, τα οποία αναγνωρίζονται μεν ως περιεχόμενα και ως τίτλοι για μια ατζέντα προκλήσεων, οι οποίες θα πρέπει να απαντηθούν. Πλην όμως είναι απολύτως σαφές ότι αυτή είναι μία ανεπαρκής προσέγγιση. Γιατί δεν υπάρχει η αναγκαία συμφωνία και η πολιτική βούληση τόσο για να προσδιοριστούν οι πραγματικές αιτίες που τα δημιουργούν και τα γιγαντώνουν, όσο βεβαίως και για να ασκηθούν οι εναλλακτικές πολιτικές για την αντιμετώπισή τους στο πλαίσιο μίας νέας αρχιτεκτονικής και μίας ουσιαστικής δημοκρατικής ενίσχυσης της Ένωσης.

Έτσι, μέσα από την προσχηματικά οραματική συνθηματολογία για το ‘όλοι ενωμένοι μόνο μπορούμε’, προβάλλει αδρά η σαφής προεργασία για να σχηματοποιηθεί μέσα στο 2017 μία Ένωση με δύο ή και τρεις ταχύτητες που θα δυσχεραίνει τις συγκλίσεις, τις πολλαπλές επιλογές και τη λείανση των δεδομένων ανισοτήτων ανάμεσα σε χώρες και οικονομίες που συγκροτούν τη σημερινή πραγματικότητα της Ε.Ε. Οι πολιτικές δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς, των πρασίνων, των σοσιαλιστών που με σαφήνεια αποκολλώνται από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα και τις μέχρι τούδε συνεργασίες τους, μπορούν να συναποτελέσουν τον παράγοντα ενθάρρυνσης και αφύπνισης των κοινωνικών αντιστάσεων στη νεοφιλελεύθερη ηγεμονία που παράγει τον ακροδεξιό λαϊκισμό, την εθνοκεντρική οπτική και αναδίπλωση, την ξενοφοβική πρακτική.

2. Οι αντιστοιχίες με τους προβληματισμούς και τα προτάγματα των διεργασιών στο πολιτικό σκηνικό της χώρας μας είναι προφανείς, καθώς όλοι αναγνωρίζουν δύο βασικά δεδομένα: Πρώτον, ότι το ‘ελληνικό ζήτημα’ με όλες τις παραμέτρους του εντάσσεται και ανατροφοδοτείται στο ‘μεγάλο κάδρο’ των εξελίξεων στην Ε.Ε., και δεύτερον, ότι η χώρα μας για προφανείς και ιδιαίτερα αναγνωρισμένους στην παρούσα φάση λόγους αποτελεί ισχυρό πυλώνα σταθερότητας με σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα στην περιοχή μας, όχι μόνο λόγω του προσφυγικού και της γενικευμένης αποσταθεροποίησης στην περιοχή, αλλά και για λόγους οικονομικούς, αναπτυξιακούς όπως π.χ. οι ενεργειακοί δρόμοι και το διεθνές εμπόριο από την Ανατολή. Εκ τω πραγμάτων λοιπόν --όσο και εάν έρχονται και επανέρχονται απόψεις για το grexit ή ακόμα κι αν μερικές φορές υφιστάμεθα συμπεριφορές αποικιακού χαρακτήρα, ή επίσης και οριακές απαράδεκτες απαιτήσεις ως χώρα ‘πειραματόζωο”—υπάρχουν οι αντικειμενικοί όροι ώστε η χώρα μας να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο. Ως εμβρυουλκός γενικότερων πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων και διεργασιών για τη διαμόρφωση του προοδευτικού συσχετισμού και την ανόρθωση του αξιακού πλαισίου για μία νέα νοηματοδότηση της Ε.Ε. ως πόλου ειρήνης, κοινωνικών συγκλίσεων και δικαιωμάτων, βιώσιμης ανάπτυξης με αλληλεγγύη, με υψηλό επίπεδο νομικών εγγυήσεων και καταπολέμηση κάθε μορφής δυσανεξίας και μισαλλοδοξίας.

3. Η αναδιαμόρφωση ενός πολιτικού αντι-νεοφιλελεύθερου μετώπου με πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων δυνάμεων, αντίστοιχων με αυτές που στην Ευρώπη συγκλίνουν, μπολιασμένη βεβαίως και με συνεργασίες που δοκιμάζονται σε συνθήκες διακυβέρνησης μέσα από το ευρύ αντιμνημονιακό ρεύμα, μπορεί και πρέπει να διεκδικήσει βάσιμα να έχει λόγο και μία δυναμική ηγεμονίας, τόσο μέσα στο χρονικό όριο μέχρι την τυπική περάτωση του δεσμευτικού τρίτου προγράμματος που υλοποιείται, όσο και για την προετοιμασία για την Ελλάδα “μετά τα μνημόνια”.

4. Είναι προφανής η αντίθεσή μας με τις προσπάθειες παραγόντων της πολιτικής και οικονομικής ζωής, όπως και με αυτές κινήσεων ή κομμάτων, που τροφοδοτούν μία, επικοινωνιακή, πολιτική κινητικότητα με προφανή στόχο την αναπαλαίωση του πολιτικού συστήματος. Εργάζονται με όπλα την κινδυνολογία, την ακατάσχετη εκλογολογία, την ‘προθυμία’ για προσαρμογή στις απαιτήσεις των δανειστών και την προπαγάνδα από στρατευμένα Μ.Μ.Ε. για την με κάθε θυσία πολιτική τους επιβίωση, στο όνομα δήθεν της σωτηρίας της χώρας και του ‘ευρωπαϊσμού’.

Για την ανακοπή της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ με οποιαδήποτε διακινδύνευση και την προφύλαξη μεγάλων οικονομικών συμφερόντων που εθίγησαν ή κινδυνεύουν να θιγούν από το χτύπημα της διαχρονικής διαπλοκής και από την αναζήτηση των εγκληματικών ευθυνών που οδήγησαν τη χώρα στη χρεωκοπία.