Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, βάζοντας το στενό κομματικό της συμφέρον πάνω από το εθνικό, αντιμετωπίζει με τρόμο την ιδέα ότι ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του θα φέρουν αποτέλεσμα, υλοποιώντας τη ‘γραμμή του Βουκουρεστίου’, και κάνει τα πάντα για να χαλάσει αυτό το σενάριο

Σε σημερινή του συνέντευξη στον ρ/σ «Στο Κόκκινο» (Κ. Σαββόπουλο) ο Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και επικεφαλής της ευρωομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, επεσήμανε τα ακόλουθα:

Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, βάζοντας το στενό κομματικό της συμφέρον πάνω από το εθνικό, αντιμετωπίζει με τρόμο την ιδέα ότι ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του θα φέρουν αποτέλεσμα, υλοποιώντας τη «γραμμή του Βουκουρεστίου» και κάνει τα πάντα για να χαλάσει αυτό το σενάριο

Νομίζω ότι με τη συνάντηση Τσίπρα-Ζάεφ έγινε μια καλή αρχή, απομένουν ωστόσο αρκετά ακόμη μέχρι τη λύση, όπως τα περιέγραψε με ειλικρίνεια και πατριωτική ευθύνη ο Αλ. Τσίπρας. Εκτιμώ ότι αυτή η λύση είναι εφικτή μέσα στους επόμενους λίγους μήνες και αν αυτή προκύψει θα ενισχύσει πολύ τόσο τον γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας, όσο και τα εθνικά μας συμφέροντα στην περιοχή. Επίσης, θα βοηθήσει πολύ την οικονομία και ιδιαίτερα αυτή της Βόρειας Ελλάδας.
Δυστυχώς η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, παρότι ο Τσίπρας επιδιώκει μια λύση «copy paste» αυτού που επεδίωξε ο Κώστας Μητσοτάκης το 1992 και ο Κώστας Καραμανλής το 2008, βάζοντας το στενό κομματικό της συμφέρον πάνω από το εθνικό, αντιμετωπίζει με τρόμο την ιδέα ότι ο Αλέξης Τσίπρας και η κυβέρνησή του θα φέρουν αποτέλεσμα, υλοποιώντας τη «γραμμή του Βουκουρεστίου» και κάνει τα πάντα για να χαλάσει αυτό το σενάριο.
Φτάνει μάλιστα ο Κυρ. Μητσοτάκης στο σημείο να υιοθετεί τη γραμμή του αντιπροέδρου του κόμματος, Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος δέκα χρόνια πριν κατήγγελλε και τον Κώστα Καραμανλή και την Ντόρα Μπακογιάννη, ότι πουλούν τη Μακεδονία.
Θέλω, επίσης, να επισημάνω και μια αντίστιξη: Αν συγκρίνει κανείς τις δηλώσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης στην πΓΔΜ, τις τελευταίες μέρες και μετά τη συνάντηση Τσίπρα-Ζάεφ, με τις δηλώσεις κάποιων κομμάτων της αντιπολίτευσης στην Ελλάδα -και εννοώ τη ΝΔ και το κόμμα του κ. Λεβέντη- θα διαπιστώσει ότι ακόμα και το εθνικιστικό VMRO κρατά πιο χαμηλούς τόνους από ό,τι η δική μας αξιωματική αντιπολίτευση. Κι αυτό το θεωρώ πολύ ανησυχητικό, γιατί στα εθνικά θέματα, τα μεγάλα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, χρειάζεται η ευρύτερη δυνατή συνεννόηση και μετριοπάθεια.

Ο Πάνος Καμμένος έχει δηλώσει ότι έχει εμπιστοσύνη στον Υπ. Εξωτερικών και τον Πρωθυπουργό και πως δεν είναι αυτός που θα ρίξει την κυβέρνηση

Η κυβερνητική θέση για το Μακεδονικό έχει διαμορφωθεί μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες της κυβέρνησης και την εκφράζουν ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Εξωτερικών.
Ο Πάνος Καμμένος έχει διαφορετική θέση, την οποία έχει εκφράσει δημόσια. Έχει, όμως, επίσης πει ότι έχει εμπιστοσύνη στον Υπ. Εξωτερικών και τον Πρωθυπουργό και πως δεν είναι αυτός που θα ρίξει την κυβέρνηση.
Εκτιμώ, λοιπόν, ότι όπως και σε άλλα θέματα υπήρχε διαφορά απόψεων μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, χωρίς αυτό να δημιουργήσει προβλήματα στην κυβερνητική σταθερότητα και συνοχή, το ίδιο θα συμβεί και τώρα. Διαπιστώνω με ικανοποίηση ότι τόσο ο Πάνος Καμμένος, όσο και η μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών των ΑΝΕΛ, λειτουργούν με ευθύνη ως προς τη διαχείριση αυτής της διαφορετικής γνώμης.
Θλιβερή εξαίρεση αποτελεί ο Δημήτρης Καμμένος, ο οποίος υπερβαίνει τα όρια και εκτιμώ ότι υπηρετεί ένα πολιτικό σχέδιο, που επιδιώκει είτε τη ρήξη μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, με στόχο την πτώση της κυβέρνησης, είτε τη ρήξη ακόμη και εντός των ΑΝΕΛ. Είμαι βέβαιος ότι αυτή η προσπάθεια θα αποτύχει.

Η «κωλοτούμπα» του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, προκειμένου να ικανοποιήσει την ακροδεξιά, είτε εντός είτε εκτός ΝΔ, τον καθιστά όμηρο των κυρίων Σαμαρά, Βορίδη και Γεωργιάδη

Η «κωλοτούμπα» του Κυριάκου Μητσοτάκη μετά το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, προκειμένου να ικανοποιήσει την ακροδεξιά, είτε εντός είτε εκτός ΝΔ, νομίζω ότι τον καθιστά όμηρο των κυρίων Σαμαρά, Βορίδη και Γεωργιάδη, τον οδηγεί στο να προδίδει και να εγκαταλείπει την πολιτική που ο ίδιος πίστευε και υπηρετούσε όλα αυτά τα χρόνια, την πολιτική του πατέρα του και της αδερφής του.
Εντείνει, επίσης, την ευρωπαϊκή απομόνωση της ΝΔ, γιατί δεν υπάρχει ούτε μία κυβέρνηση στην ΕΕ, ούτε ένα κόμμα της ευρωπαϊκής δεξιάς και κεντροδεξιάς που ανήκει στο ΕΛΚ, που να υιοθετεί την άποψη ότι η διαφορά μεταξύ Ελλάδας και πΓΔΜ μπορεί να λυθεί όπως την περιγράφει, με μπόλικη ασάφεια και μεταπτώσεις, ο Κυρ. Μητσοτάκης τις τελευταίες μέρες.
Νομίζω ότι ο κ. Μητσοτάκης έκανε ένα μεγάλο λάθος: Θεώρησε ότι μπορεί με μοχλό το Μακεδονικό να «φάει» τον Τσίπρα από Πρωθυπουργό. Πολύ φοβάμαι ότι με τον καιροσκοπισμό του θα «φάει» το κεφάλι του.

Η επεξεργασία και η έγκριση ενός ελληνικού, αναπτυξιακού σχεδίου για την περίοδο 2019-2023, αποτελεί προτεραιότητα και παράλληλα την καλύτερη εγγύηση ότι δεν θα υποστούμε ξανά, ως χώρα κι ως κοινωνία, τις οδύνες και την ταπείνωση, που μας προκάλεσαν η χρεοκοπία και τα μνημόνια

Μες τους επόμενες μήνες έχουμε μπροστά μας δυο μεγάλα στοιχήματα: Μια εθνικά επωφελή και αμοιβαία αποδεκτή λύση στο Μακεδονικό, αλλά και την οριστική μετάβαση της Ελλάδας στη μεταμνημονιακή περίοδο. Πιστεύω ότι ο συνδυασμός αυτών των δύο ζητημάτων, που βαίνουν προς επίλυση με ρεαλιστικούς όρους, λειτουργεί ως μοχλός για ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό, αλλά και για αναπροσανατολισμό σε ό,τι αφορά μελλοντικές συμμαχίες, όπως αυτές θα διαμορφωθούν μετά τις εκλογές του ’19. Όσα ζούμε αυτές τις μέρες είναι απλά οι προσεισμικές δονήσεις για το νέο τοπίο που διαμορφώνεται.
Οι πάντες προεξοφλούν ότι η Ελλάδα βγαίνει από τα μνημόνια τον Αύγουστο του ’18 και μετά θα αποκτήσουμε μεγαλύτερους βαθμούς ελευθερίας. Η μεταμνημονιακή, όμως, Ελλάδα θα συνεχίσει να είναι υπό επιτήρηση και εποπτεία, με βάση τους ισχύοντες κανόνες. Και αυτό ακριβώς το θέμα θα συζητηθεί από τον Απρίλιο, με στόχο να έχει τελειώσει μέχρι τον Ιούνιο. Δηλαδή, οι κανόνες που θα αφορούν την υλοποίηση της περαιτέρω ελάφρυνσης του χρέους, αλλά και το πώς θα εφαρμοστεί η ευρωπαϊκή επιτήρηση για την Ελλάδα.
Το βασικό, που θα μας βοηθήσει να έχουμε μια διατηρήσιμη ανάπτυξη, αλλά και να αξιοποιήσουμε καλύτερα αυτή την περισσότερη ελευθερία, είναι -τώρα και μέχρι τον Ιούνιο- να ετοιμάσουμε το δικό μας, ελληνικό, μεσοπρόθεσμο σχέδιο ανάπτυξης και ανασυγκρότησης, που θα αντικαταστήσει τα μνημόνια και θα χτίσει πάνω σε σταθερό έδαφος, με υγιή δημόσια οικονομικά, όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που θα μας επιτρέπουν μες τα επόμενα χρόνια να παράγουμε περισσότερο πλούτο και να τον μοιράζουμε δικαιότερα.
Κατά τη γνώμη μου, η επεξεργασία και η έγκριση αυτού του ελληνικού, αναπτυξιακού σχεδίου για την περίοδο 2019-2023, αποτελεί προτεραιότητα και παράλληλα την καλύτερη εγγύηση ότι δεν θα υποστούμε ξανά, ως χώρα κι ως κοινωνία, τις οδύνες και την ταπείνωση, που μας προκάλεσαν η χρεοκοπία και τα μνημόνια.