Στην Ολομέλεια της Βουλής την Τετάρτη 17 Ιανουαρίου 2018, κατά τη συζήτηση για το Σ/Ν με τίτλο «ενεργειακές κοινότητες και άλλες διατάξεις» του Υπουργείου Περιβάλλοντος & Ενέργειας μίλησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης.

.

«Δεν έχω να πω πολλά για το νομοσχέδιο, διότι ενεγράφησαν είκοσι πέντε ομιλητές, εκ των οποίων πάρα πολλοί από τη Συμπολίτευση. Φαίνεται ότι τα νομοσχέδια του κ. Σταθάκη είναι πολύ δημοφιλή και προκαλούν πολλά σχόλια -και μάλλον ευμενή- και από τη μεριά της αντιπολίτευσης. Άκουσα μόνο ολίγες και επιμέρους ενστάσεις για την ουσία και το σύνολο του νομοθετήματος ενώ έγινε και μια αρκετά εκτενής συζήτηση σε όλα τα στάδια της διαδικασίας.

Ακούστηκαν ορισμένα πράγματα και από του Βήματος της Βουλής και από άλλα δημόσια fora σήμερα, για τις εξελίξεις στις διπλωματικές επαφές για το «Μακεδονικό». Θα ήθελα να θυμίσω, κυρίως προς την μείζονα Αντιπολίτευση -αλλά και προς την ελάσσονα, η οποία βέβαια έχει τις δικές της αντιρρήσεις και έχει υιοθετήσει άλλους τόνους- ότι στη διάρκεια των πρώτων ημερών του έτους υπήρχε ένα κλίμα πολύ πιο μετριοπαθές και σοβαρό, το οποίο στη διάρκεια των ημερών καθώς προχωράμε μέσα στον Ιανουάριο έχει αλλάξει κι έχει πάρει κάποια χαρακτηριστικά πολεμικής.

Για παράδειγμα, βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας παπαγαλίζουν από χθες το βράδυ, σήμερα το πρωί, διάφορα μαργαριτάρια που αλίευσε -δήθεν- το Γραφείο Τύπου του κόμματός τους με τις θέσεις που είχαν βουλευτές, στελέχη και νυν υπουργοί, πρώην υπουργοί, του ΣΥΡΙΖΑ για το ζήτημα στη διάρκεια της περασμένης δεκαετίας. Έχουν κάνει φτωχή δουλειά. Θα έπρεπε να έχουν ανατρέξει στο τι έλεγαν σημαίνοντα στελέχη της Αριστεράς από το 1992, τα μεγάλα κείμενα που υπεγράφησαν στη φούντωση του ζητήματος, το 1995, από μεγάλες μορφές, διανοούμενους, πολιτικούς, στοχαστές, ιστορικούς, συγγραφείς. Δεν εγράφησαν κείμενα διαμαρτυρίας μόνο. Εγράφησαν βαθυστόχαστες αναλύσεις, εγράφησαν βιβλία, μελέτες.

Έχουν περάσει είκοσι πέντε χρόνια και οι άνθρωποι που είχαν ιστορική ευθύνη, γνώση και στοχασμό πάνω στο τι συμβαίνει στην νεοελληνική ιστορία, στην ιστορία των Βαλκανίων και στην ιστορία της Ευρώπης, από πολύ νωρίς, με πολύ μεγάλη οξυδέρκεια και πολύ μεγάλη πολιτική τόλμη, τοποθετήθηκαν στα γεγονότα και τα ανέλυσαν. Δεν κραύγαζαν σε συλλαλητήρια που συγκαλούσαν ανεύθυνοι και παραθεσμικοί παράγοντες.

Τι είχαν υποστηρίξει κορυφαία στελέχη της ΝΔ

Ας τα έχουν υπόψιν τους αυτά και οι νεότεροι συνάδελφοι στο ελληνικό Κοινοβούλιο από τη συντηρητική παράταξη, ας ανατρέξουν στο τι έχουν γράψει δικά τους παλαιά κορυφαία στελέχη, από τον Ιωάννη Βαρβιτσιώτη μέχρι τις δηλώσεις του Μιχάλη Παπακωνσταντίνου, τότε Υπουργού Εξωτερικών, ή του Γεωργίου Ράλλη, ο οποίος παραιτήθηκε, δηλώνοντας αηδία για όσα συνέβαιναν με αφορμή το Μακεδονικό.

Ας δούμε ότι πίσω από τις κραυγές για «εθνομηδενιστές» και «μακεδονοπώλες» δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά η σοβαρότητα, η ιστορική ευθύνη, ο πραγματισμός που επιβάλλουν οι ιστορικές στιγμές και το πραγματικό πολιτικό και διπλωματικό κεφάλαιο που πρέπει να διαφυλάξει και να παραγάγει κάθε υπεύθυνη κυβέρνηση.

Η Αριστερά ουδέποτε λέει κάτι διαφορετικό από αυτό που λέει τώρα ως κυβέρνηση. Υποστηρίζει τα εθνικά συμφέροντα, τον ρόλο της Ελλάδος ως χώρας που εγγυάται διαχρονικά την ειρήνη, την ασφάλεια και την προκοπή στην περιοχή μας και αυτό επιθυμεί να πράξει και τώρα. Αν έχει ανοίξει μια χαραμάδα μετριοπάθειας και συνεννόησης από τη μεριά της κυβέρνησης των Σκοπίων, αυτό πρέπει η Αθήνα να το εκτιμήσει, να το συνυπολογίσει και να φτιάξουμε μαζί ένα διπλωματικό πλαίσιο για να δούμε αν μπορούμε να συγκλίνουμε.

Από εκεί και πέρα, ακούγονται όλα αυτά περί αλλαγών και θα ήθελα να πω με ανησυχία ως έναν βαθμό, ότι αυτή η τρομερή λύσσα για την επιστροφή στην εξουσία από μια παράταξη η οποία επί πολλές δεκαετίες έχει επιδοθεί στη νομή της εξουσίας δεν υπηρετεί κανέναν και δεν υπηρετεί τους δικούς τους σκοπούς. Τους απομακρύνει ακόμη και από το αντικείμενο του διακαούς πόθου τους που είναι η εξουσία.

Πόσο κακό να αλλάζεις;

Σε ό,τι αφορά τώρα τις μεταλλαγές ή τις προσαρμογές στην πολιτική πραγματικότητα, θα τους θυμίσω όχι απλώς αυτό που έλεγε ο Τζον Μέιναρντ Κέινς, ότι «όταν τα πράγματα αλλάζουν, αλλάζω κι εγώ γνώμη, εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου, κύριε, που με ρωτάτε;». Θα τους θυμίσω τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ούτε καν την παράδοση του Κωνσταντίνου Καραμανλή δεν γνωρίζουν οι συντηρητικοί Βουλευτές! Όταν ερωτήθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου μέσα στη Βουλή -έτσι μας παραδίδεται- γιατί μετεστράφη στο θέμα της εξόδου από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και ξαναέβαλε τη χώρα στο ΝΑΤΟ, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής του είπε μια φράση: «Επειδή μετεβλήθησαν αι συνθήκαι». Και ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε την πολιτική ευφυΐα και την οξυδέρκεια να αναγνωρίσει την αξία αυτής της απαντήσεως.

Μερικά χρόνια μετά, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο οποίος πιο πριν φώναζε: «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και απειλούσε με δημοψήφισμα για την τότε ΕΟΚ, έγινε κυβέρνηση το 1981, εμφανίστηκε στην πρώτη Σύνοδο Κορυφής και τον ρώτησαν: «Μα, εσύ είσαι στην ΕΟΚ;», απάντησε με το προχωρημένο πνεύμα και χιούμορ του, με έναν τόνο αγγλοσαξονικό: «Νομίζω ότι κερδίσαμε την κυβέρνηση με εκλογές και όχι με επανάσταση».

Σε δεύτερη φάση, όταν ρωτήθηκε μέσα στη Βουλή πάλι για το ίδιο θέμα, από τον ηγέτη της αντιπολιτεύσεως τότε, ο Ανδρέας Παπανδρέου είπε: «Επιτρέψτε μου να αλλάζω και να γίνομαι καλύτερος».

Δεν αλλάζουμε τις αξίες μας

Αυτά τα παραδείγματα δεν τα αναφέρω για να δικαιολογήσω οποιαδήποτε στροφή σε θέματα αξιακού πυρήνα ή βαθύτερης στάσης μέσα στην αξιακή κλίμακα. Αλλά στην πολιτική μια μεγάλη αρετή είναι να αντιλαμβάνεσαι την πραγματικότητα, να την κατανοείς, να καταλαβαίνεις πότε αλλάζει και ποιες είναι οι στοχαστικές ή και οι πρακτικές προσαρμογές που απαιτούνται για να ακολουθήσεις τον ιστορικό ρου και να εξυπηρετήσεις με τον τρόπο αυτό καλύτερα τα συμφέροντα και τις προσδοκίες του λαού σου, τα μακροπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα συμφέροντα της χώρας σου.

Σε μία κρίσιμη στιγμή ενός εθνικού θέματος ακούμε τους βουλευτές της συντηρητικής παράταξης αλλά και βουλευτές της ήσσονος αντιπολίτευσης να προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το θυμικό, τους ψιθύρους που ήδη ενσπείρουν ανεύθυνοι κληρικοί ή οι γνωστοί ανεύθυνοι ελληνοπώλες και πατριδοκάπηλοι πού θα βρουν πάλι λόγο ύπαρξης. Οι ίδιοι που ενώ ήταν εξαφανισμένοι από το προσκήνιο της μείζονος ιστορικής κρίσης τώρα θα ξεμυτίσουν και θα αρχίσουν να φωνάζουν για την πατρίδα τους στην οποία είχαν τσαλαπατήσει.

Περιμένω λοιπόν από τους βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου σε αυτή την κρίσιμη χρονιά, μία χρονιά που μπορεί να σημάνει τον πρώτο αναβαθμό εξόδου από την κρίση και την αρχή μιας δύσκολης και απαιτητικής πορείας για την ανασυγκρότηση της χώρας μας, να μην χρησιμοποιήσουν ως όχημα για καμιά επιδίωξη ένα μείζον ζήτημα εξωτερικής πολιτικής, να θυμηθούν τι συνέβη όλα τα περασμένα 25 χρόνια, να ανατρέξουν οι συντηρητικοί βουλευτές τουλάχιστον στις μαρτυρίες τις γραπτές και κατατεθειμένες των δικών τους στελεχών και των δικών τους διδαχών και να ανοίξουμε μία άλλη σελίδα. Ο κίνδυνος για την Ελλάδα βρίσκεται στην αφροντισιά τη δικιά μας, στην ανεμελιά τη δικιά μας, στην κακοδιοίκηση του κράτους, στην έλλειψη παραγωγικού ιστού και παραγωγικού μοντέλου. Η δικιά μας ευθύνη επίσης είναι να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες αλλαγές που γίνονται διεθνώς στον καταμερισμό εργασίας, στον τρόπο που αλλάζει ραγδαία η εργασία, στον τρόπο που οι μηχανές αντικαθιστούν τους ανθρώπους στην εργασία να δούμε πως θα προσαρμοστούμε.

Εχθρός μας δεν είναι το μικρό κρατίδιο, το αδύναμο, στα βόρεια σύνορά μας. Αυτοί είναι γείτονες, σύμμαχοι και κάλλιστα μπορεί να είναι επίσης φίλοι και συνεργάτες. Έχουμε στην άλλη πλευρά του Αιγαίου Πελάγους έναν ανήσυχο γείτονα, ένα μεγάλο γείτονα με δύσκολη και απρόβλεπτη συμπεριφορά. Οι δυνάμεις μας, η σκέψη μας, η προσοχή μας για το μέλλον θα πρέπει να είναι στραμμένη προς τα εκεί. Εδώ, στα Βαλκάνια θα είμαστε αδιαμφισβήτητα ηγεμονεύοντες σε μία πορεία ειρήνης, ασφάλειας και ανάπτυξης.