Η ομιλία της βουλεύτριας Τρικάλων στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά την συζήτηση επί του κρατικού προϋπολογισμού για το 2018

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Είθισται στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό του Κράτους, αλλά και σε πολλά σχέδια νόμου, οι τοποθετήσεις των Βουλευτών να είναι απολύτως εναρμονισμένες με την παράλογη, κατά τη γνώμη μου, λογική του «όλα είναι σωστά» ή «όλα είναι λάθος», ανάλογα με την κομματική μας προέλευση.

Βεβαίως, σήμερα, οι συνάδελφοι της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης υπερέβαλαν εαυτόν. Όμως, όσοι από εμάς έχουμε επαφή με την κοινωνία και δραστηριοποιούμαστε σε αυτήν γνωρίζουμε πως η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών πιστεύει ότι και αυτή η πρακτική εντάσσεται στα πλαίσια μιας παλαιοκομματικής και υποκριτικής στάσης του πολιτικού προσωπικού της χώρας, που υιοθετήθηκε μετά τη Μεταπολίτευση και εν πολλοίς συνέβαλε τα μέγιστα για να φτάσουμε εκεί που φτάσαμε το 2009. Νομίζω ότι είναι πλέον καιρός να αρχίσουμε μέσα σε αυτή την Αίθουσα να μιλάμε απλά, ουσιαστικά, ειλικρινά και κυρίως να μιλάμε πολιτικά και όχι πολιτικάντικα.

Μιλάμε σήμερα για τον Προϋπολογισμό του Κράτους του έτους 2018. Είναι αυτός ένας Προϋπολογισμός που διασφαλίζει τις ιδανικές συνθήκες για τους πολίτες της χώρας; Όχι. Είναι η χώρα μας και η Κυβέρνηση, σήμερα «ελεύθερη» να καταρτίσει έναν τέτοιο Προϋπολογισμό; Ξέρουμε όλοι ότι δεν είναι. Υπάρχει κάποιος λογικός άνθρωπος σε αυτή τη χώρα, χωρίς κομματικές παρωπίδες, ο οποίος μπορεί να χρεώσει στη σημερινή Κυβέρνηση την οικονομική καταστροφή της χώρας; Είμαι σίγουρη ότι δεν υπάρχει.

Δεν θα μπω στη λογική να αναφέρω κι εγώ ποιοι, πώς, γιατί και με ποιον τρόπο οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Αναφέρθηκαν από πολλούς συναδέλφους, αλλά ούτως ή άλλως αυτές οι πληροφορίες είναι γνωστές στους Έλληνες πολίτες. Προτιμώ να μιλήσω για το πώς θα δημιουργηθούν οι συνθήκες εκείνες, ώστε να μπορέσουν οι υγιείς παραγωγικές δυνάμεις να αναπτυχθούν στη χώρα.

Βεβαίως, για να λύσουμε το πρόβλημα, θα πρέπει καταρχήν να το αποτυπώσουμε, να το παραθέσουμε. Θα αναφέρω, λοιπόν, κάποιες παθογένειες στη λειτουργία του κράτους, οι οποίες διαχρονικά, κατά τη γνώμη μου, εμποδίζουν την πορεία αυτής της χώρας και των πολιτών στην πρόοδο και την ευημερία.

Ξέρετε, στον βωμό του λεγόμενου πολιτικού κόστους, που δεν είναι πολιτικό, αλλά είναι κομματικό και προσωπικό, ειδικά οι πορφυρογέννητοι επαγγελματίες της πολιτικής -δεν είναι εδώ σήμερα οι περισσότεροι- και οι μιμητές τους αποφεύγουν όχι μόνο να ψελλίσουν, αλλά ακόμη και να σκεφτούν την αλήθεια.

Ασφαλιστικό: Το σύστημα έφτασε στα όρια της κατάρρευσης, επειδή κάθε επαγγελματική ομάδα με προσβάσεις έστηνε το δικό της ταμείο και εξασφάλιζε απολαβές για τον εαυτό της σε βάρος των υπολοίπων ασφαλισμένων, αλλά και των επόμενων γενεών. Στήθηκε η βιομηχανία των σαραντάρηδων συνταξιούχων, η βιομηχανία της στρατιάς των υποτιθέμενων αναπήρων, όπως οι τυφλοί ταξιτζήδες, και φυσικά το πάρτι της εισφοροδιαφυγής.

Οι ευθύνες του πολιτικού προσωπικού της δημόσιας διοίκησης, αλλά και του εκμαυλισμένου πολίτη είναι προφανώς τεράστιες. Πρέπει να βρούμε το θάρρος όλοι, σαν κοινωνία, να τελειώνουμε με αυτές τις πρακτικές.

Αυτή η Κυβέρνηση επιχείρησε και πέτυχε μια μεγάλη μεταρρύθμιση σε συνθήκες και χρονικά, αλλά και δημοσιονομικά πολύ περιορισμένες. Μιλάω για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Και φαίνεται ότι αυτό αρχίζει να αποδίδει και έτσι μπορούμε σήμερα να μιλάμε για την υπεραπόδοση του νέου φορέα, την υπεραπόδοση του ΕΦΚΑ.

Συνέπειες από φυσικές καταστροφές: Η απώλεια ανθρώπινων ζωών είναι η μεγαλύτερη απώλεια για μια κοινωνία. Οι συνθήκες για το πρόσφατο τραγικό γεγονός στη Μάνδρα δημιουργήθηκαν ακριβώς με την ίδια συνταγή. Πολιτικοί που εξυπηρετούν εν δυνάμει ψηφοφόρους τους, υπηρεσίες που δεν λειτουργούν και πολίτες που αναζητούν την εύκολη λύση, με όλους τους εμπλεκόμενους να αδιαφορούν και για τις μεσοπρόθεσμες και για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες.

Γραφειοκρατία: Φαντάζομαι ότι δεν είμαι ο μοναδικός Βουλευτής που έχω στο γραφείο μου καθημερινά δεκάδες ζητήματα, που αφορούν την αδυναμία του πολίτη να αναμετρηθεί με το «τέρας» της γραφειοκρατίας. Οι συνέπειες αυτής της πληγής του κράτους, κατά τη γνώμη μου, επηρεάζουν άμεσα και καταλυτικά την κοινωνική και οικονομική λειτουργία του.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι –και απευθύνομαι κυρίως στην Αντιπολίτευση- η σοβαρότερη αιτία για την έλλειψη επενδύσεων στη χώρα διαχρονικά, υπήρξε η γραφειοκρατία, η αναξιοκρατία, η διαφθορά και το ασταθές φορολογικό περιβάλλον. Πολύ χαμηλότερα στη λίστα των αιτιών βρίσκεται το ύψος αυτό καθαυτό της φορολογικής επιβάρυνσης.

Έλλειμμα στο κράτος δικαίου. Τα παραδείγματα, δυστυχώς, είναι πάρα πολλά. Θα πω ενδεικτικά -και λόγω της επαγγελματικής μου ενασχόλησης- ότι υπάρχουν σήμερα αγρότες που απολαμβάνουν επιδοτήσεις έως και εξακόσιες φορές μεγαλύτερες από τον γείτονά τους στην ίδια περιοχή με την ίδια καλλιέργεια ή την ίδια εκτροφή. Εδώ πρέπει να τολμήσουμε.

Όπως επίσης, δεν μπορούμε να έχουμε κράτος δικαίου όταν μια επαγγελματική τάξη -και μιλάω για τους δικαστές- η οποία επιτελεί ή θα έπρεπε να επιτελεί λειτούργημα και αποτελεί μία από τις τρεις διακριτές εξουσίες της πολιτείας, ενεργεί με γνώμονα τα συντεχνιακά της συμφέροντα και τις κομματικές της προτιμήσεις. Προφανώς, δημιουργούνται έτσι συνθήκες άδικου κράτους και χάνεται η εμπιστοσύνη σε έναν κορυφαίο θεσμό της πολιτείας.

Όλα τα παραπάνω -μπορούμε να μιλάμε ώρες- δείχνουν ότι στη χώρα έγιναν τραγικά λάθη. Ακολούθησαν το 2009 οι πειραματισμοί, οι λάθος εκτιμήσεις των εταίρων και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στις οποίες δυστυχώς συναίνεσαν και αποδείχθηκε και η ανικανότητα των τότε κυβερνήσεων.

Φτάσαμε στο 2015. Τη διακυβέρνηση της χώρας ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ. Οι θυσίες και οι κόποι του ελληνικού λαού συνεχίστηκαν. Σήμερα είμαστε κάποιους μήνες μακριά από τον Αύγουστο του 2018 και φαίνεται ότι η χώρα είναι έτοιμη να βγει από την επιτροπεία. Βεβαίως, δεν έχουν τελειώσει τα προβλήματα. Το μείζον, όμως, σήμερα δεν είναι να προσπαθήσουμε να αποδώσουμε ευθύνες, γιατί υπάρχουν τα γεγονότα, τα οποία είναι γνωστά και σε εμάς εδώ σε αυτήν την Αίθουσα, αλλά και στη συνείδηση των πολιτών.

Το πραγματικά σημαντικό, κατά τη γνώμη μου, είναι να γίνουν οι αναγκαίες υπερβάσεις από τα μικρά ή μεγάλα συμφέροντα, τις ιδεοληψίες, τις αγκυλώσεις και τις σκοπιμότητες, ώστε να μπορέσουμε να ξεφύγουμε από τη δίνη στην οποία βρισκόμαστε εδώ και πάρα πολλά χρόνια και σίγουρα πολύ πριν την εποχή των μνημονίων.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, οι πολίτες, τους οποίους καθένας από εμάς εκπροσωπεί, περιμένουν κάτι περισσότερο από μια στείρα αντιπαράθεση, από ατάκες, πομπώδεις εκφράσεις, αντιπολιτευτικές κορώνες και κραυγές.

Το σύνολο της κοινωνίας, προεξέχοντος του πολιτικού προσωπικού, έχει επιδείξει μια παροιμιώδη ανωριμότητα, δημιουργώντας έναν αυτοτροφοδοτούμενο φαύλο κύκλο που μας κρατάει εγκλωβισμένους σε μια μίζερη πραγματικότητα. Είμαι πεπεισμένη ότι το πραγματικό όφελος για τον κάθε πολίτη αυτής της χώρας θα προκύψει μόνο από το συνολικό όφελος. Βεβαίως, από τη συζήτηση αυτή προκύπτει ότι αυτό δεν αποτελεί κοινό τόπο. ΔΙΟΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ. Εμείς, όμως, οφείλουμε να συνεχίσουμε. Και θα συνεχίσουμε με τις υγιείς δυνάμεις της χώρας, που είναι πολλές και είναι παντού.

Αυτή η Κυβέρνηση μπορεί. Σε ένα πραγματικά δύσκολο περιβάλλον και κάτω από ασφυκτικές συνθήκες έχει ήδη επιδείξει σημαντικό έργο με απτά αποτελέσματα. Έχουμε ακόμη πολλά να κάνουμε και πολλά προβλήματα να λύσουμε.

Υπερψηφίζω, λοιπόν, τον Προϋπολογισμό του 2018 και καλώ κι εσάς να πράξετε το ίδιο, με γνώμονα το καλό της χώρας μας.